ตอนที่ 108 ไม่ได้ตั้งใจ (FREE)
แต่ ฟาง เจิ้งจือ ทำมันได้ยังไง? คำถามเหมือนกันเกิดขึ้นภายในหัวใจของทุกคน มันต้องเป็นเรื่องที่ยากมากแน่ๆ!
"ปัง ปัง!"
ในขณะที่ทุกคนกำลังอยู่ในความสับสน ได้เกิดเสียงอันดังก้องขึ้นมา
ทันใดนั้นร่างของเด็กหนุ่มทั้งสองคนก็กระเด็นขึ้นไบนอากาศ
และเลือดสีแดงพลันกระจายเต็มไปทั่วท้องฟ้า....
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง จาย หยงเฟิง เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ใบหน้ากลายเป็นสีขาวซีด ก่อนหน้านี้เพื่อป้องกันหินที่ ฟาง เจิ้งจือ เตะมา เขาต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อป้องกันหินนั้น แต่ยังคงได้รับบาดเจ็บอยู่ดี
บาดแผลนับไม่ถ้วนบนตัวและแขนของเขา ส่งผลให้เลือดหลั่งไหลออกมาอย่างมากมาย
"ห..หยุ..." ตอนที่ จาย หยงเฟิง จะบอกให้หยุดนั้นเอง ก็ได้เกิดเสียงอันดังก้องขึ้นอีกครั้ง
ท่าทีของ จาย หยงเฟิง เปลี่ยนไปทันที
เพราะดูเหมือน ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะให้โอกาสเขา ฟาง เจิ้งจือ ไม่แม้แต่จะสนใจว่า จาย หยงเฟิง จะพูดอะไร เตะหินมายังจุดที่เขายืนอยู่อย่างต่อเนื่อง ทีละก้อน ทีละก้อน
"ทำไมหินพวกนั้นถึงเสียการควบคุม?"
จริงๆแล้วเมื่อ หินนั้นเปลี่ยนทิศทาง แม้แต่ผู้ควบคุมที่อยู่ภายนอกมิติพิเศษก็ไม่ต้องการให้เกิดอันตรายกับเหล่าผู้เข้าสอบ
พวกเขาไม่มีทางเลือก ยกเลิกการสร้างฝนอุกกาบาตทันที
แต่...
มันเป็นไปไม่ได้ เพราะกฎแห่งเต๋าตั้งอยู่ภายใต้ความเท่าเทียม! ฟาง เจิ้งจือ ใช้พลังของตัวเองในการควบคุม หินที่ตกลงมา ดังนั้นถ้า จาย หยงเฟิง ต้องการจะหลบ เขาก็ต้องอาศัยพลังตัวเองเช่นกัน
...
ด้านนอกมิติพิเศษ ผู้คุมสอบทั้งหมดมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังเตะหินแต่ละลูกอยู่ด้วยความตกใจอย่างที่สุด พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นในการทดสอบกฎแห่งเต๋า!
"ควบคุมหินที่ตกลงมา?! ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้!"
"นี่มันมากเกินกว่าที่พวกเราคาดการณ์ไว้..แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ต้องมีคนได้รับบาดเจ็บแน่ๆ!" ผู้คุมสอบมองไปยัง หัวหน้าผู้คุมสอบ ฮัน ฉางเฟิง
"ตั้งแต่พวกเขาได้เข้าร่วมการทดสอบ พวกเขาก็ต้องเตรียมใจไว้แล้ว พวกเจ้าจำไว้ว่า การทดสอบด้านการต่อสู้คือสนามรบ!" ฮัน ฉางเฟิง พูดขึ้นมา ในฐานะหัวหน้าผู้คุมสอบ เขาไม่สามารถหยุดการทดสอบได้ด้วยเหตุผลเล็กๆน้อยๆ
"รับทราบ!" ผู้คุมสอบคนอื่นๆพยักหน้าทันที
...
ภายในมิติพิเศษ ผู้เข้าสอบต่างตกตะลึงไปอย่างสิ้นเชิงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
บนท้องฟ้า มีหินตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน และทุกๆก้อนก็ถูกเตะโดย ฟาง เจิ้งจือ ส่งไปหา จาย หยงเฟิง
ตอนนี้ จาย หยงเฟิง นั้นตกอยู่ในความสับสนหวาดกลัว
มือที่ถือดาบเริ่มสั่น เสื้อเกราะเริ่มฉีกขาด เผยให้เห็นบาดแผลที่อยู่ข้างใน
เขาไม่อยากจะยอมรับมัน เขาไม่อยากจะยอมแพ้แบบนี้ ในฐานะที่เขามีชื่ออยู่บนทำเนียบมังกรซ่อน เขาจะยอมโดนหินทับตายได้ยังไง?
"ถ้าเจ้าทำได้ ข้าก็ทำได้เช่นกัน!" จาย หยงเฟิง กัดฟันพูด ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหว
เขารู้ดีว่าทำเรื่องยังดำเนินต่อไปแบบนี้ เมื่อพลังเขาหมด เขาต้องแพ้แน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการแพ้อย่างน่าอับอาย...
เขาจะเอาคืน ฟาง เจิ้งจือ ทั้งหมด!
จาย หยงเฟิง กัดปาก และเลียนแบบท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ กระโจนไปทางด้านขวา
ไม่นาน หินขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นมาบนท้องฟ้า
ทุกอย่างนั้นเกิดจากการควบคุม จาย หยงเฟิง เองก็ต้องทำได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงคาดเดาทิศทางที่หินอุกกาบาตจะตกลงมา ปรับเปลี่ยนท่าทาง ดึงพลังทั้งหมดออกมาเพื่อจะเตะใส่หินที่กำลังจะตกลงมาบนหัว
"ตูม!"
ขาและหินปะทะกัน
จาย หยงเฟิง เต็มไปด้วยความดีใจ เขาเตะมันได้?!
ในขณะที่เขาเต็มไปด้วยความดีใจ ความเจ็บปวดก็ปะทุออกมาจากเท้าทั้งสองข้าง
"แกรก!" เสียงอันหน้าหวาดหวั่นดังขึ้นมาอีกครั้ง
จาย หยงเฟิง ได้รับผลกระทบอย่างมากจากแรงของหินที่ตกลงมา จากนั้นทั้งร่างกายของเขาก็ถูกส่งบินไปบนอากาศ ก่อนที่ร่างกายจะกระแทกลงกับพื้น เท้าของเขานั้นบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
"ห...หัก?!" จาย หยงเฟิง ไม่อยากจะเชื่อ เขาใช้เท้าทั้งสองข้างเพื่อเตะหินก้อนนั้น แต่ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงทำมันได้อย่างง่ายดาย จาย หยงเฟิง ทรมานจากความรู้สึกของกระดูกที่แตกหัก
"ข้าอยู่ในจุดสูงสุดของระดับประทับศักดิสิทธิ์! ทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงทำได้ แต่ข้าทำไม่ได้?!"
"ซู่ม!" ก่อนที่ จาย หยงเฟิง จะได้ทำอะไร หินอีกลูกก็พุ่งมาทางเขาด้วยความเร็วเหนือแสง
"แคร่ก!"
จาย หยงเฟิง ไม่สามารถทำอะไรได้เลยก่อนที่หินจะกระแทกลงกับแขนของเขา และในทันทีกระดูกของเขาแตกละเอียด
แต่มัยนยังไม่จบ
บนท้องฟ้า หินอีกก้อนกำลังพุ่งมาทางเขา
"ตูม!"
ฝุ่นควันลอยตลบอบอวล
...
ผู้คนที่เฝ้าดูต่างเบิกตากว้าง ถ้าหินก้อนนั้นโดน จาย หยงเฟิง ละก็ ไม่ตายก็พิการ
เขาจะเป็นยังไง?
"เฮ้...นายน้อยจาย! ทำไมไม่หลบหน่อยละ?!"
ในขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความโง่งม ได้เกิดเสียงที่แสดงความตกใจขึ้นมาภายใต้เขตแดนฝนหินอุกกาบาต ร่างหนึ่งค่อยๆปรากฎออกมาและตะโกนใส่ จาย หยงเฟิง
แต่ยังไงก็ตาม ร่างนั้นดูเหมือนว่าจะพุ่งมาเร็วไปหน่อย หยุดอยู่ตรงแขนที่หักอยู่ของ จาย หยงเฟิง
"อ๊าก!!" จาย หยงเฟิง ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
"หา? โทษที ข้าไม่ได้ตั้งใจ!" ฟาง เจิงจือ กระโดดถอยหลังไปทันที ก่อนจะสังเกตุอาการเจ็บปวดของ จาย หยงเฟิง
คนอื่นๆที่ดูอยู่ต่างตกตะลึง
ไม่ได้ตั้งใจ?
ใครจะเชื่อ!
ตอนแรก ฟาง เจิ้งจือ ก็เป็นคนท้าทาย จาย หยงเฟิงเอง และหลอกล่อเขาเข้าไปในเขตแดนฝนหินอุกกาบาต ไม่ได้ตั้งใจ...ใครจะเชื่อ?
เจ้าโอเคไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า? ข้าควรรีบตามหมอให้ไหม?" ฟาง เจิ้งจือ ถามด้วยความเป็นห่วง
"ฟาง เจิ้งจือ! เจ้า..เจ้า.." ก่อนที่ จาย หยงเฟิง จะเข้าไปยังเขตแดนหินอุกกาบาต เขานั้นเต็มไปด้วยความยินดี แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป
ทั้งแขนและขากระดูกแตกละเอียด แม้แต่กระดูกซีกโครงก็หัก!
ตอนนี้ เขาไม่ต่างอะไรกับคนพิการเลย
"อย่าพึ่งพูดอะไร เจ้าเสียเลือดมาก..ไม่งั้นแม้แต่พระเจ้าก็ช่าวยเจ้าไม่ได้..." ฟาง เจิ้งจือ พยายามกล่อมให้ จาย หยงเฟิง ใจเย็น
จาย หยงเฟิง มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่กำลังทำใบหน้าเป็นห่วงเป็นใยอยู่ เขาเกลียด ฟาง เจิ้งจือ! คนหลอกลวง!
ความโกรธอัดแน่นอยู่ในใจ ก่อนที่ จาย หยงเฟิง จะกระอักเลือดออกมา
"อั้ก..ข..ข้าแค่ต้องการถามเจ้าเรื่องหนึ่ง!" จาย หยงเฟิง ยังไม่พอใจ แต่การทำร้ายคู่ต่อสู้ในการทดสอบด้านการต่อสู้ไม่ถือเป็นความผิดใดๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ ยังแสร้งทำเป็นไม่ตั้งใจ และวิ่งมาดูอาการบาดเจ็บของเขา ทำทุกอย่างราวกับเป็นเรื่อง 'ไม่ตั้งใจ"
ภายใต้สภานการณ์ที่เตรียมไว้อย่างนี้ คงไม่มีใครทำอะไรได้
ช่างไรยางอาย?
ไร้ยางอายที่สุด!
แต่ในทางกลับกันก็แสดงถึงความฉลาดหลักแหลมของ ฟาง เจิ้งจือ
"อย่าตื่นตระหนกไป...เจ้าต้องการจะถามว่าควบคุมหินพวกนั้นยังไง?" ฟาง เจิ้งจือ ดูเหมือนจะเข้าใจ จาย หยงเฟิง เป็นอย่างดี
"ใช่..." จาย หยงเฟิง อยากรู้จริงๆ เพราะถ้าเขาไม่ประเมิณตัวเองสูงไป เขาคงไม่แพ้อย่างง่ายดายอย่างนี้ นอกจากนี้คงไม่สูญเสียมากมายขนาดนี้
"ทำไมต้องบอกเจ้าด้วยละ?" รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนปากของ ฟาง เจิ้งจือ
"จ...เจ้า...เจ้าบอกว่าจะบอกข้า!" จาย หยงเฟิง มองไปที่รอยยิ้มของ ฟาง เจิ้งจือ ใบหน้าพลันกลายเป็นสีแดง และกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
"เห้อ...จาย หยงเฟิง ข้าจะบอกว่าเจ้าไร้เดียงสาเกินไป หรือโง่เกินไปดี!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ จาย หยงเฟิง อย่างจริงจัง
ท่าทีของ จาย หยงเฟิง เปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกคุ้นเคยกับประโยคที่ ฟาง เจิ้งจือ กล่าวมาเหลือเกิน เพราะว่า...มันเป็นประโยคที่เขาเคยพูดกับ ฟาง เจิ้งจือ นั้นเอง
แต่ตอนนี้
เขากลับถูกพูดใส่เสียเอง!
เพจหลัก : Double gate TH