ตอนที่ 4 : ได้รับทักษะ !
------
หลังจากที่ได้พักมามาเต็มวัน !
เยซอง เตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อไปรับรางวัลในเมือง ..
ขณะกำลังเตรียมตัวเขาพูดกับตัวเอง
"ผมจะไปลงทะเบียนเป็นผู้ได้รับการคัดเลือกเพื่อให้เราสามารถย้ายไปอยู่ในเมือง ... ผมจะทำให้แม่และน้องสาวของผมประหลาดใจเมื่อผมกลับถึงบ้าน ผมสงสัยจริงๆว่าเขาจะทำท่าทางหรือตกใจกันมากแค่ไหน ฮ่าๆๆ"
ในขณะที่เขากำลังฝันอยู่นั้น เยริเห็นเขาหัวเราะกับตัวเอง
"พี่ชาย!! ทำไมพี่หัวเราะคนเดียว?!? พี่ไปบ้าหรอ? .. " เยริพูด
เยริวิ่งไปหาพี่ของเธอเพื่อตรวจดูว่าพี่ของเธอปกติดีหรือไม่
เมื่อเยซองเห็นสิ่งนี้เขายิ้มกว้าง ๆ และตบหัวน้องสาวตัวน้อยของเขา ...
"ไม่มีอะไรๆ พี่แค่มีความสุขกับบางสิ่งบางอย่างนิดหน่อย" " รอจนกว่าพี่จะกลับมานะ พี่จะเอาข่าวดีมาฝาก" เยซองบอกน้องสาว
เขาไม่รู้ว่าพี่ขายเขาพูดถึงเรื่องอะไร แต่ก็ได้แค่พยักหน้าและตอบ "อืมม " ฉันจะรอพี่นะ! "ห้ามทะเหลทะไหลนะ รู้มั้ย !!" น้องสาวไม่ลืมที่จะกำชับพี่ชายของเขา"
ยูนา เดินออกจากห้องครัวและเห็นลูกชายและลูกสาวที่รักของเธอ ..
เธอไม่สามารถช่วย ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ...
"แกจะไปเอาอาหารในเมืองหรอเยซอง" ยูนาถามเยซอง"
"ใช่ครับแม่! รอผมกลับมา ผมจะบอกอะไรให้แม่ฟัง !" เยซองพูดเปรยๆให้แม่ฟัง
เมื่อยูนาได้ยินลูกของเธอพูดเช่นนั้น เธอก็สับสนและงงๆเล้กน้อย แต่ยังคงตอบลูกไปว่า "อ่าๆๆ แม่ไม่รู้ว่าแกหมายถึงอะไร แต่ระวังตัวดีๆนะ ? กลับมาให้ตรงเวลา น้องสาวตัวน้อยของแกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
เมื่อยูริได้ยินสิ่งที่แม่ของเธอพูด เธอโมโหและตะดกนขึ้นทันที "แม่อะ!!" "หนูไม่ได้เป็นห่วงเขาสะหน่อยย!! ""
เยซองเพียงแค่ส่ายหัวและกอดศีรษะของเธอ ...
"ผมไปแล้วนะครับ "
เขามองไปที่ทั้งสองคนอีกครั้งและรีบวิ่งออกมา
เมื่อ ยูริ เห็นพี่ชายของเธอออกไป ...
เธอดูกังวล ... เพราะเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ..
เธอกลัวว่าพี่ชายของเธอจะตกอยู่ในอันตราย ...
เธอพูดเบา ๆ ว่า "ระวังตัวด้วยนะพี่..... "
------
------
ขณะที่ Ye Song กำลังเดินทางไปที่ภูเขา
เขาพูดกับSystem ...
"System.. นายมีไอเดียยังไงบ้าง ที่จะฆ่ามอนสเตอร์พวกนั้น?"
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
*โฮสต์ ไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธใด ๆ ด้วยพลังของคุณคุณสามารถฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมด ...คุณเพียงแค่ต้องค้นหาทักษะที่เหมาะสมสำหรับคุณให้เจอเสียก่อน ..* * * *
"เอาล่ะลองดูสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ ... "
เยซองพยายามทดสอบความแข็งแรงทางกายภาพของเขา ..
เขาอยู่ข้างแม่น้ำ ..
"ลองดูว่าฉันสามารถทำเช่นนี้ได้หรือไม่" ...
เยซอง ถอยหลังเล็กน้อย... และวิ่งไปที่แม่น้ำอย่างรวดเร็ว
เขากำลังพยายามที่จะวิ่งบนน้ำ ...
ช่วงเวลาที่เขาอยู่เหนือน้ำ ตัวของเขาเป็นเหมือนกับภาพเบลอๆลอยอยู่บนแม่น้ำ ...
น้ำกระจายเป็นทางที่เขาวิ่ง ...
หลังจากไปถึงอีกฝั่งหนึ่ง ... เขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ...
เขารู้สึกตื่นเต้น ..
"ตอนนี้ฉันสามารถเป็นซูเปอร์แมน! ฉันเหมือนไซตามะ ... แต่หัวไม่ล้านนะ ! ฮ่าฮ่า!"
เยซองพูดกับตัวเอง
ขณะที่หัวเราะเขาสังเกตเห็นเสื้อผ้าของเขาเปียก เขายิ้มอย่างขมขื่น
"ฉันคิดว่าเสื้อผ้าจะไม่สกปรกเหมือนในอะนิเมะสะอีก"
หลังจากนั้นเขาก็เดินไปที่ทางเข้าเมือง
------
------
เมืองนี้เรียกว่า Everest,
นี่คือหนึ่งในเมืองที่อยู่ในทวีปสุดท้ายที่มนุษยชาติเหลืออยู่ ..
มีเมืองทั้งหมด 20 แห่ง กระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ Freedom land
ทุกเมืองมีเขตอำนาจของตัวเองนั่นหมายความว่าพวกเขาต้องปกป้องพื้นที่รอบ ๆ เมืองนั้นให้กับผู้ที่รอดชีวิตจากการบุกรุกของมอนสเตอร์
แต่มีทางเลือกเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้เขาและครอบครัวได้เข้ามาอยู่ที่เมืองนี้..
สำหรับคนธรรมดา พวกเขาสามารถอยู่ได้เพียงรอบนอกของเมืองเท่านั้น
แม้ว่าจะเป็นผู้รอดชีวิตทั้งหมดพวกเขาจะได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกัน ..
พวกเขาสามารถเข้าเมืองได้เพื่อมาเอาอาหาร แต่หลังจากนั้นพวกเขาต้องรีบออกไปให้ไวที่สุด
บางคนบอกว่า คนที่ถูกเลือกมองพวกเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม มองพวกเขาดังขอทานข้างถนน
แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะรู้สึกโดนดูถูก โดนเหยียดหยาม แต่เขาก็ต้องกัดฟันอดทนเพื่อเอาชีวิตรอด
พวกเขาต้องสร้างบ้านออกห่างจากเมืองเป็นระยะทาง 5 กิโลเมตร มันไกลมาก แต่ยังไงพวกเขาก็ยังต้องอาศัยอยู่ที่นี่ เพียงเพื่อที่จะให้ผู้ที่ถูกเลือกช่วยเหลือพวกเขาจากมอนสเตอร์...
------
------
เมื่อ เยซอง มาถึงประตูทางเข้าเมือง...
เขาเดินไปหายามรักษาการณ์
ยามมอบถุงขนมปังและเนื้อสัตว์ให้เขา
เมื่อผู้พิทักษ์กำลังจะหันกลับไป แต่เขาได้ยินชายหนุ่มพูดขึ้น...
"ขอโทษครับ ผมมาลงทะเบียน ผู้ที่ถูกเลือกครับ "
ยามตกใจเมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มพูดแบบนั้น...
จากนั้นเขาก็มองไปที่ชายหนุ่มและจ้องมองที่เขา ..
เขามองขึ้นและลงเพื่อดูว่าสารรูปของเด็กหนุ่ม ..
ขณะที่เยซองเห็นยามรักษาการณ์ เขาได้แต่ยืนตัวสั่น
เขาชอบที่ใช้ชีวิตอยู่แบบคนธรรมดา แต่เขามาเพื่อแม่และน้องสาวของเขา..
เมื่อยามตรวจสอบชายหนุ่มเสร็จแล้ว เขาพูดขึ้น...
"อืม แกเป็นผู้ที่ถูกเลือกจริง ฉันจะพาแกไป แต่ถ้าไม่หล้ะก็ !!!.. "
ยามรักษาการณ์มักพบคนที่แอบอ้างว่าตัวเองเป็นผู้ถูกเลือกอยู่บ่อยๆ หลายคนพยายามโกหก แต่ไม่มีใครประสบความสำเร็จและถ้าคุณถูกจับคุณจะถูกเนรเทศจากการปันส่วน
นั่นหมายความว่าคุณจะต้องอยู่ด้วยตัวเองไร้ซึ่งการปกครองและการแบ่งปันอาหาร
พวกเขามาถึงค่ายฐานนอกเมือง ...
นี่คือที่ที่พวกเขาคัดกรองคนเพื่อดูว่าพวกเขามีวิวัฒนาการจริงหรือไม่ ...
เมื่อ เยซอง มาถึงเขารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ต้องสู้เพื่อครอบครัวของเขา เขาคิดในใจ
เขาเห็นคนหลายคนยืนแถว เขาพูด ...
"โห้วว วว มีคนมากมายมาลงทะเบียนเป็นผู้ที่ถูกเลือก"
ยามข้างๆเขาได้ยินเขาและบอกว่า ..
"ไม่ใช่คนเหล่านี้มีวิวัฒนาการ ... มีหลายคนที่กำลังพยายามเสี่ยงดวงของพวกเขาเพื่อดูว่าพวกเขาสามารถหลอกเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบได้หรือไม่ "
เมื่อเยซองได้ยินเรื่องนี้เขาตะลึง !!
ทันใดนั้นเขาตระหนักว่ายามนั้นคิดว่าเขาโกหกนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงตรวจสอบเขาก่อนหน้านี้ ...
"จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาขับได้ว่ามีคนโกหก?"เขาถามยาม ..
ยามเฝ้ามองเขามาเป็นเวลานาน ..
และในที่สุดก็กล่าวว่า ...
"ถ้าพวกเขาไม่เห็นทักษะอะไรในตัวแก .. แกจะถูกเนรเทศออกจากเมือง !. "
เยซองตกใจและคิดกับตัวเองว่า "OH MY GOD !! "
"คนต่อไป"
ขณะที่เขารู้สึกตกใจ เขาได้ยินเสียงยามขาดเรียก และเขาคือคนต่อไป...
เขาเดินตรงไปที่โต๊ะและนั่งลง ....
เขาจ้องมองเจ้าหน้าที่ที่อยู่ตรงหน้าเขา ...
เจ้าหน้าที่และกล่าวว่า
"แกบอกว่า แกเป็นผู้ถูกเลือกใช่มั้ย?"
เยซอง ตอบ "ใช่ครับ".
"คุณมีทักษะไหม?"
เยซองลังเล แต่สุดท้ายก็ตอบออกไปว่า "ไม่มีครับ"
"แล้วทำไมคุณถึงพยายามลงทะเบียนเพื่อเป็น คนที่ถูกเลือก?"
เจ้าหน้าที่ใช้สายตาอาฆาตเย็นชาจ้องมาที่เขา ..
ก่อนที่ เยซองจะได้ตอบ เจ้าหน้าที่ตะโกนขึ้นว่า..
"กลับไป !! เมื่อไหร่ที่มีทักษะค่อยกลับมาใหม่!!"
"คนต่อไป"
เยซองก็ตะลึงเขาไม่ได้มีเวลาพอที่จะเรียกสติของตัวเอง ก่อนที่เขาจะถูกไล่ล่า
เยเพลงเพียงแค่ยืนไม่ไกลจากฐานค่าย ..
ทันใดนั้น เขาก็เรียกสติของตัวเองกลับมา เขายิ้มอย่างแหย่ๆและพูดว่า ..
"ดูเหมือนว่าฉันต้องล่ามอนสเตอร์ก่อนเพื่อรับทักษะก่อนแล้วค่อยกลับมาอีกครั้ง .. "
หลังจากพูดแบบนี้เขาก็เดินกลับบ้าน ...
------
------
ขณะกำลังเดินเขากำลังมองหามอนสเตอร์อยู่ ..
หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานนี้ .. ประตูมิติไม่ได้หายไปจากโลกดังนั้นมีมอนสเตอร์ตัวใหม่ที่มาจาก Monster World ..
แต่เขาคว้าน้ำเหลว เขาไม่เจอมอนสเตอร์สักตัว ..
"ฉันอยู่ที่บ้าน! "
เยริ วิ่งไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงพี่ชายของเขากลับมา
จากนั้นเธอก็พยายามตรวจสอบว่ามีส่วนไหนของพี่ชายหายไปบ้างไหม..
เขาเห็นเธอมองเขาด้วยความเป็นห่วง เขายิ้มๆและ เคาะหัวของเธอและกล่าวว่า ..
"คิดถึงพี่อยู่ใช่มั้ยหล้ะ?"
เมื่อได้ยินว่าชัดเจนว่าพี่ชายของเธอพูดอะไร เยริรีบตอบพี่ชายของเธอ ..
"บ้า าา ใครจะคิดถึงพี่?!? ฮึ่ม!"
เธอหันกลับไปและวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น .. เธอหลบสายตาจากพี่ชายของเธอ..
หลังจากที่นำอาหารให้แม่และน้องสาวของเขา เยซองก็ออกอุบายว่าจะไปหาผลไม้ในป่า..
แม่ของเขารีบบอก "เเรายังทีอาหารเหลืออยู่อีก 3 วัน ไม่ต้องไปหรอก ถ้าเกิดไปเจอมอนสเตอร์ขึ้นมาจะทำยังไง ?!"
" ไม่ต้องห่วงแม่ ผมไปไม่ไกล ... ถ้าผมรู้สึกว่ามันเริ่มอันตราย ผมจะรีบกลับมาทันที"
ได้ยินว่าพี่ชายของเธอออกไปข้างนอกเยริรู้สึกเป็นกังวล เขาดึงชายเสื้อของพี่ชายไว้
เมื่อเห็นน้องสาวตัวน้อยของเขาดึงชายเสื้อ เยซอง ก้มหัวลงและบอกว่า ..
"ไม่ต้องเป็นห่วง พี่จะรีบกลับมา พร้อมกับผลไม้อร่อยๆให้เยริ ดีมั้ย"
เขายิ้มให้เธอมั่นใจว่าเป็นไปได้ด้วยดี
เมื่อเธอได้ยินพี่ชายของเธอพูดเช่นนั้น เธอก็ยังไม่หายเป็นกังวล แต่ตอบเขา ...
"อืม! ถ้าพี่กลับมาช้า หนูจะไม่คุยกับพี่อีก!"
หลังจากพูดว่า, เธอกอดพี่ชายและหันกลับไป ..
เมื่อเห็นน้องสาวของเขาทำอะไร เยซอง เพียงแค่ส่ายหัวและยิ้ม
ในขณะที่แม่ของเธอกำลังมองเขาอยู่ ...
ในตอนท้ายเธอถอนหายใจและพูดว่า .. "ระวังตัวดีๆนะเยซอง.. "
เยซอง พยักหน้าและรีบวิ่งไป.. ...
Ye Song เดินตรงไปยังเขตแดนของ Freedom land ..
เขตแดนไม่ไกลจากที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ประมาณ 10km ดังนั้นเขาจึงไปที่นั่นเพื่อล่ามอนสเตอร์ ...
ในขณะที่อยู่ในป่าเขาพยายามที่จะหาผลไม้ให้กับครอบครัวของเขาด้วย ..
แต่จู่ ๆ ...
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
* ตรวจพบอันตราย !!, โฮสต์อยู่พื้นที่ที่อันตราย!!*
เมื่อเขาได้ยินเสียงSystemเขาก็ตกใจ
เขาหยุดเคลื่อนไหวและมองไปรอบ ๆ ...
จากนั้นเขาก็ถามSystemว่า...
"เป็นอันตรายรูปแบบไหน!?"
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
* ผมไม่ทราบ ผมเพียงตรวจพบอันตรายบางอย่าง *
เยซองเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผาก เขาถามSystemต่อ... ..
"คุณมีความคิดว่ามันคืออะไร?"
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
* อาจเป็นมอนสเตอร์ที่มีความสามารถในการหลบซ่อน *
ก่อนที่เขาจะสามารถถามSystem ได้อีกครั้ง...
เยซองก็ได้ยินเสียง ...
"แฮ่ๆ ๆๆๆ... ว้าว นี่มันมนุษย์ ... เป็นครั้งแรกในรอบ2 เดือนที่เจอมนุษย์ ...แฮ่ๆๆๆ ๆ.."
เยซองรู้สึกกังวล ...
เขามองไปทางซ้ายและขวา แต่เขาไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเสียงมาจากไหน
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
* โฮสต์ ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ถ้าคุณตั้งสติของคุณ คุณสามารถหาพวกมันได้ .. ด้วยสถานะของคุณนี่มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคุณ ..* * * *
เมื่อเยซอง ได้ยินคำแนะนำของSystem
เขาเริ่มตั้งสติของเขา ...
ขณะที่เขาสงบลง
เขาก็รู้สึกถึงอันตรายอยู่ทางด้านหลังของเขา
------
ในขณะเดียวกัน,
มอนสเตอร์ที่หลบซ่อนอยู่คือ กิ้งก่ายักษ์ ระดับสูง
เมื่อ กิ้งก่ายักษ์ เห็น เยซอง .. มันหายตัวและเดินไปหาเยซอง..
มันกำลังพยายามที่จะซุ่มเพื่อรอให้เยซองไม่ทันระวังตัว หลังจากนั้นก็กินเขา ...
เมื่อกิ้งก่ายักษ์ กำลังจะฆ่า เยซอง..
มันเห็นเยซอง ระมัดระวังในทันที
ทำให้มันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆเขาถึงระมัดระวังตัว..
มันเห็นเยซองมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง ..
มันรู้ได้ทันทีว่าเยซองกำลังมองหามัน...
กิ้งก่ายักษ์ค่อยๆเดินไปทางด้านหลังชายหนุ่ม ...
และรีบวิ่งจู่โจมเขาทันที มันพยายามแทงเยซองด้วยหางที่แหลมคมของมัน ...
------
ทันใดนั้น เยซอง รู้สึกได้ถึงบางอย่าง..
เขารีบหันไปรอบ ๆ และไม่เห็นอะไร แต่เขาแน่ใจว่าเขาไม่ได้รู้สึกไปเอง ..
เขายกเท้าขึ้นและกระทืบพื้นอย่างรุนแรงเท่าที่เขาจะทำได้.....
พื้นที่เขากระทืบแตกแยกเป็นรอยยาว
รอยนั้นเหมือนกับใยของแมงมุมที่กระจายไปทั่วพื้น..
เยซอง เห็นมอนสเตอร์ที่ดูเหมือนกิ้งก่ายักษ์ มันปรากฏตัวขึ้นในอากาศ ...
เมื่อเขาเห็น เขามั่นใจได้ทันทีว่า นี่แหละคือเจ้ามอนสเตอร์ที่หลบซ่อนอยู่ ...
------
ในขณะที่ กิ้งก่ายักษ์ลอยล่องอยู่บนอากาศ มันตื่นตระหนก แต่มันไม่สามารถทำอะไรได้ มันต้องรอให้ตัวแตะถึงพื้นเสียก่อน จึงจะสามารถพรางตัวได้...
แต่ก่อนที่จะสามารถแม้แต่จะแตะถึงพื้นดิน .. เจ้ากิ้งก่ายักษ์ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่ตรงหน้าเขา ...
มันพูด ..
"แกจะทำอะไร -"
ก่อนที่คำนี้จะเสร็จสิ้น ...
ร่างกายของเขาระเบิด ....
ตู้มมมมมม!!
------
เยซอง เห็นสัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนกิ้งก่ายักษ์ ...
เขาไม่ได้รอเวลาอีกต่อไป และรีบวิ่งไปในอากาศ
เยซองหายตัวไปและปรากฏตัวต่อหน้ากิ้งก่ายักษ์..
เขาโจมตีมอนสเตอร์อย่างสุดความสามารถ ...
ตอนที่กำปั้นของเขาฟาดลงบนตัวของมอนสเตอร์
ร่างกายของมันก็ระเบิดกระจายเป็นชิ้นๆ
เมื่อเขาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเขาตกใจ ...
เขารู้สึกแข็งแรงมาก ...
ขณะที่อยู่กลางอากาศเขาได้ยินเสียงบนศีรษะของเขา
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
[ขอแสดงความยินดีที่ได้ฆ่าหัวหน้ากองทัพกิ้งก่ายักษ์]
[สิ่งที่ได้รับ: นักล่า]
[EXP ที่ได้รับ : 92,389 ]
[ได้รับ : เนื้อกิ้งก่า 1]
[ได้รับ : ถุงมือทองแดง 1]
[ได้รับ : เกราะทองแดง 1]
[ได้รับ :ลูกแก้วคริสตัล กิ้งก่า 1]
[ครั้งแรกที่ฆ่ามอนสเตอร์ คุณได้รับโบนัส !]
[ได้รับ : การฆ่าครั้งแรกของเด็กหนุ่มที่อ่อนโยน]
[ฆ่ามอนสเตอร์ ภายในครั้งเดียว คุณได้รับโบนัส]
[ชื่อที่ได้รับ: One Punch Man]
[คุณได้รับทักษะ]
------
* * * * * * * * ตื๊ดด * * * * * * * *
* คุณต้องการเรียนรู้ทักษะ: การพรางตัวหรือไม่?......* * * *
โปรดติดตามตอนต่อไป ➵➸➼
*** ลงพรุ่งนี้นะ [28/06/61] ***
