Chapter 41 - Kutan Desert (8)

Chapter 41 - Kutan Desert (8)

ซังจินได้หันกลับมา โล่กลมได้พุ่งเข้ามาใส่ลำคอเขา ซังจินจึงเอียงคอหลบในทันที

"วูบ"

โล่ได้ลอยผ่านเขาไป ในขณะเดียวกัน

"ว๊ากก"

แกลดิเอเตอร์อิกกอวิ่งเข้ามาหาเขาพร้อมกับชักดาบออกมา

"ฮ้าา"

อิกกอได้เหวี่ยงดาบออกมา ความเร็วของเขาเร็วเป็นอย่างมาก แต่มันก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับความเร็วของซังจินเลย ซังจินได้ดึงดาบออกมาและปัดดาบของอิกกอออกไปอย่าง่ายๆ แต่แล้วที่ด้านหลังของเขา

"วูบ"

เขาได้ยินเสียงโล่ลอยกลับมา อิกกอเตรียมพร้อมที่จะโจมตีอีกครั้ง ทั้งด้านหน้าและด้านหลังได้โจมตีพร้อมกัน ซังจินคิดขึ้นมา

'นี้คือสิ่งที่เขาเล็งอยู่งั้นหรอ'

ทักษะแข็งตัวของเขายังคงคูลดาวอยู่ ซังจินจึงเหวี่ยงดาบออกไปป้องกันดาบของอิกกอด้วยมือขวา และป้องกันโล่ด้วยฟรีอาคในมือซ้าย

"เป้ง เคร๊ง"

วัตถุทั้งสี่ชิ้นได้ส่งเสียงออกมาพร้อมกัน ซังจินคิดว่าเขาป้องกันและจัดการโล่ได้แล้ว แต่

"ฮ้าา"

เมื่ออิกกอได้ขยับแขนออกมา โล่ก็ได้กลับไปที่ข้อมือของเขา เขาไม่ได้ตะโทนร่ายมนตร์อะไรออกมาเลย มันดูจะไม่ใช่เวทมนะร์ มันน่าจะเป็นทักษะโดยธรรมชาติของโล่เอง

ซังจินได้ส่ายแขนซ้ายที่ชาของเขาและมองไปที่โล่

'โล่ได้ลอยกลับมาจากระยะไกลด้วยตัวมันเอง...'

เขารู้ตั้งแต่ในช่วงแรกๆแล้วว่าอิกกอนั้นเป็นชายที่แข็งแกร่ง เขาสามารถที่จะบอกได้ว่าอิกกอเคลื่อนที่ได้เร็วเพียงใด แต่ซงจินไม่คิดว่าเขาจะอัพแต้มไปเป็นจำนวนมาก ค่าความคล่องแคล่วของเขาสูงเป็นอย่างมาก

และก็โล่แปลกๆ...มันเป็นไอเทมที่ดูจะมีระดับไม่ต่ำกว่าวีรบุรุษ ซึ่งหมายความว่าอิกกออาจจะมีไอเทมระดับสูงอื่นๆอีกที่ซังจินไม่รู้

ซังจินรีบเก็บดาบลงไปในฝักอย่างรวดเร็ว เขาเตรียมพร้อมที่จะใช้ 'เสียงคร่ำครวญของคนตาย' เนื่องจากว่าทักษนี้มันเป็นประโยชน์มากในการดวลกับคนอื่นๆ

ซังจินได้จับดาบไว้ในโหมดเตรียมพร้อมและเขาก็ถามกับอิกกอ

"...นี่คือวิธีที่นายเลือกที่จะแข็งแกร่งขึ้นงั้นหรอ โดยการแทงข้างหลังเพื่อนร่วมทีมของตัวเองหรอ"

อิกกอหยักหน้า

"มันเป็นตัวอย่างง่ายๆ ใช่หรือไม่ ถ้าเอามา 10% แล้วให้คนอื่นๆ 90% ในทางแบบนี้ก็ไม่ใช่การดำเนินไปของโลกใบนี้ การแข่งขันแย่งชิงทรัพยากรมันที่จพกัดเกมนี้มันมีโครงสร้างเป็นแบบนี้ ทำการเคลียการจู่โจมรวมกับแล้วหลังจากนั้น.."

อิกกอลากนิ้วผ่านที่คอของตนเอง

"ฆ่า รับค่าผลงานมาด้วยกำลังของตนเอง นี้เป็นสิ่งที่ได้รับดีกว่ามาก ฉันได้ตระหนักถึงสิ่งนี้ตั้งแต่เริ่มการจู่โจม และฉันก็ทำมัน ฉันได้ผูกขาดทุกๆคะแนนจากทุกๆการจู่โจม"

'ผู้ขาดทุกๆคะแนน...'

ความแข็งแกร่งของอิกกอสามารถจะรู้ได้เลย แม้ว่าเขาจะไม่พบกับชิ้นส่วนลับเลยสักครั้งในการจู่โจม เขาก็ยังคงได้รับแะ้มสเตตัสและเหรียญจำนวนมากจากวิธีนี้ ซังจินคิดขึ้นและตอบกลับไป

"ใช่...เทคนิคของนายมันไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่นายก็จะไม่มีทางรู้ถึงวิธีได้รับผลงาน 100%"

ซังจินได้พูดจบลง เขาไม่มีอะไรที่ต้องการจะพูดอีกแล้ว เขาวางมือลงบนมูนสเปคและพุ่งเข้าใสอิกกอ อิกกอจึงโยนโล่กลับมาอีกครั้งหนึ่ง

"วูบ วูบ วูบ"

ซังจินไม่ได้เกรงกลัวโล่ที่พุ่งเข้าใส่เขา ซังจินได้หลบโล่สบายๆ มันอาจจะย้อนกลับมา แต่ก็อาจจะไม่มีช่วงเวลานั้น

เพราะในที่สุดซังจินก็ดึงดาบออกมา

"เสียงคร่ำครวญของคนตาย"

พร้อมกับคำสั่งของซังจิน

"กรี๊ดดดดดด"

เสียงกรีดร้องที่ไม่น่าเชื่อได้ดังออกมาจนทั่ว มันเป็นเสียงที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่เส้นผมบนหัวของซังจินก็ยังลุกขึ้น

อิกกอไม่ได้หลบหนีหรือวิ่งออกไป แต่เขาเพียงถอยหลังไม่กี่ก้าว

'มันจบแล้ว'

ซังจินคิดขึ้นและเหวี่ยงดาบของเขาในขณะวิ่งเข้าไป แต่แล้ว

"คลีน"

อิกกอก็ตะโกนออกมา

"เคร๊ง"

อิกกอได้หยิบดาบขึ้นมาและปัดการโจมตีของซังจิน

"อะไรกัน"

ซังจินร้องออกมาอย่างประหลาดใจ

'เขาได้ะอบโต้ 'เสียงคร่ำครวญของคนตาย' ในทันที'

ซังจินได้มองไปที่สร้อยของบนคอของอิกกอ มันจะต้องมีความสามารถที่คล้ายกับ 'ฟรีอาค' ในขณะที่ซังจินประหลาดใจ อิกกอก็ได้ขยับ

"ฮ้าา"

ด้วยท่าทางของเขา

"วูบ"

ซังจินสามารถได้ยินเสียงโล่ที่เริ่มย้อนกลับมา เขาอาจจะถูกโจมตีทั้งสองทางในอีกไม่ช้า ซังจินได้กระโดดไปด้านข้าง เขาได้ตัดสินใจที่จะหลบโล่ก่อนในตอนนี้

โล่ได้กลับเข้ามาสู่มือของอิกกอ ซังจินได้จ้องมองไปที่อิกกอ เขาดูจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายซะแล้ว

ซังจินได้หาทางเลือกของเขาระหว่างใช้เวทมนตร์กับใช้ยอนฮัวเรท

'ถ้าฉันใช้ยอนฮัวเรทที่นี่..ฉันก็จะกลายเป็นใช้มันเป็นปกติ เสพติดมัน ดังนั้นฉันจะลองเวทมนตร์ก่อน'

แต่ในตอนนี้เองเขาก็ได้คิดถึงอีกทางเลือกหนึ่ง เขาได้ทำมันในทันที

"โอเปอเรเตอร์ส่งแมนต้ามาที"

คถงทายาวได้โผล่ขึ้นมาจากภายในลูกบาศก์และลอยมาสู่เขา ซังจินหยิบคทาและถือมันไว้ในมือซ้าย

"นักดาบ...ได้สวมใส่คทาหรอ และยังใส่ในมือซ้ายที่ไม่ถนัดอีกหรอ พยายามจะใช้เวทมนตร์งั้นหรอ"

อิกกอได้วิ่งเข้าไปในเวลาเดียวกัน

"นายจะไม่มีโอกาสนั้น"

'เวทมนตร์....โอเค นายจะได้เห็น'

ซังจินมองไปที่อิกกอที่วิ่งเข้ามาและเหวี่ยงดาบกับคทาออกไปในเวลาเดียวกัน

เขาได้เล็งไปที่จุดที่แตกต่างกันสองจุด และโจมตีเขาไปพร้อมๆกัน อิกกอจึงต้องป้องกันดาบด้วยโล่และป้องกันคทาด้วยดาบของเขา แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้น

"วูบ"

"วูบ"

ซังจินเริ่มที่จะโจมตีเร็วยิ่งขึ้น และอิกกอก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้อีกนอกจากป้องกัน

"อะไรกัน..."

เขาไม่สามารถเข้าว่ามันเป็นไปได้อย่างไร การใช้อาวุธสองชิ้นที่แตกต่างกันและสามารถที่จะใช้พวกมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส่วนใหญ่ผู้ใช้อาวุธสองมือจะโจมตีด้วยมือที่ถนัดและใช้ข้างที่ไม่ถนัดในการป้องกัน

อิกกอได้เคยเห็นผู้ใช้อาวุธต่างๆมากมายจากทั้งตะวันตกและตะวันออก แต่ก็ไม่มีใครใช้อาวุธได้ถึงขนาดนี้

เขาได้ถูกพลักกลับด้วยการโจมตีที่รุนแรงของซังจิน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจใช้ไม้ตายก้นหลุมของเขา

"ฮ้าา"

เขาได้ขว้างโล่เข้าไปใส่ซังจินในระยะใกล้ ซังจินได้หลบอย่างง่ายดายมาก่อนแล้ว ยิ่งกับในระยะไกลก็ง่ายเช่นดัน

แต่อิกกอก็ได้ใช้โอกาสนี้หันหลังกลับและรีบถอยกลับ

'ดังนั้น...เขาเลือกที่จะหลบหนี'

เขายังไม่สามารถที่จะไปได้ไกล รองเท้าของซังจินกำลังติดอยู่ในการคูลดาว แต่เวทมนตร์ของเขานั้นพร้อมใช้งาน

"จงพันธนาการด้วยน้ำแข็ง ฟรอสต์ไบท์"

เท้าของอิกกอได้ถูกแช่แข็งอยู่กับที่ เขาจึงไม่สามารถที่จะวิ่งหนีออกไปได้อีก อิกกอได้โยนดาบของเนาออกไปใส่ซังจินเป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะรอด

"วูบ"

แต่มันไม่มีทางที่จะถูกซังจินได้

'เขาได้ทิ้งอาวุธที่เหลือเพียงอย่างเดียวของเขา ดูเหมือนกับว่าเขาจะยอมแพ้แล้ว'

ซังจินเดินเขาไปอย่างใจเย็น อิกกอได้กางแขนของเขาและตะโกนออกมา

"ฮ้าา"

ในตอนนั้นเองซังจินก็ได้สังเกตุเห็นถุงมือ ที่ตรงกลางถุงมือดูเหมือนจะเป็นช่องเปิดแบบวงกลม ในตอนนี้เข้าได้รู้แล้ว

'มันไม่ใช่ความสามารถของโล่'

เขาได้มองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว

"วูบ"

"ชิ้ง"

โล่และดาบได้ลอยกลับเข้ามาหาเขา ถ้าหากเขามีเพียงมูนสเปคอยู่ในมือ มันก็จะเป็นสถานการณ์ที่อันตราย แต่เขายังมีแมนต้าอยู่อีกในมืออีกข้าง

"ชิ้ง"

"เคร้ง"

ดาบและโล่ได้ส่งเสียงออกมาเมื่อได้ถูกปะทะเข้ากับอาวุธของซังจินและปลิวกลับไปสู่มือของอิกกอ

'...ฉันไม่สามารถจะปล่อยให้เขาได้ซื้อเวลาได้อีกต่อไป'

ซังจินพุ่งเข้าไปหาอิกกอ เขาไม่สามารถที่จะขยับไปไหนได้เนื่องจากถูกแช่แข็ง ซังจินได้เริ่มโจมตีอย่างรวดเร็วด้วยอาวุธทั้งสองในมือของเขา ในที่สุดเขาก็ได้ปัดดาบออกไปจากมือของอิกกอ

"เคร๊ง"

"ฮ้าา"

อิกกอได้พยายามจะเรียกดาบของเขากลับมา แต่แล้วเขาก็ได้ยุ่งอยู่แต่กับการป้องกันด้วยโล่ของเขา หลังจากสองวินาทีต่อมารอยร้าวก็ได้ปรากฏออกมาบนโล่ของอิกกอเล็กน้อย แต่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ซังจินได้เหวี่ยงดาบของเขาเข้าใส่ทางรอยร้าวนั้นและเขาก็ได้ตัดโล่และแขนของอิกกอออกไป แม้ว่าเขาจะสูญเสียแขนไปแต่เขาก็ไม่ได้ร้องออกมาสักนิด

'สัตว์ประหลาดอะไรกันนี่'

ไม่ว่ายังไง เมื่อแขนของเขาได้ขาดลงมันก็จะไม่กลับมาเเบบเดียวกับดาบและโล่ ซังจินได้เหวี่ยงแมนต้าออกมาก่อน และตามด้วยดาบมูนสเปค

อิกกอได้ปัดป้องการโจมตีของแมนต้า แต่ดาบก็ได้ทำการตัดแขนของเขาออก ในตอนนี้เขาได้ถูกปลดอาวุธโดยสมบูรณ์

"อื้มม..."

ในที่สุดเขาก็คร่ำครวญออกมาเบาๆ แต่แทนที่เขาจะเขาจะคร่ำควญด้วยความเจ็บปวด เขากลับคร่ำครวญออกมาเพราะความพ่ายแพ้ ซังจินได้เข้าไปหาอิกกอที่ไร้อาวุธ

เขาเป็นฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้แต่ทีแรก สเตตัสของเขานั้นน่ายอดเยี่ยม ,ต่สิ่งที่น่าอัศจรรย์ดว่าคือความอดทนของเขาที่ทนต่อความเจ็บปวดและวิธีการต่อสู้พร้อมกับการวางกับดักที่ชาญฉลาด

ก่อนที่จะจบชิวิตของเขา มันช่วยไม่ได้ที่ซังจินจะกระซิบออกมา

"ถ้าหากนายไม่ได้เป็นฆาตกร...นายก็คงจะเป็นพันธมิตที่ยอดเยี่ยม"

อิกกอได้ยินคำของเขาและตอบกลับมา

"ฆ่าฉัน ฉันยอมรับว่านายแข็งแกร่งกว่าฉัน และฉันจะไม่ร้องขอชีวิต"

ซังจินจ้องมองไปที่เขา ไม่เหมือนกับฆาตกรคนที่แล้ว เขาไม่ได้ขี้ขลาด ซังจินยกดาบขี้นมาเหนือหัว แต่ก่อนที่เขาจะได้จบสิ่งนี้ อิกกอก็ได้พูดออกมาอีกประโยคหนึ่ง

"ฆ่าฉัน และเดินหน้าต่ออยู่รอดจนถึงจุดจบและปลดปล่อยพวกเราจากการคุมขัง ได้โปรดช่วยปลดปล่อยมนุษยชาติ"

ซังจินได้ตัวแข็งอยู่กับที่ อิกกอได้คิดหาวิธีที่จะให้การจู่โจมดำเนินไปจนจบ และเขากำลังพูดคำสั่งเสียของเขาต่อ

"ฉันได้ถูกฝึกโดยสแปซเนส แม้ว่าทุกสิ่งที่ฉันทำมันจะรุนแรง แต่ฉันก็เชื่อมั่นในทุกๆสิ่งที่ฉันได้ทำไป อย่างการที่ผูกขาดแต้มทั้งหมดเพื่อไปอยู่สูงขึ้น แต่แม้ในฝันของฉันก็ยังคงฝันอยู่ว่าฉันจะสามารถวิ่งไล่ตามใครบางคนที่แข็งแกร่งเช่นนาย

ในที่สุดใบหน้าของเขาก็ผ่อนคลายราวกับเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตาย

"กลับไปที่ห้องฮอลล์นักล่าฉันเห็นภาพของพ่อแม่ที่รักของดิฉันทุกคนที่อยู่ภายในห้องสรวงสวรรค์ คุณมีความสามารถที่จะทำมันไปให้ถึงจุดจบได้ใช่มั้ย? กรุณาทำให้มันจบลง ด้วยมือของคุณเองช่วยพวกเราได้จากนรกนี้ และสุดท้ายช่วยพวกเราทั้งหมด"

อิกกอได้ขอร้องกับซังจิน แต่ไม่ใช่กับเพื่อขอชีวิตตนเอง แต่เป็นเพื่อให้ฆ่าเขา

ซังจินได้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ได้เหวี่ยงดาบออกไปเพื่อจบชีวิตของเขาตามที่เขาปรารถนา ซังจินได้ยืนอยู่เบือกหน้าศพของเขาและกระซิบขึ้น

'ฉันจะยอมรับคำขอสุดท้ายของนาย ฉันจะทำมันให้ดี...เพื่อพลักดันตัวเอง เพื่อทำความรับผิดชอบของตนเองที่คนอื่นๆได้ฝากเอาไว้..'

ซังจินอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ลมและทรายได้พัดผ่านใบหน้าของเขาและน้ำตาจะแห้งเหืดไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ซังจินได้จ้องเขม็งไปบนท้องฟ้าที่มีพระอาทิตย์ลอยอยู่ ทะเลทรายอันแห้งเผือดแห่งนี้ไม่อนุญาติให้เขาเสียน้ำตาได้ และจากนั้นโอเปอเรเตอร์ก็ได้ประกาศออกมาอย่างร่าเริง โดยไม่สนใจอารมณ์ของซังจิน

[ฆาตกรทั้งหมดในทีมได้ถูกกำจัด]

[และในตอนนี้]

ซังจินได้เหวี่ยงดาบเข้าไปใส่ลูกบาศก์เต็มแรง

"ปังง"

เสียงได้ดังออกมา แต่ก็ไม่มีร่องรอบใดๆปรากฏขึ้นบนลูกบาก์

โอเปอเรเตอร์ยังคงพูดต่อโดยไม่สนใจเขา

[เริ่มแจกรางวัลการจู่โจม]