ตอนที่ 157 เยี่ยมมาก (FREE)
นี่เป็นครั้งแรกที่ ฟาง เจิ้งจือ มาที่เมืองหลวง ดังนั้นเขาจึงอยากรู้อยากเห็นและตัดสินใจไปเดินเล่นและลองกินอาหารข้างทางดู
เขาไม่ได้เรียก เหยียน ซิว มาด้วย เพราะเขาคงเห็นร้านพวกนี้จนชิน และเขาคงชอบอยู่บ้านเงียบๆมากกว่า
เขาเดินออกประตูและฮัมเพลงเบาๆ
ในเมืองหลวงนั้นคึกคักไปด้วยกิจกรรมต่างๆซึ่งมันได้ดึงดูดความสนใจของ ฟาง เจิ้งจือ เช่น อาหาร จิตรกร...
ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังทิวทัศน์รอบๆเช่นกัน
“ข้าตามหานางในความวุ่นวาย มองไปรอบๆ เมื่อหันกลับมานางกลับยืนอยู่ภายใต้แสงจางๆ”
หลายครั้ง ผู้คนมักจะคิดว่า ‘นาง’ นั้นเป็นสิ่งของหลายๆอย่างเช่น ความงาม ดอกไม้ ชาชั้นดี...
แต่สำหรับ ฟาง เจิ้งจือ ‘นาง’ นั้นหมายถึงเงินและสมบัติ เขาไม่ได้โลภแค่พอใจที่มีเงินมากๆเท่านั้นเอง
ตอนนี้...
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าเขาเจอ ‘นาง’ แล้ว
ข้างหน้าเขา มีหญิงสาววัยรุ่น นางยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ เสื้อคลุมสีแดงเข้มของนางทำให้นางนั้นโดดเด่นออกมาจากฝูงคน
นางราวกับเอล์ฟที่ยืนอยู่ในกองไฟ
ดวงตาสีฟ้าใสจ้องมองมายัง ฟาง เจิ้งจือ
แน่นอนว่ามันไม่ใช่ประเด็นหลัก อยู่ๆก็มีทองแท่งปรากฎขึ้นมาบนมือ ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีเหลือเกิน!
ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่? ฟาง เจิ้งจือ สงสัยเล็กน้อย
“เอาม้าของข้ากลับไปที่คอกและให้อาหารมันด้วยเข้าใจไหม?” นางโยนบังเหียนม้าให้ ฟาง เจิ้งจือ และเดินเข้าไปในบ้านข้างๆ
ฟาง เจิ้งขือ ยืนนิ่ง นางทำกับข้าราวกับเป็นคนใช้?
หรือข้าแต่งตัวเหมือนคนรับใช้?
ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดว่าตัวเองเหมือนคนใช้สักนิด แต่ถ้าเขาเอาม้าไปเก็บไว้ในคอกตามคำสั่งของนาง เขาจะได้ทองแท่งนี้มาอย่างง่ายดาย
แค่เดินไปบอกว่าเขาเป็นลูกน้องของนาง
แต่...
คำถามยังอยู่ในจิตใจของเขา ควรจะยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อทองแท่งหรือไม่?
ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่บังเหียนม้าที่อยู่ในมือ
จากนั้นมองไปที่ม้าชั้นดี แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันเป็นสายพันธุ์อะไร แต่มันดูทรงพลังกว่าม้าป่ามังกรหิมะเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงคนนี้...
ดูค่อนข้างรวย?!
ฟาง เจิ้งจือ ค่อนข้างมั่นใจว่านางต้องมาจากครอบครัวที่มีอันจะกินแน่นอน เพราะนางดูเป็นเด็กที่เหมือนถูกตามใจมาตลอด
“ในเมื่อเจ้าเอาแต่ใจนัก ข้าก็จะไม่ให้โอกาสเจ้า!” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มก่อนจะกำมือแน่น จากนั้นอีกมือหนึ่งเขาก็ลากม้าสีขาวเดินไป
หญิงคนนั้นปรากฎตัวขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของนางเปล่งประกายพร้อมรอยยิ้มที่กว้างขึ้น
“ก็แค่ชาวบ้านธรรมดา ถูกล่อลวงได้ด้วยเงินทอง!” หญิงสาวหัวเราะเยาะขณะที่นางหันหลังเดินกลับบ้าน
ทุกอย่างเป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ!
ในที่พักเด็กหนุ่มเบิกตากว้างมองจากห้อง แสดงท่าทีเจ็บปวดออกมา เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
“มัน...ช่างเป็นวิธีที่น่ารังเกียจ?”
เด็กหนุ่มมองไปยังวิธีที่หญิงสาวใช้ เขาคิดว่ามันไม่ใช่การพนันที่ยุติธรรมเสียเลย
แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ก็ทำตามคำสั่งของหญิงสาวจริงๆ
ผลลัพธ์ที่ออกมาก็มีค่าเท่ากัน ถึงวิธีจะไม่ได้น่าพิศมัยเท่าไร
เขานึกถึงคำพูดของหญิงสาวในทันที “ไม่คิดว่าเป็นเรื่องฉลาดหรือ ที่ข้ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึง 2 ตัว?”
นก 2 ตัว ด้วยปืนนัดเดียว
ครานี้นางคงได้ม้าป่าอัศนีย์ไปจริงๆ
...
มันดูเหมือนเป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบ เหมือนเจอกันอย่างบังเอิญที่หน้าโรงแรม จ่ายเงินจำนวนมากเพื่อให้อีกฝ่ายทำตามคำสั่ง
ไม่มีความเสี่ยงอะไร ยิ่งไปกว่านั้นรางวัลก็มีค่าเป็นอย่างมาก
คนทั่วไปธรรมดาไม่มีใครสามารถต่อต้านได้แน่นอน
ฟาง เจิ้งจือ เองก็ไม่แตกต่าง ความจริงเขาก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะต่อต้านอยู่แล้ว
อย่างไรก็ตาม แม้แต่แผนที่สมบูรณ์แบบก็มีข้อบกพร่อง นางคาดการณ์ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะเก็บทองไป แน่นอนว่าเขาเก็บจริง
แต่...
นางประเมิณ ฟาง เจิ้งจือ ต่ำไป หรือประเมิณเขาสูงไป
...
ฟาง เจิ้งจือ รีบเอาทองเข้าไปในกระจกป้องกันใจ จากนั้นเขาก็ยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้าไปในโรงเตี้ยม
นางไม่หันกลับมา
ฟาง เจิ้งจือ เองก็ไม่หันกลับมา แต่เขาก็ไม่ได้เดินตรงไปที่คอกม้า เขาขี่ม้าหิมะขาวไปในทิศทางตรงข้าม
“ในเมื่อเจ้ารวย ข้าก็จะทำตามความต้องการของเจ้า!”ฟาง เจิ้งจือ พึมพัมขณะขี่ม้าไป
เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ในห้องเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
เขาเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง มองไปด้วยความไม่เชื่อ ในฐานะของพี่ชายของหญิงสาวคนนั้น เขาควรจะหยุด ฟาง เจิ้งจือ
แต่เขาก็ไม่ได้ทำ...
ความจริงเขาอยากกระโดดตะโกนออกมาว่า “เยี่ยมมาก!” มากกว่า
...
ไม่นานหญิงสาวก็ปรากฎตัวออกมาอีกครั้ง นางคิดว่าคนบ้านนอกอย่าง ฟาง เจิ้งจือ นั้น ไม่เหมาะกับ ฉือ กูเหยียน เลยแม้แต่น้อย
นางนึกถึงม้าป่ามังกรอัศนีย์ที่นางกำลังจะได้มันมา
“มังกรอัศนีย์กับหิมะขาวช่างเหมาะสมกันอะไรเยี่ยงนี้!”
เสียงของนางดังออกมา ขณะที่กำลังเดินไปที่คอกม้า
นางไม่คิดจะให้ม้าสุดที่รักของนางต้องอยู่ในคอกม้าบ้านๆนานไปกว่านี้
“ข้าขอโทษหิมะขาว ถ้าเจ้ากลับมาข้าจะรีบหาของโปรดให้เจ้าทันที! นอกจากนี้ข้ายังหาม้าหนุ่มให้เจ้าได้แล้วด้วย ฮ่าฮ่า...”
หญิงสาวรู้สึกเตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ขณะเดินไปที่คอกมา พร้อมกับยิ้มกว้าง
อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของนางแข็งค้างไปทันทีเพราะในนั้นไม่มีหิมะขาวของนางอยู่
“หิมะขาวของข้าอยู่ไหน?!”
นางมองไปรอบๆด้วยความสับสน “ใครขโมยหิมะขาวของข้าไป!”
นางเห็นผู้ดูแลม้าอยู่ที่ริมคอกจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“บอกมา หิมะขาวของข้าไปไหน?”
“หิมะขาว? คืออะไร หิมะยังไม่ตกนี่?!” ผู้ดูแลม้าตกใจทันที
“ม้าหยกหิมะ! ม้าหยกหิมะของข้า!”
“ม้าหยกหิมะ?!” ผู้ดูแลคอกม้าตื่นกลัวทันที ม้าหยกหิมะนั้นน้อยคนจะมีในครอบครอง
ยิ่งมองไปยังชุดที่หญิงสาวสวมใส่ เขามั่นใจในทันทีต้องเป็นนางแน่นอน!
พระเจ้าช่วย…
ขาของเขาสั่นอย่างหยุดไม่ได้
“ไม่ ให้ข้าสาบานเลยก็ได้ ข้าไม่เห็นม้าตัวนั้นเลยสักนิด!”
ผู้ดูแลคอกม้าล้มคุกเข่าลงกับพื้น น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
“ไม่เห็น? ไม่ใช่มีเด็กบ้านนอกคนหนึ่งนำม้ามาที่นี่เพื่อให้อาหารมันงั้นหรือ?” หญิงสาวถามด้วยความไม่เชื่อ
“จนถึงตอนนี้ข้าไม่เห็นใครเลย ให้ข้าสาบานเลยก็ได้!”
“ถ้าเจ้ากล้าโกหก ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”
“ข้าไม่กล้า ข้าไม่กล้าโกหกท่านเด็ดขาด!” ผู้ดูแลคอกมาเอาหัวแทบเท้า
“ปล่อยเขาไป เขาพูดความจริง ม้าของเจ้าถูก ฟาง เจิ้งจือ ขี่ไปแล้ว!” เด็กหนุ่มปรากฎตัวขึ้นมา ด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
“อะไรนะ?! เจ้าสารเลวนั่นเอาทองข้าไป..เอาหิมะขาวข้าไปอีก?!” หญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่เชื่อในดวงตาทั้งสองข้าง
ก่อนหน้านี้ นางจำได้ว่าเห็น ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มมุมปาก นางคิดว่าเขายิ้มเพราะดีใจที่ได้เงินมาง่ายๆ
แต่ว่า...
นางพึ่งรู้ว่ารอยยิ้มนั้นคือรอยยิ้มเยาะเย้ยนาง!
เพจหลัก : Double gate TH