Chapter 297: เจียงไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงศัตรูของเขาได้
Chapter 297: เจียงไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงศัตรูของเขาได้
“มาเฮ่า เกิดอะไรขึ้น?” ในขณะที่มาเฮ่าพูดกับเจียงลู่ฉีอยู่นั้น ก็มีชายวัยกลางคนที่ดูพิเศษที่สวมชุดทหารและเสื้อหนังสัตว์สีดำเดินมาหาพวกเขา
“ผู้บังคับบัญชาหยวน มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ผมนั้นเจอกับใครบางคนที่เคยติดเงินผมในอดีตแค่นั้นแหละ”
“หนี้?”ผู้บังคับบัญชาหยวนนั้นเหลือบตามองไปที่เจียงลู่ฉีและไม่สนใจเขา เขานั้นเป็นตัวตนที่มีอำนาจในเมืองดวงดาว และควบคุมชีวิตของคนนับพันคน แล้วเขาจะให้ความสนใจกับผู้รอดชีวิตธรรมดาแบบนี้ทำไม?
มาเฮ่าพูดติดตลกกับผู้บังคับบัญชาหยวน และหลังจากนั้นเขาก็พูดกับเจียงลู่ฉี “เด็กน้อย ฉันมีตาอยู่ทั่วทุกแห่งหนในเมืองที่ล่วงหล่น เวลานี้ของพรุ่งนี้ เอาเนื้อกลายพันธุ์มาให้ฉันห้าร้อยกิโลกรัมและหนี้ก็จะถูกจัดการเรียบร้อย”มาเฮ่าพูดเสร็จและก็มองไปที่หญิงสาวที่สวยงามด้านข้างเจียงลู่ฉี ในความคิดของเขา พวกเธอนั้นจะกลายเป็นของเขาในอนาคต
“เจียงลู่ฉี นายปลุกความสามารถพิเศษแล้วใช่ไหม? นายควรที่จะก้มหัวให้ต่ำลง เนื่องจากนายมันก็เป็นแค่มดสำหรับผู้เชี่ยวชาญในเมืองที่ล่วงหล่น อย่าพยายามโอ้อวดละ”มาเฮ่าพูดอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์และหลังจากนั้นก็นั่งข้างๆผู้บังคับบัญชาหยวน
พวกเขานั้นไม่ได้อยู่ห่างไปจากที่ที่เจียงลู่ฉีนั่งอยู่ ดังนั้นเขาจึงสามารถที่จะได้ยินบทสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน เขานั้นก็เข้าใจถึงตำแหน่งของมาเฮ่าในเมืองที่ล่วงหล่นนี้อย่างรวดเร็ว เขาน่าจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ให้ข่าวสาร ที่ยามได้บอกถึง มาเฮ่านั้นมีความเชี่ยวชาญในการทำธุรกิจ การสืบหาข่าวใหม่และอย่างอื่น
มาเฮ่านั้นเจ้าเล่ห์เหมือนกับจิ้งจอกและเก่งกาจในการยกยอคนอื่น ด้วยเหตุนี้นี่เอง เขาจึงได้เลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว
เจียงลู่ฉีรู้สึกขยะแขยงกับตัวตนของมาเฮ่า เมื่อพวกเขายังอยู่ในโรงเรียนมัธยมต้น มาเฮ่านั้นทำให้เด็กหญิงมากมายเปอะเปลื้อน พูดตามเหตุผลแล้ว มาเฮ่านั้นทำเรื่องเลวร้ายมากมายในเมืองที่ล่วงหล่น ไม่ต้องพูดอีกว่าเจียงลู่ฉีนั้นได้ยินทุกอย่าง
“ผู้บังคับบัญชาหยวน คุณคิดยังไงกับหญิงสาวที่สวยงามทั้งสี่นั่น?”มาเฮ่าถามพร้อมกับรอยยิ้มอันสว่างสดใส “ชายคนนั้นค่อนข้างหวาดกลัวผม และผมคิดว่าเขาไม่มีความสามารถพอที่จะจ่ายเงินผมคืน บางทีเขาตั้งใจที่จะขายหญิงสาวเหล่านั้นเพื่อแลกเปลี่ยนกับหนี้ที่ติดผมไว้ ถ้ามันเป็นแบบนั้น ผมจะให้พวกเธอกับคุณ คุณชอบความคิดนี้ไหมครับ?”
“โอ้?”คิ้วของผู้บังคับบัญชากระตุก แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงความสุขออกมา มาเฮ่านั้นรู้ว่าผู้บังคับบัญชาหยวนนั้นตื่นเต้นมากกับเรื่องนี้
“หลังจากวันโลกาวินาศ มันมีทาสหญิงมากมาย แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะหญิงสาวที่สะอาดและมีชีวิตชีวาแบบพวกเธอ”
“แน่นอน เขาจะคิดแบบนั้น วางใจได้เลยครับ!”
ถึงแม้ว่ามาเฮ่านั้นจะกังวลความสามารถพิเศษของเจียงลู่ฉี มันจะสร้างความแตกต่างอะไรได้กัน? พวกมีพลังเหนือธรรมชาติในเมืองที่ล่วงหล่นนั้นน่าหวาดกลัว…
“ไออ้วนนี่น่าขยะแขยง!”หลันซิหยู่รู้สึกโกรธเคืองหลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา เธอนั้นเคยเป็นทาสมาก่อน ถ้าเธอไม่ได้พบเจียงลู่ฉีแล้วละก็ เธออาจะตายไปแล้ว เธอจึงรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของมาเฮ่ามาก
ในเวลานั้นเอง หลันซิหยู่สังเกตพบกลุ่มชายที่สวมชุดยูนิฟอร์มทหารอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา ผู้นำของกลุ่มนั้นสวมเสื้อหนังสีดำและใบหน้าของเขานั้นมีรูเท่าเม็ดถั่วอยู่ มันน่าจะเป็นรอยที่เกิดจากกระสุน
เมื่อมาเฮ่าเห็นชายคนนั้น เขาก็ยืนขึ้นและยิ้มอีกครั้ง “ผู้บังคับบัญชาเฮอ คุณอยู่ที่นี่เอง มันเหมือนกับว่าการต่อสู้ในวันนี้นั้นน่าจะตื่นเต้น คุณได้วางพนันไว้หรือยัง?”
ชายที่มีแผลโดนยิงบนใบหน้าของเขานั้นก็คือเฮอเทียนฟู่ เขานั้นเป็นขุนพลของเมืองดวงดาวและอำนาจรวมทั้งพลังของกองกำลังของเขานั้นมากยิ่งกว่าผู้บังคับบัญชาหยวน!
“ผู้บังคับบัญชาเฮอ?”เจียงลู่ฉีขมวดคิ้ว เมื่อพวกเขาเข้าไปในเมืองดวงดาว ใครบางคนนั้นก็พยายามที่จะลักพาตัวนักวิทยาศาสตร์ไป เจียงลู่ฉีจดจำหัวหน้าของพวกมันที่ถูกเรียกว่า ‘ผู้บังคับบัญชาเฮอ’ ได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นนามสกุลเดียวกัน ‘เฮอ’นั้นก็ไม่ได้เป็นที่โด่งดังในประเทศจีน มันเป็นที่รู้จักกันดีในพื้นที่รอบๆเมืองดวงดาว ถ้าเจียงลู่ฉีคาดการณ์ไม่ผิดแล้วละก็ ถ้าอย่างงั้นชายคนนี้นั้นคือคนที่ออกคำสั่งให้ลักพาตัวนักวิทยาศาสตร์ไป
“พี่เจียง เห็นคนที่อยู่ใกล้กับผู้บังคับบัญชาเฮอไหม? พวกเขานั้นเป็นคนที่ติดตามพวกเรามา”หลันซิหยู่
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นกระจ่างแล้วในตอนนี้!
โชคร้ายสำหรับพวกเขาที่พวกเขานั้นไม่ได้รับรู้ถึงความสามารถของหลันซิหยู่ และพวกเขานั้นก็ถูกค้นพบมาเป็นเวลานานแล้ว
“ฉันกลัวกองทัพของเมืองดวงดาวนั้นจะเน่าเฟะไปถึงข้างในแล้วนี่สิ”เจียงลู่ฉีรู้สึกผิดหวังกับสถานการณ์ของกองทัพ ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นชี้ให้เห็นถึงความจริงที่กองทัพของเมืองดวงดาวนั้นไร้ประโยชน์
