บทที่ 153 คู่หมั้นของรูหยัน
บทที่ 153 คู่หมั้นของรูหยัน
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บ
https://amnovel.com/cat.php?id=58
https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true
หลังจากฉิงเฟิงออกไปแล้ว รูหยันก็ลุกขึ้นยืน เริ่มทำความสะอาดเตียงและห้องของเธอ
ในขณะที่มองไปที่รอยเลือดที่เธอเพิ่งตัดเก็บไว้ รูหยันก็แสดงออกถึงอาการที่ไม่อาจอธิบายได้บนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอ ไม่ว่าเธอจะรำลึกหรือรู้สึกหัวเสียเธอก็ได้มอบความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว
มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของรูหยันก็ดังขึ้น ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา
"พ่อ คุณโทรหาฉัน" รูหยันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถามช้าๆ
มันสามารถสังเกตเห็นได้จากน้ำเสียงไม่พึงประสงค์ของเธอ ความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อนั้นไม่ค่อยดีแน่นอน
"รูหยัน, เธอจะกลับมาที่เมืองหลวงจิงเมื่อไร ?" มีเสียงที่ดูเข้มแข็งและดังมาจากโทรศัพท์
คุณสามารถบอกได้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องมีอำนาจมากในฐานะของเขาโดยฟังจากเสียง
"พ่อ ฉันขอเวลาอีกหน่อย" รูหยันดูต่อต้านเล็กน้อยในขณะที่ขมวดคิ้ว
แม้ว่าเธอจะเป็นบอสของบริษัทหลิวซึ่งมีมูลค่าถึงพันล้านดอลลาร์ในเมืองทะเลตะวันออก แต่เธอก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับคนๆนี้ในตระกูลหลิวของเมืองหลวงจิง
ตระกูลหลิวของเมืองหลวงจิงเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงจริง มีทรัพย์สินที่มีมูลค่านับพันล้านและเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศจีน
"รูหยัน, หวังเชาหยาง, หลานชายของครอบครัวหวัง, เป็นคู่หมั้นของเธอ งานแต่งงานของเธอจะจัดขึ้นในเดือนหน้าและฉันหวังว่า เธอจะรีบกลับมาเร็วๆนี้เพื่อเตรียมการ" เสียงที่มาจากโทรศัพท์เบาแต่จริงจัง
"พ่อ คุณช่วยให้เวลาฉันอีกหน่อยได้ไหม? ฉันจะกลับไปในอีกสองเดือน" รูหยันพยายามเจรจาต่อรองขณะที่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
"ไม่ได้ สองเดือนมันนานเกินไป ฉันจะให้เวลาเธอมากสุดก็หนึ่งเดือน หลังจากนั้นเธอต้องกลับมาแต่งงานกับเชาหยาง"
"ตกลง ฉันจะกลับไปในอีกหนึ่งเดือน" รูหยันดูไม่สบายใจในขณะที่ยิ้มอย่างขมขื่น
ในฐานะลูกสาวของตระกูลชั้นสูง รูหยันต้องปฏิบัติตามกฎมากมายที่ไม่ได้มาจากการตัดสินใจของเธอ รวมถึงการแต่งงานด้วย มีข้อจำกัดหลายอย่างแม้ว่าเธอจะดูเหมือนมีอิสรภาพมาก
เธอเป็นคู่หมั้นของหวังเชาหยาง หลานชายของตระกูลหวังมาตั้งแต่เด็ก ตระกูลหวังยังเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลชั้นสูงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองหลวงจริงที่มีทรัพย์สินกว่าพันล้าน
การแต่งงานระหว่างตระกูลหลิวและตระกูลหวังเป็นวิน-วินเกม ที่จะนำมาซึ่งผลกำไรมหาศาลให้กับทั้งสองครอบครัว
รูหยันไม่เคยชอบหวังเชาหยางเลย เขาเป็นเพลย์บอยฉาวโฉ่ ดังนั้น เธอจึงออกจากตระกูลของเธอและมาที่เมืองทะเลตะวันออกเพียงลำพัง น่าเสียดายสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ ยังไงก็ต้องเกิด
ตั้งแต่ที่รูหยันรู้ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับหวังเชาหยางในเร็วๆนี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะมอบความบริสุทธิ์ของเธอให้กับฉิงเฟิง
เธอเห็นผู้ชายหล่อเหลาที่มีเงินทองและเป็นคนรวยมามากมายนับไม่ถ้วน แต่มีเพียงฉิงเฟิงคนเดียวที่เธอรู้สึกดี
ผลก็คือรูหยันตัดสินใจมอบครั้งแรกให้กับฉิงเฟิง เธอรู้ว่าเธอจะต้องแต่งงานกับหวังเชาหยางซึ่งเธอไม่ชอบ
ดังนั้น เธอควรจะมอบครั้งแรกของเธอให้กับฉิงเฟิงดีกว่ามอบให้กับคนที่เธอไม่ชอบ นั่นคือสิ่งที่รูหยันคิด
"อ่อ มีอีกเรื่องหนึ่ง รูหยัน ฉันได้ยินมาว่าเธอสนิทกับผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อลี่ฉิงเฟิง ฉันหวังว่าเธอจะอยู่ให้ห่างจากเขา เธอเป็นคู่หมั้นของหวังเชาหยาง อย่าลืมซะละ" เสียงจากในโทรศัพท์ กล่าวเตือนรูหยัน
"พ่อ คุณหมายความว่ายังไง?"
"ความหมายของฉันง่ายมาก อยู่ให้ห่างจากลี่ฉิงเฟิงไว้ มิฉะนั้นเขาจะประสบปัญหา"
"พ่อ คุณทำอะไรเขาไม่ได้นะ ปู่สามบอกว่า เขามีตัวตนที่พิเศษมากนั่นหมายความว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเรา เราไม่ควรไปหาเรื่องเขา"
ใบหน้าของรูหยันเปลี่ยนไปทันทีและเธอรีบยกปู่สามของตระกูลมาอ้าง เมื่อเธอได้ยินว่าพ่อของเธอกำลังจะหาเรื่องแงเฟิง
ปู่สามของเธอรู้ความลับลึกลับหลายอย่างเนื่องจากเขาเคยทำงานเป็นผู้บัญชาการทหารในพื้นที่
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายในโทรศัพท์ก็เริ่มหัวเราะและพูดแบบไม่ซีเรียสว่า " ตัวตนไม่ธรรมดา ? ฉันได้ตรวจสอบเบื้องหลังเขาแล้ว เขาเป็นหลานชายของตระกูลลี่ของเมืองหลวงจิง"
"อะไรนะ ? พ่อบอกว่าเขาเป็นหลานชายของตระกูลลี่แห่งเมืองหลวงจิง?" รูหยันรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของเธอพูด
เธอรู้ว่าตระกูลลี่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลชั้นสูงที่เป็นตระกูลระดับท็อบของจีน ตระกูลพวกเขาเป็นตัวตนที่มีพลังเหมือนตระกูลหลิวและตระกูลหวัง
ดังนั้น เรื่องทั้งหมดมันก็เมคเซ้นส์แล้วที่ทำไมปู่สามของเธอ บอกให้รักษาความสัมพันธ์กับฉิงเฟิงให้ดี เพราะเขาเป็นลูกหลานของตระกูลลี่นี่เอง
"แต่ พ่อ เราควรจะสนิทกับเขาแทนที่จะอยู่ให้ห่างจากเขาสิ ถ้าเขาเป็นหลานของตระกูลลี่?" รูหยันถามซอกแซก
"เขาเป็นลูกที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขาอายุยังน้อย (แปลตาม ENG แต่ขอแก้ข้อมูลให้ล่วงหน้าเลยจะได้ไม่งงทีหลัง จริงๆแล้วพ่อแม่ของฉิงเฟิงยังไม่ตายนะครับ หายตัวไปเฉยๆ ไม่รู้ว่าคนแต่งลืมหรือ ENG แปลผิด ) และหัวหน้าตระกูลลี่คนปัจจุบันก็ไม่ชอบเขา ก็อย่างที่บอก เขาไม่มีอำนาจอะไรในตระกูลของเขา ถ้าเราต้องการที่จะผูกมิตรกับตระกูลลี่ เราต้องเข้าทางหลานคนโตของพวกเขาแทน " เสียงในโทรศัพท์อธิบายอย่างช้าๆ
รูหยันเริ่มสงสัยหลังจากได้ยินพ่อของเธอพูด เป็นความจริงหรือ? ถ้าเช่นนั้นทำไมปู่สามถึงยังบอกให้สนิทสนมกับเขาเข้าไว้ ถ้าเขาเป็นแค่ลูกหลานที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลลี่ ?
คนที่ถูกทอดทิ้งแต่กลับได้รับความสนใจจากปู่สามของเธอ ซึ่งทำงานเป็นผู้บัญชาการทหารของรัฐบาล แถมยังย้ำเรื่องความสำคัญของเขาอยู่เสมอ ? เธอรู้ดีว่าปู่สามรักเธอมาก มากกว่าพ่อแม่ของเธอด้วยซ้ำ
คนที่ได้รับความโปรดปรานจากปู่สามจะเป็นคนธรรมดาแบบนั้นได้ยังไง?
"รูหยัน ไม่ว่ายังไงก็เลิกติดต่อทุกอย่างกับลี่ฉิงเฟิงซะ แล้วกลับมาเมืองหลวงจิงภายในหนึ่งเดือน" ชายในโทรศัพท์วางหูทันทีหลังจากพูดจบ
"พ่อ คุณไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำว่าฉันได้มอบความบริสุทธิ์ให้ลี่ฉิงเฟิงไปแล้ว" รูหยันเริ่มบ่นพึมพัมในขณะที่ฟังเสียงบี๊บๆๆจากโทรศัพท์
หนึ่งเดือน ... รูหยันมีท่าทางหดหู่ แน่นอนว่าเธอจะไม่ฟังที่พ่อของเธอพูดและตัดสินใจที่จะใช้ช่วงเวลาที่เหลืออย่างมีความสุขในเมืองทะเลตะวันออก
บอกตามตรง คนอย่างหลิวรูหยันไม่เคยออกเดทมาก่อนในชีวิต เธอตัดสินใจที่จะเดทกับใครสักคนในช่วงเวลาที่เหลือนี้
เมื่อพูดถึงคู่เดทของเธอ แน่นอนว่าต้องเป็นฉิงเฟิง
...
ในขณะนี้ฉิงเฟิงกำลังมุ่งหน้าไปยังบริษัท Ice Snow ด้วยรถแท็กซี่
เมื่อมองไปที่ตึกระฟ้าเหล่านั้นเขาก็กลุ้มใจ เขาจะอธิบายกับหลินซู่ยังไงเกี่ยวกับเสียงของรูหยันที่เธอได้ยินทางโทรศัพท์
หลายคนสงสัยว่าทำไมฉิงเฟิงจึงกลัวภรรยาของเขา เขาไม่ได้กลัวภรรยาของเขา แต่เขารักภรรยา
เขาและหลินซู่เคยถูกลอบสังหารถึงสองครั้ง และหลินซู่ก็เกือบจะตายเพราะศัตรูของฉิงเฟิง ดังนั้นฉิงเฟิงจึงรู้สึกผิดกับเธอ
ฉิงเฟิงมาถึงชั้นสามจากชั้นหนึ่งในเวลาไม่นาน
ในออฟฟิศ
หลินซู่ดูน่าตกตะลึงด้วยใบหน้าอันเงียบสงบและงดงามของเธอ ผิวสวย รูปร่างที่สมบูรณ์ด้วยหน้าอกและสะโพกเข้ารูป เธอ งามแบบธรรมชาติโดยไม่ต้องแต่งหน้า
ฉิงเฟิงจะประทับใจกับความงามที่พิเศษของเธอทุกครั้งที่เขาเห็นเธอ