Chapter 287: อย่าไปยุ่งด้วย
Chapter 287: อย่าไปยุ่งด้วย
“หลังจากการตรวจสอบกายภาพเสร็จลง ใครบางคนก็จะทำหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการ ใครบางคนก็จะมาและมีหน้าที่ในการรับผิดชอบในการจัดแบ่งที่พักอาศัยของนาย ภายหลัง จะมีใครบางคนไปเยี่ยมนาย ดังนั้นนายควรที่จะร่วมมือในภารกิจอื่นด้วย”เซียซุนพูด
อย่างไรก็ตาม หลังจากเซียซุนพูดเสร็จ เจียงลู่ฉีก็ยังยืนนิ่งเงียบและไม่มีท่าทีอะไรออกมา เขานั้นไม่ได้มีเจตนาที่ส่งนักวิทยาศาสตร์ทั้งหมดให้
เซียซุนขมวดคิ้ว “ฉันขอโทษ”
เจียงจู้อิงจ้องไปที่เจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่คนนั้นรู้สึกหงุดหงิด แต่โชคร้ายเขาไม่มีทางเลือกอื่น “ผมนั้นหุนหันพลันแล่นมากเกินไป และผมหวังไว้คุณจะยกโทษให้กับผม”
“โอ้” เจียงลู่ฉียิ้ม
“ปืนของผมละ”เจ้าหน้าที่พูด
เจียงลู่ฉีนั้นไม่ได้มีเจตนาที่จะสู้กับคนเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงเขวี้ยงปืนพกกลับไปให้เจ้าหน้าที่และพูดเสียงเบา “อย่าทำตัวหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีกละ”
เจ้าหน้าที่หยิบปืน แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“พี่จู้อิง….”ฉินหนานหนานนั้นกุมเสื้อของเจียงจู้อิงไปแบบไม่อยากปล่อยไปตลอดทาง เธอนั้นนั่งดูอนิเมะกับเจียงจู้อิงอยู่เสมอๆ สุดท้ายแล้วเธอนั้นก็เป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
“ไม่ต้องกังวลไป ให้พวกเขาบอกที่อยู่ของเธอมา และฉันจะไปเล่นกับเธอทุกวันเอง”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียซุนขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าช่องเก็บของของเธอนั้นจะเต็มไปด้วยอาหารก็ตามที พวกเธอก็ไม่สามารถที่จะอนุญาตให้พวกเขากินเสบียงของพวกเธอได้ทั้งหมด นอกจากนี้ เนื่องจากเหตุขัดแย้งที่เกิดขึ้น มีใครคนหนึ่งนั้นทรยศกองทัพและเอาทรัพยากรไปจำนวนอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม นักวิทยาศาสตร์เหล่านี้ดื้อรั้นเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นที่จะหยุดฉินหนานหนานได้ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอนั้นจึงจำเป็นต้องสุภาพกับนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้ทั้งหมด
หลังจากเดินมาสักระยะ หัวใจเจ้าหน้าที่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่เขาก็รู้สึกละอายใจอย่างมากไปด้วยเช่นกัน
“ผู้รอดชีวิตพวกนี้ไม่รู้จักพอ”เซียซุนพูดอย่างเย็นชา “หลังจากวันโลกาวินาศ ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติทุกประเภทนั้นปรากฏขึ้น อย่าไปยุ่งกับพวกเขา…”
เธอนั้นพบกับคนจำนวนมากแบบเจียงลู่ฉี ในความคิดของเธอ เธอไม่ควรที่จะเสียเวลาไปยุ่งกับค thriving. นพวกนี้เลยแม้แต่น้อย
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เจ้าหน้าที่ก็พยักหน้า
หลังจากที่เซียซุนจากไป ท่าทีของกัปตันหลี่ก็เปลี่ยนไปอีกครั้งหนึ่ง “นายมากับฉัน” กัปตันหลี่นั้นใช้น้ำเสียงของเจ้าหน้าที่ เขาก็ไม่ได้พูดอย่างเป็นมิตรอีกแล้ว
ซูฉางชิงก็สังเกตเห็นท่าทีของกัปตันหลี่เปลี่ยนไป ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจด้วยน้ำเสียงต่ำ “พี่เจียง พวกเรานั้นยั่วยุผู้หญิงคนนั้นไป บางทีเธออาจไม่ต้องการที่จะจัดการกับพวกเรา แต่ฝ่ายของเธอนั้นจะทำให้เรื่องมันยากขึ้นอย่างแน่นอน…”
ซูฉางชิงพูด “พี่ไม่รู้ตัวตนของเธอเหรอ ที่จริงแล้ว เธอนั้นเป็นหลานสาวของนายพลผู้โด่งดัง”
“หลานสาว?”เจียงลู่ฉีพยักหน้า ในความเป็นจริง เขานั้นคาดคิดว่าตัวตนของเธอนั้นพิเศษออกไป แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอนั้นจะเป็นหลานสาวของนายพล เขานั้นเคยฆ่าลูกของกรรมการมาก่อนแล้ว ไม่ต้องพูดถึงหลานสาวเลยแม้แต่นิดเดียว
“พวกเราควรที่จะระมัดระวังในอีกหลายวันต่อมานี้และตรวจสอบสถานการณ์ก่อนเป็นอย่างแรก”ซูฉางชิงพูด
พวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะกลับไปยังเกาะเชนไฮ่อีกต่อไป ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ดีกว่า ถ้าอยู่ในฐานทัพเมืองแห่งดวงดาวในอนาคต สถานการณ์นี้มันไม่ดีเลย
สถานีกักกันของฐานทัพเมืองดวงดาวนั้นเป็นร้านขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างประตู ด้านข้างๆรอบนั้นถูกเสริมด้วยแท่งเหล็ก ด้านตรงข้ามนั้นเป็นรั้วเหล็กที่พวกเขาไว้ตรวจผู้คน เมื่อใครบางคนมีสัญญาณการติดเชื้อ พวกเขาจะถูกฆ่าในที่ตรงนั้นเลย
ไม่เพียงแต่ผู้รอดชีวิตจะดิ้นรนเพื่อมาถึง จากสถานที่อื่นๆ แต่มันก็รวมผู้รอดชีวิตที่พึ่งกลับมาจากเมืองดวงดาวด้วย พวกเขานั้นยอมรับการตรวจสอบ เจียงลู่ฉีก็เห็นทีมผู้รอดชีวิตอีกสองทีมที่มีทรัพยากรจำนวนมาก
“ผมรู้สึกว่าผู้รอดชีวิตที่นี่แข็งแกร่งกว่าพวกที่อยู่ในเกาะเชนไฮ่”ซูฉางชิงกระซิบกับคนอื่น ทหารคนอื่นนั้นมีประสบการณ์ในการต่อสู้มากมาย ดังนั้นพวกเขานั้นสามารถที่จะระบุตัวตนในพลังของเกือบทุกคนได้
มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่ามันมีสัตว์ป่ากลายพันธุ์ขนาดใหญ่ที่มันไม่สามารถพบได้ใกล้ๆ ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงถามคนอื่นเพื่อที่จะรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ ตามคำอธิบายของผู้รอดชีวิตคนอื่นแล้ว มันก็มีสวนป่าที่โด่งดังใกล้เคียง ตามธรรมชาติแล้ว ธรรมชาตินั้นรุ่งเรือง
“ถ้ามันมีสัตว์ป่ากลายพันธุ์จำนวนมากในสวนป่า พวกเราสามารถที่จะไปล่ามันได้ มันจะเป็นเรื่องที่เยี่ยม ถ้าพวกเราได้เจอสัตว์ป่ากลายพันธุ์ระดับ 2.....”เจียงลู่ฉีพูดกับสมาชิกของเขา ในตอนแรก เขาต้องการที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ แต่เขานั้นสนใจในฐานทัพของเมืองดวงดาวแล้วในตอนนี้
“หลังจากที่กองทัพล่มสลายลง ผู้คนที่ไม่พอใจกับเบื้องบนนั้นมีมากมาย มันจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ที่มีใครบางคนมีนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับ 2 อยู่ในกำมือของพวกเขา”มีชายคนหนึ่งพูดกับเจียงลู่ฉีหลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา
“ไปยังพื้นที่ตรวจสอบ ฉันจะต้องกลับไปแล้วเนื่องจากฉันมีหน้าที่รับผิดชอบในการป้องยามประตูเมือง”กัปตันหลี่พูดอย่างเย็นชา
สถานีกักกันนั้นแบ่งออกเป็นหลาย และกัปตันหลี่ก็พาพวกเขามายังบริเวณแห่งนี้อย่างง่ายดาย เมื่อเห็นคนจำนวนมากที่มาถึง ผู้รอดชีวิตคนอื่นที่อยู่ในสถานีกักกันก็มองมายังพวกเขาอย่างฉับพลัน
ทหารทั้งหมดนี้นั้นเป็นที่ดึงดูดสายตามาก แต่หลันซิหยู่และหญิงสาวคนอื่นนั้นเป็นที่ดึงดูดมากกว่า ผู้รอดชีวิตบางคนมองมายังพวกเธอด้วยความสนใจ ถ้าไม่ใช่เพราะทหารของกองทัพจำนวนมากอยู่ด้านข้างพวกเธอแล้วละก็ พวกเขาก็ต้องการที่จะพูดคุยกับหญิงสาวที่สวยงามเหล่านี้ด้วย
