Chapter 305: โอกาสในการเผชิญหน้า
Chapter 305: โอกาสในการเผชิญหน้า
ในเมืองที่ล่วงหล่น ทีมยามนั้นเป็นผู้คนที่ทรงพลังและติดอาวุธไปทั้งทีม ไม่มีใครกล้าที่จะยุ่งวุ่นวายกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย รถมินิบัสก็เมินเฉยคำเตือนของพวกเขาอย่างไม่คาดคิดและพุ่งผ่านพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว ยามที่ตะโกนไปก่อนหน้านี้ก็ยืนมึนงงและดวงตาของเขาก็โตขึ้นด้วยความตกตะลึง “เหี้..เอ้ย! พี่น้อง ไล่ตามมันไปเร็วเข้า!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีคนหลายคนเดินออกมาจากคฤหาสน์เมื่อพวกเขาตรวจพบใครบางคนที่อยู่ด้านนอกนั่น
“หยุด! อย่าขยับ”พวกเขาก็พบคนสองคนยืนอยู่นอกกำแพงคฤหาสน์
คนสองคนนี้ไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย ฮงยู่นั้นก็ปรากฏตัวขึ้นและขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เจียงลู่ฉีงั้นเหรอ?”เธอพบกับเขาในสนามมาก่อนหน้านี้ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยยากที่จะจดจำเขาได้ อย่างไรก็ตามนั้น เธอก็จะให้คฤหาสน์กับเจียงลู่ฉีเป็นรางวัล แต่เขาก็ปฏิเสธมันไป ทำไมเขาถึงมาปรากฏขึ้นอยู่ที่นี่กัน?
เจียงลู่ฉีนั้นก็ประหลาดใจด้วยเช่นกัน เมื่อเขานั้นเห็นเธอซึ่งมันแทบจะไม่ได้มีความคิดที่เธอจะปรากฏตัวขึ้นอยู่บนหัวของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว มันเป็นที่เด่นชัดว่ามันเป็นคฤหาสน์ของเธอ! และหลังจากนั้น เจียงลู่ฉีก็สังเกตเห็นถึงชายที่ยืนอยู่ด้านหลังของฮงยู่ เขานั้นสูงมาก แต่ใบหน้าของเขานั้นถูกปกปิดไว้อยู่
เจียงลู่ฉีจดจำได้ว่ามีคนสองคนที่ก่อสร้างเมืองที่ล่วงหล่นขึ้น ผู้ชายและผู้หญิงเมื่อเจียงลู่ฉีมองไปที่ชายคนนี้ เขาก็รู้สึกคล้ายคลึงเหมือนกับว่าเขานั้นเคยพบชายคนนี้มาก่อน
[มันเป็นเขางั้นเหรอ?! แหล่งพลังงานพิเศษนั้นมาจากเขานี่นะ?!]เจียงลู่ฉีตกตะลึงอย่างมาก
เจียงลู่ฉีเดาว่ามันน่าจะมาจากสัตว์กลายพันธุ์ที่ทรงพลัง แต่เขานั้นคิดผิด…
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ชายคนนี้ก็ให้สัมผัสที่อันตรายกับเจียงลู่ฉี มันเป็นครั้งแรกที่เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าความตายนั้นกำลังเล็งเป้ามาที่เขา หยิงนั้นก็รู้สึกไม่สบายใจไปด้วยเช่นกัน แต่เธอนั้นก็พร้อมที่จะต่อสู้เหมือนกับแมวป่าที่บ้าคลั่งแบบนี้
หลังจากนั้นฮงยู่ก็ถามขึ้น “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่กันละ?”
ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะไม่ได้แสดงออกอะไรมากเลย ในส่วนลึกของสายตาเธอนั้นก็ปรากฏความเฉียบคมขึ้นมา
ในเวลานั้นเอง เจียงลู่ฉีก็ใจเย็นลงและตอบคำถาม “พวกเราแค่ขับไปรอบๆเมืองและต้องการที่ดูฉากนี้”
“ดูฉากนี้?”ฮงยู่พูดคำพูดของเขาซ้ำ
ทันใดนั้น
“ไอ้เย็...แม่เอ้ย พวกแม่งเร็วเกินไป..”ใครบางคนตะโกนขึ้น
เจียงลู่ฉียิ้มและหลังจากนั้นเขาก็กระซิบบางอย่างกับหยิง เธอนั้นก็กระโดดลงจากกำแพงและขึ้นไปในรถมินิบัส ซึ่งมันหยุดอยู่ด้านข้างกำแพงมาสักพักหนึ่งแล้ว
เจียงลู่ฉีหันกลับไปมองชายปริศนา แต่เขานั้นหายไปเสียแล้ว!
ในเวลานั้นเอง มันก็ทำให้ฮงยู่ระมัดระวังและจ้องไปที่รถมินิบัสที่จอดอยู่อย่างสับสน เธอนั้นรู้ว่ามันเป็นของเจียงลู่ฉี แต่เธอนั้นไม่มีเวลาที่จะถามมัน จนSUVปรากฏขึ้น
ยามที่เฝ้าอยู่นั้นคำรามออกมาอย่างกระเสือกกระสนเมื่อเขาเห็นฮงยู่ มันเป็นเหมือนกับว่าใครบางคนนั้นบีบคอเขาอยู่
“ยู่..พี่สาวยู่!”ทีมยามตื่นตระหนก
เมื่อเห็นฉากนี้ เจียงลู่ฉีก็เข้าใจถึงลักษณะส่วนตัวของฮงยู่มากขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะสวยงาม เธอก็เลวร้ายจนทุกคนนั้นหวาดกลัวเธอ
“เกิดอะไรขึ้น?”ฮงยู่ถาม
“รถมินิบัสนั้นขับไปรอบๆเมืองในตอนกลางคืน และมันก็ขับมาทางนี้ พวกเราไล่ล่ามันไปตลอดทาง แต่พวกเรานั้นล้มเหลวที่จะหยุดมันได้…”ชายคนนั้นตอบ
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจียงลู่ฉีก็พูดขึ้น “ฉันเป็นโรคนอนไม่หลับ ดังนั้นพวกเราจึงขับรถเล่นรอบๆเมือง”
ฮงยู่มองไปที่เจียงลู่ฉีและหลังจากนั้นเธอก็ยิ้ม “ดังนั้นมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง”วินาทีต่อมานั้น ความสงสัยก็หายไปในดวงตาของเธอ เจียงลู่ฉีก็ยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน
“พวกเราจะกลับก่อน”เจียงลู่ฉีพูดและเข้าไปในรถทันที
“พี่เจียง ผู้หญิงคนนั้นจะเชื่อคุณไหม?”หยิงถาม
ถึงแม้ว่าทีมยามที่ปรากฏขึ้นจะเป็นหลักฐานให้กับพวกเขาแล้ว ฮงยู่จะเชื่อมันได้ง่ายดายขนาดนั้นได้ยังไงกัน?
“เธอไม่ต้องการที่จะสู้กับพวกเรา เธอจะต้องมีข้อสงสัยอย่างแน่นอน แต่เธอก็ไม่มั่นใจด้วยเช่นกัน”เจียงลู่ฉีพูด
หลังจากรถมินิบัสก็จากบริเวณคฤหาสน์ไป ฮงยู่มองไปที่ทีมยามอย่างเย็นชา “ไอ้ขยะไร้ความสามารถ!”ทีมยามไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมาสักคำ พวกเขานั้นหวาดกลัวว่าจะทำให้ฮงยู่นั้นรำคาญ
พวกเขานั้นไม่สนใจว่าพวกเขาจะตายหรือไม่ พวกเขาเพียงแค่ไม่ต้องการที่จะโดนการทรมาณจนตาย ฮงยู่นั้นส่งสายอันเย็นชาให้กับพวกเขา แต่การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เธอนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไม่รีรอกับพวกยาม “นายสามารถไปได้แล้ว”
ทีมยามก็รีบขึ้นรถและเหยียบคันเร่งให้เท่าที่พวกเขาจะสามารถทำได้ พวกเขานั้นหวาดกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนความคิดของเธอ
ฮงยู่นั้นรีบหันกลับและเกือบที่จะปะทะเข้ากับชายลึกลับที่สูง ชายลึกลับมองมาที่เธอพร้อมกับผมยาวที่ปกปิดหน้าผากและดวงตาของเขา
“ขาวน้อย”ฮงยู่มองขึ้นไปและพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนนุ่ม
เธอนั้นก็ยืดมือไปจับที่ใบหน้าของชายหนุ่ม เธอก็ถามอย่างนุ่มนวล “คุณคิดว่ายังไง? คุณได้อะไรจากการหายใจของพวกเขาไหม?”
อย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ในเวลานั้นเอง นิ้วมืออันเรียวงามของฮงยู่ก็นวดไปที่ผมของชายลึกลับ
ในเวลานั้นเอง ตาของชายคนนั้นก็เปิดเผยออกมา พวกมันนั้นเป็นสีแดงเลือด!
