เขาเพิ่งจะพนันกับฉิงเฟิงว่าไม่มีหยกในหินเน่าๆก้อนนี้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะมีหยกอยู่ในหินก้อนนี้จริงๆซึ่งไม่ใช่แค่ชิ้นส่วนหยกเท่านั้น แต่เป็นหยกจักรพรรดิระดับตำนาน

เขาเสียใจมากที่เสียเดิมพันและศักดิ์ศรีของตัวเอง

คนที่อยู่รอบๆที่ยังคงตะโกนให้ราคาที่สูงขึ้นและสูงขึ้นซึ่งทำให้เขาสิ้นท่ามากขึ้น

"เพื่อนยาก ฉันจะซื้อมันที่ราคาร้อยล้าน! โปรดขายมันให้ฉัน"

ทันใดนั้นเสียงที่แหบแต่เงียบสงบก็ดังมาจากระยะไกล

ฉิงเฟิงมองย้อนกลับไปและเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีผมสีเทาและใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย

ผู้ชายคนนี้อายุประมาณ 70 ปี เขามีผมหงอกเต็มหัวและเดินหลังค่อมขณะที่เดินด้วยไม้เท้าสีเขียว

"เป็นคุณนั่นเอง!"

ฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจ เขาเคยเห็นชายชราคนนี้จากงานเลี้ยงอาหารการกุศลที่บริษัทหลิวจัด เขาเป็นประธานสมาคมวัตถุโบราณ, ซูหยุนชาง

ในช่วงเย็นของงานเลี้ยงอาหารเพื่อการกุศล ซูหยุนชางพยายามที่จะซื้อจี้หยกจากฉิงเฟิง ถึงแม้จะต้องเป็นของหลิวรูหยันในตอนท้ายแต่พวกเขาก็ถือว่าคุ้นเคยกัน

ฉิงเฟิงรู้สึกประทับใจอย่างสุดซึ้งต่อชายชราคนนี้ เขาเคารพและมีความรู้สึกที่ดีต่อเขา

"หนุ่มน้อย คุณยังคงจำฉันได้จริงๆ! ฉันคิดว่าคุณจะลืมไปแล้วว่าฉันคือใคร ฉันชื่อซูหยุนชางและที่แห่งนี้อยู่ภายใต้การดูแลของตระกูลซูของเรา"

ซูหยุนชางยิ้มอย่างร่าเริงและดูมีความสุขมาก เคราของเขาขยับเพราะรอยยิ้มซึ่งทำให้เขาดูน่ารัก

เขาเป็นชายชราที่เป็นมิตร แต่ความใจดีของเขามีให้สำหรับฉิงเฟิงผู้เดียว เขามักจะแสดงใบหน้าที่ไม่แยแสกับคนอื่นๆ

"ซูหยุนชางเขาเป็นประธานสมาคมวัตถุโบราณ!"

"ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคนจุกจิกมากและไม่เคยยิ้มให้คนหนุ่มสาวเลย"

"ไม่มีทาง นี่เขาเพิ่งยิ้มให้กับฉิงเฟิง ?"

คนรอบๆ ต่างประหลาดใจเกี่ยวกับอาการของซูหยุนชางและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเขา

ในฐานะประธานสมาคมวัตถุโบราณ, ซูหยุนชางเป็นเหมือนปรมาจารย์ของวัตถุโบราณในเมืองทะเลตะวันออก เขาแทบไม่ได้แสดงตัวในที่สาธารณะ แต่วันนี้เขาก็มาปรากฏตัวด้วยตัวเอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหยกจักรพรรดินั้นน่าสนใจมากจนได้ดึงดูดความสนใจของชายชราคนนี้

ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยปากขอซื้อหยกจักรพรรดิหากซูหยุนชางต้องการมัน เหตุผลแรกคือเขาเป็นคนร่ำรวย ประการที่สองเขามีสถานะทางสังคมสูง แทบทุกคนต้องแสดงความเคารพต่อเขาถ้าต้องการที่จะอยู่ในพื้นที่วัตถุโบราณแห่งนี้

ใครก็ตามที่มีปัญหากับซูหยุนชางแน่นอนว่าจะต้องมีปัญหาในวงการวัตถุโบราณในเมืองทะเลตะวันออก

"ฉันจะซื้อหยกจักรพรรดิเป็นเงินร้อยห้าสิบล้าน ขายให้ฉัน"

ทันใดนั้นเสียงอ่อนโยน ที่มีเสน่ห์ก็ดังออกมา

เสียงนั้นมาจากหลิวรูหยัน เธอกำลังมองหยกจักรพรรดิด้วยความหลงใหล หยกจักรพรรดิเป็นหยกที่ผู้หญิงทุกคนต้องการเป็นเจ้าของและถูกครอบครองโดยจักรพรรดินีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นและมีสถานะสูงส่งในสมัยโบราณ

"ผู้หญิงคนนี้สวยอะไรเช่นนี้"

ฝูงชนก็ตกใจเมื่อเห็นว่าหลิวรูหยันสวยงามและมีเสน่ห์ขนาดไหน

"ร้อยห้าสิบล้าน?"

ฉิงเฟิงเริ่มสั่นริมฝีปากและหัวใจเต้นเร็วขึ้นหลังจากได้ยินราคานี้

ฉันกำลังจะรวย!

หนึ่งร้องห้าสิบล้าน ! แม้แต่บริษัทหลินซู่ก็มีมูลค่าเพียงไม่กี่ร้อยล้านหยวน ตอนนี้หยกจักรพรรดิชิ้นนี้มีมูลค่าเท่ากับครึ่งหนึ่งของบริษัทหลินซู่

"มิสหลิวคุณอีกแล้ว ?"

ซูหยุนชางบ่นในขณะที่ขยับเคราของเขาหลังจากที่ได้ยินการเสนอราคาของเธอ

ซูหยุนชางเคยพยายามที่จะซื้อจี้หยกฟินิกซ์ในงานเลี้ยงอาหารการกุศล แต่น่าเสียดายที่เขายกให้หลิวรูหยันในตอนสุดท้ายเพราะเธอต้องการมันเพื่อการรักษาสมาชิกในครอบครัวของเธอ

เพราะฉะนั้นซูหยุนชางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอเข้าแย่งสิ่งที่เขาต้องการอีกแล้ว ซึ่งในครั้งนี้เป็นหยกจักรพรรดิ

"ท่านประธานซู ฉันขอโทษ แต่ฉันชอบหยกจักรพรรดินี้จริงๆ"

หลิวรูหยันกล่าวขอโทษในขณะที่ยิ้ม

เธอยังคงจำประธานซูได้ เพราะเธอรู้สึกขอบคุณจริงๆที่เขายกจี้หยกฟินิกซ์ให้เธอที่งานเลี้ยงอาหารการกุศลเมื่อครั้งที่แล้ว

อย่างไรก็ตาม เธอชอบหยกจักรพรรดิชิ้นนี้จริงๆ และก็ยังไม่อาจประเมินค่าได้ในตลาด ซึ่งทำให้เธอต้องการมากยิ่งขึ้น

"มิสหลิว ฉันช่วยคุณไปเมื่อครั้งที่แล้ว ครั้งนี้คุณยกให้ฉันไม่ได้หรือ?"

เพื่อที่จะได้หยกจักรพรรดินี้ซูหยุนชาง ยอมแม้แต่ยกบุญคุณในอดีตขึ้นมาพูด

"ประธานซู เอายังงี้เป็นไง ฉันชอบหยกจักรพรรดินี้มาก ฉันจะทำเครื่องประดับจากหยกจักรพรรดินี้และเก็บมันไว้ให้คุณชิ้นนึง ฟังดูเป็นไง?"

หลิวรูหยันเสนอความคิดขึ้นมาในขณะที่ยิ้ม

เธอรู้ว่าซูหยุนชางเป็นประธานที่มีคนนับหน้าถือตาทั่วเขตวัตถุโบราณในเมืองทะเลตะวันออก นอกจากนี้เธอยังต้องการความช่วยเหลือจากเขาเกี่ยวกับธุรกิจเครื่องประดับของเธอ เธอไม่อาจมีปัญหากับเขาได้

เธอสามารถทำได้อย่างน้อยสี่ถึงห้ากำไลหรือจี้ด้วยหยกจักรพรรดิขนาดใหญ่เช่นนี้ ที่เหลือจากนั้นเธอก็จะยกให้ซูหยุนชางเป็นค่าตอบแทน

"ก็ได้ มิสหลิว แต่จำไว้ว่าช่วยเก็บจี้หยกจักรพรรดิให้ฉันชิ้นนึงด้วย"

ซูหยุนชางรู้ว่าเขาไม่สามารถแข่งขันกับหลิวรูหยันได้ ด้วยพื้นหลังทางการเงินของเขาเอง นอกจากนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นบอสของบริษัทหลิวที่มีมูลค่านับพันล้านหยวนและมีภูมิหลังเป็นตระกูลที่ร่ำรวย

ซูหยุนชางรู้สึกชื่นชมจริงๆที่หลิวรูหยันสัญญากับเขาว่าจะให้เครื่องประดับชิ้นนึงที่ทำจากหยกจักรพรรดิ

อย่างน้อยซูหยุนชางก็รู้สึกพอใจเพราะเขาวางแผนที่จะทำเครื่องประดับจากหยกจักรพรรดิและตอนนี้มีมีคนอื่นทำให้เขาแทนแล้ว

"หนุ่มน้อย คุณมีการรับรู้ที่ดีจริงๆ ฉันอิจฉา" (หมายถึงรู้ว่ามีหยกในหินก้อนนั้น)

ซูหยุนชางเริ่มชมเชยฉิงเฟิงขณะที่มองเขา

"ฉันก็แค่โชคดีเท่านั้นเอง"

ฉิงเฟิงพยายามถ่อมตัวในขณะที่ยิ้ม

มีคนเคยกล่าวไว้ว่าคุณต้องถ่อมตัวเมื่อมีโอกาส

ตอนนี้ เขาได้ขายหยกจักรพรรดินี้เป็นราคาหนึ่งร้อยห้าสิบล้านคนทุกคนรอบตัวเขาต่างอิจฉามาก

ความมั่งคั่งอาจทำให้เกิดภัยพิบัติได้ เขายังคงมีหลักการนี้อยู่และพยายามทำตัวจนๆ

"หนุ่มน้อย โชคก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของคุณด้วย คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันชื่อซูหยุนชาง?"

ชายชรายิ้มเหมือนดอกไม้บานและดูเหมือนว่าเขาได้รับการเตือนให้ระลึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่น่าคิดถึงในอดีต

"ฉันไม่ทราบ กรุณาบอกฉัน ประธานซู"

"เพราะฉันโชคดีเหมือนคุณไง ซึ่งมันเปลี่ยนฉันจากคนไร้บ้านไปเป็นมหาเศรษฐี"

"ประธานซู คุณวิเศษมาก ใครจะไม่รู้ว่าคุณเป็นบอสของกลุ่มวัตถุโบราณในเมืองทะเลตะวันออกทั้งหมด?"

ฉิงเฟิงได้ประจบชายชราคนนี้ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งทำให้ชายชรารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด