ตอนที่ 284 ทิ้งระเบิด

ในไม่ช้า มอนสเตอร์บินของทั้งสามก็ร่อนลงใกล้ๆกับแม่น้ำลาวา

จากนั้น หลิน ฮวงก็ฉายแผนที่และมองรอบๆ เขาพยักหน้าและบอกกับหยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลาง“มันควรจะอยู่ที่ไหนสักแห่งแถวนี้”

จากนั้นทั้งสามก็ลงจากมอนสเตอร์และเรียกพวกมันกลับ

“มอนสเตอร์ตัวแรกที่พวกเรากำลังจะฆ่าคือโครงกระดูกต้องสาป มันเป็นมอนสเตอร์ประเภทวิญญาณระดับบัญชาและมันน่าจะอยู่ในระดับเพลิงขาว โครงกระดูกต้องสาปมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งและมันกลัวพลังงานบริสุทธิ์ จุดอ่อนของมันคือมันค่อนข้างช้าเมื่อเทียบกับมอนสเตอร์หลุดพ้นอื่น อย่างไรก็ตาม หากเราไม่สามารถล้มมันได้ พวกเราก็ยังสามารถหลบหนีได้ด้วยความเร็วของฉัน”

“ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับมอนสเตอร์ตนนี้มาก่อน พวกมันมีสติปัญญาที่ต่ำ แม้ว่าพวกมันจะเป็นมอนสเตอร์หลุดพ้น แต่ปกติพวกมันจะผ่านการกลายพันธ์เพียงครั้งเดียว การจะพบพวกกลายพันธ์สองครั้งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย”หยี่ เยว่หยู่นึกขึ้นได้“แต่ฉันจำไม่ได้ว่ามันมีทักษะอะไรบ้าง นายละ?”

“โดยพื้นฐานแล้ว โครงกระดูกต้องสาปจะมี4ทักษะ”หลิน ฮวงพูดต่อ

“ทักษะประเภทแรกคือการยับยั้ง  มันเป็นทักษะประเภทยับยั้งวิญญาณซึ่งจะปลูกฝังความหวาดกลัวต่อสิ่งมีชีวิตที่ระดับต่ำกว่า มันอาจทำให้เราสูญเสียจังหวะได้”

“ทักษะประเภทที่สองคือการลงทัณฑ์ โซ่เพลิงจะปรากฏในมือมันและความสามารถของโซ่จะเทียบได้กับสมบัติ เมื่อถูกมัดด้วยโว่ พลังชีวิตของคนๆนั้นจะถูกสะกด”

“ประเภทที่สามคือการพิพากษา มันเป็นทักษะดาบที่ทรงพลังเนื่องจากมันจะช่วยให้ผู้ใช้สามารถซ่อนตัวได้และโจมตีโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆเอาไว้”

“ประเภทที่4คือการควบคุมลาวา มันสามารถโจมตีได้โดยการควบคุมลาวา”

“ทักษะที่พวกเราต้องระวังเป็นพิเศษคือการลงทัณฑ์ อย่าถูกจับโดยโซ่ของมัน มิฉะนั้น เราจะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปและจะตกอยู่ในปัญหา ส่วนอีกอันที่ต้องระวังก็คือการพิพากษา เนื่องจากเราจะไม่สามารถเห็นอาวุธมัน เราจึงต้องตื่นตัวอยู่เสมอ”

เมื่อพวกเขาฟังคำเตือนของหลิน ฮวง หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางต่างก็คิดได้ถึงวิธีในการสู้กับมอนสเตอร์

จากนั้นหลิน ฮวงก็อัญเชิญเจ้าแดงออกมา ทันทีที่มันปรากฏ มันก็พันรอบแขนซ้ายหลิน ฮวง

หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางต่างคิดว่ามันคืองูสีเลือดเมื่อเห็นมันในตอนแรก แต่ในไม่ช้า พวกเขาก็ค้นพบว่ามันคือเถาวัลย์

“มันเพียงอยู่ในระดับเงินขั้น3 ทำไมนายจึงอัญเชิญมันออกมา?”หยี่ เยว่หยู่ถามอย่างสงสัย

หลี่ หลางเองก็สงสัยเช่นกัน เขาจึงหันไปมองหลิน ฮวง

“มันสามารถช่วยเราหาโครงกระดูกต้องสาปได้”หลิน ฮวงแหย่เจ้าแดง“หากไม่มีระบบชี้ตำแหน่ง ฉันก็ทำได้เพียงกำหนดทิศทางอย่างคร่าวๆบนแผนที่ พวกเราจะต้องใช้เวลาเพื่อหาที่อยู่ที่แน่นอนของมัน  แต่เจ้าแดงจะช่วยเราประหยัดเวลาได้มาก”

เจ้าแดงค่อยๆคลายเมล็ดพันธ์ที่เหมือนดอกแดนดิไลอัน และกระจายไปในอากาศ

“อะไรนะ?”หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางถามพร้อมกัน

“มันคือทักษะสืบสวนของเจ้าแดง มันจะช่วยให้เจ้าแดงสามารถเห็นสิ่งที่เมล็ดพันธ์เห็นได้”หลิน ฮวงไม่ได้บอกพวกเขาว่าเมล็ดเหล่านี้คือปรสิต

หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางไม่เคยเห็นสายพันธ์ปรสิตเช่นเจ้าแดงมาก่อน ดังนั้น ทั้งคู่จึงคิดว่าเจ้าแดงเป็นสายพันธ์พืชปีศาจหรือวิญญาณ

“สวยจัง!”หยี่ เยว่หยู่คว้าเมล็ดพันธ์ไว้ในมือเธอ เมื่อเธอมองมัน เธอก็สังเกตเห็นว่าเมล็ดนั้นสร้างจากพลังชีวิต แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่ามันคือเมล็ดกาฝาก

เพราะมันถูกควบคุมโดยเจ้าแดง ลักษณะปรสิตของเมล็ดพันธ์จึงไม่ถูกเปิดเผย หลังจากที่เล่นนิ้วรอบๆมัน เธอก็ปล่อยเมล็ดไป

ด้วยระดับสติปัญญาของเจ้าแดง มันสามารถควบคุมเมล็ดกาฝากได้มากกว่า1แสนเมล็ด ก่อนหน้านี้ เจ้าแดงเพียงควบคุมพวกมันได้ส่วนเล็กๆและต้องปล่อยให้พวกมันเคลื่อนไหวอย่างอิสระเท่านั้น

“เราจะรออยู่ที่นี่สักพัก หากโครงกระดูกต้องสาปอยู่รอบๆเรา เราจะพบมันในไม่ช้า”หลิน ฮวงกล่าว

เมล็ดกาฝากจำนวนมากบินไปทั่วทุกหนแห่งและทั้งสามก็รออยู่ที่ตำแหน่งเดิมประมาณ10นาที

ทันใดนั้น มันก็มีการตอบสนองจากเจ้าแดงและมันก็ผละออกจากแขนซ้ายหลิน ฮวง มุ่งหน้าไปทางหนึ่ง

“เจอมันแล้ว!”

หลิน ฮวงรีบตามมันไปทันที ตามด้วยหลี่ หลางและหยี่ เยว่หยู่

เจ้าแดงนำพวกเขาไปอยู่ประมาณ20นาทีและในที่สุด พวกเขาก็มาถึงตีนภูเขาไฟขนาดใหญ่ ทันทีที่เจ้าแดงเห็นว่าทั้งสามคนตามมันทัน มันก็พุ่งไปทางภูเขาไฟทันที

หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางตกใจ แต่ทว่า หลิน ฮวงสามารถเข้าใจความหมายของเจ้าแดงได้“ตามมันไปเร็ว!”

พวกเขารีบตามเจ้าแดงไปทันทีและปีนไปบนภูเขาไฟ

ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงยอดภูเขาไฟ จากนั้นเจ้าแดงก็ขดตัวมันรอบแขนซ้ายหลิน ฮวงอีกครั้ง  ชี้เถาวัลย์ลงไปในปล่องภูเขาไฟ

“มอนสเตอร์อยู่ในภูเขาไฟ?”หลิน ฮวงถาม

จากนั้นเจ้าแดงก็พยักหน้าด้วยเถาวัลย์

เมื่อยืนอยู่ที่ขอบภูเขาไฟ หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางก็ขมวดคิ้ว วิสัยทัศน์ของทั้งคู่ถูกบดบังด้วยควันที่พวยพุ่งจากด้านล่าง พวกเขาไม่อาจเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในนั้นได้ ผู้คนส่วนใหญ่จะกลัวในสิ่งที่ไม่รู้ ยิ่งไปกว่านั้น ภูเขาไฟนี้ยังสามารถปะทุได้ทุกเมื่อ หากมันเป็นภูเขาไฟที่มีพลังวิญญาณ การปะทุจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด

“พวกเราไม่อาจสู้ในภูเขาไฟได้ ลาวาคือบ้านของมัน นอกจากนี้ การปะทะกันของพลังงานสูงอาจก่อให้เกิดการปะทุขึ้นของภูเขาไฟได้ หากภูเขาไฟมันมีพลังวิญญาณ พวกเราจะต้องตายที่นี่ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงภูเขาไฟธรรมดา พวกเราก็ยังบาดเจ็บสาหัสหากมันปะทุ”หลิน ฮวงวิเคราะห์สถานการณ์ทันที“เราต้องคิดหาวิธีล่อมันออกมาจากภูเขาไฟ!”

หยี่ เยว่หยู่และหลี่ หลางเห็นด้วยกับเขา

“มีความคิดอะไรกันไหม?”หลิน ฮวงมองทั้งคู่เพราเขาไม่อาจคิดหาวิธีล่อโครงกระดูกต้องสาปออกมาได้

ขณะที่หยี่ เยว่หยู่ตกอยู่ในห้วงความคิด หลี่ หลางก็กลอกตาและกล่าว“อาจจะนะ”

“อย่างไรก็ตาม เราจะไม่ล่อมอนสเตอร์ออกมา เราจะบังคับมันให้ออกจากภูเขาไฟ!”หลี่ หลางแสยะยิ้ม

“ยังไง?”หลิน ฮวงและหยี่ เยว่หยู่หันไปมองเขาทันที

“ก่อนจะเข้าร่วมการฝึก ฉันได้ซื้อของบางอย่างมาจากตลาดกลางคืน หนึ่งในพวกมันเรียกว่าระเบิดนิวเคลียร์...”

มันฟังดูเหมือนอาวุธนิวเคลียร์และดวงตาของหลิน ฮวงก็กระพริบอย่างตื่นเต้น“นายได้ยืนยันระยะโจมตีและพลังรึยัง?อย่าทำให้เราโดนลูกหลงไปด้วย เราไม่ได้มีพลังป้องกันเหมือนโครงกระดูกต้องสาป”

หลิน ฮวงเคยได้ยินเกี่ยวกับพลังของอาวุธนิวเคลียร์มาบนโลก เขากล่าวเตือนโดยไม่คำนึงถึงประสิทธิภาพของระเบิดนิวเคลียร์

“อย่ากังวล มันครอบคลุมรัศมีไม่เกิน3กิโลเมตร ดังนั้นมันจะไม่เป็นไรตราบเท่าที่เราวิ่งทันทีที่ทิ้งระเบิด”หลี่ หลางอัญเชิญอินทรีขนขาวออกมาทันที

จากนั้นหลิน ฮวงและหยี่ เยว่หยู่ก็อัญเชิญมอนสเตอร์บินของทั้งคู่ออกมาเช่นกันและขึ้นขี่มัน

หลี่ หลางขี่อินทรีขนขาวและหยิบเอาสิ่งของที่ดูเหมือนระเบิดออกมา มันมีความยาวกว่า30เซนติเมตรและหนาเท่าต้นขาผู้ใหญ่

เมื่อหลิน ฮวงเห็นระเบิด ความรู้สึกของเขาก็พุ่งสูงขึ้นเพราะเขาสัมผัสได้ว่ามันอันตรายแค่ไหน อย่างไรก็ตาม หลี่ หลางกับถือมันไว้ในมือราวกับของเล่น

“พวกนายกลัวมันงั้นหรอ?มันก็แค่ระเบิด!”หลี่ หลางเหวี่ยงระเบิดนิวเคลียร์ไปรอบๆ

“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว รีบๆโยนมันไป”หลิน ฮวงร้อง

หลี่ หลางเม้มปาก จากนั้นเขาก็บินไปในท้องฟ้า หยุดอยู่เหนือปล่องภูเขาไฟ เขาปล่อยระเบิดนิวเคลียร์ในมือและระเบิดก็หล่นลงไป

ทันทีที่ระเบิดนิวเคลียร์ถูกปล่อย หลิน ฮวงก็ตะโกนบอกทั้งคู่และสั่งให้อินทรีอเล็กซานเดรี้ยนบินหนี“หนีเร็ว!”

อึดใจต่อมา เสาเพลิงก็ถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าและก่อเกิดการระเบิดครั้งใหญ่

จากนั้นหลิน ฮวงและทั้งคุ่ก็มองไปที่ภูเขาไฟ มันพังถล่มในพริบตา เปลวไฟกระจายไปทั่วทุกที่อย่างรวดเร็ว คล้ายกับระลอกน้ำ ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที มันก็เลยช่วงระยะที่หลี่ หลางกล่าวไว้ก่อนหน้า  และคลื่นเพลิงก็ถาโถมใส่พวกเขาที่อยู่ไกลออกไป5กิโลเมตร

“หนะ....”หัวใจของหลิน ฮวงตกหล่นและเขาก็ร้องตะโกนทันที“ออกไปจากที่นี่เร็วเข้า!”