Chapter 32 - Black Market Fourth Shopping
Chapter 32 - Black Market Fourth Shopping
แม้ในขณะที่กำลังจะถูกวาป เขาก็ได้พยายามจะพูดมันออกมาแตาก็พลาดโอกาส
'เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก...'
แต่เขาก็จะรู้สึกเสียใจที่จะพูดคำนั้นออก ในขณะที่เขาได้ทำงานร่วมมือกัน เขาก็ได้เปิดใจให้เธอเล็กน้อย
ซังจินได้มองไปมองรอบหลังจากถูกวาปมาตลาดมืด และเขาก็ไปที่ร้านน้ำชาเพื่อที่จะตรวจสอบไอเทมของเขา
เมื่อซังจินได้เข้ามานั่ง มนุษย์แพนด้าก็ได้ออกมาต้อนรับเขา
"ท่านจะรับอะไรในวันนี้"
"เอาเป็นชาเย็น....และขนมกินเล่นละกัน"
"รับทราบ จะไปเอามาให้เดี๋ยวนี้"
เมื่อพ่อค้าได้จากไป ซังจินก็เอา 'แกมรัมธ์ - แหวนของแฝดสยาม' ออกมาตรวจสอบ แหวนวงนี้ประกอบไปด้วยอัญมณีสองอัน มันดูแปลกประหลาดอย่างมาก
'มันจะทำอะไรได้บ้าง...'
โดยที่ไม่ต้องถามออกมา โอเปอเรเตอร์ก็ได้เปิดหน้าต่างข้อมูลให้เขา
แกมรัมธ์ - แหวนของแฝดสยาม
แหวนระดับตำนาน
ทักษะติดตัว
ความเชี่ยวชาญอาวุธสองมือ (V)
สามารถที่จะใช้มือข้างที่ไม่ถนัดได้เหมือนกับมือข้างที่ถนัดได้แบบ 100%
จะหนึ่งก็เหมือนสอง
จุดสูงสุดของทักษะการต่อสู้แบบสองมือ
ซังจินได้ตกตะลึงไป ในขณะที่เขากำลังฟื้นตัวกลับมา ซุย ราน ก็ได้นำชาเย็นและเค้กข้าวมาให้เขา
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยิบชาเย็นมากระดก เมื่อเขาได้กินชาเย็นเขาก็ฟื้นคืนสติกลับมาพอที่จะตรวจสอบสิ่งที่เขาได้รับ
'นี้มันหมายความว่า...'
ซัวจินได้ตัดสินใจที่จะตรวจสอบผลของ 'แกมรัมธ์' ในทันที
"สวมใส่"
แหวนได้ปรับขนาดของมันอัตโนมัตและสวมลงไปในนิ้วก้อยขวาของซังจินในทันที ซังจินได้รู้สึกถึงความแปลกประหลาดเล็กน้อย เขารู้สึกสับสนเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ แต่เขาก็ยังได้มีความรู้สึกที่มากกว่าแต่ก่อน
ดวงตาของเขาจ้องมองลงไปบนมือและมือของเขาก็ได้สั่นออกมา เขาต้องการที่จะทดสอบในทันที แต่ว่าในตอนนี้เขานั้นไม่มีคาตานะเล่มที่สอง
'ฉันไม่น่าขายคาตานะพื้นฐานออกไปเลย...'
ถ้าเขาได้เก็บมันเอาไว้ มันก็เหมาะที่จะใช้ทดสอบในตอนนี้ แต่เขาก็ได้ขายมันออกไปแล้วในราคา 10 เหรียญดำ
'ฉันควรจะทำยังไงดีนะ'
จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขายังมีอาวุธอื่นอยู่อีก นั้นคือ 'แมนต้า - คทาของโชวรอช'
ซังจินกินเค้กข้าวเข้าไปหนึ่งคำแล้วนำมือไปวางไว้ด้านบนของลูกบาศก์
"โอเปอเรเตอร์ ส่งแมนต้ามาให้ฉัน"
ฝาด้านบนลูกบาศก์ได้เปิดออกมาและคทาโลหะที่ยาวก็ได้โผล่ออกมาจากในนั้น
มันคทาแค่ในนามเท่านั้น มันดูเหมือนกับแท่งเหล็กซะมากกว่า ซังจินได้ตรวจสอบคทาที่เหมือนกับแท่งเหล็กนี้
แมนต้า - คทาของโชวรอช
คทาระดับวีรบุรุษ - ความแข็งแรง B ความคล่องแคล่ว D พลังเวท C
ทักษะติดตัว
จอมเวทมนต์แดง (II)
เพิ่มผลของเวทมนต์ขึ้น 20%
นักดาบเวท (I)
การร่ายเวทมนตร์จะช่วยเพิ่มดาเมจให้กับอาวุธได้ 10%
การโจมตีด้วยอาวุธจะเพิ่มความเสียหายให้กับเวทมนต์ 10%
สะสมสูงสุด 3 ครั้ง
คทาที่เต็มไปด้วยพลังเวทมนต์
โชวรอชเขาได้สูญเสียคทานี้ให้กับน้องชายของเขาเนื่องจากการโยนเหรียญ
มันดีกว่าที่คิดเอาไว้ โบนัสเพิ่มดาเมจของเวทมนต์ 20% นั้นดีมาก แต่ทักษะติดตัว 'นักดาบเวท' นั้นคือสิ่งที่ยอดเยี่ยมของแท้
ยิ่งไปกว่านั้นซังจินก็ได้ตัดสินใจที่จะลองไปในแนวทางนักดาบเวทแล้ว เขาเอามือไปจับคทา ซังจินได้ออกไปจากร้านและลองใช้มือซ้ายพยายามเหวี่ยงคทาไปรอบๆ
เขาสามารถที่จะใช้มันได้อย่างยอดเยี่ยม จากนั้นเขาเอาดาบคาตานะออกมาและลองพยายามเหวี่ยงไปรอบๆ มันให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติมาก มันดูราวกับเขาได้ใช้มันด้วยมือขวา
'....ในะอนนี้ฉันได้กลายเป็นคนใช้สองมือได้หรือยัง?'
ในขะที่เขากำลังคิดถึงสิ่งนี้
"หวา หวา คุณนักล่า"
ซังจินได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากด้านหลังของเขา เมื่อเขาหันหน้ากลับไปมองดู เขาก็เห็นครึ่งมนุษย์ครึ่งสุนัข เขาได้เข้ามาหาซังจินและพูดกับเขา
"ได้โปรดอย่าเหวี่ยงอาวุธของคุณไปรอบๆในที่สาธารณะ"
เวื้อผ้าที่ครึ่งมนุษย์คนนี้สวมใส่มันได้ทำให้นึกถึงชุดของตำรวจ การรักษาความปลอดภัยในที่แห่งนี้ดูค่อนข้างจะหนาแน่น ซังจินหยักหน้าและตอบกลับมา
"อา ฉันเพิ่งจะได้ทดลองทำบางอย่าง ฉันไม่ได้จะพยายามทำร้ายใคร"
"โอเค เข้าใจแล้ว"
ซังจินกลับเข้าไปในร้านชาและนั่งลง จากการทดสอบก่อนหน้านี้มันได้ทำให้เขามั่นใจในความสามารถของมัน
'ฉันสามารถจะใช้ 'มูนสเปค' และ 'บลัดเวเจน' พร้อมๆกันได้'
"โอเปอเรเตอร์ ฉันมีเงินอยู่เท่าไหร่"
[คุณมีเงินอยู่ 10180 เหรียญดำ]
'เรื่องราวโบราณของตะวันออก - ส่วนที่สาม' จะใช้ 5000 เหรียญดำ และ 'บลัดเวเจน' ใช้ 9700 เหรียญดำ ด้วยเงินที่เขามีอยู่มนตอนนี้ เขาจะต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง
'เมื่อถึงเวลาที่การจู่โจมครั้งต่อไปจบ....'
ซังจินได้กลับไปสู่สภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกับครั้งที่แล้วที่เขามาที่ตบาดมืด
'ทำหนังสือให้สมบูรณ์ หรือ ซื้อ 'บลัดเวเจน' '
แต่มันได้แตกต่างจากครั้งก่อนตรงที่เขาได้ใช้เวลาตัดสินใจเพียงแค่ 3 วินาทีเท่านั้น
'ฉันจะทำหนังสือก่อน ด้วยมันฉันจะไม่ต้องออกแรงมากในระหว่างการต่อสู้'
เขาจะซื้อบลัดเวเจนหลังจากที่ได้ฝึกใช้กับแมนต้าก่อน มันอาจจะเป็นทางที่ดีกว่่า ร้าน 'ลาทเอท' ของเคนเนท นั้นไม่ได้จะหายไปไหน เขาสามารถที่จะไปซื้อดาบมาได้ตลอดเวลา
เมื่อซังจินได้ตัดสินใจเสร็จ เขาก็รีบดื่มชาและเค้กข้าวที่เหลืออยู่ให้หมดและยืนขึ้น เขามุ่งไปสู่ร้านหนังสือของกอเมทในทันที
"โฮ่ นักล่าหนุ่ม ท่านได้เตรียมเงินมาพร้อมหรือยัง?"
ซังจินหยักหน้าออกมาอย่างมั่นใจ
"5000 เหรียญดำ ได้โปรดส่งเล่มสุดท้ายของ 'เรื่องราวโบราณของตะวันออก' มาให้ฉัน"
กอเมทมองขึ้นมาที่ซังจินแบะถามขึ้น
"หืมมม? แล้วส่วนที่สองหละ?"
"ฉันได้รับส่วนที่สองมาแล้วในการจู่โจม"
กอเมทได้อ้าปากเป็นรูปตัว 'o' ด้วยความตกใจ
"โอ้ โชคดีอะไรอย่างนี้คนหนุ่ม"
"ฉันได้ทำอะไรบางอย่างมานะ"
"โอเค สักครู่หนึ่ง"
กอเมทหันมองไปรอบๆ ซังจินคิดว่ากอเมจคงจะเข้าไปในกองหนังสืออีกครั้ง แต่กอเมทก็ได้หันไปหาหนังสือเล่มหนึ่งโดยตรง ดูเหมือนว่าเขาจะได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว
"โอเปอเรเตอร์ หลังจากการซื้อขายจบลง ช่วยเอา 'เรื่องราวโบราณของตะวันออก' ส่วนที่ 1 และ 2 ออกมาจากช่องเก็บของด้วย"
[รับทราบ]
ตามที่ต้องการ หลังจากการซื้อขายได้เสร็จสิ้น ลูกบาศก์ก็ได้ส่งอีกสองส่วนที่เหลือมาให้เขา
ซังจินหยิบหนังสือทั้งสามเล่นขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้างและยกขึ้น
"รวบรวม"
ด้วยเสียงตะโกนของเขา ชิ้นส่วนทั้งสามอันก็ได้ลอยขึ้นไปในอากาศและเปล่งแสงออกมา
"โอ้วว"
พ่อค้ากอเมทเฝ้ามองดูสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านจากแว่นของเขา
****
"เฮ้ ขอโดนัทอีกสิ"
"รับทราบ
เจ้าหน้าที่ตำรวจผิวดำเบลเทนกำลังนั่งอยู่ภายในร้านโดนัท เขากำลังตรวจสอบไม้กระบองที่เขาพึ่งได้รับมาจากการจู่โจมที่แล้ว
แมนมู - ไม้กระบองของเพ็ค
อาวุธระดับวีรบุรุษ - คสามแข็งแรง S ความคล่องแคล่ว C
ทักษะติดตัว
สตั้น (II)
เมื่อทำการโจมตีศัตรูตัวเดิมจะเพิ่มโอกาสทำให้ศัตรูติดสตั้น 20%
สะสมสูงสุด 3 ครั้ง
ไม้กระบองที่เต็มไปด้วยพลังนักรบของเพ็ค
ด้วยชัยชนะการโยนเหรียญของเพ็คที่ได้ชนะพี่ชายของเขา ได้ทำให้เขาตัดสินใจที่จะเป็นนักรบ
'หืมมมมม...'
เขากำลังตกอยู่ในสภาวะลังเลเพราะกระบองนี้มันมีจุดอ่อนเมื่อนำไปเทียบกับกระบองที่เขาได้รับจากบทที่ 1 'หัวกระโหลกโรมาเบล'
'หัวกระโหลกโรมาเบลนั้นเหมาสำหรับการป้องกัน...และไอเทมที่เขาได้รับมาเหมาะสำหรับการโจมตี ฉันควรจะทำยังไงดี? หรือควรจะพกไว้ทั้งสองอันและเปลื่ยนใช้ตามโอกาส...?'
แต่เขาก็ได้ถูกขัดในทันทีโดยเสียงแปลกๆจากลูกบาศก์
[โปรดทราบ]
เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงนี้จากลูกบาศก์ เบลเทนจึงเก็บไม้กระบองลงเพื่อที่จะฟังเสียงจากลูกบาศก์
****
'ฮ่าาา....'
ฮิโร่มองขึ้นไปบนฟ้าในขณะที่ดาบคาตานะยังอยู่ในมือ
'มันอยู่ไหนกันนะ? เจ้าบอสลับนั้น....?'
เขาโชคดีในรอบนี้ เพื่อนร่วมทีมทั้งสี่คนของเขายอดเยี่ยม การทำงานเป็นทีมของพวกเขาได้ทำให้สามารถเอาชนะ 'เพ็คแะโชวรอช' มาได้อย่างปลอดภัยและไม่สูญเสียใครไป พวกเขานั้นยังเหลือเวลาอยู่อีก 15 นาที
"มันสมบูรณ์แบบ...แต่ว่ามันอยู่ไหน?"
พวกเขาได้สำรวจหุบเขาทั้งหมดแต่ก็ไม่ได้พบกันบอสลับเลย มันได้ล้มเหลวลงอย่างสิ้นเชิง ฮิโรเขาได้นึกถึงอาจารย์เล็กน้อย
"อาจารย์....ท่านได้จัดการมันในครั้งนั้น ดังนั้นในครั้งนี้ท่านก็จะจัดการมันเช่นกัน...ใช่ไหม?"
"ราเม็งพร้อมแล้ว"
ในตอนนั้นเอง ราเม็งของเขาก็ได้เสร็จ ฮิโระได้เริ่มหยิบชามขึ้นมาเป็นอย่างแรกและซดน้ำซุบ
"อืมมมมมม~"
มันร้อนและมีรสชาติที่ดี มันเป็นสิ่งที่เยี่ยมมากที่เขาสามารถจะหาร้านขายราเม็งได้ในตลาดนี้ ฮิโระได้เอาเส้นของราเม็งและกินเป็นคำแรก
แต่ลูกบาศก์ก็ได้เปล่งเสียงออกมาเป็นเสียงที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
[โปรดทราบ]
"หืมมม?"
ฮิโระกัดเส้นให้ขาดลงและมองไปที่ลูกบาศก์
****
"อ้าว ทำไม ทำไมผู้หญิงที่สวยงามเช่นคุณถึงได้ต้องการที่จะซ่อนใบหน้าไว้ภายใต้หน้ากาก?"
เซรินยิ้มออกมาเล็กน้อยและให้คำตอบ
"เยี่ยม...ฉันคิดว่าฉันจะต้องใช้มัน....ภายในการจู่โจม..."
"อา เยี่ยม ใช่แล้ว ฉันก็คิดเช้นนั้น...'ผลจากความสวยงามที่มากเป็นพิเศษ' มันเป็นสิ่งที่น่าสยดสยอง"
แม่ค้าร้านขายหน้าแร๊คคูน เป็นหญิงแก่ได้พูดกับเซริน และเซรินก็ตอบกลับมา
"คุณจะสามารถเปลื่ยนรูปลักษณ์ของชั้นได้มากแค่ไหน"
"ลักษณะงั้นหรอ? ได้ทั้งหมดเลย อายุ เพศ เชื้อชาติ..."
มันสามารถเปลื่ยนได้แม้กระทั่งเพศ
"อา...โอเค"
"สิ่งเดียวที่คุณจะไม่สามารถเปลื่ยนแปลงได้คือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ เช่น แขนยาวๆ ขายาวๆ..."
"ดังนั้น คุณพอจะมีอะไรแนะนำไหม?"
"ลองดูนี้สิ"
แร๊คคูนได้ยื่นหน้ากากให้แก่เซริน แต่เมื่อเธอกำลังจะใส่หน้ากากเธอก็ได้ถูกขัดโดยเสียงจากลูกบาศก์
[โปรดทราบ]
"คุณจะดูไหมว่าจะต้องใส่อย่างไร...?"
เซรินได้หยุดแม่ค้าไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อนนะ"
แม่ค้าได้เงียบเสียงบงในทันที ลูกบาศก์ได้ประกาศต่ออกมา
['สุดยอดนักล่า' ได้ประสบความสำเร็จในการสร้างของโบราณในตำนาน 'เรื่องราวของสามก๊ก']
[สำเนาชิ้นอื่นๆทั้งหมดจะถูกทำลายลงและเจ้าของจะได้รับ 500 เหรียญดำ]
****
นักล่าส่วนใหญ่ภายในตลาดนี้ไม่รู้ว่าเสียงประกาศนี้หมายถึงใคร ใครคือ 'สุดยอดนักล่า' แต่มีบางคนที่สามารถจะคาดเดาได้ว่าเขาเป็นใคร เบลเทนได้คิดขึ้นมากับตัวเอง
'เด็กหนุ่มคนนั้น...'
ฮิโระได้ตะโกนขึ้นไปบนฟ้า
"ว๊าว นั้นมันอาจารย์"
เซรินยังคงถือหน้ากากอยู่ และได้คิดถึงผู้ชายที่เธอได้อยู่ด้วยจนกระทั่งการจู่โจมจบลงเมื่อสักครู่
"สุดยอดนักล่า....เค"
