ตอนที่ 115 กุหลาบคลั่ง (FREE)

ไม่สามารถหลบได้!

ฟาง เจิ้งจือ จึงได้แต่ก้มตัวลงต่ำ และหยิบดาบขึ้นมาป้องกัน แต่ก็มีบางกลีบที่โดนตัวเขาอยู่ดี

เกราะทะเลหยกเปล่งแสงอ่อนๆออกมาราวกับเป็นม่านน้ำที่คอยปกป้องการโจมตีจากกลีบดอกไม้

 

"ก..เกราะทะเลหยกของข้า!" เมื่อ ฮั่ว คังกัง เห็นเช่นนั้น เขารู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก

"พี่ฮั่ว...ยังขยับไม่ได้นะ " จาง เจ๋อตง ที่อยู่ข้างๆได้ยินคำพูดของ ฟาง เจิ้งจือ พลางส่ายหัวเบาๆ

 

ทางด้านของผู้ตัดสิน

ฮัน ฉางเฟิง และเหล่าผู้คุมสอบเห็นช่องโหว่มากมาย จากการป้องกันของ ฟาง เจิ้งจือ

"ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะทำอะไรเลย?"

"เหมือนกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ... "

"อย่าบอกนะว่าพวกเราประเมิณเขาสูงเกินไป?"

"มาจากหมู่บ้านอันห่างไกล ไม่เคยเข้าเรียนในหอแห่งเต๋ามาก่อน ดูเหมือนการต่อสู้ครั้งนี้ผลได้ถูกตัดสินไว้แล้ว!" ผู้คุมสอบมองไปที่ลานประลองแล้วพูดขึ้นอย่างมั่นใจ

 

ตามความเป็นจริง เหล่าผู้คุมสอบนั้นไม่ได้มีอคิต่อ ฟาง เจิ้งจือ แต่อย่างใด

เพราะตอนนี้ ถึงแม้ ฟาง เจิ้งจือ จะได้รับการปกป้องจากเกราะทะเลหยก แต่สถานการณ์ของ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ดีขึ้นเลย เขารู้สึกว่าตัวเองตอนนี้อ่อนแอเป็นอย่างมาก

ฟาง เจิ้งจือ เอาแต่หลบและถอยหนีอย่างต่อเนื่อง แต่กลีบดอกไม้นั้นมีอยู่มากจนเกินไป ทำให้เขาไม่สามารถหลบมันได้ทั้งหมด

ฟาง เจิ้งจือ ถอนหายใจอย่างมืดมน ตอนนี้เหมือนกับเขามีสมบัติอันล้ำค่าอยู่ในมือ แต่ไม่รู้วิธีใช้มัน เขาไม่รู้จริงๆ!

เขาค้นพบทุกอย่างด้วยตัวของเขาเอง

ถ้าต้องสู้กับคนที่อ่อนแอกว่าอาจจะเห็นได้ไม่ชัดเจน แต่ถ้าต้องสู่กับคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน หรือระดับสูงกว่า ความอ่อนแอของเขานั้นแสดงออกมาให้เห็นออกมาอย่างชัดเจน

 

เอาล่ะ ...

ข้าต้องใจเย็นลงสักหน่อย!

ตามปกติข้าจะทำยังไงถ้าไม่มีสมบัติต่างๆให้ใช้? ข้าควรทำยังไงดี? ข้าควรทำยังไงดี...

ฟาง เจิ้งจือ พยายามนึกคำพูดของผู้ที่มีชื่อเสียงจากโลกก่อนของเขาอย่างหนัก แม้กระทั่งคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเหล่าครูที่เคยสอนเขามา  ด้วยเหตุนี้ทำให้เขานึกย้อนไปตอนมหาวิทยาลัย มัธยม ไปจนถึงระดับประถม ลากยาวจาก ป.6 จนลงไปถึง ป.3....

เดี๋ยวก่อน

ตอน ป.3!

ตอนนั้นเขาเรียนวิชาดนตรี เรียนเกี่ยวกับการแต่งเพลง? ซึ่งตอนนั้นเขาไม่รู้แม้แต่วิธีการเขียน รูปแบบที่ควรจะเขียน เขียนทำนอง รวมถึงคำศัพท์เฉพาะด้าน เขาไม่รู้อะไรสักอย่าง....

ในตอนนั้นคุรครูของเขาเองได้เดินมาบอกเขาว่า "ถ้าเขียนไม่เป็น ก็เลียนแบบคนอื่นซะสิ!"

 

เลียนแบบ!

ลอกเลียนแบบ!

แค่กแค่ก...ในที่สุดข้าก็นึกออก..อาจารย์ข้ารักท่านที่สุด! ฮ่าฮ่า...

ก่อนหน้านี้ เหยียน ซิว ได้อธิบายวิชาที่เขาใช้ มันประกอบด้วยดาวสามดวง น้ำ น้ำแข็ง และดอกท้อ

น้ำกับน้ำแข็ง ข้าพอเข้าใจได้ แต่ดอกท้อ...เอ่อ....

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ข้ายังไม่เข้าถึงเสียด้วย!

ข้าไม่รู้วิธีสร้างมัน ถ้าไม่เป็นดอกท้อจะเป็นไรไหม?

ไม่เป็นไร ข้ารู้จักทั้ง โบตั๋น กุหลาบจีน และ กุหลาบ.....

ใช่ ดอกกุหลาบมีหนามที่แหลมคม!

 

ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เบิกกว้างขึ้นราวกับเขาถูกปลุกให้ตื่น ราวกับกว่าหมอกควันที่คอยบดบังดวงตาของเขาอยู่ได้หายวับไป

จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็เริ่มเคลื่อนไหว

เขาเลียนแบบแม้แต่การกระทำของ เหยียน ซิว เขาใช้มือโบกสะบัดดาบสีขาวหยกไปมา เกล็ดน้ำแข็งค่อยๆปรากฎขึ้นเหนือตัวดาบ

สะบัดเกล็ดน้ำแข็งขึ้นไปกลางอากาศ มันค่อยๆเปลี่ยนรูปกลายเป็นดอกุหลาบ ตามมาด้วยก้านกุหลาบที่เต็มไปด้วยหนามอันแหลมคม

ภายใต้แสงตะวันอันเจิดจ้า เกล็ดน้ำแข็งสะท้อนแสงวิบวับ

"ได้แล้ว! กุหลาบคลั่ง!" ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนขึ้น จากนั้น ก้านกุหลาบก็เปลี่ยนทิศทางทันที มันพุ่งชนกับเหล่ากลีบดอกท้อที่ลอยอยู่บนทองฟ้า บางส่วนที่เหลือพุ่งไปทาง เหยียน ซิว

สถานการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันทำให้ทุกคนต่างตกอยู่ในความสับสน

 

"เขาโจมตีงั้นรึ?!"

"กุหลาบคลั่ง...มันเรื่องอะไรกันนี่?"

"ทำไมข้าถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ"

เหล่าผู้เข้าสอบที่เห็นวิชาของ ฟาง เจิ้งจือ ที่เหมือนกับ เหยียน ซิว เป็นอย่างมาก จึงเกิดความสับสน

ในทางกลับกันทางด้านผู้คุมสอบ ฮัน ฉางเฟิง เริ่มขมวดคิ้ว

 

"กุหลาบคลั่ง?" ท่าทีของ เหยียน ซิว เปลี่ยนไปเล็กน้อย จ้องมองไปที่ดอกกุหลาบที่กำลังพุ่งเข้าชนกับกลีบดอกท้อของเขากลางอากาศ และหันไปจ้องกุหลาบบางส่วนที่กำลังพุ่งตรงมาทางเขา

เขารู้สึกประหลาดมาก ราวกับพึ่งถูกขโมยอะไรไป

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้กุหลาบอยู่ใกล้เขามากแล้ว เหยียน ซิว จึงเริ่มขยับกายเพื่อหลบ ต่างจาก ฟาง เจิ้งจือ ที่ใช้ดาบป้องกัน ทันใดนั้นร่างกายของ เหยียน ซิว ค่อยๆมองเห็นไม่ชัดเจน

เหมือนกับว่าเขาถูกพัดไปโดยสายลม แต่ท่าทีของเขายังคงนิ่งเฉยเช่นเคย ยิ่งไปกว่านั้นทุกก้าวที่เขาก้าวไป ราวกับเหยีบไปบนพื้นน้ำแข็ง

ทันใดนั้นกุหลาบก็พุ่งผ่านตัวเขาไปราวกับตัวเขาเป็นอากาศ

ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เริ่มลุกวาวขึ้นอีกครั้ง เขาใช้วิชาอะไรอีก? กุหลาบมากมายขนาดนี้ แต่ไม่โดนเขาสักดอก?

ในขณะที่กำลังคิด เขาก็เริ่มสังเกตุการเคลื่อนไหวของ เหยียน ซิว อีกครัั้ง

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังดูอย่างใจจดใจจ่อ ได้มีกลีบดอกท้อบางส่วนพุ่งโดนตัวเขาจนเป็นแผล มันค่อนข้างเจ็บ แต่ไม่ถึงตาย

 

ข้าจะอดทนอีกสักหน่อย

ฟาง เจิ้งจือ เริ่มเลียนแบบวิชาของ เหยียน ซิว อีกครั้ง

จากนั้นก็ล้มลง...

"ตุบ!" ร่างกายของเขากระแทกพื้น

การต่อสู้ระหว่างสองคนนั้น อยู่ดีๆกลับมีคนหนึ่งล้มลงไป? มันเป็นโอกาสที่ดีมาก เหยียน ซิว คงไม่มีทางปล่อยไปแน่! เคลื่อนไหวร่างกาย กลีบดอกท้อที่ลอยอยู่พลันมารวมตัวกัน กลายเป็นกลีบดอกท้อขนาดใหญ่  กลีบ

"5กลีบปลิดชีพ!" เหยียน ซิว ตะโกนขึ้น เขาไม่ได้มีเจตนาจำทำร้าย ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาเป็นเพื่อนกัน แต่ในการต่อสู้เขาไม่มีทางออมมือเด็ดขาด

เมื่อ เหยียน ซิว เริ่มเคลื่อนไหว เกล็ดน้ำแข็งก็เริ่มล่วงตกลงมายังลานประลองราวกับมีฝนตกลงมาอยู่จริงๆ

ท่ามกลางฝนกระหน่ำ กลีบดอกทั้ง 5 กลายเป็นเส้นแสงสีขาวแล้วเริ่มพุ่งไปทาง ฟาง เจิ้งจือ

 

ฟาง เจิ้งจือ ที่ลุกขึ้นมาแล้วนั้นรู้สึกถึงความกดดันจนร่างกายของเขาแทบขยับไปไหนไม่ได้

กลีบดอกไม้ทั้ง 5 ทรงพลังเสียจนไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

"ถ้าข้ากำลังป่วยคงอยากให้ข้าตายไปเลยล่ะสิ!" ที่ ฟาง เจิ้งจือ ลมลงเพราะมัวแต่สังเกตุท่าทางของ เหยียน ซิว จนลื่นล้ม

ในหัวของเขาตอนนี้เองก็เช่นกันมีแต่เรื่อง วิชาที่ เหยียน ซิว ใช้

 

กลีบทั้ง 5 ใกล้ถึงตัวเขาแล้ว ฟาง เจิ้งจือ ต้องหลบเท่านั้น...

ท่าเดินของเขาเหมือน เหยียน ซิว ทุกกระเบียดนิ้วและในที่สุด.....ฟาง เจิ้งจือ หลบได้!

"ตูมมม!"

กลีบดอกทั้ง 5 พุ่งลงใส่ลานประลองจนเกิดรอยลึกขึ้น

และไม่ใกล้ไม่ไกลนั้นเองมี ฟาง เจิ้งจือ เดินอยู่อย่างเงอะงะ ราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่บนพื้นน้ำแข็ง แต่ท่าทางของเขาก็ไม่ได้น่ามองเท่าไรนัก...

เขาพึ่งหลบการโจมตีของ เหยียน ซิว ได้!

 

"เงาสายลม! ท...ทำไมเจ้าถึงรู้วิชาของตระกูล เหยียน?! " เหยียน ซิว ตกใจอย่างสุดขีด การที่ ฟาง เจิ้งจือ ใช้กุหลาบคลั่งอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ใช้เงาสายลมได้ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน

 

เพจหลัก : Double gate TH