ตอนที่ 112 มีดาวกี่ดวง? (FREE)

ตัง ยู่หลง ไม่กล้าเชื่อ แต่ไม่ว่าจะด้วยเพราะเหตุใด ตอนนี้ร่างกายของเขาค่อยๆร่วงลงมา

...

 

ฮั่ว คังกัง และ จาง เจ๋อตง อยู่ในอาการตกตะลึงเช่นเดียวกัน รวมถึงผู้เข้าสอบคนอื่นๆด้วย

ฟาง เจิ้งจือ ลอยไปในอากาศและไปอยู่เหนือ ตัง ยู่หลง พอดี โชคไม่ดีที่เท้าของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ไปเหยียบหัว ตัง ยู่หลง พอดีเช่นกัน

เสียงร้องของ ตัง ยู่หลง ยังคงดังก้องอยู่ในจิตใจของทุกคน

 

"มันเป็นไปได้?"

ทุกคนรู้สึกว่าสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ ทำนั้นแปลกเกินไป

อย่างไรก็ตามหลังจากความตกใจได้หายไป ฮั่ว คังกัง ยิ้มออกมาด้วยความเยือกเย็น เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ได้กระโดดไปถึงกลางหน้าผาแล้ว

เขาไม่มีทางย้อนกลับมาได้แน่นอน

ดังนั้น ถึงแม้ ตัง ยู่หลง จะตกลงไป พวกเขาก็ถือว่าชนะการพนันอยู่ดี

แต่ในขณะที่เขากำลังคิดนั่นเอง ฉากอันลึกลับได้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง

หลังจากที่ ฟาง เจิ้งจือ เหยียบลงบนหัว ตัง ยู่หลง แล้ว เขาก็ถอยกลับมาด้วยความรวดเร็ว ทุกอย่างเหมือนตอนที่เขาพุ่งตัวออกไป

รู้สึกราวกับว่า เขาแค่กระโดดไปข้างหน้าและกระโดดถอยหลังกลับมา ทุกอย่างราวกับเขากำลังวิ่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านเท่านั้น

 

"เต๋าแห่งการย้อนกลับ!" จาง เจ๋อตง เป็นคนแรกที่ตะโกนออกมา

"ผนวกดารา! จริงๆแล้วเขาอยู่ในระดับผนวกดารา!" เมื่อผู้เข้าสอบคนอื่นๆเห็นฉากที่เกิดขึ้น พวกเขาร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

เพราะตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ได้ใช้ เต๋าแห่งการย้อนกลับของระดับผนวกดาราออกมา

เมื่อใครก็ตามฝึกถึงระดับผนวกดาราสามารถดึงสิ่งที่สร้างหรือควบคุมเข้าไปยังมิติพิเศษของตนเองได้ รวมถึงสร้างสิ่งที่ตนเองเข้าใจอย่างถ่องแท้ออกมาได้อย่างรวดเร็ว

แค่พลิกฝ่ามือ ภูเขาหายไป พลิกอีกที ภูเขากลับมา

ตัง ยู่หลง กระโจนออกไปโดยอาศัยลมโดยธรรมชาติ แต่ ฟาง เจิ้งจือใช้ลมที่สร้างด้วยตัวเอง แน่นอนว่าลมนี้ถือเป็นของเขา เขาสามารถดึงมันกลับไปในมิติพิเศษได้ตลอดเวลา

และเมื่อมิติพิเศษดึงลมกลับไป ร่างกายของเขาก็ย้ายไปยังจุดเดิมก่อนที่จะสร้างลมขึ้นมา

มันคือเต๋าแห่งการย้อนกับของระดับผนวกดารา!

...

 

ภายนอกมิติพิเศษ ฮัน ฉางเฟิง กำหมัดแน่นในทันที

"เป็นระดับผนวกดาราจริงๆ!"

เมื่อ ฮัน ฉางเฟิง เห็น เขาไม่ได้ตกใจอะไรมากมาย เพราะความจริงหลังจากเขาเห็น ฟาง เจิ้งจือ สามารถเบี่ยงทิศทางของหินได้ เขาก็สามารถคาดการณ์ได้แล้วว่า ฟาง เจิ้งจือ ต้องอยู่ในระดับผนวกดารา

เขาแค่ต้องการบางสิ่งบางอย่างเป็นเครื่องยืนยันเพียงเท่านั้นเอง

"ไม่ต้องสงสัยเลย เขาสามารถควบคุมฝนหินอุกกาบาตได้ ถ้าเขาอยู่ในระดับผนวกดารามันถือเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง!" ผู้คุมสอบคนอื่นๆเข้าใจในทันที

"ข้าไม่เคยนึกมาก่อนว่าการทดสอบกฎแห่งเต๋าจะปรากฎผู้ที่มีความสามารถในระดับผนวกดาราขึ้นมาถึง 2 คน!"

"ข้าเชื่อว่ายังมีอีก!" ฮัน เฉิงฟง พูดขึ้นมาอีกครั้งและจ้องมองไปที่ เหยียน ซิว ที่ยืนอย่างนิ่งเฉยราวกับทุกอย่างนั้นเขารู้อยู่แล้ว

"ผู้อาวุโสฮัน คิดว่า เหยียน ซิว เองก็อยู่ในระดับผนวกดารา?"

"พัดสีทองนั่นเป็นหนึ่งในสมบัติของตระกูลเหยียน ถ้า เหยียน ซิว ไม่อยู่ในระดับผนวกดารา คิดหรือว่าตระกูลเหยียน จะให้เขานำมันออกมา?" ผู้อาวุโสมองไปยังทิศตะวันตกด้วยความนับถือ

"ผู้อาวุโศฮันพูดถูก...ระดับผนวกดารา 3 คน ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยาก!"

...

 

ภายในมิติพิเศษ ตอนแรกท่าทางของ ฮั่ว คังกัง เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดน่ากลัวทันที คิดว่าเด็กจากบ้านนอกนั้นยืนอยู่ในระดับเดียวกับเขาพลันเกิดความอับอายขึ้นมาทันที

"ผนวกดารา?!วันนี้ข้าจะจัดการเจ้าซะ!" ฮั่ว คังกัง ดึงดาบออกมา มันเป็นดาบหยกสีขาว

ไอเย็นแผ่ออกมาจากตัวดาบออกมาอย่างรวดเร็ว

ผู้เข้าสอบเริ่มรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบๆตัวเริ่มลดลง นั่นหมายความว่าตอนนี้ ฮั่ว คังกัง คิดจะต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดที่มี

การต่อสู้ระหว่างผู้ที่อยู่ในระดับผนวกดารา?

มันเป็นเรื่องที่หายากอย่างยิ่ง!

ในทางกลับกัน ฟาง เจิ้งจือ นั้นกลับมีท่าทีสบายๆ แต่เมื่อมองไปที่ดาบของ ฮั่ว คังกัง เขารู้สึกเหมือนถูกมันดึงดูด

สวรรค์ช่างดีต่อข้าเสียจริง...

 

"ตาย!" ฮั่ว คังกัง เคลื่อนไหว ร่างกายกลายเป็นแสงสีขาวพุ่งไปหา ฟาง เจิ้งจือ ถ้าใครสังเกตุให้ดีจะเห็นว่าแสงที่พุ่งไปนั้นเกิดจากน้ำแข็ง

ใช้หมอกน้ำแข็งเพื่อเพิ่มความเร็ว ฮั่ว คังกัง ไม่คิดจะถอยกลับอีกแล้ว

ทันใดนั้น เขาก็พุ่งมาถึงหน้า ฟาง เจิ้งจือ

เมื่อชนชั้นสูงจะฆ่าฟันกันนั้น พวกเขาหวังจะจัดการศัตรูให้ได้ภายในครั้งเดียว

ฟาง เจิ้งจือ มองไปยัง ฮั่ว คังกัง และมองไปที่ดาบที่กำลังพุ่งมาที่คอเขา พลันเหยียดยิ้ม เขาไม่ค่อยชอบจะสู้ตรงๆเท่าไหร่นัก เพราะเขาไม่ค่อยมีประสบการณ์ในการต่อสู้ระยะใกล้เท่าไหร่

อีกทั้งในโลกก่อนเขาเองก็เป็นเพียงคนธรรมดาไม่เคยต่อสู้แม้แต่น้อย

ในชีวิตของเขา ถึงแม้เขาจะฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ก็อยู่เพียงหมู่บ้านเล็กๆเท่านั้น ไม่มีใครสอนเทคนิคการต่อสู้ให้เขา ทุกอย่างเขาคิดค้นด้วยตัวเองทั้งสิ้น

 

ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกช่วยไม่ได้

เขาเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง แต่การเคลื่อนไหวของเขายังไม่เฉียบคมพอ

"ก่อนอื่นหลบ จากนั้นต่อยหน้า..."

ฟาง เจิ้งจือ พึมพัม จากนั้นก็หลบในทันที

...

 

ฮั่ว คังกัง รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ระเบิดขึ้นบนใบหน้า!

"ตูม!" เสียงดังก้อง ตามมาด้วยลมที่พัดอย่างรุนแรง ทั้งหมดที่ทุกคนเห็นคือ ร่างหนึ่งพุ่งไปหน้า ฟาง เจิ้งจือ แต่ร่างนั้นกลับกระเด็นออกไปและกระแทกลงกับพิ้น

 

ฮั่ว คังกัง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งหมดที่เขาเห็นคือมีร่างหนึ่งปรากฎขึ้นตรงหน้า เขากระเด็นออกไปและกระแทกลงกับพิ้น

เขามองเห็นท้องฟ้าที่อยู่ด้านหน้า

ความเจ็บปวดบนใบหน้าแทบทำให้เขาอยากร้องไห้ออกมา เขาพยายามกลั้นใจ และเตรียมจะหยิบดาบขึ้นมา ทันใดนั้นหน้าอกของเขาถูกเหยียบทำให้เขาขยับตัวไม่ได้

"เจ้า.." ฮั่ว คังกัง ไม่เข้าใจ เขาทั้งคู่อยู่ระดับผนวกดารา แต่เขาดูเหมือนจะทำอะไร ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้เลย

"เจ้าช้าไปหน่อยนะ!" ฟาง เจิ้งจือ มองลงไปที่ ฮั่ว คังกัง ด้วยความดูถูก การต่อสู้ที่ไร้ความปราณี เขาไม่คิดจะให้มันยืดเยื้อ

ผู้เข้าสอบรอบๆที่เตรียมตัวจะเห็นการต่อสู้ชั้นสูง ต่างตกตะลึง มันไม่เร็วเกินไปหน่อยหรือ?

มองไปที่ ฮั่ว คังกัง ที่ถูกเหยียบอยู่โดย ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีใครสักคนที่เรียกสติของตัวเองกลับคืนมาได้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

 

ความเร็ว?! ใบหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยความตกใจ เขาพยายามจะนึกเรื่องทุกอย่างให้ออก เขาเชื่อว่าความเร็วของเขานั้นยากที่จะหาใครเกินแล้ว แต่เมื่อเทียบกับ ฟาง เจิ้งจือ ที่รวดเร็วอย่างกับผีแล้วนั้น...

 

เขารู้สึกว่าตัวเองไร้พลังราวกับเด็กทารกที่พึ่งหัดเดิน

ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความเร็ว?!

ฮั่ว คังกัง รู้สึกขมขื่นทันที ตั้งแต่เด็กเขาเคยแต่รังแกผู้อื่นเพียงอย่างเดียว แต่ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนไม่ได้ใช้อะไรมากมาย ใช้แค่ความเร็วทำให้เขาแพ้อย่างราบคาบ

เขารู้สึกเหมือนถูกรังแก..

 

"ข้าแพ้! ข้าไม่ต้องการจะเป็นเหมือน จาย หยงเฟิง ที่ต้องการจะรู้ว่าตัวเองแพ้ได้ยังไง! ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้ามีพลังอยู่ในระดับไหนกันแน่?" ฮั่ว คังกัง กัดฟันถามคำถามที่เขาไม่อยากถามที่สุดออกมา

"ข้าไม่รู้จริงๆ" ฟาง เจิ้งจือ พูดความจริง ไม่มีใครเคยถามเรื่องนี้กับเขามาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เรื่องเลย

"เจ้าไม่รู้?! ได้ๆ...ให้ข้าบอก ในมิติพิเศษของข้ามีดวงดาวทั้งหมด 3 ดวง ข้าเข้าถึงวิถีแห่งเต๋าด้วยน้ำ ดังนั้นข้าจึงมีความเชี่ยวชาญด้านน้ำ หมอก และน้ำแข็ง ทั้งหมดเป็น 3 รูปแบบ! เจ้ามีดาวทั้งหมดกี่ดวง?"

"มีดาวกี่ดวง?"  ฟาง เจิ้งจือ นึกถึงผลไม้นับไม่ถ้วนที่อยู่บนต้นไม้ในมิติพิเศษของเขา หรือมันคือดวงดาวที่ ฮั่ว คังกัง หมายถึง?

"ข้าไม่เคยนับมัน น่าจะประมาณ 200 ละมั้ง!"

"200!" ฮั่ว คังกัง ตัวแข็งไปทันที เหลือบมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เขาอยากจะพูดออกมาเหลือเกิน

เจ้าต้องโกหกแน่ๆ?!

 

เพจหลัก : Double gate TH