ตอนที่ 48 ฉันควรจะทำความสะอาดมันอย่างไร?
ตอนที่ 48 ฉันควรจะทำความสะอาดมันอย่างไร?
มีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นบนเว่ยป๋อ
หลินฟ่านกลายเป็นประเด็นที่ถูกถกเถียงมากที่สุดบนเว่ยป๋อ
อย่างไรก็ตามหลินฟ่านไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เขายืนสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่หน้าประตูอย่างผ่อนคลายและมีความสุข
ทันใดนั้นดวงตาของหลินฟ่านสว่างขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
ไม่ไกลจากที่นี่ลู่สือยี่จูงมือหญิงสาวคนหนึ่งเดินอยู่บนถนน อย่างไรก็ตามเขาดูกังวลเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าเขาจะทำตามคำแนะนำของหลินฟ่าน
หลินฟ่านอ่านดวงชะตาจากการมองรูปลักษณ์พวกเขา พวกเขาค่อนข้างเหมาะสมกันดี แม้ว่าในอนาคตอาจจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้นประปรายแต่มันก็ไม่มีอะไรสำคัญ
การทะเลาะกันระหว่างคู่รักเป็นครั้งคราวมันยังสามารถเพิ่มความรู้สึกให้แก่กันและกัน
อย่างไรก็ตามการแสดงออกของหญิงสาวดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง เธอดูไม่เป็นมิตร
สิ่งที่หลินฟ่านไม่ทราบก็คือหญิงสาวคนนี้ซักถามลู่สือยี่ตลอดเวลา
"นี่คือคนที่หลอกนาย?" ลู๋ย่าเจี๋ยถาม
"ย่าเจี๋ยเขาไม่ได้หลอกฉัน การทำนายของอาจารย์ค่อนข้างแม่นยำ และเงินที่ฉันจ่าย ฉันก็เต็มใจจ่ายมัน เธอคงไม่ได้คิดจะไปเรียกร้องเงินคืนใช่ไหม?" ลู่สือยี่ถามเสียงเบา
"การหลอกคนก็เป็นความสามารถ เนื่องจากเขาใช้ความสามารถนี้ในการหลอกนาย แน่นอนฉันจะไม่ขอเงินคืน" ลู๋ย่าเจี๋ยตอบ
"งั้นเรามาทำไมที่นี่?" ลู่สือยี่ถาม
"มาซื้อรองเท้าให้นาย นายจะได้ไม่ต้องสงสัยอะไรอีก" ลู๋ย่าเจี๋ยกล่าว
"ภรรยาของฉันเป็นคนใจดี" ลู่สือยี่กระชับมือแน่น
เมื่อเห็นคู่รักเดินผ่านไป ลู่สือยี่หันหน้ามาหาหลินฟ่านและยิ้มให้เขาอย่างกตัญญู หลินฟ่านยิ้มกลับ ใครจะรู้ล่ะว่าเขาจะเป็นคนกลัวเมีย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
หลินฟ่านเดินกลับเข้าไปในร้าน "เป็นไงบ้างต้มตุ๋น" หลินฟ่านแทบกลั้นขำไม่อยู่เมื่อเห็นต้มตุ๋นเทียนกำลังหน้าแดงด้วยความโกรธ
"ไอ้สารเลวพวกนี้มันมากเกินไป! ถ้าเป็นในชีวิตจริงฉันจะสอนบทเรียนให้พวกมัน!" ต้มตุ๋นเทียนโกรธมาก
หลินฟ่านรับโทรศัพท์และหัวเราะออกมา "ฉันบอกแล้วว่าไม่สามารถโต้เถียงกับพวกเขาได้ คุณไม่เชื่อฉัน คุณถูกพวกเขาด่าจนถึงตอนนี้ มันเพียงกี่คน..."
หลินฟ่านมองไปที่โทรศัพท์และตะลึง เขาเงยหน้ามามองต้มตุ๋นเทียน
"ทั้งหมดนี้คุณเป็นคนส่ง?"
ในตอนแรกหลินฟ่านโพสต์ข้อความเพียงไม่กี่ครั้งโดยใช้บัญชีเว่ยป๋อของเขา แต่ตอนนี้มีมากกว่า 30 โพสต์จากบัญชีของเขา
"แล้วมันจะเป็นใครล่ะ? พวกสารเลวพวกนี้บอกว่าจะมาหาฉัน แต่ฉันไม่เชื่อพวกมัน พวกมันจะทำอะไรฉันได้?" ต้มตุ๋นเทียนพูดอย่างโกรธเกรี้ยว
หลินฟ่านเลื่อนมาอ่านที่ต้มตุ๋นเทียนโพสต์ทิ้งไว้และรู้สึกตะลึง
"ฉันอยู่ในร้านที่ถนนฉีลี่ ชื่อร้าน 'อาจารย์หลิน' มาหาฉันถ้าแกกล้า"
"ฮึ่ม ฉันเดินทางไปทั่วประเทศมานานกว่า 30 ปี แกคิดว่าฉันจะกลัวแก?"
"ไอ้หนู ถ้าแกมีเวลาที่จะมาและสาปแช่งฉันในนามของไอดอลของแก ทำไมแกไม่ไปดูแลพ่อแม่ของแกอย่างถูกต้องแทน?"
.....
ลมหายใจของหลินฟ่านค่อยๆถี่ขึ้นและถี่ขึ้นราวกับว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังจะมา เมื่อเขาไปที่คอมเมนต์ที่ต้มตุ๋นเทียนทิ้งเอาไว้ เขาเห็นข้อความตอบกลับด้านล่างทำให้เขากังวล
"รอฉันที่นั่น แกกล้าสั่งให้คนทำร้ายเหลียงเหลียง? ฉันจะไปหาแกเดี๋ยวนี้"
"ฉันอยู่บนรถบัสแล้ว"
"ตอนนี้ฉันกำลังวิ่งไป"
.....
แม้ว่ามันจะมีข้อความตอบกลับมากกว่านี้แต่หลินฟ่านไม่ได้สนใจจะอ่านมันทั้งหมด เขาหยิบเสื้อผ้าของเขาทันที "ต้มตุ๋น ฉันจะไปห้องน้ำคุณช่วยดูร้านด้วย"
"ได้ ฉันจะรออยู่ที่นี่" ต้มตุ๋นเทียนกล่าวอย่างใจร้อน
หลินฟ่านออกจากร้านโดยไม่ลังเล เขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหนซักแห่งเพื่อแอบดู
"ต้มตุ๋น คุณทำอะไรไว้ก็ต้องจัดการด้วยตัวเอง กลุ่มผู้หญิงกำลังมาฉันจะปล่อยให้คุณจัดการกับพวกเธอ"
หลินฟ่านเห็นว่าแฟนเกิร์ลเหล่านั้นมีนิสัยยังไงตั้งแต่เด็ก มันเป็นกลุ่มคนที่น่ากลัวและมันจะไม่แปลกเลยที่พวกเธอจะมาหาเขาจริงๆ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
หลินฟ่านรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แฟนๆเหล่านั้นควรจะมาถึงที่นี่แล้ว
เมื่อเขาเช็คคอมเมนต์บนเว่ยป๋ออีกครั้งเขาตะลึง
"บัดซบแกโกหก ไม่มีร้านนั้นในถนนฉีลี่"
.....
ถนนฉีลี่? มันคืออะไร? มีถนนแบบนั้นบนเซี่ยงไฮ้ด้วย?
"แม่ง..." หลินฟ่านประหลาดใจ ใครจะรู้ล่ะว่าต้มตุ๋นเทียนจะฉลาดแบบนี้
"เขาทำให้ฉันกลัวจนต้องซ่อนตัวอยู่เป็นชั่วโมง ชายคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ"
เมื่อหลินฟ่านกลับมาถึงร้าน ต้มตุ๋นเทียนจ้องมาที่เขา "ทำไมไปห้องน้ำถึงใช้เวลานานนัก? ฉันกะจะตามหาเธอถ้ามีคนเข้ามาที่ร้าน"
"เฮ้ต้มตุ๋น ถนนฉีลี่อยู่ที่ไหน?" หลินฟ่านถาม
"อ้อ ถนนเส้นนี้อยู่ที่บ้านเกิดของฉัน" ต้มตุ๋นเทียนตอบ "เธอคิดว่าฉันโง่? เราจะเปิดเผยตำแหน่งของเราได้ยังไงในเวลาแบบนี้? ฉันไม่รู้ว่าจะมีไอ้โง่กี่คนกำลังตามหาพวกเราอยู่ที่นั่น"
เมื่อหลินฟ่านเห็นรอยยิ้มไร้ยางอายบนหน้าของต้มตุ๋นเทียน เขาต้องการทุบเขาไว้กับพื้น
บนเว่ยป๋อ
แฟนเกิร์ลของหยางเสี่ยวเหลียงและเหล่าเกรียนเน็ตได้บุกเข้าสู่เว่ยป๋อของหลินฟ่านอย่างสมบูรณ์
ผู้ใช้เว่ยป๋อที่เชื่อมั่นในตัวหลินฟ่านต่างหมดหนทาง มันมีจำนวนมากเกินไป อย่างไรก็ตามในเวลานั้นเอง...
มีข่าวใหญ่ออกมา
Autumn Sword Fish Killer ที่เป็นผู้นำของกลุ่มผู้บุกรุกได้เห็นข่าวนี้เขาตัวสั่นไปด้วยความโกรธ
"เชี่ยเอ้ยแล้วตอนนี้ฉันควรทำความสะอาดอีกเหรอ?"
แฟนเกิร์ลของหยางเสี่ยวเหลียงเหมือนถูกแช่แข็งเมื่อเห็นข่าวนี้
ในหัวของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยความสับสน มันเป็นไปไม่ได้ มันต้องเป็นเรื่องโกหก
เหลียงเหลียงที่พวกเราปกป้องจะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
แฟนๆของหยางเสี่ยวเหลียงรักเขาเสมอสำหรับพรสวรรค์และบุคลิกภาพของเขา แต่เมื่อข่าวชิ้นนี้ถูกปล่อยลงมาหัวใจที่มั่นคงของพวกเขาเริ่มสั่นคลอน
"นี่ยังเป็นเหลียงเหลียงที่เราเทิดทูน?"
....
ชุมชนเว่ยป๋อก็ตะลึงเมื่อเห็นข่าวนี้
ไร้ยางอาย!
ต่ำทราม!
สกปรก!
น่ารังเกียจ!
อุบาทว์!
.....
ไม่มีคำพูดใดๆที่เพียงพอต่อการแสดงความโกรธที่พวกเขารู้สึกออกมาได้
ในโรงพยาบาล
ผู้จัดการเฝ้าอยู่ข้างๆหยางเสี่ยวเหลียงตลอดเวลา ทำให้หยางเสี่ยวเหลียงสามารถพักผ่อนได้อย่างผ่อนคลายและไร้กังวล
ถึงแม้เขาจะถูกทำร้าย แต่ความนิยมก็เพิ่มขึ้นจากเหตุการณ์ครั้งนี้
โทรศัพท์ของผู้จัดการดังขึ้น เมื่อเขารับโทรศัพท์เสียงคำรามก็ระเบิดออกมา
"สมองของหยางเสี่ยวเหลียงป่วยงั้นเหรอ? กล้าดียังไงมาปิดบังเรื่องนี้กับเรา? แกปล่อยให้มันแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเองซะ"
"บอส เกิดอะไรขึ้นครับ?" ผู้จัดการก็รู้สึกกังวลหลังจากถูกตะโกนใส่
"ดูที่เว่ยป๋อของแกเอง"
*ปี๊ป*
เขาวางสาย
ใบหน้าของผู้จัดการเริ่มมืด จนเมื่อเขาเห็นข่าวบนเว่ยป๋อใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับกระดาษ
"มันคืออะไร? มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?" หยางเสี่ยวเหลียงถามด้วยรอยยิ้ม
ผู้จัดการให้หยางเสี่ยวเหลียงดูโทรศัพท์ของเขา
หยางเสี่ยวเหลียงช็อค
"เป็นไปไม่ได้..."
