Chapter 97 - เทพสังหารชูร่า
Chapter 97 - เทพสังหารชูร่า
ซูซางเฟยถูกทุบลงจนคุกเข่า
แต่...
เขายังคงต่อต้านด้วยพลังทั้งหมดของเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ ตราบเท่าที่เขาพบว่ามีโอกาสเล็กน้อยเขาจะโต้ตอบและฆ่าลั่วเทียนในการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
ลั่วเทียนไม่ได้โง่.
เขาเข้าใจความคิดเบื้องหลังอย่างชัดเจน“รออะไรอยู่ มาฆ่ากัน.”
การโจมตีด้วยความกดดันคือการกระทำที่เขาชอบมากที่สุด.
ดื่มโลหิตสับไปอีกรอบและการโจมตีแต่ละครั้งก็หนักว่าครั้งก่อน หัวเข่าของซูซางเฟยเริ่มมี่เลือดไหลจากการกระแทกและใบหน้าของเขาก็ซีดและลมหายใจก็ไม่สม่ำเสมอ ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดอย่างมาก.
ใบมีดของลั่วเทียนเร็วเกินไป.
ด้วยการเพิ่มกลิ่นอายสังหารของดื่มโลหิตและจิตสังหารได้ขัดขวางการตัดสินใจของซูซางฟายที่ทำได้เพียงขมขื่นเท่านั้น.
ยิ่งลั่วเทียนสับลงมาเท่าไร แรงกดดันก็ยิ่งมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงหัวเราะและพูดว่า “มารดาเจ้าเถอะ นี่คือความสามารถของเจ้าในฐานะ ปราณเชียวชาญขั้น 9?”
“สาวกนิกายเมฆครามมันน่าทึ่งอย่างมาก?”
“เจ้าต้องการแย่งหญิงสาวาของข้า?”
“เจ้าต้องการสังหารคนในตระกูลของข้า?”
“ไอ้ลูกส่ำส่อน ลุกขึ้นและหยุดทำหน้าตาหน้าเกลียดได้แล้ว!”
ทุกครั้งที่เขาพูดลั่วเทียนจะมีการแสดงออกที่ใบหน้าที่ถมึงทึง ขณะที่เขายังคงฟาดดาบด้วยแขนข้างหนึ่งด้วยการช่วยเหลือของดื่มโลหิตที่หนักกว่า 1,800 จินน้ำหนักทั้งหมดได้เข้ามารวมกันกับไหล่ของเขาหลายครั้ง แต่มันก็ไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวของเขา เพราะความรู้สึกที่เขากำลังเจออยู่มันน่ากลัวอย่างมาก.
ทักษะของ Tryndamere คือ Undying Rage ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน - ถ้าพระเจ้าขวาง ฆ่าพระเจ้า; พระขวาง ฆ่าพระ! ประสบการณ์อย่างนี้ไม่ใช่สิ่งที่เกมส์สามารถทำให้ผู้เล่นได้.
มีเพียงคนเดียวที่จะได้รับExpเท่านั้น พวกเขาจะเข้าใจว่ามันน่ากลัวขนาดไหน!
“อ้าาา…!”
ซูซางเฟยที่เก็บข่มอามรณ์เอาไว้ได้โกรธจนถึงขีดสุด.
เขาเริ่มตะโกนขึ้นไปในอากาศและพลังปราณของภายในร่างของเขาก็ระเบิดขึ้น ตั้งต่หัวจรดปลายเท้าของเขาได้ถูกห่อด้วยพลังปราณของเขา.
“ลั่วเทียน ข้าจะเล่นงานเจ้าให้ตาย!”
เสียงที่ออกจากปากของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ.
พลังของซูซางเฟยระเบิดออกมาเบื้องหน้า!
ผมของเขากลายเป็นยุ่งเหยิงและใบหน้าของเขาก็ยับยู่ ซูซางเฟยตอนนี้คล้ายกับคนบ้า เป็นเพราะลั่วเทียนกดดันเขาจนถึงขีดสุด.
เมื่อเห็นซูซางเฟยแสดงความสามารถของเขา ลั่วเทียนก็กระโดดออกและทำหน้าตาตกใจ “ว้าว เจ้าจะเล่นข้าให้ตาย! มันน่ากลัววววมากกกก.”
เสียงของเขาจางหายไป...
ลั่วยิ้มเยาะอย่างสดใส จากนั้นเขาก็พูดในใจเบาๆ “ดื่มโลหิต ตอนนี้ถึงเวลาที่เราจะเล่นเขาให้ตาย”
“ข้าอยากจะระบายอยู่แล้ว.”
“เขาได้คุกเข่าเบื้องหน้าข้าไปแล้ว ข้าเลยไม่อาจทำให้เขาจูบเท้าข้าได้ใช้ไหม? มันไร้ศีลธรรมเกินไป.”
ดื่มโลหิตกลอกตาและเริม่กล่าวว่า “แล้วแต่ความพอใจของข้า บิดาคนนี้จะจัดการเขาให้ตายเพียงแค่ครั้งเดียว ทำไมต้องเรื่องมากและเสียเวลาด้วย?”
ดื่มโลหิตมีอารมณ์ที่แปรปรวน.
สิ่งที่เขาต้องการคือความเร็ว ความเร็วที่ทำให้ดาบตัดได้แม้กระทั่งโลก!
ลั่วเทียนไม่ชอบรวดเร็ว.
เขาเพลิดเพลินไปกับการแสดงเล็กๆน้อยๆและสามารถทำให้เขาเป็นชายที่โดดเด่นได้...
สำหรับคนที่เยาะเย้ยเขาตั้งแต่เริ่ม การแสดงท่าทียโสและมีความคิดที่คับแคบและใบหน้าที่ดูเหมือนรังเกียจทุกคน เหมือนกับว่าทุกคนเป็นหนี้เขา
ลั่วเทียนมีวิธีง่ายๆที่จะจัดการกับคนประเภทนี้และให้เขาจ่ายคืนได้อีกหลายครั้ง!
ทุบตีไปที่ใบหน้าที่ไร้ยางอายจนบวมและเขาชนะเขาจนกระทั่งคลานบนพื้น ทำให้เขาเข้าใจชะตากรรมของเขาสำหรับการที่หักหน้าบิดาคนนี้!
ลั่วเทียนได้ทำสิ่งที่เขาอยากทำเรียบร้อยแล้ว.
สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ตอนนี้เพียงการส่งซูซางเฟยไปหาความตาย.
แล้วทำไม...
ลั่วเทียนถึงใช้การควบคุมไปอยู่ในมือของดื่มโลหิตเพื่อทำอย่างนั้น.
ซูซางเฟยดูค่อนข้างที่จะเป็นคนกดขี้ที่ตอนนี้ในดวงตาเต็มไปด้วยความป่าเถือน มือของเขาเอื้อมไปอากาศและตพโกน“ไปลงนรกซะ!”
ฝ่ามือของเขาเต็มไปด้วยพลังปราณอย่างน้องสองเท่าจากความแข็งแกร่งก่อนหน้านี้.
แขนขวาของลั่วเทียนเริ่มตื่นตระหนกเนื่องจากพลังที่แผ่เข้ามาในร่างกาย.เร็ว!
ความเร็วที่น่าตกใจอย่างมาก! ความเร็วที่วิบวับ มันเร็วจนกระทั่งลั่วเทียนไม่รู้ว่ามันมาจากไหน ความแข็งแกร่งของแขนขวาของเขาทันทีก็รู้สึก่าพวกเขาสามารถแบกภูเขาได้ทั้งลูกทำให้ลั่วเทียนตกใจเกินกว่าจะพูดออกมาได้.
ความแข็งแกร่งของดื่มโลหิตได้ระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์.
ทันทีที่ทั้งหมดเกิดขึ้น.
ดาบหนัก 1,800 จินก็ถูกยกขึ้นเหนือหัวลั่วเทียน ดาบสีแดงที่เริ่มย้อมท้องฟ้าสีฟ้าให้กลายเป็นแดง ทำให้ใบหน้าของทุกคนในเมืองกลายเป็นสีแดง.
ดาบที่กำลังกุ่งขึ้นไปถึงสวรรค์!
ความเย้ายวนใจได้เดือนพล่านและความกดดันของเขาได้ถูกปล่อยออกมาอย่างไร้ความปราณีได้ห้อมล้อมเมืองภูเขาหยกทั้งหมด นี่มันมีประสิทธิภาพมากเกินไป!
กลิ่นอายของพลังที่ไม่อาจอธิบายได้!
โลกสังหาร!
ทันใดนั้นหัวใจของลั่วเทียนก็กระตุก ดื่มโลหิตต้องการฆ่าทุกคนในเมืองภูเขาหยกงั้นหรอ?
หัวใจของเขาสั่น.
ลั่วเทียนตะโกนออกมา “ดื่มโลหิต เจ้าจะทำอะไร? อย่างลืมข้อตกลงของเรา!”
ดื่มโลหิตเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “555… ห๊ะ? เจ้ากลัว? ข้าแค่พยายามทำให้พวกเขากลัวเล็กน้อย.”
“ไอ้สารเลววิปริต!”
“ไม่ต้องห่วง เราตกลงไว้แล้ว ตราบเท่าที่เจ้ายินดีที่จะทำตามเส้นทางสังหารของฆ่า ฆ่าจะช่วยเจ้าในการดูแลเรื่องอื่นๆให้.”
ลั่วเทียนตะโกนโดยไม่ปกปิดอะไร“มารดาเจ้าเถอะ สักวันข้าจะให้เจ้าคุกเข่าเบื้องหน้าข้า.”
ดื่มโลหิตคล้ายกับระเบิดเวลา ถ้าลั่วเทียนไม่ระวังเขาอาจจะถูกระเบิดตายไปด้วย.
แน่นอนว่าลั่วเทียนจะหาโอกาสในการแก้ไขปัญหานี้ภายในร่างกายของเขา!
ดื่มโลหิตหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง “ข้าหวังว่าวันนั้นจะมาถึง แต่ตอนนี้เจ้าเพียงต้องดูเส้นทางสังหารจากดาบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก!”
ในทันที...
ช่วงเวลาก่อนที่การโจมตีของซูซางเฟยจะมาถึง แขนขวาของลั่วเทียนที่อยู่ในการควบคุมของดื่มโลหิตก็เริ่มสับลงมา.
“วู่มมมม~...”
ตัวดาบเริ่มมีการส่องแสงสีแดงระยิบระยับออกมารอบๆ.
หลังจากนั้น...
ทุกอย่างในสายตาของลั่วเทียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเป็นเทพพระเจ้าแห่งความตายที่สือเชื้อสายมาจากฟ้าและเข้ามาสู่โลกที่เต็มไปด้วยแอ่งเลือดขนาดใหญ่.
เขาคล้ายชูร่าจากนรก...
“ขั้นแรกของเส้นทางสังหาร - เทพสังหารชูร่า!
“ฟัน!”
หลังจากที่ดูว่า “ฟัน” เสร็จดาบขนาดใหญ่ก็มุ่งไปยังซูซางเฟยทำให้เขาถูกทำลายทันทีราวกับเป็นคนโง่ ทั้งหมดที่เขาทำได้คือการเฝ้าดูใบดาบเข้ามาเฉือนร่างกายของเขา.
ตอนนี้โลกของเขาก็เหมือนกันลั่วเทียน.
มันถูกครอบงำโดยจิตสังหาร.
“ตาย!”
ดาบได้ตวัดลงบนร่างกายของซูซางเฟยทำให้เขาถูกแบ่งเป็นสองส่วนทันที.
ฆ่าทันที!
ในเวลาเดียวกันเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในใจลั่วเทียน.
“ติ๊ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียนสำหรับสังหารซูซางเฟย. ได้รับ EXP 5,000 แต้มและพลังปราณ 600…”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นลั่วเทียน ได้รับ หินหยวน.”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่รลั่วเทียน ได้รับ…”
เสียงแจ้งเตือนดังมากมายแต่ลั่วเทียนก็ไม่ได้สนใจมัน ตอนนี้เขาอยู่ในสภาวะตกใจจากดื่มโลหิตในการแสดงเส้นทางสังหาร-เทพสังหารชูร่า จากนั้นก็พึมพำอยู่ในปากของเขา “นรกเอ้ย เส้นทางสังหารทำได้ดีมาก! เมื่อย้อนกลับไปเมื่อข้าได้อ่านนิยายที่กล่าวถึงเส้นทางสวรรค์หรืออะไรพวกนี้ มันเป็นไปได้แค่ขยะ มีเส้นกว่าสามหมื่นสายที่เหมาะต่อนักบ่มเพาะ และดูเหมือนว่าเส้นทางสังหารจะดีที่สุดในบรรดาเส้นทางเหล่านั้น.”
ขั้นตอนแรกของเส้นทางสังหารนี้ก็น่ากลัวอยู่แล้ว หากว่าเป็นขั้นสองหล่ะ? ขั้นสาม...ขั้นร้อย?”
ฉิบหายลั่วเทียนไม่กล้าที่จะจินตนาการต่อ.
ในเวลาเดียวกัน...
ลั่วเทียนสงบจิตใจและกล่าวโดยไม่ลังเล “ข้าจะเข้าเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสังหาร.”
ไม่มีการตอบสนองใดๆจากดาบกลืนโลหิต.
ลั่วเทียนพูดใจในอีกครั้ง“ดื่มโลหิต พี่น้องคนนี้ต้องการที่จะเดินบนเส้นทางสังหาร.”
ยังคงไม่มีการตอบสนอง.
“น้องสาวเจ้า ท่านดื่มโลหิต ท่านได้ยินไหมว่าน้องชายคนนี้ต้องการที่จะเดินบนเส้นทางสังหาร?”
ยังคงไม่มีเสียง.
หลังจากสับร่างของซูซางเฟยออกเป็นชิ้นๆดูเหมือนว่าดาบมันจะหายไป.
“ไอ้ห่า ข้าอุตส่าห์ไว้หน้าเจ้า แต่เจ้าไม่ทำอย่างนั้น? เจ้าพึ่งขอร้องให้ข้าเดินเข้าไปสู่เส้นทางสังหารของเจ้า แต่พอตอนนี้บิดาได้บอกว่าจะก้าวเข้าไปในเส้นทางสังหารและน้องสาวเจ้าก็ไม่แม้แต่จะส่งเสียง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”ลั่วเทียนอารมณ์ไม่ดี.
ยังไม่มีการตอบสนองแม้แต่น้อย.
เมื่อลั่วเทียนกำลังจะเลิกล้ม...
ในที่สุดดื่มโลหิตก็ตอบมาด้วยเสียงที่อ่อนแอ“หยุดส่งเสียงหนวกหูได้แล้ว เจ้ารู้ไหมว่าบิดาคนนี้ได้ใช้พลังไปมากแค่ไหนในการเปิดเส้นทางสังหาร-เทพสังหารชูร่า? เดินไปยังเส้นทางสังหารต่อไป เพราะข้าไม่อาจแนะนำเจ้าได้อีกครั้งในเร็ววันนี้ อย่างมารบกวนข้าในอีกครึ่งเดือน.”
เสียงของมันดูแย่มากราวกับชายชราที่กำลังเจ็บป่วย.
ลั่วเทียนตะลึงสั้นๆก่อนที่จะเกาหัวและหัวเราะอย่างเต็มที่ “ก่อนหน้านี้เจ้ายโสนักไม่ใช่รึ? เจ้าก็มีช่วงเวลาที่อ่อนแอ…”
“หัวเราะน้องสาวเจ้าสิ!”
“ถ้าเจ้าไม่ให้ความสำคัญกับการต่อสู้คนต่อไป ตระกูลลั่วของเจ้าจะตายเร็วๆนี้.”
ใจของลั่วเทียนดิ่งลง“เชี่ย ข้าเกือบจะลืมเกี่ยวกับพวกมันและค่าExpจำนวนมากของพวกมัน!”
ลั่วเทียนหันกลับไปจ้องมองซูเหยาซงที่กำลังถูกฆ่าจากความตื่นเต้น จากนั้นเขาก็เย้ยหยัน “มารดาเจ้าเถอะ มาดูกันว่าวันนี้บิดาจะเล่นเจ้าให้ตาย!”
