ตอนที่ 184 ความดื้อรั้นเล็กน้อยของหลินซู่
ตอนที่ 184 ความดื้อรั้นเล็กน้อยของหลินซู่
"พี่เขย ฉันยังไม่อยากกลับเลย" เจียวเจียวกล่าว เธอทำท่าทางไม่เต็มใจในขณะที่เงยหน้าขึ้นมองฉิงเฟิง เมื่อได้ยินว่าฉิงเฟิงกำลังจะส่งเธอกลับบ้าน
"ไม่มีทาง เชื่อฟังฉันและกลับบ้าน ถ้าไม่งั้นฉันจะไม่พาเธอไปที่บาร์ในครั้งต่อไป" ฉิงเฟิงใช้ไม้ตายของเขาเพื่อส่งเจียวเจียวกลับบ้าน
เขาต้องส่งเจียวเจียวกลับบ้านอย่างปลอดภัย ตั้งแต่ที่เขาพาเธอมาจากรูหยัน มิฉะนั้นเขาอาจจะจะมีปัญหาในการอธิบายให้รูหยัน
"ก็ได้ งั้นฉันจะกลับบ้านแล้ว" เจียวเจียวยกริมฝีปากและตัดสินใจที่จะกลับบ้าน ตอนที่เห็นฉิงเฟิงเริ่มโกรธเล็กน้อย
จากนั้นฉิงเฟิงก็โบกรถแท็กซี่กับเจียวเจียว และมุ่งหน้าไปยัง Noble Palace
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาส่งเจียวเจียวกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย เขาไม่ได้นอนกับรูหยันเพราะมี กขค อย่างเจียวเจียวอยู่ด้วย จากนั้นเขาก็จากไปหลังจากที่เขาทักทายรูหยันเล็กน้อย
ตอนนี้เวลาห้าทุ่มแล้ว และมีเพียงไฟไม่กี่ดวงที่ยังคงสว่างอยู่ในวิลล่าภายใน Noble Place ซึ่งหมายความว่าเกือบทุกคนได้หลับแล้ว แต่วิลล่า 13 ข้างในบ้านยังคงสว่างอยู่
"หลินซู่ยังไม่ได้เข้าหรือ ?" ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและขมวดคิ้วเมื่อเห็นแสงสว่างอยู่ในบ้าน
ในตอนเย็นของฤดูหนาว อากาศหนาวจัดและอุณหภูมิลดลงต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียสตอนเวลาห้าทุ่ม ทำไมหลินซู่ถึงยังไม่นอน? เธอรอเขาอยู่หรือเปล่า?
ในขณะที่คิดว่าหลินซู่อาจจะกำลังรอเขาอยู่ ฉิงเฟิงก็รู้สึกผิด จากนั้นเขาก็เดินไปที่วิลล่าด้วยความเร็วที่มากขึ้น
แกร๊ก ~
ฉิงเฟิงสอดกุญแจในช่องกุญแจและเปิดประตู เมื่อเขาผลักประตูออกและเดินเข้ามา เขาก็เห็นแสงไฟและทีวีก็ยังคงเปิดอยู่ หลินซู่นอนหลับคาโซฟารอเขาอยู่จริงๆ
หลินซู่สวมชุดนอนของเธอและรอฉิงเฟิงขณะดูทีวี แต่เมื่อผ่านไปสักพักแล้วเขาก็ยังไม่กลับ เธอเลยเผลอหลับไปโดยไม่มีอะไรปกปิดร่างกายของเธอ
ฉิงเฟิงหยิบผ้าห่มในห้องและห่มให้หลินซู่ เพราะเขากังวลว่าเธอจะหนาว อย่างไรก็ตามการกระทำของฉิงเฟิง ปลุกหลินซู่ให้ตื่นขึ้น
เธอเปิดตาที่งัวเงีย ในขณะที่มองไปที่ฉิงเฟิง เธอกล่าวอย่างแปลกใจว่า "ที่รัก คุณกลับมาแล้วหรือ?"
เธอดูเหมือนจะมีความสุขจริงๆที่เห็นฉิงเฟิงกลับมา
ฮัดเช้ย !
หลินซู่เปิดปากและจามออกมา เธอต้องเป็นหวัดเพราะนอนหลับอยู่บนโซฟาทั้งที่สวมเพียงชุดนอนในช่วงฤดูหนาวที่หนาวเย็น
"ที่รัก คราวหน้าเข้านอนก่อนได้เลยไม่ต้องรอผม" ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความเสียใจในขณะที่กำลังมองไปที่หลินซู่
"ไม่เอา ไม่เป็นไร คุณเป็นสามีของฉัน ฉันจะไม่นอนถ้าคุณไม่กลับมา" หลินซู่ยืนยันและพูดในขณะที่เชิดริมฝีปากของเธอขึ้น
เธอยังคงยืนกราน ในฐานะภรรยาของฉิงเฟิง เธอจะไม่นอนจนกว่าสามีของเธอจะกลับมาบ้าน
ฉิงเฟิงสูดจมูกและเกือบจะมีน้ำตาออกมา เมื่อได้ยินที่หลินซู่พูด เขาสามารถบอกได้ถึงความรักที่เธอมีให้เขาจากเสียงของเธอ เขาไม่เคยได้ยินผู้หญิงคนไหนพูดกับเขาว่าจะไม่เข้านอนจนกว่าเขาจะกลับมา
"ที่รัก คุณป่วย เดี๋ยวฉันจะทำขิงและน้ำตาลทรายแดงมาให้คุณ" ฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวในขณะที่ข่มความรู้สึกของเขาไว้
เขารู้สูตรยาพื้นบ้านเพื่อช่วยบรรเทาอาการป่วยของหลินซู่ ขิงและน้ำตาลทรายแดงได้ผลดีในการรักษาความหนาวเย็น
ฉิงเฟิงไปที่ห้องครัว เขาหั่นขิงเป็นชิ้น ๆ และต้มไว้ในหม้อ ต่อมาเขาใส่น้ำตาลทรายแดงและเก็บหม้อต้ม หลังจากนั้นสักครู่ ขิงร้อนๆและชาน้ำตาลทรายแดงก็พร้อมแล้ว
"ที่รักนี่เป็นชาของคุณ คุณจะรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่คุณดื่มมัน และนอนหลับในตอนกลางคืน" ฉิงเฟิงกล่าวขณะที่มอบชาให้หลินซู่
"ที่รัก ฉันรู้สึกขยับไม่ไหว ป้อนฉันหน่อย" หลินซู่ขอให้ฉิงเฟิงป้อน เธอขยับตัวไม่ค่อยไหว เพราะความหนาวเย็น
ฉิงเฟิงพยักหน้า จากนั้นเขาก็หยิบช้อนและเริ่มป้อนอาหารให้หลินซู่ เหมือนการให้นมลูก
หลังจากกินเสร็จแล้ว หลินซู่รู้สึกว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยพละกำลัง แม้ว่าขิงและน้ำตาลทรายแดงจะช่วยแก้หวัดและเย็นได้เป็นอย่างดี แต่ก็ต้องใช้เวลาสักประมาณชั่วโมงนึงในการแสดงผล
ในขณะที่เห็นหลินซู่อ่อนแอ ฉิงเฟิงก็รู้สึกแย่มากๆ เขารู้ว่าเธอหนาว เพราะเธอรอเขาอยู่ทั้งคืน
กล่าวได้ว่า ฉิงเฟิงควรเป็นผู้รับผิดชอบในการป่วยของเธอด้วย เนื่องจากหลินซู่อาจจะได้นอนหลับพักผ่อนไปนานแล้วถ้าฉิงเฟิงกลับมาบ้านเร็วกว่านี้
"ที่รัก ถ้าคุณลุกไม่ไหว ฉันจะอุ้มพาคุณไปที่ห้องเอง" ฉิงเฟิงกล่าวในขณะที่ยิ้ม
"ตกลง" หลินซู่ยิ้ม ดูเหมือนเธอจะอายเล็กน้อย
ตามจริงแล้ว หลินซู่เคยเกลียดผู้ชายมาตั้งแต่เกิด แต่เธอเริ่มสูญเสียความคิดนั้นไปและเริ่มยอมรับในตัวฉิงเฟิงขึ้นเรื่อยๆหลังจากมีปฏิสัมพันธ์กับเขา
แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกลียดฉิงเฟิงอีกต่อไป แต่ก็ดูเหมือนว่าจะยังไม่สามารถนอนกับฉิงเฟิงได้
ตั้งแต่ที่พวกเขาแต่งงานกัน หลินซู่ก็อาศัยอยู่ชั้นสองขณะที่ฉิงเฟิงอาศัยอยู่ที่ชั้นหนึ่ง เขาไม่เคยเข้าไปในห้องของหลินซู่เลย ตอนนี้ฉิงเฟิงจะมีโอกาสได้ไปที่ห้องของเธอ เพราะเขาต้องพาเธอไปที่เตียง
เธอไม่อยากให้ฉิงเฟิงเข้าไปในห้องของเธอ อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่มีทางเลือก เนื่องจากเธอต้องการนอน แต่เธอก็รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงพอจะช่วยตัวเอง
ในที่สุดหลินซู่ก็ยอมให้ฉิงเฟิงพาเธอเข้าไปในห้อง เพราะเขาเป็นสามีของเธอ เธอพยายามที่จะค่อยๆยอมรับเขา
ฉิงเฟิงดูตื่นเต้นมากเมื่อหลินซู่ปล่อยให้เขาพาเธอเข้าไปในห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มีโอกาสไปห้องที่ชั้นสอง
ฉิงเฟิงเอื้อมมือขึ้นไปที่เอวของหลินซู่ และอุ้มเธอขึ้นขณะเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
หลินซู่มีรูปร่างที่ดี ผิวของเธอเรียบเนียนดั่งหยก หน้าอกใหญ่ สะโพกแน่นและขาเรียวยาว
ฉิงเฟิงกำลังเพลิดเพลินกับการมีปฏิสัมพันธ์กับร่างกายหลินซู่ ขณะที่อุ้มเธอขึ้นไปที่ห้องของเธอ
กลิ่นไอสาวบริสุทธิ์ที่อยู่รอบๆเรือนร่างของหลินซู่ได้ลอยเข้าไปในจมูกของฉิงเฟิง ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น
หลินซู่มีกลิ่นหอมที่บริสุทฺธิ์แบบธรรมชาติเพราะเธอยังคงเป็นสาวบริสุทธิ์ เธอปิดตาแน่นและแก้มของเธอก็แดงเหมือนแอปเปิ้ลสีแดง แสดงออกว่าเธอเขินอายในขณะนี้
เธอก้มศีรษะลงในแขนของฉิงเฟิง เพราะเธออายมากเกินกว่าที่จะมองเขา ฉิงเฟิงหันกลับมาก็เห็นความเขินอายของเธอเล็กน้อย
ฉิงเฟิงไม่คุ้นเคยกับชั้นสองเพราะเขาไม่เคยขึ้นมา เมื่อเขาจะก้าวขึ้นบันได เขาก็เดินสะดุดเพราะก้าวพลาดไปขั้นนึงและเอียงทั้งร่างไปข้างนึง ข้างที่หลินซู่อยู่ในอ้อมแขนของเขา และพวกเขากำลังจะล้มลงไปกับพื้น
"เวรเอ้ย ! ฉันต้องไม่ให้หลินซู่ล้มลงพื้น" ฉิงเฟิงเอียงตัวและรักษาสมดุลร่างกายของเขา ขณะที่คว้าหลินซู่ไปทางเขา
อย่างไรก็ตาม ฉิงเฟิงเอียงศีรษะของเขาไปข้างหน้า ริมฝีปากของเขาบังเอิญ ประทับลงบนริมฝีปากอ่อนสีแดงของหลินซู่พอดี
พวกเขาจูบกัน!
แปล Tarhai
กลุ่ม 1 https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
กลุ่ม 2 https://www.facebook.com/groups/400760230327669/
ตอนที่ 201-300 ราคา 100 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บ
https://amnovel.com/cat.php?id=58
https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true
