ตอนที่ 126 เอาคืน (FREE)
ตลอดเส้นทางแต่ละที่ต่างเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
การทดสอบกฎแห่งเต๋าระดับเมืองหลวงได้ถูกจัดขึ้นที่ 5 เมืองหลวง บนดินแดนทะเลทรายทางเหนือ และตอนนี้เป็นเวลาที่เหล่าผู้ประกาศสารจะเดินทางไปแต่ละหมู่บ้านเพื่อประกาศข่าวดี
เพราะในแต่ละมณฑลนั้นก็จะมีเหล่าานักปราชญ์ที่ผ่านการทดสอบกฎแห่งเต๋าระดับเมืองหลวงอยู่
ดังนั้นในแต่ละประตูเมือง ตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยผู้คนที่รอการกลับมาของลูกหลานตนเอง และยังมีคนถือโอกาสสร้างกิจกรรมต่างขึ้นมา
เช่นการละเล่นพื้นบ้าน การประกวดความงาม การประกวดงานศิลปะ
ตลอดเส้นทาง ฟาง เจิ้งจือ เดินและหยุด เดินและหยุด เข้าร่วมงานต่างๆที่จัดขึ้นอย่างมีความสุข แน่นอนว่าระดับ ฟาง เจิ้งจือ เข้าไปเล่นกิจกรรมต่างๆ ต้องไม่มีทางแพ้แน่นอน สุดท้ายเขาก็ทิ้งไว้เพียงชื่อและความสามารถที่ทำให้ผู้คนตื่นตะลึง
...
ตอนเช้ารอบๆป่าและภูเขานั้นเต็มไปด้วยหมอกบางๆ เสียงหยดน้ำกระทบกับใบหญ้า เผยให้เห็นถึงความงดงามของธรรมชาติ
แถวของเจ้าหน้าที่ในชุดสีแดงกำลังเดินไปบนถนนระหว่างภูเขา
พวกเขาเคาะระฆัง ทำให้นกที่กำลังอยู่บนรังนั้นตื่นตกใจ พวกเขาเดินทางอย่างไม่เร่งรีบ ผ่านหน้าหมู่บ้านภูเขาทางใต้มุ่งหน้าไปสู่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ
หัวหน้าหมู่บ้านคนเก่ากำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าหมู่บ้านภูเขาทางใต้เหมือนครั้งที่แล้ว มองไปยังหน่วยประกาศสารที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ ทำให้เขานึกย้อนถึงฉากเดิมที่เคยเกิดขึ้น
ความเจ็บปวดในหัวใจของเขาไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย มีแต่เพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น
“หัวหน้าหมู่บ้านพวกเราต้องจากไปแล้ว!” สวมชุดอาจารย์ หวัง อันฮุย ยืนเงียบๆที่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน
มีชายวัยกลางคนท่าทางเหมือนอาจารย์อีก 2-3 คนเดินตามเขามา พร้อมด้วยม้าที่แบกหนังสือและสัมภาระไว้เล็กน้อย
“ท่านต้องไปจริงๆงั้นหรือ?” มือของ เมิ่ง ไป่ สั่นเล็กน้อย
“เบื้องบนได้สั่งลงมาแล้ว หอแห่งเต๋าจะถูกเคลื่อนย้ายไปที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ ซึ่งถูกแบ่งจากหมู่บ้านนี้เพียงภูเขาลูกเดียว ในอนาคตถ้าท่านมีปัญหาอะไร สามารถติดต่อข้าได้” หวัง อันฮุย โค้งตัวให้ เมิ่ง ไป่ เล็กน้อย
“เห้อ...” เมิ่ง ไป่ ถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะเดินหันหลังกับไปที่ลานหมู่บ้านด้วยความรู้สึกอันอ้างว้าง
...
เปรียบเทียบกับบรรยากาศอันหดหู่ ของหมู่บ้านภูเขาทางใต้แล้ว หมู่บ้านทางเหนือ นั้นเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
เจ้าเมืองฮวายอันที่สวมชุดทางการสีดำนำ จาง หยางปิง และ ฟาง เฮ่าเตอ มาที่ต้นไม่ใหญ่เพื่อรอการมาถึงของหน่วยประกาศสาร
จาง หยางปิง และชาวบ้านตอนนี้มีแต่ความไม่เชื่อ
“ฟาง เจิ้งจือ ผ่านการทดสอบระดับเมืองหลวง?!”
“และเขาเป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสอง?”
“หอแห่งเต๋าของหมู่บ้านภูเขาทางใต้ จะถูกย้ายมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือแทน!”
“เจ้าเมืองรีบเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อส่งข่าว และสั่งให้ชาวบ้านหาวัตถุดับมาสำหรับการก่อสร้าง!”
ทุกๆเหตุการณ์นั้นราวกับค้อนที่กระแทกไปที่หัวใจของเหล่าชาวบ้าน
หมู่บ้านเล็กๆที่ห่างไกลความเจริญไม่มีใครคาดคิดมาก่อนแม้สักนิดเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น
“เจ้าเมือง ท่านเข้าใจอะไรผิดหรือไม่?” จาง หยางปิง รู้สึกว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นน่าตกใจยิ่งกว่ามีทองหล่นลงมาจากท้องฟ้าเสียอีก
“ฮ่าฮ่า...หัวหน้าหมู่บ้านท่านพูดอะไรนะ? ครั้งนี้การทดสอบที่เมืองแม่น้ำแห่งความสัตย์นั้นผู้คนจากทุกหนแห่งต่างให้ความสนใจ และร่วมรวมหัวกะทิจากเมืองทั้ง 5 บนดินแดนทะเลทรายทางเหนือ ดังนั้นการที่นายน้อยฟางได้เป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสองด้านนั้นทุกคนรู้กันดี ข้าจะเข้าใจผิดได้ยังไง?”
เจ้าเมืองฮวายอันยิ้มและอธิบายออกมา
หมู่บ้านภูเขาทางเหนือถือเป็นส่วนหนึ่งในความรับผิดชอบของมณฑลฮวายอัน ดังนั้นการที่ ฟาง เจิ้งจือ เป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสองด้านนั้นก็ถือเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับเขาด้วยเช่นกัน
เขาจึงรีบเดินทางมายังหมู่บ้านภูเขาทางใต้ในทันที
ท่าทีของ ฟาง เฮ่าเตอ ในตอนนี้ ดูเต็มไปด้วยอารมณ์อันหลากหลาย และความกังวล แม้แต่ครั้งที่แล้วที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้เป็นผู้ชนะการทดสอบระดับมณฑล เขาก็ยืนไม่สุขแล้ว
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป...
การทดสอบระดับเมืองหลวง!
การที่เป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสองนั้น เหมือนได้จารึกชื่อเอาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์!
“ก้อง!” เสียงระฆังดังมาไกลๆ
จากนั้น ในม่านหมอก แถวของเจ้าหน้าที่ผู้สวมชุดสีแดงอย่างเป็นทางการก็ค่อยๆเผยให้เห็น
“พวกเขาอยู่นั่น!”
“เจ้าหนาที่ผู้ประกาศสารมาที่นี่จริงๆ!
“ทำไมข้ารู้สึกราวกับตัวเองกำลังฝันอยู่?”
ชาวบ้านทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้นในทันทีเพราะข่าวที่ได้รับนั้นเหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้มาก
แต่ยังไงความจริงก็คือความจริง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าหน้าที่ประกาศสารได้มอบธงสีแดงให้กับเจ้าเมืองด้วยความเคารพ ก่อนที่เจ้าเมืองจะส่งมันให้กับ ฟาง เฮ่าเตอ
จากนั้น ชาวบ้านทุกคนพลันเข้าใจในทันที...
ฟาง เจิ้งจือ ผ่านการทดสอบจริงๆ! เขาเป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสอง!
จาง หยางปิง เองก็คุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับตะโกนขึ้นไปบนฟ้า “สวรรค์ทรงมีตาจริงๆ!”
ในอีกด้าน ชาวบ้านต่างเต็มไปด้วยน้ำตา หมู่บ้าภูเขาทางเหนือสามารถผลิตผู้ที่มีพรสวรรค์ขึ้นมาได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถเป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสองได้อีก...
8 ปีที่แล้ว เมื่อ จาง หยางปิง ได้พา ฟาง เจิ้งจือ และ ครอบครัวมาที่หมู่บ้าน
ใครจะไปคิดว่าจะมีวันนี้?
ภายในหุบเขาลึกได้มีมังกรที่แท้จริงพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า พวกเขาจะไม่ตื่นเต้น พวกเขาจะไม่น้ำตาไหลได้ยังไง?
มือของ ฟาง เฮ่าเตอ สั่นไม่หยุด เขาเป็นผู้ชายอายุ 40 ปี แต่ตอนนี้หยดน้ำตากำลังไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
มีลูกชายแบบนี้ ชาตินี้เขายังต้องการอะไรอีก?
“ฉิน ซูเหลียน กำลังรอลูกชายกลับมาอยู่ ข้าต้องไปแจ้งข่าวกับนาง!” ฟาง เฮ่าเตอ มองไปที่อักษรสีทองขนาดใหญ่ที่ประดับอยู่บนธงสีแดง
“ฮ่าฮ่า...นายน้อยฟางได้เป็นผู้ชนะการทดสอบทั้งสอง แต่เขาต้องไปเข้าร่วมงานฉลองกองตรวจการ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังมีโอกาสได้เข้าไปยังหอสมบัติสวรรค์! ข้าเชื่อว่าตอนนี้เข้ากำลังเดินทางไปเมืองเกล็ดทองอยู่แน่นอน!” เจ้าเมืองฮวายอันพูดขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่ยังคงประดับหน้าอยู่
“เข้าร่วมงานฉลองกองตรวจการ?!”
“มันไม่น่าประหลาดใจเกินไปหรือ?! กองตรวจการศักดิสิทธิ์...”
“อะไรคือหอสมบัติสวรรค์?”
“มันต้องเป็นที่ที่รวบรวมสมบัติไว้มากมายแน่นอน!”
“แล้ว ฟาง เจิ้งจือ จะกลับมาที่หมู่บ้านอีกไหม?”
“เขาจะกลับมาทำไมละ?หมู่บ้านเล็กๆอย่างนี้ ด้วยความสามารถของ ฟาง เจิ้งจือ เขาคงไปได้สวยกว่าถ้าอยู่ข้างนอก!”
เมื่อชาวบ้านเหล่าชาวบ้านได้ยินคำพูดของเจ้าเมือง พวกเขาต่างเริ่มพูดคุยกันอย่างออกรสอีกครั้ง แม้ว่าพวกเขาอยากจะให้ ฟาง เจิ้งจือ กลับมาหมู่บ้าน แต่เมื่อนึกถึงที่ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ เป็นดั่งมังกรที่ผ่านการทดสอบกฎแห่งเต๋าไปแล้ว พวกเขาต่างเข้าใจ
“ใช่ ข้าเชื่อว่ามันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะกลับมาช่วงนี้ เพราะหลังจากเข้าร่วมงานฉลองกองตรวจการแล้ว การสอบจักรพรรดิ จะเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ฟาง เจิ้งจือ ต้องรีบเดินทางไปเมืองเหยียน แน่นอน!”
“ว้าว...เดินทางไปยังเมืองหลวงแห่งจักรพรรดิ!” ชาวบ้านเบิกตากว้าง
“ข้าสงสัยว่าเขาจะมีเงินพอใช้หรือไม่?” จาง หยางปิง คิดถึง ฟาง เจิ้งจือ ที่นำเงินติดตัวไปด้วยไม่มาก เพราะตอนแรกเขาคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ ต้องเดินทางกลับมาหลังจากเข้าร่วมการทดสอบระดับเมืองหลวง
อย่างไรก็ตามเขาดันสอบผ่าน และรีบเดินทางไปยังเมืองเกล็ดทอง จากนั้นก็ไปเมืองเหยียน เงินที่ต้องใช้คงไม่น้อย...
ยิ่งเขาคิด ยิ่งรู้สึกผิด
ขณะที่เขาคิดอยู่นั้น เสียงผู้คนที้กำลังเดินทางออกมาจากช่องภูเขาก็ดังอยู่ไม่ไกล
“ดูเหมือนพวกอาจารย์จากหมู่บ้านภูเขาทางใต้จะเดินทางมาถึงแล้ว ข้าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้!” ชาวบ้านที่ได้ยินเสียงต่างหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
หอแห่งเต๋าจากหมู่บ้านภูเขาทางใต้ถูกย้ายมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ
ที่จริงตอนมีการสร้างหอแห่งเต๋าที่หมู้บานภูเขาทางใต้ ชาวหมู่บ้านภูเขาทางเหนือต่างเต็มไปด้วยความอิจฉา แต่ปีนี้เป็นตาของพวกเขาที่ได้เอาคืนแล้ว
เพจหลัก : Double gate TH