Chapter 295 : ในโลกอันมืดมิด
Chapter 295 : ในโลกอันมืดมิด
ความคิดแรก พวกเขานั้นคิดว่าคำพูดนี้หมายถึงสวนสนุกที่สร้างก่อนวันโลกาวินาศ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลในสมุดบันทึกนั้นไม่มีสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับสวนสนุก มันเป็นสถานที่ที่ความน่ารังเกียจอันสุดแสนโสมมของมนุษยชาติจะได้ปลดปล่อยออกมา ตราบเท่าที่ใครก็ตามมีความสามารถที่แข็งแกร่ง รวมไปทั้งเนื้อกลายพันธุ์และนิวเคลียส เขาหรือเธอนั้นก็สามารถที่จะมีความต้องการต่อสิ่งใดก็ได้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง
ก่อนวันโลกาวินาศ เจียงลู่ฉีเคยได้ยินสิ่งเลวร้ายเกี่ยวกับสถานที่แบบนี้มาก่อน อย่างไรก็ตาม สนามเด็กเล่นของเมืองที่ล่วงหล่นนั้นเลวร้ายยิ่งกว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นอยู่บนโต๊ะ
ใครก็ตามจำเป็นที่จะต้องมีเนื้อกลายพันธุ์ห้าสิบปอนด์เพื่อที่จะซื้อตั๋วเพียงหนึ่งใบเพื่อเข้าสู่สนามเด็กเล่น ผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปจะลังเลในการซื้อตั๋วพวกนี้ เจียงลู่ฉีตระหนักได้ว่าเมืองที่ล่วงหล่นนั้นร่ำรวยยิ่งกว่าฐานทัพเมืองดวงดาว เขาต้องการที่จะเข้าไปด้านในและค้นหาแหล่งพลังงานพิเศษ
“ถ้าคุณซื้อตั๋ว คุณสามารถที่จะไปยังที่ไหนก็ได้ แต่มันก็ยังมีสถานที่บางแห่งที่คุณจำเป็นต้องจ่ายเพิ่ม แน่นอน มันขึ้นอยู่กับว่าคุณนั้นต้องการสิ่งใด”ยามที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับตั๋วพูด
เจียงลู่ฉีไม่มีอารมณ์ที่จะคุยกับยาม ดังนั้นเขาจึงพาสมาชิกของเขาออกมาเดินเล่นรอบเมืองที่ล่วงหล่น หลังจากที่เห็นฉากการแบ่งทรัพยากรแล้ว เจียงลู่ฉีเข้าใจถึงความหมายที่แท้จริงของคำว่าเสื่อมโทรมและชั่วร้าย
เขาเห็นคนนับสิบคนอยู่รอบๆเวทีไม้ ซึ่งมันเป็นโครงสร้างที่สูงและมีชั้นที่ทำจากไม้แข็งอยู่ด้วย ในแต่ละชั้นจะมีผู้หญิงที่ถูกมัดไว้ซึ่งไม่ได้สวมอะไรมากไปกว่าชุดขาดๆที่น่าสงสาร พวกเธอนั้นโดนทารุณเป็นเวลาอย่างเนิ่นนาน หลังจากที่จ่ายเงินให้กับยามแล้ว พร้อมกับแส้ ไม้ไผ่ คลิปเหล็ก และอย่างอื่นอีกมากมาย ด้วยเหตุนี้นี่เอง ผู้หญิงพวกนี้นั้นเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
“สถานที่นี้เป็นสถานที่ที่ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติสามารถระบายความกดดันลงไปได้บ้าง…”ยามพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“เมื่อสู้ตลอดทั้งปี พร้อมกับมีหัวที่ต้องพาดไว้บนเขียง....ตามปกติแล้วแรงกดดันของพวกเขานั้นก็จะเพิ่มมากขึ้น....ตราบเท่าที่นายจ่าย….นายก็สามารถที่จะทำอะไรก็ได้..”
เมื่อเห็นฉากนี้และคำพูดเหล่านี้ ทีมของเจียงลู่ฉีก็รู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก
ยามคนนั้นไอออกมาและหลังจากนั้นก็พูดขึ้น “ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบสิ่งนี้....ชายหลายคนนั้นชอบทาสที่ทั้งสะอาดและสวยงาม มันก็ยังมีตลาดทาสมากมายที่นายสามารถซื้อได้แม้กระทั่งหญิงสาวที่เป็นพรหมจรรย์…”
ชายพูดและกระพริบตาให้เจียงลู่ฉี แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หลังจากวันโลกาวินาศ ทั่วทั้งโลกนั้นตกสู่ยุคมืด ไม่มีใครสามารถที่จะจินตนาการถึงด้านอันเลวทรามของธรรมชาติมนุษย์ได้
เมื่อเดินไปทั่วสนามเด็กเล่น เจียงลู่ฉีก็เห็นฉากอันนองเลือดมากยิ่งขึ้น เขาเห็นทาสที่กำลังจัดการกับร่างกายอยู่บนถนน ด้านข้างเขานั้นก็มีกรงเหล็กที่ด้านในมีซอมบี้มีชีวิตอยู่! นอกจากนี้ แท่งเหล็กของกรงเหล็กนั้นยังคงย้อมไปด้วยเลือดสีน้ำตาล ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขจะจัดการกับร่างบนถนนได้ยังไง…
เจียงลู่ฉีก็ยังสังเกตเห็นชายบึกบึนที่ถือสายจูงไว้ในมือ อย่างไรก็ตามมันก็ไม่มีหมาหรือแมว แต่เป็นผู้หญิง ผิวหนังของผู้หญิงนั้นขาว เธอนั้นไม่ได้สวมเสื้อผ้านอกจากปลอกคอที่รอบคอของเธอ
ฉากนี้ทำให้เจียงลู่ฉีรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บางที เมืองที่ล่วงหล่นนั้นไม่ได้เต็มไปด้วยคนที่ชั่วร้าย แต่เป็นสัตว์ที่ชอบอยู่เป็นฝูงและพวกมันก็จะส่งผลกระทบกับสภาพแวดล้อมรอบข้าง ถ้าคนที่เที่ยงธรรมนั้นถูกโยนเข้ามาท่ามกลางสภาพแวดล้อมแบบนี้ ด้านมืดของเขาก็จะค่อยๆยึดครองหัวใจของเขาไป
เมื่อใครบางคนอยู่ภายใต้ด้านมืด พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะหยุดได้เลยแม้แต่นิดเดียว ด้วยเหตุนี้นี่เอง พวกเขานั้นเริ่มที่จะติดเป็นนิสัยและค่อยๆกลายเป็นเหี้ยมโหด มันเหมือนกับยุคที่สงบสุข แม้กระทั่งเด็กก็รู้ว่ายานั้นเป็นสิ่งอันตราย แต่สุดท้ายแล้ว มันก็มีผู้ใหญ่สารเลวบางคนที่ทำลายชีวิตของคนอื่น
“เมืองนี้มันช่างน่าขยะแขยงจริงๆ”เจียงจู้อิงอดพูดขึ้นมาไม่ได้
“ฉันเคยอ่านเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกเขียนโดยทหาร ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 การฆ่าในสงครามนั้นทำให้กลายเป็นสิ่งเสพติด”หลี่ยู่ซินถอนหายใจ เธอนั้นเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่อ่อนโยน ดังนั้นเธอจึงไม่คุ้นเคยกับฉากแบบนี้
เพียงแค่หลังจากนั้น เจียงลู่ฉีก็หยุดอย่างฉับพลันและหลังจากนั้นเขาก็หันไปทางอีกฝั่งของถนน ที่มันมีกำแพงสีเขียวล้อมรอบตึกอยู่ กำแพงหินนั้นเป็นตึกที่สวยงามอย่างมาก มันสูงมากกว่าสิบเมตร ตึกของมันนั้นดึงดูดเจียงลู่ฉีอย่างมาก เขานั้นรู้สึกได้ว่าแหล่งพลังงานพิเศษนั้นมาจากกำแพงหินนั่น
“โอ้ คุณสนใจในโรงฆ่าสัตว์งั้นเหรอ?”ยามสังเกตเห็นเจียงลู่ฉีสนใจ
“โรงฆ่าสัตว์?”
“ใช่ มันเป็นตึกที่สำคัญมากที่สุดของสนามเด็กเล่น! มันเป็นสถานที่ที่มีทั้งคนที่ร่ำรวยหรือคนจน นายเคยได้ยินโคลอสเซียมของกรุงโรมันไหม? นายก็เห็นว่าสนามเด็กเล่นนั้นเหมือนกับโคลอสเซียมของกรุงโรมันอันเก่าแก่!”ยามพยายามที่จะโอ้อวดความรู้ประวัติศาสตร์อันเล็กน้อยของเขา
“ในพื้นที่กรุงโรมอันเก่าแก่ กลาดิเตอร์ ทาส นั้นสู้กันเอง มันเหมือนกันแต่การต่อสู้นี้ทั้งดุเดือดและนองเลือดมากยิ่งกว่า! นายสามารถที่จะหาผู้คนที่ต่อสู้กับสัตว์ป่าได้! ซอมบี้ หรืออะไรก็ตามที่จับมาจากด้านนอกที่มันไม่ได้กินอะไรมาเป็นเวลาสิบวัน! และมันก็น่าดึงดูดจนนายไม่สามารถที่จะจินตนาการถึงมันได้! พวกมันถูกวางไว้ด้านในสนามนั้นทั้งหมด!”
“แน่นอน ว่าถ้านายชนะ นายจะได้รางวัลที่ยอดเยี่ยม! สนใจที่จะไปดูไหม?”
