บทที่ 97: ความสุขุม [อ่านฟรีวันที่ 26 กรกฎาคม 2562]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
====================
บทที่ 97: ความสุขุม
หลังจากนั้นได้เกิดเรื่องราวประหลาดขึ้น หลังจากที่แม่นางฉุ่ยจิ้งได้หลบหอกดินทั้งห้าได้ นางยกมือขวาขึ้นมาด้านหน้าของตน จากนั้นปรากฏโล่น้ำสองฟุตขึ้นเบื้องหน้าของนาง
เมื่อโล่น้ำปรากฏขึ้นป้องกันกระสุนดินเล็ก ๆ ที่กำลังพุ่งมาหานาง เวทมนตร์ดินชนิดนี้ประหลาดมากเนื่องจากเป็นก้อนดินขนาดเล็กอีกทั้งยังสามารถยิงออกจากที่ใดก็ได้บนพื้น แม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงแต่อาจทำให้ตกใจและยากเกินกว่าจะป้องกันได้ แต่ในวันนี้ขณะที่ก้อนดินกำลังพุ่งขึ้นมาจากพื้น มันกลับถูกขัดขวางโดยโล่น้ำทันที สิ่งนี้ยิ่งทำให้สถานการณ์ดูแปลกมากขึ้นอีก
สิ่งที่ทุกคนรู้ดีคือภายใต้สถานการณ์ปกติ โล่น้ำสามารถป้องกันได้จากทิศทางเดียว แต่ในสายตาของทุกคนวันนี้ แม่นางฉุ่ยจิ้งโยนโล่ห์น้ำออกมาก่อนเพื่อรอคอยก้อนดินที่กำลังจะพุ่งมา ราวกับนางรู้อยู่แล้วว่าจะมีก้อนดินพุ่งออกมาจากทิศใด
ถ้าหากเป็นเพียงแค่สองเหตุการณ์นี้ มันคงเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ แต่หลังจากนั้นแม่นางฉุ่ยจิ้งได้แสดงให้ทุกคนรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะว่าทุกครั้งที่นางหลบหรือป้องกัน นางมักจะยืนอยู่ต่อหน้าคู่ต่อสู้เสมอ ราวกับว่านางสามารถอ่านใจคู่ต่อสู้ได้
เนื่องจากสถานการณ์เป็นเช่นนี้ แม้ว่าหอกดินจะเป็นเวทมนตร์ที่แข็งแกร่ง และกับดักที่น่ากลัว แม่นางฉุ่ยจิ้งสามารถหลบเลี่ยงมันได้อย่างสบาย ๆ ราวกับว่านางไม่ได้อยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด เพียงแค่เดินเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านเท่านั้น
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ ไม่เพียงแต่ผู้ฝึกตนระดับเซียนเทียนที่ตกใจ แม้แต่ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญระดับจินตันก็เริ่มแสดงอาการวิตก สำหรับผู้ฝึกตนธาตุดิน ใบหน้าของเขาไม่ปรากฏสิ่งใดและไม่เชื่อกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า
เมื่อเห็นเรื่องราวดำเนินไป เจ้าอ้วนครุ่นคิดในใจกับตนเอง ‘อย่าบอกนะว่าแม่นางผู้นี้มิได้แข็งแกร่งด้วยเวทมนตร์ของตนเอง แต่กลับเป็นการทำนายอนาคตได้?’
ในขณะนั้น แม่นางฉุ่ยจิ้งเผยยิ้มเล็กน้อยพร้อมกล่าวอย่างนุ่มนวล “ศิษย์พี่ได้โปรดรับมือ ข้ากำลังจะโจมตี!”
เมื่อผู้ฝึกตนธาตุดินได้ยินเช่นนั้น เขาตกใจทันที เขาหยุดการโจมตีทั้งหมดลงพร้อมกับพุ่งสมาธิไปที่การป้องกัน หลังจากที่เขาใช้การโจมตีที่รุนแรงออกไป ปราณจิตวิญญาณในตัวของเขาหมดลงแล้ว ทว่าเขาก็ยังไม่สามารถที่จะสร้างปัญหาให้อีกฝ่ายได้ ตอนนี้ปราณจิตวิญญาณของเขากำลังยุ่งเหยิงเพราะความตกใจ ดังนั้นเขาจึงหยุดการโจมตีทั้งหมดและมุ่งเน้นที่การป้องกันแบบเต็มกำลัง
สำหรับแม่นางฉุ่ยจิ้ง นางไม่ได้รีบร้อนที่จะโจมตี นางให้ฝ่ายตรงข้ามปรับลมหายใจพร้อมกับรวบรวมสมาธิก่อน หลังจากเห็นว่าเขาเตรียมการตั้งรับเสร็จสิ้น นางเริ่มโบกมือขวา ลูกบอลน้ำขนาดเท่ากำปั้นเจ็ดลูกปรากฏขึ้นมาในอากาศ นางผลักมันออกไปพร้อมกับตะโกนเบา ๆ “เจ็ดดวงดาวสู่จันทรา!”
หลังจากนางกล่าวจบ ลูกบอลน้ำทั้งเจ็ดลูกพุ่งไปเกิดเป็นประกายไฟเข้าชนฝ่ายตรงข้ามอย่างรุนแรง ตามทิศทางที่นางได้กำหนดไว้
ผู้คนโดยรอบตกตะลึงกับฉากตรงหน้าทันที พวกเขาไม่ได้ตกใจในการโจมตีของนาง และอีกอย่างการโจมตีของนางช่างดูง่ายดายยิ่งนัก
ทุกคนทราบดีว่าเวทมนตร์ลูกบอลน้ำเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ บวกกับความแข็งแกร่งที่น้อยนิดของมัน เป็นเรื่องที่ยากมากหากจะประสบความสำเร็จในการโจมตี เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งของธาตุน้ำคือลูกบอลหัวมังกร กำแพงวารี ซึ่งสามารถสร้างออกมาได้หลายพันตัว แต่ลูกบอลน้ำที่เล็กแต่บีบอัดเป็นพิเศษความสามารถของมันถือว่าด้อยอยู่ดี ที่มันทำได้ดีที่สุดคงจะเป็นการระเบิดเนินเขาเล็ก ๆ ได้เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม คู่แข่งของนางได้รับการปกป้องจากเกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์อย่างสมบูรณ์แบบ ทุกคนรู้ดีว่าความสามารถในการป้องกันของมันสูงมาก รวมกับความจริงที่ว่าธาตุดินชนะธาตุน้ำ อาจจะต้องใช้ลูกบอลน้ำหลายร้อยลูกเพื่อทำลายเกราะของเขา แต่ว่าแม่นางฉุ่ยจิ้งสร้างลูกบอลน้ำขึ้นมาเพียงเจ็ดลูกเท่านั้น แล้วเช่นนั้นสิ่งนี้จะทำให้เกราะของเขาสะเทือนได้อย่างไร?
แม้ว่าผู้ฝึกตนธาตุดินจะไม่เข้าใจสิ่งที่นางกำลังทำ แต่มันทำให้เป็นเรื่องง่ายที่จะตั้งรับ! ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หลบหลีกไปไหน เพียงแค่ยืนตั้งรับรอการระเบิดเท่านั้น
สุดท้ายลูกบอลวารีทั้งเจ็ดลูกพุ่งเข้าชนเกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์สำเร็จ แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก ลูกบอลวารีทั้งหมดแตกสลายเป็นหยดน้ำ อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นได้เกิดเหตุการณ์ที่น่าประหลาดใจขึ้น เกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์ที่กล่าวกันว่าเป็นที่สุดในการป้องกันแตกกระจายออกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากการปะทะ
ในขณะนั้นมือขวาของแม่นางฉุ่ยจิ้งทำการร่ายเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง หยดน้ำที่แตกกระจายเมื่อครู่นี้กลับมาหลอมรวมกันใหม่ขนาดเท่าศรีษะมนุษย์ จากนั้นพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้ทันที
เนื่องจากระยะเวลาสั้น ๆ ผู้ฝึกตนธาตุดินไม่ได้คาดคิดว่าจะมีลูกบอลวารีพุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเขา การตอบสนองทุกอย่างจึงไม่ได้เตรียมการ
ก่อนอื่นที่ต้องรู้คือลูกบอลวารีไม่ใช่ลูกบอลน้ำธรรมดา มันย่อมมาจากการร่ายที่พิเศษ เพราะว่ามันแข็งแกร่งพอที่จะชนกับหินได้ แม้ว่าศีรษะของผู้ฝึกตนจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป แต่ว่าเขายังไม่ใช่ผู้ฝึกตนประเภทเพาะกาย ศีรษะของเขาไม่อาจแข็งเทียบเท่ากับหินได้ ดังนั้นหากโดนโจมตีเต็ม ๆ เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่สภาพของเขาก็ไม่ต่างจากผักเน่า
ดังนั้นเมื่อลูกบอลวารีมาถึง เขาตกใจจนตัวแข็งทื่อ ร่างกายของเขาสั่นคลอนพร้อมกับคิดถึงอนาคตที่กำลังจะจบลง! อย่างไรก็ตามลูกบอลวารีหยุดลงเมื่อห่างจากจมูกของเขาครึ่งนิ้ว เกิดลมกั้นกลางระหว่างลูกบอลน้ำกับใบหน้าของเขาปลุกให้เขาตื่นจากความตื่นตระหนก
เห็นว่าลูกบอลวารีอยู่ใกล้ใบหน้าของเขามาก พร้อมทั้งการแสดงออกที่น่าสงสารของเขา ผู้ฝึกตนธาตุดินรู้สึกดีใจที่รอดพ้นจากความตาย
ตามที่แม่นางฉุ่ยจิ้งได้กระทำ นางหยุดการร่ายเวทมนตร์พร้อมกับปล่อยให้ลูกบอลวารีร่วงสู่พื้น
ในตอนนี้ผู้ฝึกตนธาตุดินเข้าใจอย่างแท้จริงว่าเขาแพ้แล้ว! เขาแพ้ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีข้อกังขาใด ๆ เกิดขึ้นในการแข่งขันครั้งนี้ เขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แบบ!
เขาเป็นคนที่มีคุณธรรม บวกกับแม่นางฉุ่ยจิ้งได้แสดงความเมตตา และเขาไม่ปฏิเสธมัน ดังนั้นเขาจึงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นพร้อมกับยกมือคำนับนางและกล่าวว่า “ขอบคุณที่ท่านแสดงความเมตตาต่อข้า นับว่าข้าพ่ายแพ้แล้ว!”
“ศิษย์พี่ใจดีเกินไป ท่านสามารถเอาชนะข้าได้!” แม่นางฉุ่ยจิ้งตอบกลับอย่างใจเย็น ราวกับว่านางไม่ได้สนใจชัยชนะในครั้งนี้สักเท่าใด หลังจากหยอกล้อกันเสร็จสิ้น นางบินออกไปด้วยดาบบินของนาง ตั้งแต่ต้นจนจบ นางไม่ได้กล่าวสิ่งใดที่ไร้สาระเลย พร้อมทั้งวางตนอย่างเป็นธรรมชาติ! ซึ่งสร้างความประทับใจให้กับทุกคนอย่างมาก!
หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดมองเห็นว่าแม่นางฉุ่ยจิ้งได้ออกไปแล้ว พวกเขาเริ่มจับกลุ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น? เหตุใดลูกบอลวารีที่เป็นเวทมนตร์ขั้นพื้นฐานจึงทำลายเกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์ได้?”
“อย่าบอกนะว่าเขาเพียงแค่แสดงความแข็งแกร่งเท่านั้น เกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งนั้นเป็นเรื่องหลอกลวง?”
“สิ่งนั้นเป็นไปไม่ได้ เขาใช้ปราณจิตวิญญาณมากมายเพื่อสร้างเกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งเขาฝึกฝนมันมานานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มันไม่สามารถเป็นเรื่องโกหกได้ อย่างไรก็ตาม ข้าสงสัยว่าลูกบอลวารีของแม่นางฉุ่ยจิ้งนั้นซ่อนเทคนิคสังหารใดไว้?”
“ข้าใช้จิตวิญญาณของข้าตรวจสอบมันแล้ว มันเป็นเพียงลูกบอลวารีขั้นพื้นฐานที่ไม่แข็งแกร่ง ไม่ว่ายังไงมันไม่ควรจะทำลายเกราะพสุธาศักดิ์สิทธิ์ได้!”
=====
[แจ้ง] โกลาหลแห่งอสนีบาตมีเหตุให้ต้องหยุดลงอีกแล้วครับ พบเจอกันใหม่อีกครั้งวันจันทร์ที่ 16 ก.ค. 2561 นะครับผม
