ตอนที่ 154 กระจกป้องกันจิตใจ (FREE)

จากนั้น ฉือ กูเหยียน ก็หยิบขนมรูปดอกไม้เข้าปาก

ต้องยอมรับว่าท่าทางในการกินขนมเข้าปากของนางงดงามเป็นอย่างมาก

"ข้ามาเพียงบอกเจ้าเท่านั้น ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับตัดสินใจของเจ้า" ฉือ กูเหยียน กระพริบตาขณะเคี้ยวขนมในปาก

ฟาง เจิ้งจือ หงุดหงิดเล็กน้อยเพราะเขาอยากกินขนมอีก

เขาจึงยกจานขึ้นและเททุกอย่างที่อยู่บนจานลงในปาก ในขณะที่ ฉือ กูเหยียน จ้องมองพร้อมเบิกตากว้าง

"โอ้...ขอบคุณที่บอกข้าละกัน!" ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาแทบไม่เป็นคำเพราะขนมที่เขาเคี้ยวอยู่ในปาก

"เจ้านี่ช่างไร้ยางอายได้อย่างเหลือเชื่อ!" ฉือ กูเหยียน อุทานออกมาด้วยความยอมแพ้

"ขอบคุณสำหรับคำชม"

"เจ้าคิดว่าข้าชื่นชมเจ้างั้นรึ?"

"แน่นอน"

"โอเค ในเมื่อเจ้าเป็นคนไร้ยางอาย...เจ้ากล้าพนันกับข้าไหม?" ฉือ กูเหยียน ท้าทาย ฟาง เจิ้งจือ

ราวกับเทพธิดาที่เปิดเผยด้านอันซุกซนออกมาให้เห็น

"ข้าไม่มีอะไรต้องกลัว แต่อย่างแรกเจ้าควรบอกข้ามาก่อนว่าพนันอะไร?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้โง่ เขาต้องการจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการพนันก่อนที่เขาคิดจะยอมรับมัน

"ข้าจะให้คนนำขนมมา 10 กล่อง ถ้าเจ้ากินมันได้หมด ข้าแพ้ ถ้าไม่หมดเจ้าแพ้ เจ้าคิดยังไง?" ฉือ กูเหยียน ท้าทาย ขณะมองไปยังจานที่ว่างเปล่า

หัวใจของ ฟาง เจิ้งจือ ตื่นเต้นในทันที ขนม 10 กล่องไม่ได้ยากอะไร ฉือ กูเหยียน คิดอะไรอยู่กันแน่?

"แล้วเราใช้อะไรเดิมพัน?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ฉือ กูเหยียน

"ข้าได้ยินมาจากผู้ดูแลเหวินว่าเจ้ามีอาวุธลับอยู่ไม่น้อย การแบกมันไปมาข้าเชื่อว่ามันต้องเหนื่อยไม่น้อย ข้ามีบางอย่างที่สามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้!" ฉือ กูเหยียน กล่าวออกมา พร้อมกับสร้างของบางอย่างที่คล้ายกระจก

มันดูใสอย่างไม่น่าเชื่อและมีสายหนังแนบติดกับมันมา

"กระจกป้องกันจิตใจ?" ฟาง เจิ้งจือ ขุกเข่าดูมัน แม้มันจะเหมือนเข็มขัดแต่มันเป็นของที่คนใช้กันอย่างกว้างขวาง เพราะมันสามารถใช้ปกป้องหัวใจได้เป็นอย่างดี

"อืมใช้ กระจกป้องกันจิตใจ แต่มันต่างกับของทั่วๆไป เพราะมันสามารถใช้เก็บของได้ด้วย" ฉือ กูเหยียน พยักหน้า พร้อมกับวางกระจกป้องกันใจไว้หน้า ฟาง เจิ้งจือ

"สามารถเก็บของได้?" ฟาง เจิ้งจือ ผงะไปเล็กน้อย เพราะเขาไม่คิดว่า ฉือ กูเหยียน จะเอาของมีค่าขนาดนี้ออกมาพนันกับเขา

นางเต็มใจที่จะเอาสมบัติมาพนัน

สมบัติที่สามารถใช้เก็บของได้นั้นหาค่อนข้างยาก มีแค่คนที่รวยมากเท่านั้นจะสามารถหาซื้อมาใช้ได้ นางคิดจะมอบสิ่งนี้ให้เขาจริงๆงั้นหรือ?

ขนม 10 กล่อง...

หรือนางจะแอบวางยาพิษไว้?

"อย่าเสียใจละกัน!" ต่อให้ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แต่เขาก็หยิบกระจกป้องกันใจออกมา

"แน่นอนข้าไม่เสียใจแน่นอน แต่ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าต้องอยู่ที่กองตรวจการศักดิสิทธิ์เป็นเวลา 1 เดือน ตลอดเวลาเจ้าต้องคอยรับใช้และฟังทุกคำสั่งของข้า..." ฉือ กูเหยียน กล่าวออกมา

"แค่นี้เองรึ?"

"เจ้ากล้าไหมละ?"

"เจ้าต้องให้ข้าเห็นขนาดของกล่องขนมก่อน ถ้าเจ้าเอาแทงค์น้ำมา 10 แทงค์ ข้าคงดื่มพวกมันไม่หมด!" ฟาง เจิ้งจือ ถามออกมาอย่างรอบคอบ ทั้งๆที่ตอนนี้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

"ได้!" ฉือ กูเหยียน พยักหน้า และมองไปที่ประตูห้อง "เย่ เอ๋อ เอาขนมมา 10 กล่อง"

"รับทราบคุณหนู"

ไม่นานขนมทั้ง 10 กล่องก็ถูกนำมาวางไว้ แต่ละกล่องนั้นมีจำนวนที่แตกต่างกัน แต่ละกล่องไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนัก

เขาสามารถกินมันได้ทั้งหมด!

แต่ ฉือ กูเหยียน จะใจดีกับเขาขนาดนี้เชียวหรือ

อย่างไรก็ตามเขาก็ยอมรับว่า ฉือ กูเหยียน นั้นรู้วิธีหลอกล่อเขาเป็นอย่างดี รางวัลนั้นน่าสนใจเป็นอย่างมาก

ฟาง เจิ้งจือ ต้องการจะหยิบกระจกนั่นขึ้นมาและจูบลงไปเบาๆเหลือเกิน

"ได้ ข้าตกลง!" ฟาง เจิ้งจือ มั่นใจว่า ฉือ กูเหยียน ไม่มีทางวางยาพิษแน่นอน กระจกนั่นต้องกลายเป็นของเขาแน่นอน

"งั้นก็กินเลย!" ฉือ กูเหยียน ชี้ไปที่ขนม

...

...

ฉือ กูเหยียน เดินออกไปที่ลาน ทิ้งกระจกป้องกันใจไว้

นางค่อนข้างผิดหวัง ไม่ใช่เพราะ ฟาง เจิ้งจือ โกง แต่เพราะเขายอมรับมันง่ายไป

มันคงไม่ง่ายดายขนาดนั้น เพราะนางใส่ยาถ่ายลงไป!

ฟาง เจิ้งจือ เองก็กำลังนอนเล่นอย่างขี้เกียจอยู่เช่นกัน ทุกอย่างจะง่ายเกินไปแล้ว นางคิดว่าเขาจะกินยาถ่ายลงไปจริงๆงั้นหรือ?

นางดูถูกข้าเกินไปหรือเปล่า?

ฟาง เจิ้งจือ สามารถจัดการขนมทั้งหมดได้แน่นอน แต่เขาไม่ได้กินมันจริงๆ ทั้ง 10 กล่องนั้นถูกวางไว้อย่างสวยงามในกระจกป้องกันใจ

มันเป็นเรื่องไม่ยากเลย

"อา..นางช่างสูญเสียสมบัติได้อย่างง่ายดายเหลือเกิน?" ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกสงสารเหลือเกิน

เสียกระจกป้องกันใจ เพียงเพราะอยากให้คนอื่นกินยาถ่าย?!

ต่อให้รวยแค่ไหน ก็ไม่ควรคิดง่ายๆแบบนี้...

...

"คุณหนู ท่านได้วางแผนจะมอบระจกให้กับเขาอยู่แล้ว ทำไมถึงต้องใส่ยาถ่ายลงไปในขนมพวกนั้น?" เย่ เอ๋อ สงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"มันจะง่ายเกินไปไหม! เขาปฏิเสธข้า รวมถึงจัดการท่านพ่อของข้า ยิ่งไปกว่านั้นยังแย่งขนมข้ากินจนหมด ข้าต้องทำโทษเขาเสียหน่อย!" ฉือ กูเหยียน กระวนกระวายเล็กน้อย หรือบางทียาอาจจะไม่ได้ผล

"ลู่ ยู่เฉิน ได้ออกไปจากเมืองเกล็ดทองแล้วใช่หรือไม่?" ฉือ กูเหยียน เลิกคิดเรื่องยาถ่าย ก่อนจะมองไปบนท้องฟ้า

"หลังจากราชาต้วนจากไป ลู่ ยู่เฉิน ก็รีบจากไปเช่นกัน ตอนนี้เขาคงห่างจากเมืองไปกว่าครึ่งไมล์แล้ว!" เย่ เอ๋อ พยักหน้า

"แม่ทัพหลี่ละ เขาก็ไปแล้วใช่ไหม?"

"คุณหนูรู้ได้ยังไง?"

"ท่านพ่อ...ให้ความใส่ใจราชาต้วนเป็นอย่างมาก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต้องทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์และกองตรวจการสงครามเป็นไปในทางที่แย่ลงแน่นอน ข้าจะส่งจดหมายไปที่กองตรวจการสงครามให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!" ฉือ กูเหยียน ถอนหายใจเบาๆ

"รับทราบ คุณหนู!" เย่ เอ๋อ รับจดหมายจากคุณหนูมา

"เตรียมการทุกอย่างให้เรียบร้อย ข้าจะออกไปข้างนอก!"

"คุณหนูจะไปไหน?"

"เมืองหลวงเหยียน"

"งั้นทำไมไม่เดินทางไปกับนายน้อยฟาง?"

ฉือ กูเหยียน ไม่ได้ตอบ นางทำเพียงยกหัวมองท้องฟ้าที่มืดสนิท ก่อนที่จะพึมพำกับตัวเอง

"การทดสอบระดับจักรพรรดิในรอบนี้ 'ซิง ฉิง ซุย' คนของกองตรวจการความมั่นคง และคนจากสำนักซู รวมถึงพระราชวังทางใต้ ต้องเข้าร่วมแน่นอน...ข้าเกรงว่ามันคงยากสำหรับราชาต้วนที่จะเป็นผู้คุมการทดสอบครั้งนี้"

...

วันรุ่งขึ้น ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว ได้บอกลา ฉือ เฮา และเตรียมเดินทางไปยังเมืองหลวง

อย่างไรก็ตาม ฉือ กูเหยียน และ เย่ เอ๋อ ไม่ได้ปรากฎตัวออกมา ฟาง เจิ้งจือ และ ฉือ เฮา ไม่ได้พูดอะไรให้กันนอกจาก"ระวังตัว"

ฉือ เฮา ลุกขึ้นในทันที

แสดงให้เห็นท่าทีอันองอาจของราชันเลือดสีเหล็ก

"ข้าจะไม่ให้ใครทำร้ายพวกเจ้าเด็ดขาด!"

"ท่านช่างเป็นคนมีเมตตาอย่างยิ่ง ขอบคุณเป็นอย่างมากที่ช่วยเหลือพวกเรา" ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มและตอบกลับไป

"ขอบคุณท่านมาก!" เหยียน ซิว โค้งตัว

"..."

...

ด้วยม้าป่ามังกรหิมะที่แสดงถึงอำนาจของหน่วยปีกสีชาด ไม่มีใครกล้าขวางทางพวกเขาระหว่างออกจากเมือง

เขาเห็นมันมาตั้งแต่ 6 ขวบ และใฝ่ฝันว่าจะได้ขี่มัน ซึ่งตอนนี้มันก็ได้กลายเป็นจริงแล้ว

"มีบางอย่างที่ข้าอยากจะถามเจ้า!" ฟาง เจิ้งจือ จำเนื้อหาตอนที่เขาพูดคุยกับ ฉือ กูเหยียน ได้ดี

ถึงแม้ว่านางจะไม่ได้บอกอะไรเป็นพิเศษ แต่ ฟาง เจิ้งจือ ก็ต้องการจะยืนยันบางอย่างให้ชัดเจนกับ เหยียน ซิว

"อะไรงั้นหรือ?"

"เมื่อวาน ฉือ กูเหยียน มาพบข้าและบอกว่าราชาต้วนรีบเดินทางไปเมืองเหยียน นางบอกว่าเขาต้องการจะเป็นผู้คุมการทดสอบ เจ้าคิดยังไง?"

"ต้องการจะเป็นผู้คุมสอบระดับจักรพรรดิงั้นหรือ?" เหยียน ซิว พึมพัมกับตัวเอง ก่อนที่ท่าทีของเขาจะเปลี่ยนไป "ถ้าราชาต้วนได้เป็นผู้คุมสอบจริง ข้าเกรงว่าจะมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้น!"

"ทำไม?" ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจ

"แม้ว่าข้าจะไม่รู้ถึงเหตุผลที่ราชาต้วนไม่ปรากฎตัวในงานเฉลิมฉลอง แต่เขาชื่นชม ฉือ กูเหยียน เป็นอย่างมาก ดังนั้นการที่เขาอยากจะเป็นผู้คุมสอบแสดงว่าเขาต้องมีแผนจะทำบางอย่างกับเจ้า!"

"หรือเจ้าจะบอกว่าราชาต้วนคิดจะทำให้ข้าไม่ผ่านการทดสอบ?"

"ข้าไม่คิดว่าง่ายอย่างนั้น ถ้าเขาได้เป็นจริงต้องทำให้เจ้าหมดสิทธิ์สอบแน่นอน!"

"หมดสิทธิ์สอบ?" ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจเหตุผลของ เหยียน ซิว

ถ้าราชาต้วนได้เป็นผู้คุมสอบ นั่นหมายความว่าชีวิตของเขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน

เพจหลัก : Double gate TH