บทที่ 152 ค่ำคืนที่ยาวนาน (Lingering Night)

บทที่ 152 ค่ำคืนที่ยาวนาน (Lingering Night)

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บ

https://amnovel.com/cat.php?id=58

https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true

 

** เกร็ดความรู้วันละนิดวันละหน่อย ชื่อตอนนี้คือ Lingering Night ถ้าแปลแบบจับยัดเข้าอากู๋เลยมันแปลว่า “คืนวันเพ็ญ” จะแปลแบบนั้นก็ไม่ผิด แต่ต้องดูบริบทของเนื้อหาทั้งหมดด้วย    เนื้อหาในตอนนี้ทั้งหมดมันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวอะไรกับคืนวันเพ็ญเลย ซึ่งคำว่า Lingering โดดๆมีอีกความหมายหนึ่งแปลว่า “ใช้ระยะเวลานาน” (Lasting a long time) พอนำมารวมกันตอนนี้จะมีความหมายหมาย คำคืนที่ยาวนาน  https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/lingering **

 

"พาฉันขึ้นเตียงสิ" คำพูดที่รูหยันเพิ่งกล่าวมาทำให้ฉิงเฟิงเปลี่ยนไปในทันที ระดับฮอร์โมนเพศชายพุ่งสูงขึ้นในร่างกายของเขา

ผู้ชายทุกคนจะรู้สัญญาณทันทีที่ได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งพูดออกมาแบบนี้ นั่นหมายความว่าผู้หญิงคนนั้นได้ทอดสะพานให้เขา อย่างน้อยเธอก็มีความรู้สึกให้ผู้ชายคนนี้แล้ว

ผู้หญิงจะไม่มีทางพูดคำว่า "พาฉันขึ้นเตียง" ถ้าเธอไม่ชอบผู้ชายคนนี้

รูหยันชอบฉันเหรอ? ฉิงเฟิงรู้สึกอึ้งและไม่อยากเชื่อตัวเอง

"ตัวโง่งม คุณยังมัวรีรออะไรอยู่อีก ?" รูหยันบ่นด้วยรอยยิ้มอันยั่วยวนเมื่อเธอเห็นอาการประหลาดใจของฉิงเฟิงที่จ้องมองเธอ  ซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์มากทีเดียว

"เอาก็เอา"  แน่นอนว่าฉิงเฟิงจะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป ยิ่งเป็นการเสนอตัวของสาวงาม

ตอนนี้เขารู้สึกมึนเมา เพราะรูหยันที่อยู่ตรงหน้าเขานั่นยั่วยวนและมีเสน่ห์มาก ซึ่งมันให้เขาไฟลุกไปทั้งตัว

ฉิงเฟิงอุ้มรูหยันขึ้นขณะที่เดินไปที่ห้องนอนและวางเธอลงบนเตียง

เตียงใหญ่ สีชมพู

ทั้งฉิงเฟิงและรูหยันถูกปลุกเร้า รูหยันดูเมามากด้วยใบหน้าที่แดงของเธอ ขณะที่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอถูกโอบล้อมรอบไปด้วยความเร่าร้อน เธอรู้สึกหวิวๆเพราะเธอดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป

ภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอล์  พวกเขาทั้งคู่ต่างมึนเมาและเริ่มฉีกเสื้อผ้าของกันและกันตามสัญชาตญาณดิบมนุษย์ของพวกเขา

ห้องสีชมพูถูกผสมไปด้วยฮอร์โมนเพศที่รุนแรง ในขณะที่เสื้อผ้ากระจายอยู่ทั่วทุกที่บนพื้น

ฉิงเฟิงรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังมีความฝันที่น่าตกตะลึง เขาเห็นภูเขาหิมะอันน่าประทับใจและเขาก็พยายามที่จะปีนมันขึ้นไปคว้ามันด้วยมือของเขา  เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกละเอียดละออและนุ่มนวลในขณะที่ผสมผสานไปกับกลิ่นอายอันหวานรอบๆตัวเขา

ทันใดนั้นรูหยันก็รู้สึกเจ็บปวด เธอย่นใบหน้าของเธอขณะที่ขมวดคิ้วด้วยความพยายาม หยดเลือดตกลงบนผ้าปูที่นอน

เธอกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว

หลังความเจ็บปวดที่รุนแรงได้ผ่านไป มันตามมาด้วยความรู้สึกของความสุขที่รูหยันร้องขอมันมากขึ้นอย่างตะกละตะกลาม

ชายหนุ่มหญิงสาวสองคนนี้เข้ากันได้อย่างลึกซึ้งมาก พวกเขาย้ายสนามรบจากห้องนอนไปที่ระเบียงและในที่สุดก็ย้ายไปที่ห้องครัว ... ...

วันรุ่งขึ้น แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างไปที่พื้นและมีแสงลอดออกมาเล็กน้อยเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น

ทั่วทั้งห้องถูกล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายของความอบอุ่นและความเกียจคร้าน

รูหยันลืมตาและมองไปที่ชายที่นอนหลับอยู่ข้างๆเธอ ตอนนี้เธอมีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ ตั้งแต่ที่ความสาวของเธอถูกพรากไปโดยผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่เธอเองก็ต้องการด้วย พวกเขาทั้งคู่ได้มีช่วงเวลาที่ดีด้วยกันทั้งคืน

ความรู้สึกของเธอผสมผสานกันมากขึ้นเมื่อเธอเห็นรอยเลือดบนผ้าปูที่นอน เธอตัดส่วนที่มีรอยเลือดจุดนั้นออกไปด้วยความเจ็บปวดที่ยังคงอยู่ในร่างกายของเธอและวางมันไว้อย่างระมัดระวัง

**ผู้หญิงจีนมักจะเก็บรอยเลือดพรหมจรรย์ไว้เป็นหลักฐานไม่รู้เพราะอะไร**

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกของธอ เธอต้องการเก็บไว้เป็นความทรงจำ

เมื่อรูหยันวางแผ่นที่มีรอยเลือดไว้และหันกลับมา เธอก็เห็นฉิงเฟิงกำลังจ้องมองเธออย่างมูมมาม

"อ้า ! คนบ้า คุณมองอะไร" ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป ในขณะที่กรีดร้องออกมาดังๆ ตั้งแต่ที่เธอตระหนักได้ว่าเธอกำลังเปลือยเปล่า

"คุณพี่สาว พวกเราเคยได้กันมาแล้ว คุณจะกังวลอะไรมากนักละ ?" ฉิงเฟิงมองไปที่เธอในขณะที่ยิ้ม

"คนบ้า คุณจะทำอะไร " รูหยันพูดด้วยความกลัวขณะที่ก้าวถอยหลังเมื่อเธอเห็นการจ้องมองของฉิงเฟิง

"ฉันต้องการอะไร ? แน่นอนสิ ก็ต้องการต่ออีกยกแบบเมื่อคืนไง" ฉิงเฟิงยิ้มขณะที่วิ่งไปหารูหยัน จากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นและโยนเธอลงบนเตียง

ฉิงเฟิงขึ้นค่อมด้านบนของรูหยันดั่งเสือที่หิวโหย แต่เมื่อเขากำลังจะเริ่มเกม โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ซึ่งมันทำให้เขาอารมณ์เสีย

ใครก็ตามที่โทรมาตอนนี้มันคือวัชพืชชัดๆ ทำไมต้องโทรมาในตอนนี้?

ฉิงเฟิงดึงโทรศัพท์ออกมาและพยายามจะกดวางสาย แต่เขาดันกดผิดไปกดปุ่มรับสาย

"ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ??" หลินซู่ถามอย่างสงสัยมาจากอีกด้านของโทรศัพท์

ฉิงเฟิงสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงของหลินซู่  อารมณ์ของเขาดับวูบไปในทันที

พระเยซูเจ้า ! ภรรยาโทรมา !

"บอส คุณโทรหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ " ฉิงเฟิงถือโทรศัพท์และคุยอย่างเงียบๆในมุม

ฉิงเฟิงไม่กล้าที่จะเรียกบอสของเขาว่า ภรรยา โดยตรงทางโทรศัพท์ เพราะหลิวรูหยันก็อยู่ที่นี่ด้วย เขาจะกลายมีปัญหาถ้ารูหยันรู้

"ทำไมเมื่อคืนคุณไม่กลับมาบ้าน" หลินซู่ถามอย่างเย็นชาด้วยความโกรธ

หลินซู่อาศัยอยู่กับฉิงเฟิงตั้งแต่ที่เธอเป็นภรรยาของเขา เธอรู้ว่าเขาไม่ได้กลับบ้านเพราะเธอไม่เห็นเขาอยู่ในบ้านตั้งแต่เช้า

ตั้งแต่แต่งงานกันมา ฉิงเฟิงก็นอนอยู่ที่บ้านเสมอ แม้แต่ในช่วงเวลาที่พวกเขาทะเลาะและกำลังจะหย่ากันเมื่อก่อน

หลินซู่รู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกๆและรู้สึกโหว่งๆเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉิงเฟิงไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน

"บอส เมื่อคืนฉันดื่มหนักไปหน่อย เลยนอนค้างที่โรงแรม" ฉิงเฟิงหาข้ออ้างในขณะที่กำลังขมวดคิ้ว

"เป็นข้อแก้ตัวที่ห่วยมาก" รูหยันขดริมฝีปากของเธอขณะมองเขาด้วยความรังเกียจ

"เหมือนกับว่าฉันได้ยินเสียงผู้หญิง คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นเมื่อคืนนี้หรือเปล่า ? " หลินซู่มีหูที่ไวมากและจับเสียงของรูหยันได้ แม้ว่าเธอจะพูดพึมพำก็ตาม

"บอส เรื่องนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น ฉันเป็นสุภาพบุรุษที่มีเกียรติยศ ฉันจะนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร?" ฉิงเฟิงมองที่รูหยันและส่งสัญญาณให้เธอเงียบๆก่อน

อย่างไรก็ตามรูหยันหัวเราะเยาะและมีความคิดบางอย่างเมื่อเธอได้ยินว่าหลินซู่อยู่ในสายโทรศัพท์

เนื่องจากหลินซู่เป็นศัตรูของเธอ เธอจึงต้องทำอะไรบางอย่างถ้าตอนนี้หลินซู่กำลังโทรหาฉิงเฟิง

"โอ๊ย, ฉิงเฟิง, คุณทำฉันเจ็บ" รูหยันร้องออกมา เสียงของเธออ่อนโยนมากพอที่จะทำให้ผู้ชายมีปฏิกิริยา

"ลี่ฉิงเฟิง คุณไอ้คนเลว คุณกล้านอนกับผู้หญิงคนอื่น" หลินซู่พูดอย่างโกรธเกรี้ยวหลังจากได้ยินเสียงของรูหยัน

"ประธาน ฟังฉันก่อน มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดตอนนี้" ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปและอธิบายด้วยความกังวล

"มาที่บริษัทเดี๋ยว ! มิฉะนั้นมาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น" หลินซู่วางหูโทรศัพท์หลังจากที่พูดเสร็จ ฉิงเฟิงยังคงได้ยินเสียงดังบี๊บๆๆ

เวรแล้ว ภรรยาของฉันโกรธแล้ว ฉิงเฟิงรู้สึกกังวล

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะยัยลูกเจี๊ยบตัวน้อยนี่ที่เล่นซนคนนี้  ฉิงเฟิงจ้องมองที่รูหยันขณะที่ขมวดคิ้ว

เขาจะซั่มเธอทั้งวันทั้งคืนอย่างแน่นอนหากหลินซู่ไม่ได้บอกให้เขารีบไปที่บริษัทตอนนี้

“อ้าว จ้องอะไรอยู่ละ ไหนใครพูดว่าจะนอนกับฉันและทำให้ฉันร้องทั้งวันทั้งคืน?” รูหยันพูดอย่างยั่วยวนขณะที่ยิ้ม

"จิ้งจอกน้อย ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนคราวนี้ ฉันจะมาลงโทษคุณคราวหน้า"

ฉิงเฟิงเดินออกจากห้องนอนของเธอและรีบมุ่งหน้าไปยังบริษัท หลังจากที่เขาเหลือบมองรูหยันด้วยความโกรธ