บทที่ 160 ออกเดทกับหลิวรูหยัน
บทที่ 160 ออกเดทกับหลิวรูหยัน
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บ
https://amnovel.com/cat.php?id=58
https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true
วันถัดมาอากาศก็มืดมัว มีหิมะตกตลอดทั้งคืนและพื้นดินปกคลุมด้วยด้วยสีขาวจากหิมะ
มีหิมะปกคลุมอยู่บนต้นไม้ บ้านและท้องถนน ราวกับทั้งโลกถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ
ฉิงเฟิงตื่นเร็วมาก หลังจากทำความสะอาดและทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็พร้อมที่จะไปทำงาน
ถึงแม้เขาจะตื่นแต่เช้า แต่หลินซู่ก็ตื่นเร็วกว่าเขาและได้ออกไปทำงานแล้ว
กริ๊ง ~
ขณะที่ฉิงเฟิงเตรียมตัวที่จะออกไป โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและพบว่าเป็นหลิวรูหยันที่โทรมา
"คุณพี่สาว ว่าไง ?" เขาพูด หลังจากที่รับสาย
"วันนี้ไม่ต้องไปทำงาน มาเดินเที่ยวกับฉัน" ได้ยินเสียงของหลิวรูหยันดังออกมาจากโทรศัพท์
"ได้สิ ฉันจะขอลาหยุดงาน" ฉิงเฟิงพยักหน้าและตกลงตามคำขอของฉิงเฟิง
เขาไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเพราะเขาเพิ่งนอนกับเธอ เนื่องจากเธอต้องการไปดูหิมะเขาจึงต้องตามใจเธอ
ฉิงเฟิงโทรหาจางเซี่ยวหยู่และขอลาหยุด เขาบอกเธอว่าไม่สบาย
จางเซี่ยวหยู่เต็มไปด้วยความห่วงใย เมื่อได้ยินว่าฉิงเฟิงป่วย เธอถามเกี่ยวกับสุขภาพของเขา แต่ฉิงเลี่ยงการตอบคำถามเธอและวางสายไป
ฉิงเฟิงเดินไปทางวิลล่า14 ที่ซึ่งหลิวรูหยันกำลังรอเขาอยู่
ตั้งแต่ที่มีหิมะตกและอากาศหนาว หลิวรูหยันสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีขาว ใบหน้าที่เย้ายวนใจของเธอเหมือนดอกกุหลาบและผิวของเธอขาวเนียน ดวงตาของเธอเหมือนน้ำในสระน้ำและแวววาวเหมือนดวงดาว เรือนร่างของเธอบางเหมือนต้นวิลโลว์
เธอเหมือนนางฟ้าในฤดูหนาว เย้ายวนใจ งดงามและมีเสน่ห์ ไม่ว่าจะเป็นเวลาหรือโอกาสไหนๆ เธอก็ปล่อยตัวตนที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเธออยู่เสมอ
การปรากฏตัวที่มีเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ของหลิวรูหยัน เป็นสาวงามเย้ายั่วใจที่น่าตกตะลึง
ฉิงเฟิงหลงเสน่ห์ตั้งแต่แว๊บแรกที่เห็นหลิวรูหยัน หลิวรูหยันงดงามเสมอ แต่หลังจากได้รับการบำรุงร่างกายของเขา(หมายถึงโดนน้ำนั่นแหละ) เธอก็ยิ่งสวยขึ้น เธอมีเสน่ห์แบบใหม่ที่ดูเป็นผู้ใหญ่
"พี่สาว วันนี้คุณสวยมาก" ฉิงเฟิงชมเชยเธอด้วยสายตาที่เร้าเร่า
"อย่าเรียกฉันว่าพี่สาว"
"งั้นจะให้เรียกว่าอะไร ?"
"เรียกฉันว่ารูหยัน"
หลิวรูหยันยิ้มอย่างยั่วยวน เธอขอให้ฉิงเฟิงเรียกเธอว่ารูหยัน เพราะคำเรียกว่ารูหยัน ฟังดูสนิทสนมกว่าพี่สาว น้องสาว เฉพาะคู่รักเท่านั้นที่จะเรียกกันและกันด้วยชื่อที่ใกล้ชิดเช่นกัน
"รูหยัน, วันนี้คุณอยากจะไปไหน?" ฉิงเฟิงถามเบาๆและจับมือหลิวรูหยัน
"ไปภูเขากรีนพีคกันเถอะ" ตอนแรกรูหยันไม่ต้องการให้ฉิงเฟิงจับมือเธอ แต่เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเรือนร่างเธอเป็นของเขาไปแล้ว มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะจับมือกัน
"ได้เลย ไปที่ภูเขากรีนพีคกัน" ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและเดินออกมา ขณะที่จับมือเล็กๆของหลิวรูหยันไว้
ฉิงเฟิงเป็นคนขับรถและหลิวรูหยันนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร เสียงเครื่องของรถ Maserati คำรามและมุ่งหน้าไปยังภูเขากรีนพีค
เวลาไม่นาน พวกเขาก็มาถึงภูเขากรีนพีค ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ท่องเที่ยวอันงดงาม
วันนี้เป็นหิมะแรกของฤดูกาล พื้นที่ทั้งหมดปกคลุมไปด้วยสีขาวที่สวยงาม แม้แต่ภูเขากรีนพีคก็ยังปกคลุมด้วยสีขาว
มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากมาที่เทือกเขากรีนพีคเพื่อดูหิมะ
เส้นทางสู่ยอดภูเขาเป็นเส้นทางที่แคบ เส้นทางลื่นเพราะหิมะ ดังนั้นนักเดินเท้าจึงเดินกันอย่างช้าๆเพื่อไปด้านบน
"คนเยอะมาก" หลิวรูหยันร้องอุทานเมื่อเห็นฝูงชน
"วันนี้เป็นหิมะแรกของฤดูกาล เป็นธรรมดาที่จะมีผู้คนจำนวนมากมาที่นี่เพื่อดูหิมะ" ฉิงเฟิงกล่าวเบาๆขณะพยักหน้า
ทั้งสองคนพูดคุยกันขณะที่เดินทางขึ้นไปด้านบน มีคนจำนวนมากอยู่บนเส้นทางแคบๆ ทุกคนทำได้เพียงค่อยๆเดินอย่างช้าๆ
ฉิงเฟิงกุมมือเล็กๆของหลิวรูหยันและมอบความอบอุ่นให้มือของเธอ ผู้คนรอบๆข้างต่างร้องตะโกนต่อหลิวรูหยันด้วยสายตาที่เร้าร้อน เมื่อพวกเขาเห็นความงามของเธอ
มีนักเดินเท้าหญิงสาวหลายคนแต่แน่นอนว่าหลิวรูหยันเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในหมู่พวกเธอ หลิวรูหยันมีเสน่ห์และงดงามเธอดึงดูดสายตาของทุกคน
มีศาลาอยู่กลางทางของภูเขา มีเก้าอี้สี่แถวสำหรับนักท่องเที่ยวให้พักผ่อน
ฉิงเฟิงจับมือหลิวรูหยันและนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวสุดท้าย
"รูหยัน, คิ้วของคุณย่นและคุณดูเหมือนเศร้าใจ มีอะไรในใจของคุณหรือเปล่า ?" ฉิงเฟิงถามขณะที่เขาถูมือเล็กๆของหลิวรูหยัน
ใบหน้าของหลิวรูหยันตระหนก เธอรู้สึกจั๊กจี้ที่มือเล็กๆ เธอจ้องมองที่ฉิงเฟิงอย่างซุกซนและพูดว่า "ไม่นะ ฉันไม่ได้มีเรื่องอะไร"
"รูหยัน, ถ้าคุณมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ, ขอให้บอกมา ฉันจะช่วยคุณแก้ปัญหาได้อย่างแน่นอน" ฉิงเฟิงจับมือเย็นของหลิวรูหยันและค่อยๆลูบมัน
เขาเป็นราชันย์หมาป่าและเป็นราชาแห่งโลกใต้ดิน ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้
"ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร" หลิวรูหยันหัวเราะอย่างยั่วยวนแต่ไม่ได้พูดออกมา
จริงๆแล้วหลิวรูหยันรู้สึกหนักใจที่พ่อของเธอบังคับให้แต่งงานกับชายคนหนึ่ง ในอีกหนึ่งเดือนเธอจะต้องไปจากเมืองทะเลตะวันออกและแต่งงานกับหวังเชาหยางที่กรุงปักกิ่ง (เมืองหลวงจิงนั่นแหละ)
แน่นอนว่าหลิวรูหยันจะไม่พูดถึงเรื่องการแต่งงานของเธอกับหวังเชาหยางต่อลี่ฉิงเฟิง
เธอแค่อยากจะใช้เวลาเดือนนี้กับฉิงเฟิง เธออยากจะมีความสัมพันธ์กับเขาและสร้างความทรงจำที่ดีไว้
ทันใดนั้น ก็มีสองอันธพาลผมเหลืองมาที่ศาลาและเดินไปทางด้านหลัง (คนละคนกับคนที่เละไปแล้วที่โรงหนังนะ)
"สวยชิบ" อันธพาลผอมที่อยู่ทางซ้าย หยุดเดินทันทีและจ้องมองไปที่หลิวรูหยัน
เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยเช่นนี้มาก่อนในชั่วชีวิตของเขา เธอสวยงามยิ่งกว่าดาราคนดังในโทรทัศน์เสียอีก
"พี่ไข่ สาวคนนี้โคตรเด็ด ทำไมเราไม่เล่นกับเธอหน่อยละ?" อันธพาลผอมที่อยู่ด้านซ้ายบอกกับอันธพาลตัวสูง
"เจ้าผอม เราต้องจัดเธอแน่นอน ฉันต้องการให้เธอดูด d ** k (ค*ย) ของฉัน" นักเลงตัวสูงหัวเราะอย่างรุนแรง
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเห็น แน่นอนว่าพวกเขาต้องการที่จะเล่นกับเธอ เขาเดินไปหาหลิวรูหยัน
"เพื่อน หลบไปดิ๊" อันธพาลตัวสูงกล่าวและเดินไปอยู่ข้างหน้าฉิงเฟิง
เสียงของเขาหยิ่งยโสและวางอำนาจ
ฉิงเฟิงหันมามองไปที่นักเลงตัวสูง เขาขมวดคิ้วและมีรูปลักษณ์ของความไม่พอใจปรากฏบนหน้าของเขา เขากล่าวว่า "ไม่มีที่นั่งว่างแล้ว ทำไมพวกนายไม่ไปที่อื่น"
"เพื่อน แน่นอนว่ามันไม่มีที่นั่งว่าง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันขอให้นายย้ายก้นไปซะ และมันจะทำให้มีที่ว่างสำหรับฉันไง"
อันธพาลคนหนึ่งกล่าวอย่างไม่พอใจต่อฉิงเฟิงขณะมองไปที่เขา
ชายคนนี้ไม่เข้าใจรึไง เขาไม่เห็นว่าฉันเป็นอันธพาล ? คนทั่วไปควรจะกลัวขี้แตกเมื่อเจออันธพาลอย่างพวกฉันสิ