ตอนที่ 9 - คุณจะไปซ่อนที่ใหนล่ะ..ที่รัก
มิย่าเกือบจะสำลักน้ำลาย
อะไรนะ? อะไรนะ?
อะไรกัน?
ผู้ชายคนนี้พูดเรื่องอะไรกัน!
ขณะที่มองจิม สีหน้าของเธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่า เธอสับสน และไม่พอใจอย่างมากกับคำพูดของจิมเมื่อกี้
ให้ตายเหอะ!
ความอึดอัดปรากฏขึ้นท่ามกลางคนทั้งสอง เพราะเธอยังคงมองเขาแบบไม่เป็นมิตร และเขาสาบานได้เลยว่า เขาจะไม่พูดซ้ำสอง
เมื่อไม่มีใครพูดอะไร เขาฝืนตัวเองให้มองหน้าหยิ่งๆ ของเธอ และพูดว่า “คำตอบของคุณล่ะ?”
ดูท่ามิย่าคงอยากจะบีบคอเขาเต็มที และจิมมั่นใจว่าเธอต้องทำแน่นอน
เขาจ้องมองเธอหนักขึ้น หวังว่าเธอจะพูดอะไรสักอย่าง หรืออาจไม่พูดอะไรเลย มิย่าถอยหนี และขัดขืน
“ฉันไม่เข้าใจ” ในที่สุดเธอก็พูดออกมา จิมถึงกลับถอนหายใจ
คำถามของเขาไม่ได้ซับซ้อนอะไร เขาเป็นคนขี้รำคาญ เขาอยากจะถามกลับว่า ส่วนใหนของคำถามที่เธอยังไม่เข้าใจ แต่เขาก็ล้มเลิกความคิด เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวเริ่มหงุดหงิด และถ้าหากเขาต้องการให้เธอหลุดคำว่า ‘ตกลง’ ออกมาล่ะก็ เขาจำเป็นต้องเล่นบทชายผู้แสนดี
“เอาล่ะนะ” จิมเริ่มคิดใคร่ครวญ “คือผมเผชิญกับปัญหาบางอย่าง ผมมีความจำเป็นต้องแต่งงานตามที่ระบุไว้ในสัญญา มันเป็นเรื่องของการรวมกิจการ เอาล่ะ เธอคงไม่รู้ว่า การรวมกิจการคืออะไรใช่ไม๊? เอาเป็นว่า การแต่งงานของผม คือเงื่อนไขในข้อตกลง การเจรจาจะไม่ประสบความสำเร็จ ถ้าผมยังคงเป็นชายโสด”
“มิน่า.. คุณถึงต้องวิ่งออกมาหาคนที่จะแต่งงานด้วย?” มิย่าเลิกคิ้วขึ้นสูง
“โอกาสแบบนี้.. คุณควรคิดถึงตัวเอง ผมอยากให้คุณตอบตกลง”
“ขอโทษด้วย ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันจึงไม่จำเป็นต้องคิดถึงตัวเอง”
จิมโกรธมากกับคำตอบที่สวนกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาแทบอยากจะจับตัวเธอมาเขย่าแรงๆ “ผมเสนอเงินให้นะครับ คุณผู้หญิง” เขาตะโกนอยู่ในใจ “เงินก้อนโตที่จะทำให้เธออยู่อย่างราชากับชีวิตที่เหลือ นี่เธอผิดปกติหรือเปล่า?!” แต่เขาก็ไม่สามารถพูดสิ่งที่คิดต่อหน้าเธอได้
เขาเปลี่ยนแผน
“ผมรู้ มันไม่สำคัญกับคุณ แต่ได้โปรดพิจารณาข้อเสนอของผมด้วยเถิด ผมไม่ได้มาขอให้คุณช่วยเหลือ แต่ผมแค่มาเสนอ-”
“ข้อตกลง” สายตาเจ้าเล่ห์ รู้ทัน ร้ายกาจปรากฏขึ้นในดวงตาของมิย่า
หญิงสาวไม่มีทางตกลงแน่ เดาได้จากน้ำเสียงประชดประชันนั่น เธอมีสถานการเงินที่ไม่มั่นคง แน่นอนเธอหาเลี้ยงตัวเองด้วยการเป็นพนักงานทำความสะอาดห้องน้ำ และก็ไม่สามารถจะส่งลูกไปโรงเรียนได้ แต่เธอกลับปฏิเสธที่จะคว้าโอกาสดีๆ แบบนี้
นั่นแสดงให้เห็นว่าเธอมีศักดิ์ศรี แต่มันผิดที่ผิดทาง แต่ก็มีศักดิ์ศรีล่ะ
ศักดิ์ศรีเหรอ.. นี่น่าจะช่วยเขาได้
เขาแทบกับลิ้นตัวเองขาด กับคำพูดต่อจากนี้
“ใช่.. ข้อตกลง” เขาบังคับตัวเองให้ดูสงบ “เราเท่าเทียมกัน”
มิย่าไม่สะทกสะท้าน
จิมอยากจะร้องไห้ออกมา
ภายในใจของมิย่า เธอรู้สึกลังเลเล็กน้อย
เท่าเทียมกันเหรอ..
ไม่มีใครเคยพูดคำนี้กับเธอมาก่อน มีแต่การดูถูก และเหยียดหยามเท่านั้น ที่เธอพบเจอมาตลอด และความอัปยศนี่ก็เช่นกัน
แต่เขากลับบอกว่า.. เราเท่าเทียมกัน?
นี่เป็นครั้งแรก
และคนพูดก็เป็นถึง CEO ของบริษัท ฮันเตอร์ คอร์ปอเรชั่น
ผู้ชายคนนี้ดูสง่า แต่ไม่เพียงแค่สง่างามนะ ยังฉลาดแกมโกงอีกด้วย
รูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้ทำให้เธอเคลิ้มเลยสักนิด คิดแล้วเธอก็ยิ้มออกมา แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร คำพูดของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกดี
“มิย่า?”
“อะไร?”
“เธอจะไม่ทบทวนดูหน่อยเหรอ?”
จิมนั่งตัวแข็ง
อาการแบบว่ามันมาอีกแล้ว
เขารู้สึกปั่นป่วนแถวเป้ากางเกง
นี่มันนรกอะไรกัน? เขาไม่ได้มองตาเธอแล้วนี่นา! อ่อ.. สงสัยเป็นเพราะเสียงของเธอแน่นอน ที่เธอพูดว่า “บอกรายละเอียดฉันให้มากกว่านี้” นั่นทำให้เขารู้สึกอย่างว่า...
จิมอยากจะตบกะโหลกตัวเองให้ตายตรงนี้จริงๆ และจะทิ้งข้อความไว้ว่าเป็นความผิดของพ่องี่เง่าของเขาเอง ใช่แล้ว เขาจะทำแบบนั้นแน่!
เขาเริ่มเดินวนไปรอบๆ อยากให้ตัวเองหยุดทำตัวทุเรศแบบนี้ เขารู้สึกละอายกับชื่อฮันเตอร์ สิ่งที่เป็นอยู่จะสร้างความเสื่อมเสียชื่อเสียง แม้แต่พวกวัยรุ่นป่าเถื่อน ยังไม่ใจแตกเท่าเขาตอนนี้เลย
เขาเดินให้เร็วขึ้น เบนความสนใจทั้งหมดไปที่การสนทนา
“ผมคงต้องไปพบจิตแพทย์แน่ๆ” เขาโพล่งออกมา และตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ผมหมายถึง หมายถึงการแต่งงานที่วางแผนหย่าไว้ล่วงหน้า จริงๆนะ! คุณกำจัดผมได้ภายในหนึ่งปี”
มิย่ามองเขาด้วยความแปลกใจ
นี่เขาคงดูเหมือนคนแปลกประหลาด
“แล้ว?”
“ผมก็จะให้ค่าตอบแทนคุณไง เป็นรายเดือน หรือจะเป็นก้อนปลายปีก็ได้ หรือทั้งสองอย่าง แล้วแต่คุณจะเลือก แต่รวมแล้วต้องไม่มากกว่าสองล้านดอลล่าร์ นี่ไม่รวมค่าการศึกษาของเด็ก ที่ผมจะจ่ายให้ต่างหาก ผมจะส่งเสียจนกว่าเขาจะจบวิทยาลัย”
มิย่าอ้าปากค้าง
สองล้านดอลล่าร์เหรอ?? ผู้ชายคนนี้คงมีเงินใช้ทิ้งขว้างมากมายสินะ! ลำคอของเธอแห้งผาก แต่ขอบคุณสมองของเธอที่ทำงานได้อย่างรวดเร็ว
“ทบทวนดูแล้ว ฉันตกลง” เธอพูดอย่างถี่ถ้วน “แล้วฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าคุณจะทำตามข้อตกลง? ต้องมีการทำสัญญา และต้องระบุให้ชัดเจนว่า ฉันจะไม่ถูกฟ้องร้องภายหลัง”
จิมค่อนข้างประหลาดใจ
สำหรับคนอนาถาข้างถนนแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลย
“ผมไม่โกหกคุณหรอกน่า ไม่เคยด้วย” เขาตอบ และนั่นเขากำลังโกหก
“อย่างที่ฉันบอกไปแล้ว ฉันไม่รู้จักคุณ”
จิมสูดลมหายใจ
“งั้นผมจะโอนเงินจำนวนหนึ่งในสี่ของทั้งหมดให้คุณก่อนเซ็นต์สัญญา”
มิย่ายิ้มร้ายกาจอีกครั้ง
“คุณไม่กลัวฉันเชิดเงินหนีเหรอ?”
ตอนนี้ เป็นคราวของจิม เขายิ้มตอบ
“แล้วคุณจะหนีไปซ่อนที่ใหนล่ะ ที่รัก”
เธอสำลัก