บทที่ 140 คุณแพ้แล้ว ถึงเวลาไปแก้ผ้าวิ่ง

บทที่ 140 คุณแพ้แล้ว ถึงเวลาไปแก้ผ้าวิ่ง

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บ

https://amnovel.com/cat.php?id=58

https://www.thai-novel.com/?page_id=220202&preview=true

 

"นี่คือสลัดผลไม้ที่ฉันทำ ทุกคนมาลองชิมดู" ฉิงเฟิงยิ้มเบาๆขณะที่เขานำเสนอสลัดผลไม้ให้ทุกคนได้ลิ้มลอง

ผู้ชมคนแรกคือหลินซู่ เธอเป็นภรรยาของเขาและเป็นคนแรกที่ได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะนี้

หลังจากได้ลองชิมเชอร์รี่แล้วหลินซู่ก็หลงใหล เธอตะลึงเพราะสลัดผลไม้อร่อยมาก

"ที่รักของฉันเก่งที่สุด สลัดผลไม้ที่เขาทำนั้นอร่อยมากๆ " หลินซู่คิด เธอหลงใหลมันอย่างเต็มที่

"แอปเปิ้ลมีรสชาติอร่อยยิ่งกว่าที่ผู้จัดการเฉินทำ"

"ใช่ เชอร์รี่ก็เยี่ยมยอดมากเช่นกัน มันเรียบเนียนเหมือนไม่มีเมล็ดเลย มันอร่อยมาก"

"น้ำสลัดก็หอมและหวาน มันทำจากน้ำผลไม้ นี่คือสลัดผลไม้ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยลิ้มรส"

ผู้คนรอบข้างต่างหลงใหลในรสชาติสลัดผลไม้ของฉิงเฟิง พวกเขาเต็มไปด้วยการสรรเสริญและหลงใหลแบบเดียวกับหลินซู่

หน้าตาอันงดงามของหลินซู่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เธอยกนิ้วให้ฉิงเฟิง สลัดผลไม้ที่สามีของเธอทำนั้นดีมาก มันอร่อยมากกว่าที่เฉินหยางทำ

ผู้ชมเป็นนักชิมและผู้ตัดสินที่ดีที่สุด ทุกคนคิดว่าสลัดผลไม้ของฉิงเฟิงรสชาติดีกว่า ผู้ชนะก็คือฉิงเฟิงโดยไม่ต้องสงสัย

เฉินหยางไม่เชื่อและหยิบสลัดผลไม้ขึ้นมาเพื่อลิ้มรสชาติ

หลังจากชิมสลัดแล้วเฉินหยางก็ตะลึงด้วย สลัดผลไม้ของฉิงเฟิงอร่อยมาก มันอร่อยกว่าสลัดผลไม้ของเขาและอร่อยยิ่งกว่าของอาจารย์เขาในประเทศฝรั่งเศส

"แพ้.........ฉันแพ้" เฉินหยางมึนงงและหดหู่

เขาภูมิใจในสลัดผลไม้ที่เขาทำmujl6f เขากลายเป็นซีอีโอของห้างเทียนหัวเนื่องจากสลัดผลไม้แสนอร่อยที่เขาทำและความสัมพันธ์ของเขากับเฉินเทียนหัว

แต่ตอนนี้สลัดผลไม้ที่เขาภูมิใจมากที่สุดก็แพ้ฉิงเฟิง นี่มันทำให้เขาหดหู่

"คุณแพ้แล้ว ถึงเวลาที่จะต้องไปวิ่งเปลือยกายแล้ว"  ฉิงเฟิงกล่าวด้วยเอามือไขว้หลัง

ทั้งสองได้เดิมพันกันว่าใครแพ้จะต้องไปวิ่งเปลือยกาย ตอนนี้เฉินหยางแพ้ไปแล้ว เขาก็ต้องไปแก้ผ้าวิ่ง

"ฉันไม่ยอมรับความพ่ายแพ้" เฉินหยางพูดเสียงดังขณะที่สีหน้าเปลี่ยนไป

เขาไม่ต้องการวิ่งเปลือยกาย ถ้าเขาทำอย่างนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะมีหน้ามาทำงานที่ห้างเทียนหัวได้อีก มันน่าอายเกินไป

ดังนั้น แม้ว่าเฉินหยางจะรู้ว่าสลัดผลไม้ของเขาไม่อร่อยเท่าของฉิงเฟิง แต่เขาก็ยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้

"คุณไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เราตกลงกันแล้ว ผู้แพ้ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ทำไมคุณถึงไม่ยอมรับ ?"

ฉิงเฟิงยิ้มเยาะเย้ยด้วยความรังเกียจ

เขาดูถูกคนอย่างเฉินหยาง ชายคนนี้ช่างไร้ยางอาย เขาปฏิเสธที่จะแก้ผ้าวิ่งแม้ว่าเขาแพ้

"สลัดผลไม้ไม่เพียงต้องอร่อยเท่านั้น แต่ยังต้องมีคุณค่าทางโภชนาการด้วย ฉันปอกเปลือกผลไม้ แต่คุณไม่ได้ปอก ดังนั้นผมไม่แพ้" เฉินหยางเลิกคิ้วขึ้นและประท้วงดังๆ

"ไอ้โง่เอ้ย คุณเป็นพ่อครัว แต่คุณกลับไม่รู้ว่าส่วนที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากที่สุดของแอปเปิ้ลก็คือเปลือกของมัน " ฉิงเฟิงยิ้มเยาะด้วยความรังเกียจ

คนส่วนใหญ่เอาเปลือกของแอปเปิ้ลออกก่อนกินเพราะไม่ทราบว่าเปลือกนั้นมีสารอาหารมากที่สุด มันเป็นการเสียของถ้าไม่กินเปลือก

นอกจากนี้ ผิวแอ็ปเปิ้ลยังประกอบด้วยเพกตินมากมาย เพคตินทำความสะอาดลำไส้ นอกจากนี้ยังเป็นประโยชน์ต่อการลดน้ำหนักและผิวพรรณ

**เพกทิน (pectin) เป็นพอลิแซ็กคาไรด์ (polysaccharide) ประเภท heteropolysaccharide มีหน่วยย่อย คือกรด กาแล็กทูโรนิก (D-galacturonic acid) ประมาณ 65% โดยน้ำหนัก) และเมทิลการแล็กทูโรเนต และน้ำตาลหลายชนิด เช่น rhamnose, galactose, arabinose พบตามธรรมชาติในผนังเซลล์ของพืช (plant cell wall) และรอยต่อระหว่างผนังเซลล์ โดยรวมตัวอยู่กับเซลลูโลส (cellulose) ทำหน้าที่ยึดเกาะผนังเซลล์ให้ติดกันคล้ายเป็นซีเมนต์ **

เพคตินที่พบในพืช ประกอบด้วยสาร 4 ชนิด คือ

• โพรโทเพกทิน (protopectin)
• กรดเพกทินิก (pectinic acid)
• เพกทิน (pectin)
• กรดเพกทิก (pectic acid)

 

"คุณแพ้แล้ว ผู้แพ้ควรยอมรับความพ่ายแพ้  ไปและไปแก้ผ้าวิ่งซะ  อย่าทำให้พวกเราต้องดูถูกคุณมากไปกว่านี้"

ฉิงเฟิงกล่าวด้วยเอามือไขว้หลัง

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น "คุณครับ นี่มันเป็นแค่เรื่องขำๆ คุณเห็นแก่หน้าฉันจบๆกันไปได้ไหม ?"

จากนั้น ชายวัยประมาณ 40 ปีคนหนึ่งที่สวมชุดสูทก็ปรากฏตัวขึ้น

ชายคนนั้นเชิดศีรษะขึ้นสูงและเดินเข้ามาด้วยลักษณะของผู้ปกครอง เขาเห็นได้ชัดว่าเป็นบอสใหญ่

ทำไมฉันต้องเห็นแก่หน้าคุณ คุณเป็นใครละ?

ฉิงเฟิงยิ้มเยาะและไม่สนใจผู้ชายวัยกลางคนคนนี้

เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะให้เฉินหยางวิ่งเปลือยกายวันนี้ นี่คือการลงโทษในการตามจีบภรรยาของเขา ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของเขาได้

"คุณอาจจะไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันขอแนะนำตัวเอง ฉันชื่อเฉินเทียนหัว ฉันเป็นเจ้าของห้างนี้"

ชายวัยกลางคนยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ

เขาเป็นเจ้านายของห้างเทียนหัวแห่งนี้ซึ่งมีมูลค่าหนึ่งร้อยล้าน หลายๆคนเมื่อเห็นเขาก็เลียแข้งเลียขา

"ขอโทษนะแต่นี่เป็นการเดิมพันระหว่างฉันกับเฉินหยาง ผู้แพ้ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ เขาต้องแก้ผ้าวิ่งในวันนี้"

"คุณปฏิเสธที่จะไว้หน้าฉัน ?"

"หน้าคุณมีค่ามากนักรึไง ?

ฉิงเฟิงยิ้มเบาๆแบบไม่แคร์

ทุกคนส่วนใหญ่เลียแข้งเลียขาเฉินเทียนหัว, แม้กระทั่งกลัวเขา แต่ฉิงเฟิงไม่ได้กลัวเขาเลย

"คนร่ำรวยแบบฉันมีคอนเนคชั่นกับวงการใต้ดิน คุณไม่ควรทำให้คนอย่างฉันโกรธนะ"

เฉินเทียนหัวขู่และมีความโกรธโผล่เข้ามาในแววตาของเขา

เขามาที่นี่และเริ่มธุรกิจที่เมืองทะเลตะวันออกนี้ตั้งแต่เขาอายุยังน้อย หลังจากหลายสิบปีผ่านมา ในที่สุดเขาก็กลายเป็นเศรษฐี เขาไม่เพียงแต่ใช้สติปัญญาแต่ยังเชื่อมต่อใต้ดินของเขา

"คุณไม่ควรจะมาแข่งความมั่งคั่งกับฉัน" ฉิงเฟิงยิ้มเบาๆด้วยความรังเกียจ

ตอนนี้เขามีเงินในบัญชีธนาคารกว่า 150 ล้านหยวน เขาสามารถซื้อห้างนี้ยังได้

ถ้าเฉินเทียนหัวไม่มีเหตุผล เขาก็จะสอนบทเรียนให้เขาอีกคน

"พ่อหนุ่มดูจากเสื้อผ้าของคุณ ฉันสามารถบอกได้เลยคุณเป็นคนจน คุณอ้างว่าจะรวยกว่าฉัน ? เพ้อเจ้อ"

เฉินเทียนหัวยิ้มอย่างเย็นชาและมองด้วยความชิงชัง

เสื้อผ้าของฉิงเฟิงอย่างมากก็ 20 หยวน คนแบบนี้จะรวยกว่าเขาได้อย่างไร? มันเป็นเรื่องตลก

"ทำไมเราไม่พนันกันหน่อยละ ? ถ้าฉันมีเงินในบัญชีธนาคารมากกว่าคุณ คุณจะต้องเห็นด้วยกับการให้เฉินหยางแก้ผ้าวิ่ง แต่ถ้าเงินของฉันน้อยกว่าของคุณ ฉันจะไว้หน้าคุณ เฉินหยางไม่ต้องแก้ผ้าวิ่ง"

ฉิงเฟิงบอกข้อเสนอของเขาและยิ้มเบาๆ

ฉิงเฟิงไม่ได้ต้องการเดิมพันแต่เขารู้สึกหงุดหงิดกับเฉินเทียนหัวมาก ดังนั้นฉิงเฟิงจึงต้องการที่จะใช้เงินเพื่อตบหน้าเขา

"ตกลง ฉันจะเดิมพันกับคุณ"

เฉินเทียนหัวยิ้มอย่างภาคภูมิใจและขอให้ให้พนักงานเอาโน๊ตบุ้คมา

เขาป้อนข้อมูลบัญชีธนาคารของเขาลงในโน๊ตบุ้คและกล่าวกับฉิงเฟิงว่า "ดูเอา ฉันมีเงิน 20 ล้านหยวนในบัญชีธนาคาร"

เฉินเทียนหัวมีทรัพย์สินมูลค่าประมาณ 120 ล้านหยวน แต่เขามีเงินในบัญชีธนาคารเพียง 20 ล้านเท่านั้น ส่วนที่เหลืออีก 100 ล้านหยวนเป็นสินทรัพย์ถาวรในห้างเทียนหัว

กล่าวคือ ถ้าเขาขายห้างเทียนหัว มันจะมีมูลค่าประมาณ 100 ล้านหยวน แต่ห้างนั้นเป็นต้นทุนคงที่และไม่สามารถนับเป็นเงินสดได้

"แค่ 20 ล้านหยวนนี่คือมากแล้ว ?  กระจอกสิ้นดี " ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและดูไม่แยแส

เขามีเงินกว่า 150 ล้านหยวนในบัญชีของเขาจากการขายหยกจักรพรรดิหยก เฉินเทียนหัวต้องรู้สึกอับอายแน่ถ้ามาเบ่งต่อหน้าฉิงเฟิง