บทที่ 175 ไฟ!
ท่ามกลางกลุ่มแสง คล้ายมีบางอย่างแตกหัก
เปลวไฟสายหนึ่งราวกับกระโดดออกมาจากภายในลูกกลมแสง ภายในชั่วพริบตาเดียว กลุ่มแสงก็แปรเปลี่ยนเป็นลูกไฟสีเหลืองทอง ปะทุแลบลั่นอยู่กลางอากาศ จากนั้นลูกไฟใหญ่โตมโหฬารพลันหดพรวด จากขนาดเท่าบ้านบีบตัวลงเหลือเท่ากำมือในวูบเดียว
แม้ว่าเปลวไฟจะเหลือขนาดเพียงเท่ากำมือ แต่กลับแผ่ซ่านพลังสภาวะหยางสุดขั้วและแกร่งกร้าวสุดขีดออกมา
พลังสภาวะสุดดุร้ายนี้กระทั่งจั่วม่อยังได้รับผลกระทบ กระบวนท่าดรรชนีสะดุดยุ่งเหยิง โชคยังดีที่ค่ายกลได้บรรลุผลเรียบร้อยแล้ว พลังสภาวะของลูกไฟสีทองนี้ทำให้ผูเยาขมวดคิ้ว สีหน้าไม่สบอารมณ์
“ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าตั้งใจจะรับมือสิ่งนี้อย่างไร?” ผูเยาเหลือบมองลูกไฟ แล้วหันมามองจั่วม่อ “เจ้าต้องการดูดซับมันหรือไม่? ข้าขอเตือนไว้ก่อน ไฟอีกาทองคำไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถรับไว้ได้”
“ย่อมไม่ ข้าไม่เคยคิดจะดูดซับมัน” จั่วม่อสั่นศีรษะ ผูเยากล่าวไม่ผิด รู้สึกถึงสภาวะอันเกรี้ยวกราดที่ไฟอีกาทองคำเปล่งออกมา มันก็เข้าใจทันทีว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่มันสามารถดูดซับได้ในตอนนี้ ในเม็ดยาอีกาทองคำมีปริมาณไฟอีกาทองคำเพียงเส้นสายใยเดียว ดังนั้นดูดซับไม่ยาก แต่ลูกไฟอีกาทองคำด้านหน้านี้ทั้งบริสุทธิ์และทรงพลังเกินกว่าที่มันจะทานทนไหว หากมันเข้าสู่ด่านหนิงม่ายแล้ว แน่นอนว่าจะเป็นเมล็ดพันธุ์ไฟที่ยิ่งใหญ่
คำตอบนี้เหนือความคาดหมายของผูเยาอยู่บ้าง มันทำสีหน้าเหยียดหยาม “เช่นนั้นเจ้าทำเสียงตึงตังระคายหูมากมายปานนี้เพื่ออันใด แล้วลูกไฟน้อยๆ นั่นจะเอาไปทำอะไร หรือจะให้ข้าเอาไปย่างเนื้อ?”
เพ่งมองลูกไฟสีเหลืองทองปะทุอยู่ใจกลางค่ายกล จั่วม่อเลียริมฝีปาก ดวงตาประดุจหมาป่าหิวโหยจ้องมองลูกแกะ “นี่คือไฟอีกาทองคำของแท้!”
“แล้วเป็นไร? เจ้าไม่มีปัญญาใช้มันเสียหน่อย!” ผูเยาน้ำเสียงเยาะเย้ยตามปกติ “ค่ายกลของเจ้าเพียงสามารถคงสภาพนี้ไว้ไม่เกินห้าวัน จากนั้นลูกไฟอีกาทองคำย่อมสลายไปตามธรรมชาติ หรือเจ้าคิดจะหลอมกลั่นเป็นโอสถปราณ?”
“ไม่ ข้าเปลี่ยนใจแล้ว!” จั่วม่อจ้องมองลูกไฟอีกาทองคำขนาดเท่ากำปั้นตาเขม็ง
“ฮะ?”
“ข้าจะขายไฟ! ขายไฟอีกาทองคำโดยตรงเลย!”จั่วม่อดวงตาสาดประกาย ราวกับแสงระยิบระยับบาดตาของจิงสือมากมายนับไม่ถ้วน กรีดวาดมือไปมา สุ้มเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคลั่งไคล้ “ข้าจะแบ่งลูกไฟอีกาทองคำนี้เป็นหลายสิบลูก ผนึกไว้ในกล่องหยก แล้วขายพวกมัน!”
ผูเยาตาเบิกโพลง ต้องยอมรับว่าความคิดของจั่วม่อบรรเจิดยิ่ง แต่มันเหลือบมองลูกไฟอีกาทองคำแวบหนึ่ง กล่าวว่า “แล้วเจ้าจะแบ่งอย่างไร? เจ้ารู้จักค่ายกลผนึกหรือไม่? อย่าหวังจะถามข้า วิธีการที่ข้าทราบ ไม่มีวิธีใดที่เจ้าสามารถใช้ได้ กระทั่งข้าเองในสภาพปัจจุบันยังไม่มีปัญญากระทำได้”
“นั่นเป็นปัญหาอยู่บ้าง” จั่วม่อยอมรับ มันไม่กล่าวคำใดอีก จมลงไปในภวังค์ความคิดอย่างรวดเร็ว
ผูเยาก็ไม่รบกวนมัน กล่าวได้ว่าหากวิธีการของจั่วม่อกระทำสำเร็จได้จริง นี่จะเป็นโอกาสทำการค้าอันน่าตื่นตาตื่นใจ! ไฟอีกาทองคำไม่เคยขาดแคลนผู้ซื้อ ทั้งยังมีแต่คนอยากซื้อแต่ไม่มีผู้ใดอยากขาย เวลานี้ตัวมันผูกติดร่วมชะตากรรมกับจั่วม่อ หากจั่วม่อมีจิงสือ มันก็สามารถใช้ได้อย่างสบายใจ ยิ่งไปกว่านั้น วัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับบ่อน้ำยมโลกของมัน ยามนี้ยังไม่มีเลยสักชิ้น มีเพียงทะเลสาบน้ำดำแห่งเดียวเท่านั้นเอง
ความเสียหายที่สั่งสมมาหลายพันปี คิดฟื้นฟูสู่สภาพเดิม ย่อมไม่อาจสำเร็จเพียงชั่วข้ามคืน
อย่างไรก็ตามยุคสมัยแห่งความวุ่นวายกำลังใกล้เข้ามา...
ผูเยาชมชอบยิ่ง
จั่วม่อเข้าสู่ช่วงเวลาคลั่งไคล้เสียสติอีกครั้ง หากปัญหานี้สามารถแก้ไขได้จริง สวรรค์! นั่นมันจิงสือมากมายเท่าใด! ไม่มีการค้าใดที่มันเคยกระทำมา จะสามารถยกขึ้นเปรียบกับเรื่องนี้ได้!
มันดูเหมือนมองเห็นถนนที่ปูลาดด้วยจิงสือมากมายทอดยาวอยู่ตรงหน้า ไม่ว่าจะลองเคาะอิฐปูพื้นแผ่นใด ก็ล้วนทำจากจิงสือระดับสี่!
ความวาดหวังเรื่องจิงสือไม่ได้ทำให้จิตใจจั่วม่อฟุ้งซ่านวุ่นวาย ตรงกันข้าม กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นฮึกเหิม เวลานี้หากมีซิวเจ่อด่านหนิงม่ายมาสักคน ไม่ๆ ต่อให้เป็นยอดคนด่านจินตันสักคน จั่วม่อจะกู่คำรามแล้วโถมเข้าสับมันผู้นั้นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
ห้าวัน! ค่ายกลอีกาทองคำฉบับมหภาคสามารถคงอยู่ได้เพียงห้าวันเท่านั้น จั่วม่อไม่อาจทนเสียเวลาได้แม้แต่ชั่วกะพริบตาเดียว
สี่วันให้หลัง
จั่วม่อถือกล่องหยกไว้ในมือ แหงนหน้าหัวร่อดังสนั่น
ผูเยาแล่นมาตามเสียงอันบาดหู “สำเร็จแล้วหรือ?”
มองดูใบหน้ารุ่มร้อนกังวลของผูเยา จั่วม่อในใจภาคภูมิใจหาใดเปรียบ แหงนหน้าหัวร่อกระหึ่มอีกรอบ
มันย่อมต้องสำเร็จอย่างแน่นอน!
กุญแจสำคัญคือค่ายกลที่ศึกษามาจากม้วนหยกค่ายกลเบื้องต้นของคุนหลุน ในความเห็นของมัน ม้วนหยกนี้สามารถเรียกได้ว่าคู่มือพื้นฐานค่ายกลฉบับสมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง ภายในมีค่ายกลพื้นฐานทุกชนิดครบถ้วนสมบูรณ์ แน่นอนว่ารวมถึงค่ายกลผนึกสิ่งของด้วย
ค่ายกลที่จั่วม่อเลือกออกมาเรียกว่าค่ายกลผนึกประณีต เหมาะสำหรับผนึกสิ่งของที่ไม่มีตัวตน
แน่นอนว่าเพียงค่ายกลผนึกประณีตซึ่งเป็นแค่ค่ายกลระดับสองย่อมไม่เพียงพอ ไฟอีกาทองคำเป็นระดับสี่ แม้ว่าลูกไฟจะถูกแบ่งออกเป็นหลายสิบลูกและอ่อนแอลงมากก็ตาม ยังคงไม่ใช่สิ่งที่ค่ายกลผนึกประณีตจะผนึกเอาไว้ได้ อาศัยค่ายกลผนึกประณีตเป็นพื้นฐาน จั่วม่อคิดหาหนทางเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับค่ายกลผนึกชุดนี้
ความตั้งใจเดิมของมันเป็นเช่นนั้น คือพยายามเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับค่ายกลผนึกประณีต แต่ไม่อาจหาวิธีการที่เหมาะสมได้ อย่างไรก็ตาม โดยไม่ได้ตั้งใจ ในหมู่ค่ายกลฉบับจุลภาคที่มันค้นพบก่อนหน้านี้ มีอยู่หนึ่งค่ายกลที่พิเศษเฉพาะเป็นอย่างยิ่ง
ผลของค่ายกลนี้แปลกประหลาดมาก มันสามารถระงับยับยั้งพลังโอสถได้ โดยทั่วไปค่ายกลชนิดนี้มักปรากฏในโอสถปราณที่มีฤทธิ์ร้ายแรง ค่ายกลชุดนี้จะระงับยับยั้งพลังโอสถในเม็ดยา ช่วยให้พลังโอสถค่อยๆ เข้าสู่เส้นชีพจรปราณโดยไม่ก่อให้เกิดอันตราย
การค้นพบที่ไม่คาดคิดนี้ ทำให้จั่วม่อแตกตื่นยินดีอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีค่ายกลเสริมสร้างความแข็งแกร่ง มันก็สามารถใช้ค่ายกลชุดนี้ระงับยับยั้งไฟอีกาทองคำแทน ผลลัพธ์ก็เป็นเช่นเดียวกัน!
การผสานสองค่ายกลเข้าด้วยกันไม่ได้ใช้เวลานานอันใด จั่วม่อเรียกค่ายกลใหม่นี้ว่า ยันต์ผนึกประณีต กล่องหยกขนาดเท่าฝ่ามือสลักไว้ด้วยยันต์ผนึกประณีต จั่วม่อใช้หยกที่ดีที่สุดเท่าที่มี เรียกว่าหยกเย็นระดับสาม มาทำเป็นกล่องหยก กล่องที่สร้างขึ้นนี้ถูกเรียกว่ากล่องประณีต
ในกล่องหยกแต่ละกล่อง ฝังไว้ด้วยจิงสือระดับสามจำนวนเก้าชิ้น เพื่อเป็นแหล่งพลังงานของยันต์ผนึกประณีต จั่วม่อหลอมสร้างกล่องหยกประณีตรวดเดียวหนึ่งร้อยกล่อง
แค่มูลค่าของกล่องหยกเพียงอย่างเดียวก็ไม่ใช่น้อย หากมิใช่ว่ากล่องหยกเหล่านี้จะนำไปใช้บรรลุไฟอีกาทองคำ จั่วม่อย่อมไม่เต็มใจจะนำหยกเย็นชั้นดีมาทำเป็นกล่องอันเรียบง่ายธรรมดาเช่นนี้ มองไปยังกล่องประณีตที่มีรูปลักษณ์ดึงดูดใจเหล่านั้น จั่วม่อตัดสินใจเพิ่มราคาขายไฟอีกาทองคำขึ้นอีกสักเล็กน้อย
ฮ่าฮ่า ไม่ว่าผู้ใดที่สามารถซื้อหาไฟอีกาทองคำ พวกมันคงไม่ถือสาหากต้องจ่ายจิงสือเพิ่มเติมอีกไม่กี่สิบชิ้นหรอกกระมัง!
ผูเยากลับคิดว่ายังเร็วเกินไปที่จะยินดี อดเตือนจั่วม่อไม่ได้ว่า “แล้วการแบ่งแยกลูกไฟเล่า?”
“ฮี่ฮี่ เจ้าเพียงแค่คอยเบิกตาดูก็พอ” ยากนักที่จะได้โอ้อวดต่อหน้าผูเยา จั่วม่อจงใจอมพะนำแผนการของมันเอาไว้ก่อน
อย่างไรก็ตาม เมื่อจั่วม่อหันมาเผชิญหน้ากับลูกไฟอีกาทองคำขนาดเท่ากำมือ ก็กวาดความคิดเหลวไหลทั้งหมดทิ้งไปจากใจ
ไฟอีกาทองคำสีเหลืองทองบริสุทธิ์ดุจดั่งจักรพรรดิที่แท้จริง ลุกไหม้อย่างเงียบงัน คล้ายราชาราชสีห์กับขนคออันฟูฟ่อง ทุกครั้งที่เปลวไฟปะทุและลุกโชน พลังสภาวะอันแกร่งกร้าวกดดันจะแผ่กระจายออกมาประดุจระลอกคลื่น
ด้วยพลังบำเพ็ญเพียรของจั่วม่อ หากไม่ใช่ว่ามันมีพลังจิตสำนึกเข้มแข็งมากพอ กระทั่งยืนเผชิญหน้ากับไฟอีกาทองคำตรงๆ ยังทำไม่ได้ หนึ่งในประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ของจิตสำนึกที่ทรงพลัง คือจิตใจมั่นคงเข้มแข็ง ไม่ได้รับผลกระทบจากปัจจัยภายนอกโดยง่าย
จั่วม่อไม่ได้เริ่มลงมือแบ่งลูกไฟในทันที แต่ตอกตะปูเหล็กขนาดใหญ่จำนวนมากไว้รายรอบลูกไฟอีกาทองคำ ตะปูเหล็กนี้ยาวหนึ่งฉื่อ หนาประมาณสามนิ้วมือ ตัวตะปูสีดำคล้ำ อักขระยันต์ที่เขียนด้วยชาดเป็นประกายแวววาวทั่วทั้งแท่งตะปู นี่เป็นตะปูเหล็กที่มักใช้กันทั่วไปในค่ายกล เป็นระดับสอง มีประโยชน์ใช้สอยมากมายในค่ายกลหลากหลายชนิด
จั่วม่อฝังตะปูเหล็กลงไปสิบสองตัว
เหยียดร่างยืนขึ้น สูดลมหายใจลึก แขวนป้ายหยกหัวใจจักรพรรดิเพลิงไว้ที่เอว เพื่อเพิ่มความสามารถในการควบคุมไฟ
อย่างไรก็ตาม เวลานี้มันไม่ได้ใช้วิธีการควบคุมไฟ!
มันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทรวงอกพองขึ้น เบิ่งตาจนกลมกว้าง สองมือทันใดนั้นเริ่มหมุนวนดุจกำลังดีดผีผา*!
(*เครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง)
ปัง!
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างเฉียบพลันโดยไม่มีเค้าลาง
ลูกไฟอีกาทองที่ล่องลอยกลางอากาศพลันสั่นไหว ราวกับว่ามันตื่นตกใจ เปล่งเสียงระเบิดดังระรัวดุจถาดไข่มุกตกพื้น ติดต่อตามกันไม่ขาดหู
หลังจากเสียงแตกปะทุจบสิ้นไปรอบหนึ่ง จั่วม่อจิตใจเขม็งเกลียว ดูเหมือนจะยากเย็นกว่าที่มันคิดไว้! อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้มีเวลาจะคิดมากไปกว่านี้ สองมือเร่งความเร็วขึ้นเป็นลำดับ
เพียะ เพียะ เพียะ!
เสียงระเบิดถี่กระชั้น รัวเร็วยิ่งกว่าเดิม ลูกไฟอีกาทองคำก็สั่นสะเทือนมากขึ้นเรื่อยๆ
จั่วม่อหน้าผากเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ไอน้ำระเหยขึ้นดุจคลื่นหมอกควัน ดวงตาแดงฉานด้วยเส้นเลือด เบิกตากลมกว้างกว่าเดิม
สองหัตถ์กับสิบดรรชนีหมุนวนเร็วสุดขีดจนกลายเป็นเงาเลือนรางกลุ่มหนึ่ง หากผู้ใดพบเห็นภาพนี้ ย่อมไม่อาจเห็นมือและนิ้วได้ชัดตา
ไฟอีกาทองคำสั่นอย่างรุนแรงประดุจคนเป็นโรคชักกระตุกโล้ชิงช้า อาจร่วงลงมาได้ทุกเมื่อ พลังสภาวะดุร้ายและบริสุทธิ์แผ่ออกมาอย่างเต็มที่ ราวกับคลื่นน้ำกวาดโถม ซัดใส่ทุกสิ่งทุกอย่างรอบด้านอย่างดุดัน
แกรก แกรก แกรก!
ภายในค่ายกลอีกาทองคำมหภาค เสียงแผ่นหยกแตกระเบิดดังระรัวไม่ขาดหู ค่ายกลกำลังจะพังทลาย!
หากจั่วม่อแบ่งไฟไม่สำเร็จ ไฟอีกาทองคำจะหายไปในทันที เมื่อไม่มีค่ายกลคอยหนุนเสริม ไฟอีกาทองคำย่อมสลายไปอย่างรวดเร็วดุจกระพริบตา
จั่วม่อเส้นเลือดตรงขมับโป่งพองคล้ายไส้เดือนเขียว
“เปิด!” เสียงตวาดประหนึ่งฟ้าผ่ากลางฤดูใบไม้ผลิ สองมือเปี่ยมด้วยพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทันใดนั้นแปรเปลี่ยนท่ามุทราอย่างหนักหน่วงกินแรง!
ตูม!
ไฟอีกาทองคำแตกระเบิด เปลี่ยนเป็นลูกไฟขนาดนิ้วหัวแม่มือหลายสิบลูก พลังสภาวะอันเกรี้ยวกราดที่จั่วม่อครั่นคร้ามพลันอ่อนแอลงมากอย่างกะทันหัน
เสียงแตกระเบิดต่อเนื่องอันชวนสะท้านใจพลันหยุดลง เพียงครู่เดียวก่อนที่ค่ายกลจะพังทลาย จั่วม่อประสบความสำเร็จในการแบ่งไฟ ค่ายกลใหญ่ยังคงค้างอยู่ในสภาพเดิม ช่วยให้มันได้รับช่วงเวลาอันมีค่าพอจะพักหายใจ
จั่วม่อหอบหายใจอย่างหนักหน่วง สองแขนตกลู่ราวกับว่าถูกถ่วงด้วยตะกั่วหนัก ไม่สามารถยกขึ้นได้อีก แต่ในดวงตามันมีเพียงความปลาบปลื้มยินดี!
สำเร็จแล้ว!
ข้าทำสำเร็จจริงๆ!
ผูเยาอ้าปากค้าง วิธีการที่จั่วม่อใช้เหนือความคาดหมายของมันอย่างสิ้นเชิง จั่วม่อที่แท้ใช้วิธีแบ่งเม็ดยา!
ในกระบวนการหลอมกลั่นโอสถ เมื่อใส่วัตถุดิบทั้งหมดลงไป ผ่านกระบวนการที่ถูกต้องจะกลายเป็นของเหลวโอสถ จากนั้นโอสถเหลวเหล่านี้จะกลายเป็นเม็ดยาในท้ายที่สุด อย่างไรก็ตาม หลอมกลั่นโอสถหนึ่งกระถางจะได้รับเม็ดยาจำนวนเท่าใด ขึ้นอยู่กับฝีมือแบ่งเม็ดยาของผู้หลอมกลั่น นักหลอมกลั่นที่มีฝีมือสูงส่ง สามารถผลิตเม็ดยามากกว่าหนึ่งร้อยเม็ดจากการหลอมกลั่นเพียงกระถางเดียว
สำหรับโอสถปราณระดับต่ำ หากพวกมันผลิตออกมาทีละเม็ดๆ เวลาที่ต้องใช้ก็ถึงขั้นน่าสะพรึงกลัวมากแล้ว ดังนั้นการแบ่งเม็ดยาเป็นหนึ่งในทักษะสำคัญที่สุดที่เหล่าผู้ร่ำเรียนวิชาหลอมกลั่นจะต้องเรียนรู้ แต่ผูเยาไหนเลยจะคาดคิด ว่าจั่วม่อถึงกับใช้วิธีแบ่งเม็ดยาอันแปลกประหลาดนี้มาแบ่งไฟอีกาทองคำ!
เจ้าคนผู้นี้...
ผูเยาจ้องมองจั่วม่อ
จั่วม่อเมื่อรู้สึกว่ามือเริ่มมีความรู้สึกขึ้นมาบ้าง ขวดโอสถปราณก็พลันปรากฏขึ้นในมือ เปิดฝาจุก ยกขวดขึ้นกรอกปาก รับประทานโอสถปราณทั้งขวดเกลี้ยงฉาดในรวดเดียว มันไม่มีเวลาจะมามัวย่อยสลายพลังโอสถ ดังนั้นได้แต่ต้องใช้ปริมาณมากเข้าว่า
หลังจากรับประมานโอสถปราณเข้าไปทั้งขวด ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาก
แต่...
พลังโอสถของเม็ดยาทั้งขวด...
จั่วม่อได้รับผลกระทบในทันที พลังปราณแตกระเบิดอย่างฉับพลันในร่างกาย ประหนึ่งมวลน้ำทลายเขื่อน อาละวาดไปทั่วทั้งร่างในบัดดล!
บัดซบ!
จั่วม่อใบหน้าบิดเบี้ยว แต่ไม่มีเวลาจะมามัวดูดซับพลังโอสถอย่างช้าๆ มันรีบนำกล่องหยกประณีตออกมา เริ่มเก็บเกี่ยวเมล็ดพันธุ์ไฟอีกาทองคำอย่างเร่งด่วน
อย่างรวดเร็ว ไฟอีกาทองคำทั้งหมดถูกผนึกลงกล่องหยกประณีตแล้วเสร็จ แต่พลังปราณในร่างไม่มีเค้าว่าจะลดน้อยลงแต่อย่างใด
มันคำนวณพลาด!
เทียบกับอัตราเผาผลาญพลังปราณอันน่าตระหนกในตอนแบ่งแยกไฟ การเก็บเกี่ยวไฟลงกล่องหยกกลับใช้พลังปราณเพียงน้อยนิดจนน่าสมเพช!
ผูเยาที่ด้านข้างกุมท้องหัวร่องอหาย
ขณะที่จั่วม่อรู้สึกว่ามันกำลังจะร่างระเบิดตาย ทันใดนั้น คนผู้หนึ่งถลาเข้ามาดุจสายลมหอบหนึ่ง สุ้มเสียงสั่นสะท้านเต็มไปด้วยความพรั่นพรึง
“ศิษย์พี่ เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้ว!”
