ตอนที่แล้วEG บทที่ 142 ต่อสู้เพื่อโควต้า (อ่านฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEG บทที่ 144 อาจารย์ที่ถูกคัด (อ่านฟรี)

EG บทที่ 143 ถอนตัวโดยสมัครใจ? (อ่านฟรี)


เลขานุการและรองเลขานั่งลงเพื่อหารือกันพวกเขาไม่มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงนักเรียนที่มีชื่อในจดหมายเชิญแต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่อาจเปลี่ยนแปลงถ้าหากนักเรียนเป็นฝ่ายถอนตัวโดยสมัครใจเองละ?

ดังนั้นเฝิงหยู่และเหวินตงจุนจึงถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานเลขานุการเลขานุการได้ตัดสินใจที่จะใช้คำพูดสวยหรูแนะนำให้พวกเขาถอนตัวโดยสมัครใจโดยพวกเขาจะชดเชยโดยจะระบุว่าทั้งสองเป็นนักเรียนที่มีความโดดเด่นของโรงเรียน

"อะไรนะครับ?เลขานุการคุณบอกว่าเราสองคนได้รับเชิญให้เข้าค่ายฤดูร้อนที่จัดโดยมหาวิทยาลัยมอสโก? ค่ายฤดูร้อนไปเที่ยวใช่ไหมครับ? "เหวินตงจุนถามอย่างกระตือรือร้นเขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะโชคดีมากแต่ทำไมเฝิงหยุ่ดูไม่ตื่นเต้นดีใจเลยละ? พวกเขากำลังจะได้ไปเที่ยวที่สหภาพโซเวียตเชียวนะ!

"ถูกต้องแต่คราวนี้ถือเป็นตัวแทนโรงเรียนของเราเป็นตัวแทนเมืองปิงมณฑลหลงเจียงและอาจจะเป็นตัวแทนขอ

โรงเรียนมัธยมของทั่วประเทศจีนดังนั้นโรงเรียนจึงตั้งใจที่จะส่งนักเรียนที่ดีที่สุดไปการเข้าร่วมแต่คะแนนสอบของพวกเธอ...... "

ใบหน้าของเหวินตงจุนเปลี่ยนไป: "เลขานุการคุณหมายความว่าอะไร? มหาวิทยาลัยเชิญพวกเราไปไม่ใช่เหรอครับ? หรือมีปัญหาอะไรหรือเปล่า? "

"หลังจากพิจารณาแล้วทางโรงเรียนได้ตัดสินใจที่จะให้นักเรียนบางส่วนสามารถเป็นตัวแทนไปร่วมค่ายในนี้ดังนั้นฉันต้องการให้พวกเธอทั้งสองสละสิทธิ์ด้วยตัวเอง"เลขานุการคิดว่าการพูดอ้อมค้อมไปก็ไม่มีประโยชน์จึงบอกพวกเขาตามตรงแม้จะได้รับการสนับสนุนจากรองผู้อำนวยการซุนแต่นักเรียน2คนนี้คงไม่กล้าที่จะต่อต้านเขาหรอกเขาเป็นเลขานุการของโรงเรียนเป็นอันดับ2ของโรงเรียน!

"สละสิทธิ์เอง?เพราะอะไรครับ? "เหวินตงจุนไม่พอใจนี่เป็นโอกาสที่เขาจะได้เดินทางไปต่างประเทศแล้วทำไมพวกเขาจึงต้องสละสิทธิ์

"ฉันบอกเหตุผลไปแล้วฉันจะไม่อธิบายอีกแน่นอนว่าโรงเรียนจะให้ค่าชดเชยแก่พวกเธอทั้งสองโดยที่พวกเธอทั้งสองคนจะได้รับรางวัลนักเรียนที่ดีเด่นในปีนี้ "

เฝิงหยู่มองเลขานุการด้วยอารมณ์เย้ยหยันคิดจะตัดสิทธิ์โควต้าของเขาไปให้นักเรียนคนอื่นหรือ? ถ้าไม่มีเขาแม้แต่โควต้าเดียวโรงเรียนก็จะไม่ได้!

รองผู้อำนวยซุนรู้เรื่องนี้อย่างชัดเจนแต่เขาไม่ได้บอกเลขานุการพอเห็นสถานการณ์ก็รู้สึกใจคอไม่ดี

"เฝิงหยู่ทำไมเธอถึงเงียบไปละ?รีบตัดสินใจเสียโรงเรียนยังสามารถเสนอชื่อพวกเธอทั้งสองให้เข้ารับรางวัลนักเรียนดีเด่นประจำมณฑลทั้งสองคนจะได้รับคะแนนพิเศษอีก10คะแนนสำหรับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเมืองปิง"เลขานุการได้เพิ่มค่าชดเชยแน่นอนการเสนอชื่อเป็นเรื่องง่ายแต่จะได้รับรางวัลหรือเปล่าเขาไม่อาจรับประกัน

"ครับเลขานุการผมจะบอกการตัดสินใจของผม "

เมื่อได้ยินเฝิงหยู่กล่าวเช่นนี้เลขานุการก็มีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าถือว่าเป็นนักเรียนที่รู้ความทีเดียวเหวินตุงจุนมองเฝิงหยู่ด้วยความตกใจในความคิดของเขาเฝิงหยู่มีนิสัยไม่ยอมคนเขาจะยอมให้ตัดสิทธิ์ได้เชียวเหรอ

"ผมตัดสินใจว่า..ขอปฏิเสธ!"

ปฏิเสธ!

เลขานุการพึ่งจะชมว่าเฝิงหยู่เป็นนักเรียนที่รู้ความยังไม่ทันพูดออกมาก็ได้ยินคำว่าขอปฏิเสธออกจากปากของเฝิงหยู่

อะไรนะ? เขาปฏิเสธ! ทำไมเขาถึงกล้าปฏิเสธ?

เขาคิดจริงๆหรือว่าการที่เขามีรองผู้อำนวยการซุนหนุนหลังแล้วจะสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการถ้านับจากตำแหน่งในโรงเรียนแล้วรองผู้อำนวยการซุนมีอันดับต่ำกว่าเขา!

ปัง

เลขานุการตบบนโต๊ะเสียงดัง: "พวกเธอสองคนนี่มันยังไงกัน? ฉันเรียกพวกเธอมาที่นี่จะคุยกันดีดีไม่ได้ใช่ไหม?จะบอกอะไรให้ไม่ว่าพวกเธอทั้งสองจะเห็นด้วยหรือไม่เรื่องนี้จะถูกตัดสินเช่นนี้! "

เฝิงหยู่มีรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าแล้วกล่าวว่า "ถ้าทั้งสองคนเราไม่ได้ไปไม่ว่าใครก็ไม่ได้ไป!"

"เธอพูดอะไร? เธอกล้าข่มขู่ฉัน? เป็นนักเรียนประสาอะไรลงโทษเธอต้องถูกลงโทษ! "เลขานุการโกรธมากในโรงเรียนยังมีนักเรียนคนไหนที่กล้าที่โต้แย้งเขา? นี่เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายไม่ใช่โรงเรียนอาชีวศึกษาเป็นแค่เจ้าหนูอายุสิบกว่าปีต้องสั่งสอนให้ได้รับบทเรียน!

"ก่อนที่จะลงโทษให้คิดหาวิธีที่คุณจะหลีกเลี่ยงการถูกลงโทษด้วยนะครับคงเป็นคุณสินะครับที่ตัดสินใจจะถอดชื่อพวกเราออกคุณเคยคิดไหมครับว่าทำไมผู้อำนวยการซุนถึงไม่เห็นด้วย?"เฝิงหยู่ยิ้มแล้วมองตรงไปที่เลขานุการ

เลขานุการอึ้งอยู่สักครู่จริงสิแม้ว่ารองผู้อำนวยการซุนจะดูแลเฝิงหยู่เป็นพิเศษเพราะเป็นเด็กฝากของหลี่ซื่อเฉียงแต่คงไม่เกี่ยวกับอะไรกับเหวินตงจุนเพราะพ่อของเหวินตงจุนเป็นเจ้าหน้าที่ฟาร์มของเมืองเล็กๆเป็นเพียงข้าราชการเล็กๆในเมืองปิงเท่านั้น

"คุณรู้ไหมครับว่าพี่เขยของผมสนับสนุนค่าใช้จ่ายในการการเดินทางไปกลับสำหรับค่ายนี้? คุณคงคิดว่านี่เป็นเหตุผลเดียวที่พวกเราได้โควต้าเหรอครับ? คุณเคยลองคิดไหมว่าทำไมถึงมีชื่อของเราอยู่ในจดหมายเชิญ?

หน้าเลขานุการสีหน้าเปลี่ยนไปหรือว่าเฝิงหยู่มีเส้นสายกับผู้นำระดับสูงหรือ? หรือว่าชื่อในจดหมายเชิญไม่ได้มาจากการสุ่มเลือก? เป็นไปไม่ได้รายชื่อบนจดหมายถูกส่งมาจากการเลือกของมหาวิทยาลัยมอสโกเฝิงหยู่จะมีความสัมพันธ์กับคนทางโน้นได้อย่างไร?

"คุณรู้ไหมว่าทำไมมหาวิทยาลัยมอสโคว์ต้องเจาะจงนักเรียนจากโรงเรียนของพวกเรา? คุณรู้ไหมครับว่าทำไมพวกเขาระบุเฉพาะนักเรียนมอปลายปีหนึ่ง? เพราะอะไรถึงมีชื่อของเราในจดหมายเชิญ? ทำไมชื่อของผมถึงถูกระบุอันดับแรกในจดหมายเชิญ?"เฝิงหยู่กล่าวต่อ

เลขานุการมองเฝิงหยู่อย่างตกใจหรือว่าเบื้องหลังของเฝิงหยู่มีข้าราชการระดับสูงสนับสนุนเขา?

เหวินตงจุนเอียงคอมองเฝิงหยู่ใบหน้าราวกับคนโง่เขลาก็ไม่ปาน"ทำไม?" เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเฝิงหยู่รู้ว่าจดหมายเชิญชวนระบุโรงเรียนมัธยมปลายแล้วทำไมจึงเจาะจงเฉพาะนักเรียนมอปลายปีหนึ่งเท่านั้น? ทำไมเฝิงหยู่ถึงรู้ว่าชื่อของตัวเองอยู่อันดับที่หนึ่งหรืออันดับที่หนึ่งเป็นชื่อเหวินตงจุนไม่ได้เหรอ? หากต้องเรียงตามตัวอักษรอันดับชื่อมันควรจะอยู่ในลำดับเช่นนี้!

เฝิงหยู่ชี้จมูกของตัวเองแล้วพูดชัดๆทีละคำว่า "เพราะค่ายฤดูร้อนนี้จัดขึ้นเพื่อผม!"

เลขานุการสะดุ้งโหยงจากเก้าอี้และตะโกนอย่างไม่อยากเชื่อ: "เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นมหาวิทยาลัยมอสโกไม่ใช่มหาวิทยาลัยในประเทศแม้ว่าครอบครัวของเธอจะมีเส้นสายแต่ก็ไม่สามารถขยายอิทธิพลไปยังสหภาพโซเวียตได้! "

เฝิงหยู่ส่ายหัวและมองเลขานุการที่มีใบหน้าดุจคนเขลา: "คุณไม่รู้หรือครับว่าครอบครัวของผมกำลังทำธุรกิจอยู่? คุณคงไม่ทราบสินะครับว่าบริษัทครอบครัวของผมทำการค้ากับสหภาพโซเวียตทุกๆเดือนโดยมีรายได้หลายร้อยล้านรูเบิ้ล "

เลขานุการถลึงตาโต"ครอบครัวของเธอทำธุรกิจมูลค่าหลายร้อยล้านรูเบิ้ลกับสหภาพโซเวียตทุกๆเดือน?"

"แล้วคุณรู้ไหมครับว่าการค้าของเรากับสหภาพโซเวียตใช้รถไฟของกองทัพโซเวียตในการขนส่งสินค้า?คุณรู้ไหมครับว่าผมเข้าๆออกๆสำนักงานของรัฐบาลเมืองและสำนักงานการค้าต่างประเทศเป็นประจำ? แล้วคุณรู้ใหมครับว่ารถที่ผมขับรถในวันหยุดสุดสัปดาห์ราคาเท่าไร? ไม่แพงหรอกครับห้าหกแสนหยวนเองครับ "

กองทัพโซเวียต? ครอบครัวของเฝิงหยู่ทำธุรกิจกับกองทัพเหรอ? เป็นกองทัพประจำเมืองหรือกองทัพของสหภาพโซเวียต?

เข้าๆออกๆที่ทำการรัฐบาลเมืองและสำนักงานการค้าต่างประเทศ? หน่วยเหล่านี้ใหญ่กว่าสำนักงานเพื่อการศึกษาเสียอีก!

อะไรนะ? รถยนต์ราคาห้าหกแสนหยวนหรือ? อย่าว่าแต่รถห้าหกแสนหยวนเลยต่อให้เป็นรถห้าหกหมื่นหยวนทั้งชีวิตของเลขานุการก็ไม่มีวันได้แตะต้อง

ความตกตะลึงที่เฝิงหยู่กระหน่ำใส่เลขานุการแต่ละครั้งช่างหนักอึ้ง!

"คุณเคยเห็นมหาวิทยาลัยที่จัดค่ายฤดูร้อนสำหรับนักเรียนมอปลายปีหนึ่งบ้างละครับ?หากไม่มีผมค่ายนี้จะไม่ถูกจัดขึ้น! ทุกๆปีช่วงเวลานี้มหาวิทยาลัยมอสโคว์จะมีค่ายฤดูร้อนสำหรับนักเรียนมัธยมปลายแต่ก็จัดเพื่อให้นักเรียนได้เข้าร่วมแข่งขันคณิตศาสตร์แต่ตอนที่พวกเราไปการแข่งขันนั้นก็เริ่มขึ้นแล้วดังนั้นค่ายฤดูร้อนนี้จัดขึ้นเป็นพิเศษเพื่อผม! "

ทุกคำพูดของเฝิงหยู่ทำให้เลขานุการอ้าปากค้างหวอเขาคิดไม่ถึงว่าจะมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นคนอื่นอาจไม่ทราบเรื่องนี้แต่ผู้อำนวยการซุนต้องมองเรื่องนี้ออกอย่างทะลุปรุโปร่งแน่ๆแย่เหอะนี่มันบัดซบ!

แล้วรองเลขาก็อีกคนเมื่อกี้ยังบอกว่าเจอดีแน่เห็นได้ชัดว่าต้องการใช้ประโยชน์จากค่ายฤดูร้อนนี้แต่ยังไม่โผล่หัวมาอีกปล่อยให้เขาเป็นแค่คนโง่คนหนึ่ง!

"พูดมาตั้งมากตั้งมายแล้วเลขานุการครับตอนนี้คุณยังคิดว่าเราควรจะถอนตัวอยู่หรือเปล่า?"

ติดตามตอนล่าสุดได้ที่ เพจ Kingdom นิยายแปล

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด