ตอนที่ 107 ทิศทาง (FREE)
"เจ้าจำชายผู้หนึ่งที่เจ้าหลอกใช้เขาตอนทำการทดสอบด้านปัญญาได้หรือไม่?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ จาย หยงเฟิง คนที่ทรงพลังแต่มีนิสัยน่าเกลียด
"ฮ่าฮ่าฮ่า ... เจ้านั่นเองรึ ! เอาล่ะ ข้ายอมรับว่าข้าเคยหลอกใช้งานเขา แต่คนที่เป็นคนต้นคิดก็คือมันเองแหละ แต่เจ้าก็ไม่ชอบมันอยู่แล้วไม่ใช่รึ? " จาย หยงเฟิง พูดตอบ
"ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ชอบเขาเท่าไหร่หรืออาจจะถึงขั้นเกลียดเลยด้วยซ้ำ แต่ข้าก็ไม่ชอบให้ใครมาหลอกใช้เขาตามใจชอบ!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ จาย หยงเฟิง อย่างใจเย็น
"ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเหตุผลที่เจ้ามาท้าทายข้างั้นล่ะสิ แต่มันเกี่ยวกับที่เจ้าลากข้าเข้ามาที่ฝนหินอุกาบาตนี่ยังไงกัน? "
"เขาถูกตัดสิทธิ์จากการสอบกฎแห่งเต๋า!"
"แล้วยังไงล่ะ?"
"แล้วยังไง...หึ ก็เพราะข้าจะไม่ให้เจ้าได้มีสิทธิNในการเข้าสอบกฎแห่งเต๋าอีกตลอดไปเช่นกันยังไงล่ะ!"
"โอ้...? เจ้าจะทำได้ยังไงกัน? " หัวใจของ จาย หยงเฟิง เริ่มสั่นเทาด้วยความตื่นตระหนกอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินอยู่ดี
"ข้าได้ยินมาว่าฝนหินอุกาบาตที่ตกลงมานี้ ถูกควบคุมโดยผู้คุมสอบจากโลกภายนอก ดังนั้นผู้คนจะไม่ได้รับอันตรายใด ๆ ทั้งนั้นสินะ!" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่หลุมอุกาบาตรอบ ๆ แล้วพึมพำกับตัวเอง
"ใช่แล้ว!" จาย หยงเฟิง ยังไม่เข้าใจว่าทำไม ฟาง เจิ้งจือ ถึงพูดแบบนั้นออกมา
"แล้ว...ถ้าหากมันสูญเสียการควบคุมไปล่ะ?" ฟาง เจิ้งจือ พูดออกมาราวกับเป็นเรื่องที่ปกติ
"สูญเสียการควบคุม?!" สีหน้าของ จาย หยงเฟิง เปลี่ยนไปในทันที
เขาไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือจะทำเรื่องนั้นได้ อย่างไรก็ตาม ความมั่นใจได้ส่งผ่านออกมาทางสายตาของ ฟาง เจิ้งจือ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ คนที่อยู่ในมิติพิเศษจะควบคุมหินอุกกาบาตได้ยังไง มันควบคุมได้เฉพาะผู้คุมสอบที่อยู่โลกภายนอกเท่านั้น
"อะไรกัน...เจ้าหมายความว่ายังไง?" ท่าทีของ จาย หยงเฟิง เปลี่ยนไปอีกครั้ง
"ในการทดสอบกฎแห่งเต๋า มักจะมีกฏที่ไม่ได้ถูกกล่าวถึงอยู่เสมอ หากในระหว่างการต่อสู้ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งใช้พลังมหาศาล ไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจล่ะก็...เขาจะไม่ถูกลงโทษ! " เมื่อพูดจบ ฟาง เจิ้งจือ ก็เริ่มเคลื่อนไหว
ก้าวตรงไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
ทันใดนั้นอุกกาบาตขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าลงมาอย่างรวดเร็วลงมายังตำแหน่งที่เขายืนอยู่
เมื่อ จาย หยงเฟิง และเด็กหนุ่มอีก 4 คน ได้เห็นการเคลื่อนไหวของ ฟาง เจิ้งจือ ต่างก็ตกอยู่ในความสับสน ฟาง เจิ้งจือ จะทำให้หินอุกาบาตเสียการควบคุมได้ยังไง?
"ตูมมม!"
เสียงอึกทึกดังขึ้น
แต่ในครั้งนี้ไม่ใช่เสียงที่อุกาบาตตกสู่พื้นดิน แต่ทว่าเป็นเสียงที่ ฟาง เจิ้งจือ เตะหินอุกกาบาต
"เตะหินอุกาบาต ?!" แววตาของ จาย หยงเฟิง ตกอยู่ในความตะลึง
เขาเข้าใจได้ในทันทีเลยว่าสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูดเกี่ยวกับการเสียการควบคุมของหินอุกกาบาตนั้นหมายความว่าอะไร ฟาง เจิ้งจือ ใช้เท้าเตะอุกกาบาตออกจากทิศทางเดิมเพื่อให้มันสูญเสียการควบคุม
หินจะหลุดจากการควบคุมของผู้คุมสอบภายนอกทันที
อย่างไรก็ตาม ...
ถ้าแค่พูดมันคงเป็นเรื่องง่ายๆ แต่การที่จะทำมันได้จริงๆแทบจะเป็นไปไม่ได้ ความเร็วของหินที่ตกลงมาต้องอาศัยโชคเท่านั้นถึงจะเตะโดน
ทั้งน้ำหนักของหินแต่ละลูกที่มีน้ำหนักไม่เท่ากัน ภายในพริบตาเดียวต้องกะจังหวะใช้แรงขาอย่างน้อยถึง 2 เท่าของน้ำหนักหินลูกนั้นเพื่อที่จะเบี่ยงทิศทางของมันได้
มนุษย์ไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้แน่ๆ !
ขณะที่ จาย หยงเฟิง กำลังครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ เรื่องแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นอีก หินอุกาบาตที่ ฟาง เจิ้งจือ เตะเมื่อสักครู่นั้นกลับหยุดลอยนิ่งอยู่กลางอากาศ
จากนั้น ...
"ซูมม" อยู่ดีๆหินลูกนั้นก็เปลี่ยนทิศทางมาหา จาย หยงเฟิง อย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ จาย หยงเฟิง เกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า ฟาง เจิ้งจือ ควบคุมมันได้อย่างไร อย่างไรก็ตามเขาได้เห็นการเปลี่ยนทิศทางของหินลูกยักษ์ด้วยสายตาของเขาเองจริงๆ
เขาต้องการที่จะหลบ แต่ด้วยความเร็วของหินนั้นเร็วเกินไป ความเร็วนั้นต่อให้ขยับตัวหนีก็ไม่น่าทันเสียแล้ว
"ฟาง เจิ้งจือ!" จาย หยงเฟิง ตะโกนขึ้นเสียงดัง ดึงดาบสีฟ้าครามขึ้นมาในมือ ตวัดดาบครั้งหนึ่งทำให้เกิดสายลมอันดำมืดและเยือกเย็นออกมา
"แคร้ก!"
หินแตกออกเป็นสองซีกจากกึ่งกลาง
"ปัง!"
"ปัง!"
เสียงดังขึ้น 2 เสียง ชายหนุ่ม 2 คนที่อยู่ด้านหลัง จาย หยงเฟิง ถูกหินที่แตกออกเป็น 2 ซีกกระแทกเข้าใส่
"สาด!"
เลือดไหลรินออกจากร่างของทั้ง 2 คนอย่างรวเร็ว ก่อนจะกระเด็นไปไกลและกระแทกพื้นในที่สุด
ใบหน้าของพวกเขาซีดขาวในทันที
มันเร็วมาก!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ตั้งแต่ ฟาง เจิ้งจือ เตะหินเบี่ยงไปทาง จาย หยงเฟิง จนหินแตกเป็นออกเป็น 2 ซีกและกระเด็นไปโดนชายหนุ่มทั้งสองคน
ร่างของทั้งสองปลิวลอยไปไกล ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในพริบตาเดียว
สายตาของเหล่านักปราชญ์เปิดกว้างด้วยความทึ่ง พวกเขาต่างไม่มีใครขยับเคลื่อนไหว เอาแต่นึกถึงฉากที่ ฟาง เจิ้งจือ เตะหินเบี่ยงทิศทางไปหา จาย หยงเฟิง เท่านั้น
พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก
เปลี่ยนทิศทางของอุกาบาตลูกยักษ์?! พระเจ้าช่วย...ไม่เกินไปหน่อยรึ?
"ทะ..ทำ เจ้าทำได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้! " จาย หยงเฟิง หันกลับไปมองชายหนุ่มสองคนที่กระเด็นไปไกล ใบหน้าพลัยซีดขาว
"ข้าจะบอกเจ้าให้!" ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มเจ้าเล่ห์ "แต่เจ้าคงต้องตายซะก่อน!"
"ตาย?!" ท่าทีของ จาย หยงเฟิง เปลี่ยนไปทันที ก่อนจะสั่งให้เด็กหนุ่มที่เหลืออีก 2 คน รีบเข้าไปล้อม ฟาง เจิ้งจือ เอาไว้ก่อนที่ ฟาง เจิ้งจือ จะเตะหินอีกลูกมา
ทันใดนั้นเอง ฟาง เจิ้งจือ ได้เคลื่อนไหวด้วยความเร็วอันน่าตื่นตะลึง
ราวกับเขาไม่ได้อยู่โลกแรงโน้มถ่วง ฟาง เจิ้งจือ กระโดดขึ้นไปสูงกว่า 2 เมตร ด้วยท่าทีสบายๆ
หินอุกาบาตปรากฎขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง
แต่ทว่าในคราวนี้ มีอุกาบาตกว่า 4 ลูก กำลังตกลงไปยัง ฟาง เจิ้งจือ
"ตูม..ตูม...ตูมตูม!"
เสียงเตะหินอุกาบาตที่ล่วงหล่นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ฉากที่น่าตกตะลึงเกิดขึ้นอีกครั้ง อุกาบาตทั้ง 4 ถูกเบี้ยงทิศทาง พุ่งตรงเข้าไปหา จาย หยงเฟิง กับชายหนุ่มอีก 2 คน ด้วยความเร็วสูง
"ขะ..ข้าอยากกลับบ้าน!" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลัง จาย หยงเฟิง ต่างตกตะลึง ทำอะไรไม่ถูก
ในขณะเดียวกันเหล่าผู้ชมต่างจ้องมองและอ้าปากค้าง ถ้าบอกว่า ฟาง เจิ้งจือ สามารถรู้ถึงความลับของกฎเกณฑ์ของหินอุกกาบาตที่ตกลงมาได้นั้น แสดงถึงความสามารถด้านปัญญาอันสูงส่ง
แต่ตอนนี้...
นี่คือพลังที่แท้จริง
ทันใดนั้นเอง คำพูดที่ ขุนนางฮัน ฉางเฟิง เคยพูดขึ้นมาก็ดังก้องในหัวขอพวกเขา
"แก้ไขภาพแห่งการสรรสร้างได้ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ!"
"นอกจากนี้ยังเป็นผู้ชนะของการทดสอบทั้งสองด้านระดับมณฑล และเป็นผู้ที่อยู่เหนือผู้มีความสามารถจากทั้ง 5 เมือง เอาชนะการทดสอบด้านปัญญาระดับเมืองหลวง!
"นี่มันอะไรกัน...เขาไม่ได้แค่โชคดีอย่างนั้นรึ!"
"พ..พลังที่แท้จริง!"
ผู้เข้าร่วมทดสอบต่างเข้าใจในทันที เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ได้เดินทางออกมาหมู่บ้านอันห่างไกล และตอนนี้พลังของเขาอยู่ในระดับที่เกินกว่าใครจะคาดถึง
เบี่ยงทิศของอุกาบาตที่ตกลงมา?!
นอกจากนี้ยังเบี่ยงทิศทางของอุกาบาตถึง 4 ลูกในเวลาเดียวกัน!
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาอาศัยแค่โชค มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว !
เพจหลัก : Double gate TH