Chapter 296: คืนเงินฉันมา

Chapter 296: คืนเงินฉันมา

“โอเค ถ้างั้นไปดูกันเถอะ”เจียงลู่ฉีต้องการที่จะรู้ถึงแหล่งพลังงานพิเศษที่ซ่อนอยู่ในโรงฆ่าสัตว์

เจียงลู่ฉีนำเจียงจู้อิง หลี่ยู่ซิน หลันซิหยู่ และหยิงไปที่โรงฆ่าสัตว์ การรวมตัวแบบนี้เป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คน

เมื่อเจียงลู่ฉีเข้ามาในสนาม หลันซิหยู่ก็หยุดและส่งข้อความในความคิดของเจียงลู่ฉี “พี่เจียง มีใครบางคนกำลังตรวจสอบพวกเราอย่างลับๆ!”

“โอ้?”เจียงลู่ฉีแปลกใจ

“มีใครบางคนกำลังตามพวกเรา แต่ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาคือใคร..”

“ฉันเข้าใจแล้ว”เจียงลู่ฉีคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะเป็นที่ดึงดูดสายตาคนอื่น “ระวังตัวไว้ พวกเราจะจัดการกับพวกมัน ถ้าพวกมันพยายามที่จะทำอะไร”

ขนาดเมืองที่ล่วงหล่นนั้นเล็ก รถมินิบัสของเจียงลู่ฉีจอดอยู่ด้านนอกประตู ดังนั้นตราบเท่าที่เจียงลู่ฉีออกคำสั่ง รถมินิบัสก็สามารถที่จะพุ่งมาที่นี่ได้ในทันที ด้วยเหตุนี้นี่เอง เขาจึงไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย

ด้านนอกประตูโรงฆ่าสัตว์ มันมีคนจำนวนมากที่รวมตัวกันอยู่ด้านใน คนส่วนมากนั้นเป็นทาสผู้ชายและทาสหญิง พูดตามปกติแล้ว ผู้รอดชีวิตในเมืองที่ล่วงหล่นนั้นก็ยังคงพออยู่รอดได้ ทาสหญิงนั้นจะได้รับอาหารเพียงพอเพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่าพวกเธอยังสามารถทนการทรมาณได้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง ทาสชายนั้นมีสภาพอันน่าสลด

เมื่อเจียงลู่ฉีเข้ามาในเมืองที่ล่วงหล่น เขาเห็นทาสชายสองคนนั้นลากชิ้นส่วนร่างกายออกมาจากโรงฆ่าสัตว์ แผ่นดินนั้นเปลี่ยนเป็นนองเลือด เนื่องจากการต่อสู้อันมากมาย

เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปลึกมากขึ้น พวกเขาก็สามารถที่จะได้กลิ่นเลือด ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ยามก็หยุดลงเนื่องจากเขาไม่ต้องการที่จะเข้าไปด้านใน เจียงลู่ฉีนั้นให้อาหารกับการทำงานของเขา

“ขอบคุณมาก บอส!”หลังจากได้อาหารบางส่วน ยามก็มีความสุข “ถ้าคุณต้องการที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติม คุณสามารถที่จะดูสมุดบันทึกและหาคนไว้ถามได้…”

มุมหนึ่งของโรงฆ่าสัตว์นั้นเป็นรูปไข่ ในจุดศูนย์กลางของมันนั้นเป็นสนามที่ล้อมรอบไปด้วยวงกลมของแท่งเหล็ก ซึ่งมันทำให้ดูเหมือนกรงเหล็กขนาดใหญ่

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ด้านหนึ่งของทางเข้าทั้งสองของกรงนั้นมีกลาดิเอเตอร์ที่พร้อมที่จะสู้ เพียงแค่เหลือบตาไปมอง เจียงลู่ฉีก็สังเกตเห็นว่ากลาดิเอเตอร์นั้นเป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ แต่การไหลเวียนพลังงานของเขานั้นอ่อนแอมาก อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้ของเขานั้นก็คือ...ซอมบี้! ซอมบี้นับสิบตัวถูกปลดปล่อยออกมา และกลิ่นเหม็นเลือดก็โชยออกมาด้วย เพียงเวลาไม่นานที่พวกมันปรากฏตัว พวกมันก็พุ่งเข้าใส่กลาดิเอเตอร์

เพียง หลังจากนั้น เจียงลู่ฉีก็เห็นกลุ่มคนเดินเข้ามาหาพวกเขา ผู้นำนั้นเป็นชายที่มีท่าทีที่พิเศษออกไป และด้านข้างเขานั้นเป็นชายอ้วนที่ดูไม่มีความหมาย

เมื่อเห็นชายอ้วน เจียงลู่ฉีก็แสดงออกมาด้วยท่าทางซับซ้อน ชายอ้วนนั้นเป็นคนธรรมดาทั่วไป แต่มันก็ประหลาดอย่างมากที่เขานั้นมีชีวิตที่ดีกว่าคนธรรมดาคนอื่น

เจียงลู่ฉีรู้สึกประหลาดใจ เนื่องจากเขารู้จักชายอ้วนคนนี้ เขาคือมาเฮ่า เมื่อเจียงลู่ฉียังอยู่ในมหาวิทยาลัยเจียงเบย ชายอ้วนนั้นเคย ‘ช่วย’ เขาไว้ เมื่อเจียงลู่ฉีนั้นจำเป็นที่จะต้องได้รับเงินเพื่อที่จะปรับแต่งรถมินิบัส แต่เขาไม่มีทุนเพียงพอ เขานั้นยืมเงินจากมาเฮ่า อย่างไรก็ตาม ในความคิดของเจียงลู่ฉี มาเฮ่านั้นไม่ใช่คนที่ดี

หลังจากการระบาดของไวรัส เจียงลู่ฉีไม่จำเป็นต้องกังวลที่จะคืนเงินที่เขาติดไว้ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะพบกับชายอ้วนในสถานที่แบบนี้ ในขณะที่เจียงลู่ฉีนั้นกำลังรำลึกเรื่องราวอยู่ มาเฮ่าก็เห็นเจียงลู่ฉีด้วยเช่นกัน เขานั้นไม่ได้ให้ความสนใจมากกับเขา แต่เขานั้นจดจ้องไปที่หญิงสาวด้านหลังเจียงลู่ฉี และหลังจากนั้นเขาก็มองมาที่เจียงลู่ฉีอีกครั้ง

“นาย?”ชายอ้วนพูดอย่างประหลาดใจ “นายคือเจียงลู่ฉี?”

“พี่ชาย ไออ้วนที่มีไขมันติดตันไปทั่วร่างกายนี่คือใครกัน?”เจียงจู้อิงถาม เมื่อเธอนั้นรู้สึกรังเกียจ สายตาของชายอ้วนนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวอย่างมาก

“เขานั้นเป็นคนที่ให้ยืมเงินที่พี่เคยรู้จัก”เจียงลู่ฉีตอบกลับตรงๆ

“มันเป็นนายจริงๆด้วย! มันมีสถานที่มากมาย แต่นายกลับมาที่นี่? ฉลาดจริงๆ!”ชายอ้วนมองไปที่หญิงสาวที่สวยงามอีกครั้ง “เด็กดี นายมีหญิงสาวมากมายพร้อมกับนาย ฉันเคยให้นายยืมเงินไป แต่นายก็ยังไม่ได้จ่ายฉันคืน”

สิ่งที่ชายอ้วนเพลิดเพลินมากที่สุดก็คือธุรกิจ สมองของชายอ้วนนั้นเหมือนกับหนังสือเล่มหนึ่ง ไม่สำคัญว่าใครที่ยืมเขาไป เขาก็จะไม่มีวันลืม “นายยืมเงินฉันไป 20000 หยวน จำนวนของมันควรที่จะเพิ่มขึ้นสี่เท่า”มาเฮ่ายิ้มแล้วเขาก็นวดมือเหมือนกับว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นแกะอ้วนพี มันเป็นเรื่องที่เว่อวังที่จะพูดว่าตาของมาเฮ่านั้นกำลังส่องประกายด้วยความโล�

“นายต้องการที่จะได้เงินคืน?”เจียงลู่ฉียิ้ม “โอเค ถ้างั้นฉันจะต้องคืนเงินนายแปดหมื่นหยวนใช่ไหม? ไม่มีปัญหา เดียวพรุ่งนี้ฉันจะไปธนาคารเพื่อให้เงินนาย”

หลังจากวันโลกาวินาศ ธนาคารนั้นกลายเป็นเศษซากปรักหักพัง และใครก็ตามก็สามารถที่จะหาเงินที่กระจัดกระจายจำนวนมากรอบเคานเตอร์ในธนาคารได้ เงินนั้นมีค่าแค่เป็นกระดาษแล้วในตอนนี้

“เจียงลู่ฉี นายคิดว่านายตลกงั้นเหรอ?”มาเฮ่าไม่ได้คาดคิดว่าเจียงลู่ฉีจะกล้าพูดกับเขาแบบนี้

“หลังจากวันโลกาวินาศ ฉัน เทพเจ้ามาเฮ่า นั้นไม่ได้เป็นคนธรรมดาทั่วไป…”มาเฮ่าทำงานในโรงฆ่าสัตว์และมีชื่อเล่นว่าเทพเจ้ามาเฮ่า เขาพูดอย่างบ่อยครั้ง “ฉันจะให้นายรู้ว่าฉันมีลูกตากี่ดวงกันที่ฉันมี”