Chapter 148: อย่าปล่อยเขาสวมชุด
Chapter 148: อย่าปล่อยเขาสวมชุด
อาติคัสนั้นไม่ได้ระวังตัวกับการโจมตีอย่างฉับพลันของหวังหยู่และเขาก็กรีดร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก “จับกุมฆาตกรซะ!”
แม้ว่าเสียงกรีดร้องของอาติคัสนั้นจะไม่ได้ดัง ระบบนั้นก็ทำให้NPC ตัวอื่นในค่ายได้ยินเสียงตะโกนของเขา
อัศวินในค่ายก็รีบถาโถมเข้าหาในทันที เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงอาติคัสร้องออกมา
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ผู้เล่นทุกคนที่อยู่ในปาร์ตี้ก็ได้รับเควสที่คล้ายคลึงกันจากการแจ้งเตือนจากเอกรังสีรุ่งอรุณ
{จแงเตือนระบบ : คุณได้รับเควสจากหัวหน้าปาร์ตี้ของคุณ ยื้ออัศวินไว้จนกระทั่งอาติคัสจะถูกสังหาร รางวัล 10เหรียญทอง}
{อัศวิน (ระดับ25)(ชั้นยอด)}
พลังชีวิต : 50000
มานา : 20000
สกิล : [การฟาดฟันศักดิ์สิทธิ์] [การพุ่งเข้าชนของอัศวิน] [การรักษาอันยอดเยี่ยม]
ตั้งแต่ที่ผู้เล่นทั้งหมดนั้นทำเควสของพวกเขาเสร็จ มันก็ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะตายหรือไม่ ไม่ต้องพูดถึงรางวัลที่จะได้รับเงิน 10เหรียญทองกับเควสหใม่นี้เลย ผู้เล่นก็ตั้งแถวป้องกันกับอัศวินที่บุกเข้ามาหา
อัศวินพวกนี้คล้ายคลึงกับมอนสเตอร์ในดันเจี้ยน พวกเขานั้นมีระดับขึ้นอยู่กับผู้เล่น
ตั้งแต่ที่ผู้เล่นทั้งหมดที่อยู่ที่นี่นั้นมีระดับ 20 อัศวินจึงเป็นมอนสเตอร์ ระดับ 25
แท็งค์ที่อยู่แถวหน้านั้นยกโล่ของเขาขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีระลอกแรกของอัศวิน ในขณะที่แถวหลังนั้นส่งเวทย์โจมตีกลับไป ผู้เล่นนั้นก็ปิดเส้นทางของอัศวินอย่างสบายๆ ป้องกันไม่ให้พวกมันเข้ามาด้านในได้
ด้านในเต็นท์ อาติคัสนั้นจ้องอย่างโกรธเคืองใส่หวังหยู่ เมื่อเขานั้นสั่นไปด้วยความกราดเกรี้ยว เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่ ‘ผู้ที่ศรัทธา’ จะเปลี่ยนกลายเป็นคนที่ทำตัวไร้มารยาทเช่นนี้
หวังหยู่นั้นออกจากปาร์ตี้ไปเมื่อเขาโจมตีอาติคัส ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเอกรังสีรุ่งอรุณและคนที่เหลือ
ห้าคนที่อยู่รอบข้างอาติคัสก็เริ่มที่จะโจมตี!
{กัปตันอัศวิน อาติคัส (ระดับ 35)(บอสระดับเงิน)(ชั้นยอด)}
พลังชีวิต : 200000
มานา : 50000
สกิล : [สังหาร] [การฟาดฟันศักดิ์สิทธิ์]
หวังหยู่รู้สึกสับสนอย่างมากเมื่อเขามองไปยังค่าสถานะของอาติคัส เขานั้นเคยสู้กับบอสช่วงท้ายเกมแบบซุส สำหรับเควสนี้ แต่ในตอนนี้เขากำลังสู้กับบอสระดับเงิน ที่ไม่ได้สวมอุปกรณ์สักชิ้นเดียว…
เขานั้นไม่รู้ว่านี้คือความลับในการต่อสู้กับอาติคัส นักรบชั้นสูงแบบอาติคัสนั้นจะสวมชุดเกราะเมื่อเขาอยู่ในช่วงการต่อสู้ ถ้าหวังหยู่นั้นพยายามที่จะต่อสู้ตลอดทางไปยังเต็นท์ของอาติคัส เขาก็ยังคงมีเวลาในการสวมชุดเกราะในขณะที่หวังหยู่สู้กับอัศวินในค่าย เมื่อเขาสวมชุดเกราะเสร็จ อาติคัสนั้นจะกลายเป็นบอสระดับทอง
ด้วยเหตุนี้นี่เอง นี่จึงเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการลอบเข้าไปในค่ายแบบที่หวังหยู่ทำ….
“ไอ้นอกรีตโสโครก กล้าดียังไงที่ทรยศเทพเจ้าหลังจากความกรุณาของท่านที่แสดงต่อนาย!”อาติคัสชี้ไปที่หวังหยู่ แล้วเขาก็ตะโกนขึ้น
“นี่มันเหตุผลบ้าอะไรกันเนี่ย? นายคิดเหรอว่าคำพูดจะทำให้มันแตกต่างออกไปในตอนนี้หน่ะ?”หวังหยู่เยาะเย้ย
“เตรียมลิ้มรสความกราดเกรี้ยวของท่านลอร์ดผู้ทรงอำนาจซะ!”อาติคัสตะเบ็งเสียงออกมา และเขาก็หันกลับและพุ่งเข้าไปที่มุมของเต็นท์
มันคือมุมที่ชุดเกราะแลดาบยาวของเขาอยู่ แต่หวังหยู่จะปล่อยให้เขาสวมชุดเกราะได้ยังไงกัน? หวังหยู่ก็พุ่งไปด้านหน้าแล้วเขาก็ใช้ [หมัดกระแทก] จับไปที่อาติคัสอย่างแน่นหนา
ไม่สำคัญว่าอาติคัสจะพยายามมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถที่จะสะบัดหวังหยู่หลุดออกมาได้ มันเหมือนกับว่ามือของหวังหยู่นั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาติคัส
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น อาติคัสก็หนักลับและพยายามที่จะสู้กับหวังหยู่ในการต่อสู้ระยะประชิด
ไม่ว่าจะ [สังหาร] หรือ [การฟาดฟันศักดิ์สิทธิ์] ทั้งสองสกิลนั้นก็จำเป็นที่จะต้องมีดาบยาว ก่อนที่เขาจะสามารถใช้งานพวกมันได้...
โดยปราศจากสกิลหรืออุปกรณ์ อาติคัสนั้นก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเด็กน้อยที่ไม่มีอันตรายต่ออำนาจอันทรงพลังของหวังหยู่ เขาสามารถที่จะทำได้เพียงยอมรับการโดนทำร้ายอันรุนแรงของหวังหยู่เท่านั้น
หวังหยู่ก็รับหมัดของอาติคัสอย่างสบายๆ แล้วพลิกเขาทุ่มลงพื้นดินและก็เหยียบลงบนหน้าของเขาด้วย [เทพเจ้าสายฟ้าเหยียบย่ำ]
-2189
“เย็..เหี้..!”อาติคัสตะโกนอย่างโกรธเคือง เมื่อเขาพยายามที่จะลุกขึ้นยืนและโจมตีอีกครั้ง…
หวังหยู่ก็จับไปที่เอวของเขาอีกครั้งหนึ่ง และเตะเข้าใส่หน้าแข้งของเขา แล้วเขาก็พลิกอาติคัสอีกครั้งหนึ่ง…
-2164
หวังหยู่ก็กระทืบอาติคัสอีกครั้ง และเตะเข้าที่หัวของเขาอีกหลายครั้ง
-1687
-2222
-2342
-100
สามครั้งแล้ว…เขานั้นถูกโยนลงบนพื้นสามครั้ง…และซัดหมัดเข้าที่อกสองครั้ง
สี่ครั้ง..ที่ใบหน้าของเขา…
ห้าครั้ง…ที่หน้าแข้ง…
หวังหยู่ซัดอาติคัสอย่างโหดร้ายแล้วหลอดพลังชีวิตของเขาก็ค่อยๆลดลงอย่างช้าๆ…
สี่ลูกบอลศักดิ์สิทธิ์สับสนอย่างสมบูรณ์กับฉากที่เกิดขึ้น
แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าหวังหยู่นั้นเป็นปีศาจที่ทรงพลัง พวกเขาก็ไม่ได้คิดว่าจะทรงพลังขนาดนี้! แม้กระทั่งบอสชั้นยอดระดับเงิน ก็ไม่ได้ต่างไปจากกระสอบทรายในสายตาของหวังหยู่...
แม้กระทั่งผู้เล่นที่ชาญฉลาดแบบเอกรังสีรุ่งอรุณก็ไม่กล้าที่จะพูดว่าเขาเคยเห็นอะไรแบบนี้ในชีวิตเขามาก่อน
อาติคัสนั้นมีรูปแบบการโจมตีเพยีงรูปแบบเดียวโดยปราศจากดาบของเขา...แต่การโจมตีที่หยาบและตื้นเขินแบบนั้นมันยากมากที่จะทำร้ายหวังหยู่...
“นี่มันบอสเหี้..อะไรเนี่ย…มันเป็นขยะชัดๆ!”หวังหยู่พึมพำอย่างไม่มีความสุข
“เหี้...พี่มันเป็นปีศาจ!”สี่ลูกบอลศักดิ์สิทธิ์ตะโกนออกมาพร้อมกัน พวกเขานั้นถอนหายใจอย่างโล่งอกที่รับรู้ว่าพวกเขานั้นไม่ได้เป็นศัตรูกับหวังหยู่ มิฉะนั้นชะตากรรมของพวกเขาก็คงไม่ได้ดีไปกว่าอาติคัส
“ฮ่า!”
อาติคัสก็ตะเบ็งเสียงออกมาอย่างดังก้อง เมื่อพลังชีวิตของเขาต่ำกว่า 30% แต่หวังหยู่ก็กระโดดถอยหลังออกมาเมื่อเขาตะโกนเสียงดัง
“เขากำลังจะเปลี่ยนร่าง!”หวังหยู่รีบตะโกน
มันแตกต่างจากที่เขาคาดการณ์ไว้ อาติคัสนั้นไม่ได้แปลงร่าง แต่เขานั้นหันกลับและวิ่งเข้าหาชุดเกราะและอาวุธของเขาอีกครั้งหนึ่ง…
“…”
บอสตัวนี้ช่างดื้อรั้นจริงๆ…เขายังพยายามที่จะสวมชุดอุปกรณ์หลังจากโดนหวังหยู่ทำร้ายอย่างรุนแรง
แต่มันแสดงให้เห็นว่าอุปกรณ์ที่อยู่ตรงมุมเต็นท์นั้นสำคัญขนาดไหน และหวังหยู่ก็จะไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้สวมมัน หวังหยู่ก็ใช้ [การเคลื่อนย้ายแห่งพระอาทิตย์ตกดิน] ปรากฏขึ้นด้านหน้าอาติคัสและพยายามที่จะขว้างเขาลงบนพื้นอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้คาดว่าเขาไม่สามารถที่จะขยับอาติคัสได้แม้แต่นิดเดียว
“อะ!”หวังหยู่ประเมินความแข็งแกร่งของอาติคัสต่ำไปและแทบจะถูกเขาลากไปพร้อมๆกัน
แม้ว่าสกิล [เข่าลอย] ของนักต่อสู้นั้นจะสามารถขัดเวทย์และการกระทำของศัตรูได้ มันก็จำเป็นที่จะต้องมีชุดการกระทำเพื่อใช้งานมัน มันจำเป็นที่จะต้องให้ผู้เล่นยกเข่าของพวกเขาขึ้นและทำท่าเพื่อที่จะทำให้มันใช้งานได้!
ตามปกติแล้ว มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับมอนสเตอร์ที่พุ่งเข้าใส่ผู้เล่น นอกจากมันจะวิ่งหนี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีอาติคัสที่กำลังวิ่งหนีด้วยความเร็วสูงสุด หวังหยู่ก็ไม่มีทางอื่นที่จะตามจับเขาได้ทัน ไม่ต้องพูดถึง [เข่าลอย] เลย…
เมื่อเห็นอาติคัสกำลังวิ่งเข้าหาชุดเกราะของเขา หวังหยู่ก็ตะโกนอย่างไม่รีรอ “พวกนายกำลังดูอะไรอยู่? รีบหยุดเขาเร็วเข้า! อย่าปล่อยเขาสวมชุดได้!”
