บทที่ 20 - อยากไปล่าด้วยกันไหม!? (2) [อ่านฟรีวันที่ 27/07/61]

บทที่ 20 - อยากไปล่าด้วยกันไหม!? (2)

 

เสือดาวที่เจอกับสถานการณ์ที่ไม่ได้ต่างไปจากการถลกหนังหนาของมันออกมาได้วิ่งอย่างบ้าคลั่งในขณะที่คำรามอย่างเจ็บปวด

ผลของกระดูกจากเกราะมันได้ผลมากกว่าที่ยูอิลฮานคิดซะอีก เขาได้สร้างความเจ็บปวดอย่างมากและความเสียหายมากยิ่งกว่าในตอนทำลายตาของมันซะอีก ดังนั้นสิ่งที่เขาจะพูด

"โอ้ยยย....! นี่มัน แกว่ง เป็น บ้า....!"

[ยูอิลฮาน ฉันชักจะอ้วกล่ะ....!]

"อย่ามาอ้วกบนหัวฉันนะ!"

ในตอนนี้ยูอิลฮานได้ดึงคมมีดออกมาจากถุงมือและรองเท้าของเขาและยึดตัวเองไว้กับใบหน้าของมันราวกับเขาเป็นนักปีนเขาที่กำลังเกากำแพงอยู่

จากนั้นเองเขาก็พยายามหลบอุ้งตีนหน้าของมันที่เหวี่ยงใส่เขาด้วยการขยับไปรอบๆด้วย ในระหว่างนี้เสือดาวก็ได้รับความเสียหายจากคมมีดไปเรื่อยๆ

[แต่ว่าเกราะนั่นดูจะ...! มีประโยชน์!]

"ฟู่... อั๊ก!"

[ก๊าาาาาาาา]

เสือดาวก็ดูเหมือนว่ามันจะรู้แล้วว่ามันไม่สามารถจะสลัดยูอิลฮานให้หลุดได้ทำให้มันวิ่งเข้าไปชนกับตึก มันได้พยายามที่จะสลัดเขาออกไปด้วยการชนเข้ากับกำแพง มันอาจจะเป็นการกระทำทีโง่เขลา แต่ว่าสำหรับสัตว์ที่มีตีนหน้าใช้ได้อย่างไม่อิสระอย่างมนุษย์แล้วนี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด

ยูอิลฮานได้คลานขึ้นไปบนหน้าของมันในขณะที่เตะไปหน้ามันไปด้วย ทำให้เกิดความเสียหายขึ้นเล็กๆในทุกๆครั้งที่เขาทำแบบนั้น

 

"ฉัน... น่าจะ... เรียน... ปีน... เขา.. บ้างนะ...!"

[ตอนนี้นายก็ทำได้ดีเหมือนกันแล้ว]

มันเป็นเรพาะว่าเขาได้รู้ในเคล็ดลับของทุกๆอย่างเพราะการทำแรงงานที่ไม่สิ้นสุดงั้นหรอ? แม้ว่ามันจะทุลุกทุเลยูอิลฮานก็สามารถจะมาถึงบนหัวของมันได้ด้วยการขยับร่างกายขึ้นมาก่อนที่ร่างของเขาจะไปชนเข้าไปกับตึก ความเร็วในการปีนเขานี้แม้แต่นักปีนเขาตัวยงก็ยังต้องร้องไห้เมื่อได้เห็น

ยังไงก็ตามหลังจากนั้นเขาก็ได้พยายามทรงตัวบนัวของมันด้วยการแทงใบมีดจากรองเท้าลงไป เขาสามารถจะรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนทางกายที่มหาศาลได้เลย เขาได้ครางออกมาในขณะที่ร่างเอนไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องดังนั้นเขาจึงส่งแรงออกไปทั้งหมดที่ขาของเขาและยึดเกาะตัวเองเอาไว้กับบนหัวของมัน

"อ๊าาาา!"

[กว๊าาาาาาาาาาาาาา!]

เสือดาวได้คำรามรุนแรงยิ่งขึ้นไป มันได้รู้ตัวแล้วว่ามันไม่สามารถจะสลัดยูอิลฮานหลุดได้ มันได้พยายามจะสลัดเอาตัวเขาออกไปโดยการเอาหัวชนเข้กับตึกอย่างต่อเนื่องแต่ว่ายูอิลฮานก็ได้ใช้รองเท้าของเขาตอกยึดร่างเอาไว้อยู่ในตำแหน่งที่สะดวกที่สุดและเกาะเอาไว้ในขณะที่โจมตีหัวของมัน

"อูวว.... ฮ่าาาห์!"

[ทุกอย่างดีหมดเลยนะ แต่ว่าทำอะไรซักอย่างกับเสียงตะโกนทีสิ!]

[คริติคอล!]

[คริติคอล!]

[สกิลการโจมตีคริติคอลได้กลายเป็น เลเวล2]

หอกที่ถูกอัพเกรดขึ้นมาใหม่ด้วยค้อนกับทั่งใช้งานข่มเหงเสือดาวได้เป็นอย่างดี แม้ว่จะยังไม่รู้ในเลเวลของเสือดาวแต่ด้วยเทคนิคหอกของยูอิลฮานซึ่งได้อยู่ในระดับที่เหนือมนุษย์ไปแล้วได้สร้างความเสียหายให้กับเสียดาวอย่างต่อเนื่องและหากเกิดคริติคอลขึ้นก็จะทวีความเสียหายมากขึ้นไปอีกทำให้เสือดาวได้รับความเจ็บปวดมากซะจนน่ากลัว

ไม่ว่าจะเป็นหน้ากากกระโหลกหรือเกราะหรือเสื้อซับในหนังที่เขาใส่อยู่ต่างก็โชกไปด้วยเลือดของเสือดาวทั้งนั้น แต่ยูอิลฮษนก็ไม่ได้หยุดลง ไม่ว่าเสือดาวจะชนกับตึกจนพังไปมากแค่ไหนหรืออารวาดยังไงเขาก็ไม่ได้ถูกสลัดหลุดและเขาก็ได้โจมตีลงไปในที่เดิมซ้ำๆซึ่งมันแม่นยำยิ่งกว่าหุ่นยนตร์เสียอีก มันถี่ซะจนน่ากลัว

กล้ามเนื้อแขนของเขาที่ผ่านการฝีกมาจนเป็นเหมือนกับเหล็กกล้าและหอกที่ไม่เป็นอะไรเลยแม้ว่าจะเจอกับแรงกระแทกที่มหาศาลได้แทงลงไปในผิวหนังของเสือดาวและดึงเอาเลือดมันออกมา

[กรรรรรรรรรร!]

ในตอนนั้นเองเสือดาวก็หยุดที่จะเอาหัวไปชนกับตึกและแกว่งตัวเองไปมาเพราะมันไม่ใช่สามารถจะเหยียดขาหน้าไปได้แล้ว มันได้กลายเป็นมึนงงเพราะการที่เสียเลือดมากเกินไปจากการโจมตีที่ต่อเนื่องของยูอิลฮาน

นี่มันเป็นโอกาสดีที่ทหารกำลังหาอยู่

"มันช้าลงแล้ว!"

"ต้อนมันเข้าไป!"

เมื่อเป้าหมายได้ถูกระบุตัวแล้วทุกๆคนในที่นี่ได้เริ่มโจมตีออกไปทั้งหมดทันที ทหารได้โยนปืนไรเฟิลทิ้งไปเพราะปืนพวกนี้มันไม่ได้ผลแล้วและยิงปืนกลหนักและกระสุนปืนใหญ่ออกไป ส่วนพวกโจมตีระยะประชิดก็เข้าไปหาเสือดาวจากทางด้านอื่นๆที่ไม่มีกระสุนและเข้าไปฟันและทุบขาของเสือดาว

แต่ด้วยการที่เสือดาวเป็นมอนสเตอร์ในคลาส 2 และอยู่สูงกว่าคนพวกนั้นอยู่หนึ่งระดับทำให้การโจมตีจากพวกเขาไม่ได้ส่งผลอะไรมากนัก แต่ยังไงก็ตามเมื่อการโจมตีซ้อนทับกันเป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่นในที่สุดแล้วผลที่สะสมกันมาก็ได้เกิดขึ้นทำให้มันเกิดอาการบาดเจ็บขึ้น

กลยุทธ์การใช้คลื่นมนุษย์มันไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ผลเลย

ในตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าการรวมตัวเพื่อเอาตัวรอดของมนุษย์ มอนสเตอร์ตัวนี้ได้คุกเข่าลง

ในตอนนั้นเองเอิลต้าได้พูดออกมาอย่างจริงจัง

[ยูอิลฮานรีบๆฆ่ามันซะ]

"อะไรนะ ฉันก็คิดว่าจะฆ่ามันอีกไม่นานนะ?"

[...เสือดาวนี่มันอาจจะไปถึงคลาส 3 ได้ทุกเมื่อ]

ก่อนที่คำพูดของเธอจะจบลงซะอีกหอกของยูอิลฮานที่เขาแกว่งไปก็เด้งกลับมา นั่นมันอะไรนะ? ได้มีกลุ่มกล้ามเนื้อของมันผุดขึ้นมาจากตรงแผลผิวหนังของมันที่ถูกฉีกออกไป

ฉากๆนี้เกิดขึ้นราวกับว่าอยู่ๆกล้ามเนื้อได้เกิดการขยับด้วยตัวเอง

ด้วยฉากที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ยูอิลฮานหน้าซีดไปเนื่องจากการที่เขาไม่เคยได้เผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบของ 'สัตว์' เลย เอิลต้าก็ยังพูดขึ้นมาทันที

[มันกลายพันธ์! มันกำลังจะวิวัฒนาการไปเปนมอนสเตอร์คลาสที่สูงขึ้นจริงๆแล้ว!]

"เวรเอ้ย!"

กล้ามเนื้อที่ผุดออกมาจากแผลของมันได้พุ่งเข้ามาโจมตีตัวอิลฮาน เขาได้ทิ้งตัวหลับมันด้วยการที่เคลื่อนไหวด้วยใบหน้าที่ซีด แต่กล้ามเนื้อนั่นก็ไม่ได้หยุดแค่นั้นมันได้ไล่ตามเขาต่ออย่างน่าลำคาญ

เขาสามารถจะตัดมันทิ้งไปได้ถ้าหากว่าเขาใช้สองมือเหวี่ยงหอกอย่างสุดแรง แต่ว่ามันได้ออกมาจากแผลอย่างไม่สิ้นสุดและเข้ามาโจมตีตัวยูอิลฮาน เขาได้ยืนหยัดอย่างมั่นคงบนหัวของเสือดาวในขณะที่เหวี่ยงหอกพร้อมตะโกนออกไปอย่างกล้าหาญ

"ไอ้เวรเอ้ย ไอมอนสเตอร์ห่าราก! ถ้าแก้อยากจะใช้หนวดแบบนี้ล่ะก็แกก็ควรจะไปทำกับเอลฟ์สาวนักธนูหรือไม่ก็เจ้าหญิงอัศวินสิ อย่าได้มาทำมันกับฉัน!"

[คุณจะยังจะมาทำเป็นเล่นอีก! คุณรู้ไหมว่าต่อให้คุณตายที่นี่ฉันก็ช่วยคุณไม่ได้นะ]

"ก็เพราะว่าฉันต้องร้องแน่ถ้าฉันไม่พูดเรื่องตลกบ้างอะ!"

ในขณะที่เขาพูดออกไปเขาก็ยังเหวี่ยงหอกอย่างต่อเนื่องอย่างไม่ยอมแพ้

มันเกิดขึ้นก่อนที่เอิลต้าจะพูดจบลงนั่นก็หมายความว่าเจ้านี่มันยังไม่ได้ไปสู่คลาส 3 อย่างสมบูรณ์

"ให้ตายสิ"

เมื่อเขาได้ตัดส่วนหนึ่งของหนวด... กล้ามเนื้อนั่นอยู่ แสงสายฟ้าก็ได้แวบเข้ามาในสายตาของเขา

สายฟ้านี่ส่งผลเป็นอยากมาก ส่วนหนึ่งของเส้นกล้ามเนื้อได้ถูกทำลายไปหลังจากที่ถูกเผาจนกรอบและแถมส่วนที่เหลืออยู่ก็ยังได้รับความเสียหายและหดลงไป ยูอิลฮานไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้หลุดไปอย่างเฉยๆแน่

ในตอนนั้นก็มีเสียงอื่นนอกจากเสียงสายฟ้าขึ้นมาอีก ต้นเหตุของเสียงดังนั่นคือเสียงเฮลิคอปเตอร์กับเสียงของหยิงสาวที่ไม่ได้ถูกเสียงพวกนั้นกลบไป

"การโจมตีของฉันฆ่ามันไม่ได้! เลเวลมันต่างกันเกินไป!"

แม้ว่าเขาจะคิดถึงช่วงที่สายฟ้าแลบออกมาแล้วว่านั่นเป็นเสียงของจักรพรรดินีแน่

ไม่ว่ายังไงก็ตามสิ่งที่เธอพูดขึ้นมากับฉันก็บรรลุแล้ว ยูอิลฮานได้คิดขึ้นในขณะที่วิ่งไปบนหัวของเสือดาวเพื่อที่จะแทงหอกลงไปในแผลที่เส้นกล้ามเนื้องอกออกมา

"ฉันมีเวทย์บัฟระยะสั้นอยู่!"

บัฟ? มันฟังดูน่าสนใจนะ เมื่อเขาได้แสดงท่าทางว่าเขาฟังเธออยู่โดยไม่หยุดการโจมตีลง เสียงของจักรพรรดินีก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

"ถ้าฉันใช้มันมานาของฉันจะหมดลงไป คุณสามารถฆ่ามันได้ทันทีไหม!?"

"ก็แค่ส่งมันมาก่อนเลย!"

ยูอิลฮานได้ตะโกนให้จักรพรรดินีที่เกาะอยู่ตรงขอบประตูเฮลิคอปเตอร์ เธอก็แค่ส่งบัฟนั่นมาให้ฉันก็พอทำไมจะต้องพูดอะไรมากด้วยล่ะ! มันไม่ใช่ว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่คือยูอิลฮานงั้นหรอ!?

ยังไงก็ตามการกระทำต่อมาของจักรพรรดินีก็ทำให้ยูอิลฮานยอมรับได้

"ถ้างั้นฉันจะเชื่อใจคุณและฝากที่เหลือไว้กับคุณ!"

และเมื่อพูดจบเธอก็ได้กระโดยลงมาจากเฮลิคอปเตอร์และจับเข้าที่ขาของเขา

"บัฟนี่เป็นสิ่งที่ดีแต่ว่ามันจำเป็นต้องสัมผัสโดยตรง"

"ที่เธอบอกว่าฝากที่เหลือไว้กับฉันนี่คือฝากชีวิตไว้กับฉันเลยงั้นหรอ!?"

เอาล่ะ ถ้างั้นมันก็เข้าใจได้เลยว่าทำไมเธอถึงได้ถามเขาเพื่อยืนยันว่าเขามั่นใจที่จะฆ่ามันได้ไหม! ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็ไม่ได้พูดอะไรอย่าง 'ไว้ใจได้เลย' แน่นอน จากนั้นพลังของจักรพรรดินีก็ได้ทำงานขึ้นทันที

[จิตวิญญาณสายฟ้าได้สถิตอยู่กับตัวคุณ พลังโจมตี ความเร็วการเคลื่อนที่ และโอกาสคริติคอลเพิ่มขึ้น 50% เมื่อโจมตีจะมีพลังสายฟ้าสถิตอยู่ในตอนที่โจมตี]

[เมื่อบัฟนี้หมดลงความสามารถทั้งหมดของคุณจะลดลงมากกว่าครึ่งเป็นเวลา 3 นาที]

[เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้วผู้หญิงคนนี่เยี่ยมมา เธอสามารถจะควบคุมมานาของเธอทั้งในด้านการโจมตีและสนับสนุนได้เป็นอย่างดีแม้ว่าจะอยู่ใครคลาส 1 ....]

มันไม่มีเวลาที่จะมาฟังเอิลต้าแล้ว นี่เป็นเพราะว่าเขามีเวลาจำกัดแค่ 30 วินาทีเท่านั้น ยูอิลฮานได้ยึดตำแหน่งตัวเองมั่นขึ้นด้วยใบมีดจากรองเท้าและเริ่มการโจมตีไปที่หัวของเสือดาวต่อทันที

"ย๊าาาาาาาาาาากกกกกก!"

"พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะใช้ขีปนาวุธหากเราฆ่ามันไม่ได้"

"ย๊าาาาาาากกกกกกกก!"

ด้วยบัฟที่ได้จากจักรพรรดินีนี้ยูอิลฮานได้โจมตีด้วยความเร็วที่มากขึ้นจนทำให้คนที่เห็นต้องสงสัยว่านี่คือความเร็วของมนุษย์จริงๆหรือ

[กรรรรรรรรรรรรรร!]

เส้นกล้ามเนื้อของเสือดาวได้พุ่งขึ้นมาก่อนที่จะถูกตัดทิ้งและเลือดพุ่งออกมา ความเจ็บปวดของมันทำให้มันได้ร้องออกมาดังยิ่งขึ้นไปอีก แต่แม้แบบนั้นหัวใจของมันก็ยังคงเต้นอยู่ ในตอนนี้ยูอิลฮานมีความคิดเดียวในหัวเท่านั้นก็คือฆ่ามันก่อนที่ชีปนาวุธจะยิงลงมาฆ่าตัวเขาไปพร้อมๆกับเสือดาวนี่

[คริติคอล]

[ผลเสริมการโจมตีสายฟ้า]

และในขณะที่เขาโจมตีอยู่ก็มีช่วงหนึ่งที่เมื่อหอกของเขาแทงลึกเข้าไปในหัวของเสือดาวมันก็รุนแรงขึ้นมาอย่างผิดปกติและทั้งความเสียหายคริติคอลและผลเสริมการโจมตีจากสายฟ้าก็ได้เกิดขึ้นมาพร้อมๆกันทำให้การมองเห็นของเขาได้เต็มไปด้วยแสงสีทอง

หลังจากนั้นเลือดจำนวนมากที่ซึ่งการโจมตีปกติไม่มีทางทำได้ก็ไหลกระฉูดออกมาท่วมทั้งตัวของยูอิลฮานกับจักรพรรดินีในเวลาเดียวกัน

"ปุ๊ฮ่าห์"

"อ๊า!"

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 784,983]

[คุณได้กลายเป็นเลเวล 28 พลังกำลัง ความว่องไว สุขภาพ พลังเวทย์ เพิ่มขึ้นอย่างละ 5]

[คุณได้รับบันทึกเสือดาวยักษ์ เลเวล87]

"ฟุฮ่า... มันตายแล้ว"

[ทำได้ดีมากยูอิลฮาน]

สำหรับยูอิลฮานที่เห็นในข้อความที่ลอยอยู่บนม่านตาก็ได้ตะลึงไป เอิลต้าก็พูดมาด้วยเสียงเหนื่อยๆ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ต่อสู้อย่างยูอิลฮานแต่เธอก็ได้เหนื่อยล้าทางจิตใจที่นั่งลุ้นกับการต่อสู้นี้

ยังไงก็ตามในท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็สามารถจะจัดการเสือดาวได้ก่อนที่มันจะวิวัฒนาการไปเป็นคลาส 3 เขาได้คิดว่าหากมันกลายไปเป็นคลาส 3 มันก็เป็นไปได้ที่เขาจะตาย ส่วนหากยูอิลฮานไม่ได้อยู่ที่นี้ถ้างั้นพวกทหารก็คงน่าจะใช้ขีปนาวุธระเบิดที่นี่ทิ้งไปพร้อมๆกับมอนสเตอร์อย่างที่จักรพรรดินีพูดออกมา ซึ่งการทำแบบนั้นจะทำให้เกิดการสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินไปอย่างมาก

"มันตายแล้วจริงๆหรอ?"

"...เธอไม่ได้ค่าประสบการณ์?"

คำถามที่ตรงไปตรงมานี้ของจักรพรรดินีทำให้ยูอิลฮานต้องถามกลับไปอย่างตกตะลึง แต่แล้วจักรพรรดินีที่เกาะขาของเขาอยู่ก็ได้หดหู่ลงไปและตอบกลับมาในขณะที่มองต่ำลง

"ฉันเพิ่งจะมานึกออกว่า... เรายังไม่ได้ตั้งตี้กัน...."

นี้มันน่าเสียใจจริงๆ ยังไงก็ตามมันไม่ใช่ใช่เรื่องที่เขาเสียใจอย่างที่เขารู้เรื่องการตั้งตี้เพราะเขาเป็นผู้โดดเดี่ยว

กลับกันเลยเขาคิดว่าคนพวกนี้ก็ควรจะได้รับตามส่วนช่วยที่พวกเขาได้ทำเมื่อเสือดาวตายลงไป ไม่ใช่อย่างที่เป็นในตอนนี้ ระบบที่ผู้ชนะได้ทุกอย่างไป

[ระยะเวลาบัฟได้หมดลง ความสามารถทั้งหมดลดลงมากกว่าครึ่งเป็นเวลา 3 นาที]

เขาอยากจะล้มลงไปพักทั้งๆแบบนั้นทันทีเลยแต่ว่าตอนนี้เขาอยู่บนหัวของเสือดาวมันสกปรกเป็นอย่างมากทั้งเศษเส้นกล้ามเนื้อที่ถูกตัดและเลือดที่กระจายไปทั่วดังนั้นเขาจึงต้องฝืนตัวเองยืนเอาไว้ทั้งๆแบบนี้ ในตอนนั้นเองมันยิ่งเลวร้ายลงไปอีกเมื่อศพของเสือดาบได้ล้มลงไปกับพื้นเนื่องจากว่ามันหมดแรงไปแล้วและนี่ก็ทำให้เขาเสียสมดุลไป

โชคดีที่เอิลต้าคิดว่ามันคงจะเลวร้ายเกินไปหากปล่อยให้ยูอิลฮานตายด้วยการถูกมอนสเตอร์ทับทำให้เธอช่วยเขาเล็กน้อยพอให้ยูอิลฮานยืนไหว

"พะ พวกเราชนะแล้ว"

"พวกเราชนะแล้ว! พวกเราฆ่ามันได้ด้วยกำลังของเราจริงๆ"

"พวกเราทำได้... พวกเราทำได้แล้วววว!!!"

"บุรุษความเร็วแสง! บุรุษความเร็วแสง!"

"จักรพรรดินี! จักรพรรดินี!"

เมื่อเสือดาวได้ล้มลงไปทุกๆคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างก็ส่งเสียงเชียร์ออกมา ไม่ว่าจะเป็นทหารหรือไม่ใช่ก็ตามพวกเขาก็คิดในสิ่งที่เหมือนๆกัน

พวกเรารอดแล้ว! พวกเราชนะแล้ว! พวกเราทำได้! โลกยังไปต้องข้างหน้าได้!

ยังไงก็ตามในขณะที่ทุกคนกำลังดีใจอยู่นั้น มีเพียงยูอิลฮานที่หน้าซีดลงไปเรื่อยๆ เนื่องจากการที่เขาใส่หน้ากากอยู่ด้วยทำให้ตัวจักรพรรดินีไม่ได้เห็นสิ่งนี้ แต่ว่าเอิลต้าก็มองทะลุเห็นเรื่องนี้ได้

[นั่นมันอะไรนะยูอิลฮาน? มันไม่มีศัตรูอยู่อีกแล้ว พวกเราชนะแล้วนะ]

"แต่ว่า...."

เขาได้มองไปรอบๆตัว มันไม่ใช่ว่าเขามองไปที่ตึกที่ถูกพัง แต่เขามองไปที่แผ่นหลังที่กว้างใหญ่ของเสือดาว

หนังของมันได้ขาดรุ่งริ้งจากพลังเวทย์และอาวุธต่างๆ

"ฉันใช้มันทำเกราะหนังใหม่ไม่ได้แล้ว....!"

[โอ้ นั่นก็จริง]

และเขาก็พูดต่อออกมาว่า 'ฉันก็ไม่อยากจะทำเกราะใหม่เหมือนกัน!' ในตอนนี้เอิลต้าอยากจะซัดยูอิลฮานซักทีจริงๆ