บทที่ 128 หลิวรูหยันเป็นลม

บทที่ 128 หลิวรูหยันเป็นลม

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"อิจฉาฉัน ? ฉันมีอะไรให้คุณอิจฉา?"

หลินซู่จ้องอย่างเย็นชาไปที่หลิวรูหยันด้วยความไม่พอใจ

ยัยจิ้งจอกที่ชั่วร้ายคนนี้ ไม่เพียงแต่หลอกล่อสามีของเธอแต่ยังกล้าที่จะโอ้อวดอีก

หลินซู่โกรธมาก

แน่นอนว่า เธอโกรธฉิงเฟิงมากกว่า ตาบ้าคนนี้คือสามีของเธอแต่กลับกล้าที่จะเอาผ้าอนามัยไปให้ยัยจิ้งจอกคนนี้ ไม่อาจอภัยให้เขาได้

"ประธานหลิน เมื่อกี้ตอนที่คุณเป็นลมไป ลี่ฉิงเฟิงตำหนิฉันอย่างรุนแรงแต่เขาปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี ฉันจะไม่อิจฉาได้อย่างไร"

หลิวรูหยันรู้สึกเศร้าและรู้สึกผิด เมื่อเธอนึกถึงคำตำหนิที่ฉิงเฟิงพูดต่อเธอ

เธอปฏิบัติกับฉิงเฟิงเป็นอย่างดีและเขาก็ยังได้เห็นเรือนร่างของเธออีก แต่เพียงเพราะเธอพูดอะไรไม่ดีบางอย่างซึ่งทำให้หลินซู่เป็นลมไป ฉิงเฟิงกลับเริ่มตำหนิเธอ เธอรู้สึกเจ็บปวด

"อะไรนะ ? คุณบอกว่าฉิงเฟิงตำหนิคุณเพราะฉัน?"

ใบหน้าของหลินซู่เปลี่ยนไป เธอรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาของฉิงเฟิง

"ใช่ ฉิงเฟิงไม่เพียงแต่บอกให้ฉันหุบปาก เขายังบอกว่าฉันน่ารำคาญและอยากจะเตะฉันออกไป  เขามันเป็นไอ้บ้าใช่ไหมแบบนี้ ?"

หลิวรูหยันจ้องมองฉิงเฟิงอย่างดุเดือดด้วยความไม่พอใจในสายตาของเธอ

หลิวรูหยันโกรธและไม่พอใจ แต่ในทางกลับกันหลินซู่มีความสุขมาก

เมื่อกี้หลินซู่ไม่ค่อยพอใจกับฉิงเฟิง แต่เมื่อได้ยินว่าฉิงเฟิงได้ตำหนินังจิ้งจอกคนนี้ เธอก็เริ่มมีความสุขขึ้น

"สามีของฉันยังคงดีต่อฉันทีเดียว เขาตำหนินังจิ้งจอกนี่เพราะฉัน" หลินซู่คิดด้วยรอยยิ้ม เธอเริ่มมีความสุขมากขึ้น และฉิงเฟิงดูดีขึ้นในสายตาเธอ

"ประธานหลิน คุณเยาะเย้ยฉัน?"

หลิวรูหยันกลายเป็นทุกข์เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลินซู่  ผู้หญิงคนนี้กล้าหัวเราะเยาะเธอ?

"เปล่านิ ฉันจะกล้าเยาะเย้ยคุณหลิวได้อย่างไร?"

หลินซู่ส่ายศีรษะของเธอและปฏิเสธที่จะยอมรับว่าเธอกำลังเยาะเย้ยหลิวรูหยัน แม้ว่าเธอจะแอบเยาะเย้ยหลิวรูหยันในใจ

นังจิ้งจอกคนนี้อยากจะยั่วยวนลี่ฉิงเฟิง แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ทราบว่าฉิงเฟิงเป็นสามีของฉัน เมื่อคิดเรื่องนี้หลินซู่แอบภูมิใจในหัวใจของเธอ

แม้ว่าเธอจะรู้สึกอายเล็กน้อยที่เป็นลมไปเมื่อกี้ แต่ฉิงเฟิงตำหนิหลิวรูหยันเพราะเธอ นี่ทำให้หลินซู่มีความสุข

บอกตามตรง ถ้าฉิงเฟิงสามารถเตะหลิวรูหยันออกไปได้ ต่อให้ต้องเป็นลมอีกรอบหลินซู่ก็ไม่แคร์

"ประธานหลิน ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนกำลังถูกเยาะเย้ยเมื่อมองจากรอยยิ้มของคุณ?"

หลิวรูหยันรู้สึกมืดมน เธอสามารถบอกได้เลยว่าหลินซู่กำลังเยาะเย้ยเธอ

แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมฉิงเฟิงถึงต้องโกรธมากเพราะหลินซู่?

"มิสหลิวฉันไม่ได้เยาะเย้ยคุณ แล้วก็ ฉันจะบอกคุณว่า ลี่ฉิงเฟิงเป็นลูกจ้างของบริษัท Ice Snow ฉันหวังว่าคุณจะสามารถรักษาระยะกับเขาได้"

หลินซู่ระงับรอยยิ้มของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้หลิวรูหยันคิดว่าเธอกำลังเยาะเย้ย

แต่น้ำเสียงของหลินซู่แฝงการเตือน สามีเธอเป็นแค่ของเธอเท่านั้นและไม่สามารถถูกล่อลวงโดยนังจิ้งจอกตัวนี้ได้

หลินซู่อาจจะเป็น CEO ของบริษัท Ice Snow เพราะเธอฉลาดมาก

เธอใช้ความคิดและในที่สุดก็เข้าใจว่าเธอตกหลุมพรางของจิ้งจอกตัวนี้

หลินซู่รู้ว่าหลิวรูหยันได้มีจุดประสงค์ในการที่บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องที่ฉิงเฟิงเข้าห้องน้ำหญิง เธอต้องการที่จะทำให้หลินซู่โกรธ ถ้าหลินซู่โกรธจนไล่ฉิงเฟิงออก หลิวรูหยันจะชวนฉิงเฟิงไปอยู่ที่บริษัทของเธอ

"นังจิ้งจอกคนนี้กล้าที่จะวางแผนต่อฉัน" หลินซู่คิดด้วยความโกรธ

เนื่องจากเธอได้รู้ถึงแผนการของหลิวรูหยัน, หลินซู่จำเป็นต้องตอบโต้ เธอต้องไม่ใช่คนที่เจ็บฝ่ายเดียว ขั้นตอนแรกของการโต้กลับของเธอคือการเตือนหลิวรูหยัน

"ซีอีโอหลิน คุณหมายความว่ายังไง ? คุณเป็นใครถึงมาขอให้ฉันรักษาระยะห่างจากฉิงเฟิง ?"

ใบหน้าที่เย้ายวนใจของหลิวรูหยันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เมื่อได้ยินคำขอของหลินซู่   หลินซู่เป็นเพียงหัวหน้าของฉิงเฟิง แต่เธอมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับเรื่องส่วนตัว?

ว่ากันตามตรง หลิวรูหยันรู้สึกชื่นชมฉิงเฟิงเท่านั้น มันเป็นธรรมชาติมากที่ผู้หญิงจะชื่นชมผู้ชายแบบฉิงเฟิง

ตัวอย่างเช่น เมื่อชายคนหนึ่งเดินบนถนนและเห็นสาวงาม เขาจ้องมองเธอสองครั้ง นั่นเป็นการชื่นชมต่อผู้หญิงที่งดงามแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตามจีบเธอ ในทำนองเดียวกันหลิวรูหยันชื่นชมฉิงเฟิง แต่เธอก็ยังไม่ได้มีความตั้งใจที่จะคบกับเขาหรือตามจีบเขา

คำเตือนของหลินซู่ทำให้เธอกลายเป็นคนกระด้างกระเดื่อง ยิ่งหลินซู่ขอให้เธอรักษาระยะห่างจากฉิงเฟิงมากเท่าไร หลิวรูหยันก็ยิ่งอยากจะใกล้ชิดกับเขามากขึ้น

"มิสหลิว คุณเป็น CEO ของบริษัทที่มีมูลค่าถึงพันล้านหยวน คุณสวยและน่าดึงดูดใจมากๆต้องมีคนมากมายที่ชอบคุณ"

หลินซู่กลอกตาและจู่ ๆ ก็ยกย่องชมเชยหลิวรูหยัน

หลิวรูหยันออกอุบายกับเธอเมื่อกี้ ตอนนี้หลินซู่ต้องการออกอุบายกับเธอบ้าง

"คุณก็ดูดี" หลิวรูหยันเหลือบมองที่หลินซู่และพูดเบาๆ

แต่เธอสับสนในใจของเธอ ไม่ใช่ว่าหลินซู่ไม่ชอบเธอไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆหลินซู่ถึงมายกย่องเธอ?

"มิสหลิว ในเมื่อมีคนจำนวนมากที่ชอบคุณ ทำไมคุณต้องตามตื๊อฉิงเฟิง ? มันอาจเป็นเพราะว่าวัวแก่ชอบกินหญ้าอ่อนเหรอ?"

ใบหน้าของหลินซู่นั้นสวยงามมาก แต่คำพูดของเธอคมเหมือนเข็มและเจาะหัวใจของหลิวรูหยัน

อะไรนะ?

วัวแก่กินหญ้าอ่อน

หลิวรูหยันพูดไม่ออกและเริ่มโกรธ

"ประธานหลิน คุณหมายความว่ายังไง ?"

"มิสหลิว คุณอายุมากกว่าฉิงเฟิง ดังนั้นคุณเป็นคนที่ชอบเด็กๆอายุน้อยกว่า คุณเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อน เมื่อฉันเห็นวัวแก่อย่างที่คุณต้องการคบกับฉิงเฟิงที่อายุน้อยกว่า ฉันรู้สึกอับอายแทนคุณ"

ฉิงเฟิงกลอกดวงตาของเขาและหมดคำพูด เขาไม่เคยรู้เลยว่าหลินซู่จะฉลาดพูดขนาดนี้  หลิวรูหยันโกรธมากจนใบหน้าที่เย้ายวนใจของเธอขาวและร่างกายของเธอสั่นเทา

"ประธานหลิน คุณน่ะสิวัวแก่ !"

ร่างกายของหลิวรูหยันสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเธอได้ยินหลินซู่อธิบายว่าเธอเป็นวัวแก่

ข้อห้ามของผู้หญิงคือเรื่องอายุ พวกเธอเกลียดคนที่บอกว่าเธอแก่

ก็เป็นธรรมดาที่หลิวรูหยันจะโกรธเมื่อได้ยินหลินซู่บอกว่าเธอเป็นวัวแก่

ฮ่าฮ่า ฉันอ่อนกว่าฉิงเฟิง 1 ปี ดังนั้นฉันเป็นดอกไม้สด คุณอายุมากกว่าฉิงเฟิงหนึ่งปีคุณจึงเป็นวัวแก่ดังนั้นคุณจึงเป็นวัวแก่ คุณเป็นวัวแก่แล้วยังอยากกินหญ้าอ่อน ฉันรู้สึกอายแทนคุณ"

หลินซู่ยิ้มและมองไปที่หลิวรูหยันด้วยความรังเกียจ

"เธอ..เธอ..เธอ ..."

ใบหน้าของหลิวรูหยันเริ่มซีด มีดาวอยู่ในดวงตาของเธอและร่างกายของเธอสั่นสะเทือน

หลินซู่กล้าเรียกเธอว่าวัวแก่ที่กินหญ้าอ่อน

หลิวรูหยัน โกรธ .. โกรธมาก ...

ทันใดนั้นเลือดของหลิวของหลิวรูหยันก็พุ่งขึ้นใบหน้าของเธอกลายเป็นสีซีดจางและก็ไม่มีออกซิเจนในร่างกายของเธอ เธอล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังโครม