SOJ บทที่ 1 โลกใบใหม่ /ตอนที่ 7 เกมพิเศษ (2)
"ยะฮู้ววววววว"
ชอ ฮโย ได้ยินเสียงโห่ร้องของ ชอ จุนซัง ดูเหมือนว่าหลังจากที่เลียนแบบ ชอ ฮโย เขาจะเป็นคนแรกที่เจออะไรดีๆ
เขาเป็นนักสู้ที่เก่งที่สุดในโรงเรียน ชอ จุนซัง ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากแม้จะอยู่ในเหตุการณ์วุ่นวายแบบนี้ ราวกับการฆ่าหรือถูกฆ่านั้นเป็นเรื่องธรรมดา ราวกับว่าตัวเขาเป็นอมตะ
เคร้ง! เคร้ง! คานเหล็กที่ ชอ ฮโย เกาะอยู่ส่งเสียงดังลั่น ชอ ฮโย เลิกสนใจคนอื่นและสำรวจเพดานต่อไป เขาพบกฎลับเพิ่มอีกข้อหนึ่ง
——————–
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 15}
เมื่อราชาไร้บริวารได้นั่งบนบัลลังก์ จะได้รับอาวุธระดับ D หรือสูงกว่าแบบสุ่ม
——————–
'ราชาไร้บริวาร' นี่เป็นกฏที่เกี่ยวข้องกับ กฎลับข้อแรกที่เขาพบ
การไล่ล่าหาไอเทมใกล้จะมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
——————–
{เกมพิเศษ - อยู่ระหว่างเตรียมการ}
เกมที่แล้วได้จบลงแล้ว หมดเวลาพัก กำลังจะเริ่มเกมพิเศษ...
———–
เมื่อครูวิชาจริยธรรมเดินเข้ามาในโรงยิม ข้อความที่แสดงอยู่บนอากาศก็เปลี่ยนไป นักเรียนที่เดินไปรอบๆโรงยิมเพราะหาไอเทมไม่เจออีกแล้ว และต่างก็หยุดเดิน
ชอ ฮโย หยุดเคลื่อนที่และตรวจสอบสิ่งที่เขาหามาได้
เขาไม่เจอเครื่องป้องกันใดๆ ที่เข็มขัดฝั่งซ้ายของเขามีดาบสามเล่ม มันจะกระทบกันส่งเสียงดังทุกครั้งที่เขาขยับ
{ดาบญี่ปุ่นระดับ F} ใช้ฟัน ต้องถือด้วยสองมือ
{ดาบอัศวินระดับ F} ใช้ฟันและแทง ถือได้ทั้งมือเดียวและสองมือ
{ดาบปลายแหลมระดับ F} ใช้แทง ถือด้วยมือเดียว
เขาเจอกฏลับ 5 ข้อ ตอนที่เขาสำรวจโรงยิม เขาเจอกฏที่ซ้ำกันด้วย ดังนั้นถ้าไม่รวมกฏที่ซ้ำกัน เขาจะเจอกฏลับเพียง 5 ข้อเท่านั้น
——————–
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 5}
ผู้เล่นคนแรกที่กลายเป็นราชาจะได้รับแต้มกรรม 5 แต้ม สามารถนำแต้มไปเพิ่มที่ไหนก็ได้ตามต้องการ
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 6}
ผู้เล่นคนแรกที่กลายเป็นบริวารของราชาจะได้รับแต้มกรรม 3 แต้ม สามารถนำแต้มไปเพิ่มที่ไหนก็ได้ตามต้องการ
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 7}
ราชาที่มีบริวารมากกว่า 100 คน จะได้รับแต้มกรรม 10 แต้ม สามารถนำแต้มไปเพิ่มที่ไหนก็ได้ตามต้องการ
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 9}
ถ้าผู้เล่นฆ่าคนมากกว่า 5 คน และมีสกิลติดตัว แต่ไม่ได้อยู่ภายใต้ราชาคนใด ผู้เล่นจะได้รับสิทธิ์ในการเป็น 'ราชาไร้บริวาร' และได้รับ แต้มกรรม 30 แต้ม สามารถนำแต้มกรรมไปเพิ่มที่ไหนก็ได้ตามต้องการ
{เกมชิงบัลลัง กฏลับข้อที่ 15}
เมื่อราชาไร้บริวารได้นั่งบนบัลลังก์ จะได้รับอาวุธระดับ D หรือสูงกว่าแบบสุ่ม
——————–
ชื่อของเกมชิงบัลลังก์ ดึงดูดความสนใจของ ชอ ฮโย
'ตอนนี้เป็นช่วงของเกมพิเศษ หมายความว่าจากนี้จะมีเกมอื่นต่ออีกงั้นเหรอ?'
ถ้าเขาเดาจากกฏลับ 'เกมชิงบัลลังก์' จะเป็นเกมที่ผู้เล่นจะประกาศตนเป็นราชาและรวบรวมบริวารเพื่อไปชิงบัลลังก์มาเป็นของตนเอง
'ส่วนเกมพิเศษคงจะเป็นแค่เกมพิเศษเท่านั้น... เกมชิงบัลลังก์น่าจะเป็นเกมหลัก ต้องเตรียมตัวรับมือกับมัน'
หลังจากเกมชิงบัลลังก์เริ่มต้นขึ้นจะทำอย่างไรดี?' ชอ ฮโย วิเคราะห์กฏลับ
กฏข้อที่ 9 และ 15 เกี่ยวข้องกันด้วยคำว่า ราชาไร้บริวาร แถมกฏข้อ 15 ยังเป็นกฏที่ ชอ ฮโย ต้องปีนหลังคาไปหาถึงจะเจอด้วย กฏที่ต้องรู้กฏข้อก่อนหน้าก่อนถึงจะเข้าใจ และซ่อนอยู่ในที่ๆเข้าถึงได้ยาก มีรางวัลเป็นอาวุธระดับ D หรือสูงกว่า
'อาวุธระดับ D ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้างั้นก็ต้องเอามันมาให้ได้'
แต่แน่นอนว่าถ้าเขาตัดสินใจจะเลือกทางสายนั้น เขาจะต้องเสียบางสิ่งไปแทน
ถ้าเขาตัดสินใจจะทำคามกฏข้อ 9 ราชาไร้บริวาร เขาจะต้องตัดใจจากรางวัลของกฏข้ที่ 5 6 7 คนแรกที่ประกาศตัวเป็นราชา คนแรกที่กลายเป็นบริวาร และ ราชาที่มีบริวาร 100 คนขึ้นไป
แต่ ชอ ฮโย ก็ตัดสินใจได้อย่างง่ายดาย เขาได้ตัดสินใจไว้แล้วว่าจะแสดงความสามารถให้ผู้สร้างเกมเห็น รวมถึงรางวัลจากฉายา ราชาไร้บริวาร ก็ดูน่าสนใจ ถ้าเขาได้อาวุธระดับ D มาจากการทำตามกฏข้อ 15 มันก็ดูจะคุ้มค่า
'3 คน... ต้องฆ่าอีก 3 คน'
การจะเป็นราชาไร้บริวาร จะต้องฆ่าคน 5 คน และได้สกิลติดตัวมา เขามีสกิลติดตัวอยู่แล้ว
ชอ ฮโย ประเมินสถานะของตัวเอง แค่นึกมันก็โผล่ขึ้นมาให้เขาเห็นแล้ว
——————–
{ชอ ฮโย}
*เผ่ามนุษย์
*ค่ากรรม
พละกำลัง: 7
ความเร็ว: 10
การควบคุม: 24
ความอดทน: 9
กำลังกาย: 12
การฟื้นฟู: 12
*แต้มกรรมคงเหลือ: 10
*ค่าผลกรรม: 5
สกิลติดตัว
ดวงตาแห่งการแยกแยะ
——————–
หลังจากที่ฆ่า แบ ฮยุนซุง ทุกสถานะของเขาเพิ่มขึ้น 1 ยกเว้นค่าความเร็วที่เพิ่มขึ้น2
ถึงตอนนี้เขาจะมีแต้มกรรมอยู่ 10 แต้ม เขายังไม่ได้ใช้มัน
นอกจากนี้เขายังมีสกิลติดตัว 'ดวงตาแห่งการแยกแยะ'
——————–
ดวงตาแห่งการแยกแยะ
คุณสามารถมองเห็นเจตนาของฝ่ายตรงข้ามได้
-สีดำ: คนๆนั้นเป็นศัตรูกับคุณ
-สีแดง: คนๆนั้นต้องการจะฆ่าคุณ
-สีขาว: คนๆนั้นเป็นมิตรกับคุณ
-สีเหลือง: คนๆนั้นสามารถตายแทนคุณได้
——————–
แสงสีแดงและดำที่ฉายออกมาจาก แบ ฮยุนซุง เป็นผลของสกิลดวงตาแห่งการแยกแยะ ตอนนั้น ชอ ฮโย มองเห็นแสงของการเป็นศัตรู(ดำ)และแสงของความต้องการฆ่า(แดง) จาก แบ ฮยุนซุง
'เป็นสกิลที่ดีนะ...'
ในสถานการณ์ที่ไม่มีใครรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไรอยู่ นี่ถือเป็นสกิลที่หาที่เปรียบไม่ได้
หลังจากที่ ชอ ฮโย ตรวจสอบทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เกมพิเศษก็เริ่มต้นขึ้น
ข้อความที่อยู่ใจกลางโรงยิมเริ่มจะใหญ่ขึ้นและเนื้อหาภายในก็เปลี่ยนไป กล่องสี่เหลี่ยมกึ่งโปร่งใสปรากฏขึ้นตามจุดต่างๆของโรงยิม นักเรียนที่อยู่แถวนั้นต่างก็ถูกผลักออกมา
——————–
{เกมพิเศษ - เกมล่าไอเทม!}
เป็นโอกาสทองในการค้นหาไอเทมระดับ E ผู้ถูกทอดทิ้ง จะถูกระบุด้วยตราของไอเทม ถ้าผู้ถูกทอดทิ้งตายจะกลายเป็นไอเทมระดับ E ถ้าผู้ถูกทอดทิ้งฆ่าคนได้ ตราไอเทมจะหายไป และจะได้รับกรรมเข้าสู่ร่างกาย
——————–
'ผู้ถูกทอดทิ้ง? ใครกัน?
ทุกคนต่างก็สับสน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ความหมายของมันก็ชัดเจน
คนประมาณ 30 คน ปรากฏขึ้นมาในกล่องสี่เหลี่ยมกึ่งโปร่งใส ตราสัญลักษณ์ไอเทมลอยอยู่บนหัวของพวกเขา
"หา? จินซู?
"กิริม!"
นักเรียนและครูในโรงยิมต่างก็รู้ว่าคนที่มีตราไอเทมอยู่เหนือหัวพวกนี้เป็นใคร นี่คือกลุ่มคนที่เลือกจะไม่ต่อสู้ และถูกทิ้งไว้ในห้องเรียน
ในนั้นมี ยูน กิริม จากชั้นเรียนของ ชอ ฮโย
คนพวกนี้เป็นคนกลุ่มเดียวที่ยังไม่กลายเป็นฆาตกร นั่นหมายความว่่าคนอื่นๆต้องฆ่าคนที่จิตใจบริสุทธ์ที่สุดเพื่อให้ได้ไอเทมมา
ผู้คนถูกแบ่งเป็นสองกลุ่ม
ฝั่งหนึ่งเป็นฝ่ายที่เลือกจะไม่ทำอะไร พวกนี้เป็นคนที่ไม่รู้จะทำอะไรเลยเลือกที่จะอยู่เฉยๆ คนกลุ่มนี้ถึงจะมีมากก็ไม่ส่งผลอะไร
ส่วนคนที่เลือกจะทำอะไรก็แบ่งเป็นสองกลุ่มเช่นกัน
กลุ่มที่ต้องการจะฆ่าเพื่อเอาไอเทม และกลุ่มที่ไม่อยากให้เพื่อนของตนเองต้องตาย
กลุ่มที่ส่งผลอย่างมากคือสองกลุ่มนี้
ในขณะที่กลุ่มเลือกจะอยู่เฉยๆมองดูเหตุการณ์ กลุ่มคนที่เหลือก็เริ่มเคลื่อนไหวเข้าใกล้กล่องไอเทม มีคนที่โจมตีกล่องไอเทมในทันทีด้วยเหมือนกัน แต่กล่องไอเทมนั้นแข็งแรงมากก การโจมตีไม่สามารถทำอะไรมันได้
"ยังไม่เริ่มอีกงั้นเหรอ?"
เสียงพูดที่ทำราวกับนี่เป็นเรื่องปกติได้ฝังความกลัวในจิตใจของผู้ได้ยิน
ผู้ถูกทอดทิ้งที่ถูกขังอยู่ในกล่องได้กรีดร้องอะไรบางอย่างออกมา แต่เสียงของพวกเขาไม่สามารถเล็ดลอดออกมาจากกล่องได้
"เพื่อน! นี่มันไม่ถูกต้องนะ! ครูคิม! นี่มันไม่ถูกต้องใช่ไหม?"
ครูคนหนึ่งยืนพยายามยืนขวางกลุ่มคนกับกล่องไอเทมกล่องหนึ่งไว้แต่ก็ไม่เป็นผล
"เฮอะ! มีใครในนี้ที่ไม่ได้เป็นฆาตกรหรือไง?"
คำพูดของคนๆหนึ่งทิ่มแทงหัวใจของทุกคน
"ไอ้เลว ออกไปให้ห่างไฮจินเลยนะ โว้ย! หยุด! ถ้ามาใกล้กว่านี้หัวแกแบะแน่!"
นักเรียนชายคนหนึ่งขู่นักเรียนที่เริ่มเข้ามาใกล้ด้วยขวานดับเพลิงในมือ เขาคอยรับการโจมตีให้แฟนสาวที่ถูกขังอยู่ในกล่องไอเทม นักเรียนสี่ห้าคนคอยมองดูเขาอยู่ห่างๆ รอให้เขาเหนื่อยล้า และรอให้กล่องไอเทมเปิดออก
'มินจี! มินจี!'
หัวหน้าชั้น จง มินจี มองดู ยูน กิริม ที่ตะโกนเรียกชื่อเธอ เธอเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว
'ก็หนีออกมาด้วยกำลังของตัวเองสิ!'
จง มินจี เกลียดคนอ่อนแอ เธอชิงชังพวกที่ก้มหน้ารับชะตากรรมตัวเองโดยไม่ต่อต้าน
มันทำให้เธอเจ็บปวด
มันต่างจากการมีเมตตาทั่วไป มันเหมือนเป็นโรคร้ายที่หลบอยู่ในร่างกายเธอ ไม่รู้ว่ามันเกิดจากความเห็นอกเห็นใจหรือประสบการณ์อะไร ทุกครั้งที่ จง มินจี เห็นคนอื่นถูกกลั่นแกล้งหรือทำร้ายหรือร้องได้ต่อหน้าเธอ หัวใจของเธอจะรู้สึกเจ็บปวดราวกับเธอเป็นคนที่ถูกทำร้ายเสียเอง มันไม่ใช่การพูดเกินจริง เธอรู้สึกเจ็บจริงๆ
จง มินจี เกลียดความเจ็บปวดนั้น และเธอเกลียดคนอ่อนแอที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด
ไม่ว่าเธอจะพยายามยื่นมือเข้าไปช่วยกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง พวกมันก็ไม่เคยยืนขึ้นมาด้วยขาของตัวเอง มันทำให้เธอเกลียดคนที่ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
'พวกคนอ่อนแอน่ะตายๆไปให้หมด!'
นี่เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ แต่เธอไม่สามารถหันหลังให้กับคนที่กำลังเจ็บปวดได้ เธอเกลียดนิสัยนั้นของเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
จง มินจี นับจำนวนคนที่รายล้อม ยูน กิริม อยู่ 6 คน คนพวกนี้ไม่ถือดาบ บางคนใส่เกราะที่ทำจากโซ๋เหล็กอยู่ จง มินจี มีไอเทมดีกว่าพวกนั้น ผลจากการเป็นคนแรกๆที่เริ่มสำรวจ ทำให้เธอได้ ดาบยาว โล่ และชุดเกราะมา แต่พวกนั้นก็มีคนมากกว่าอยู่ดี
จง มินจี มองกวาดไปรอบๆหาทางเพิ่มจำนวนคนของฝั่งตัวเอง
เธอมองไปที่ใจกลางความวุ่นวาย
ฟุ่บ
ทันใดนั้นกำแพงกี่งใสที่ปกคลุมเหล่าไอเทมอยู่ก็หายไป
และ ชอ ฮโย ต้องฆ่าคนสามคนก่อนที่เกมถัดไปจะเริ่ม