ตอนที่ 105 จะเข้ามาไหม? (FREE)

ภายในมิติพิเศษ ทุกคนต่างตะลึงกับสิ่งที่เห็นและไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น

ไม่ใช่แค่ตนอื่นๆเท่านั้น แม้แต่ จาย หยงเฟิง และอีก 4 คนที่เหลือ ต่างงงัน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

อะไรกัน?

ทำไม่ทุกอย่างจึงเป็นแบบนี้...?

ใครบางคนเดินออกมาเพื่อท้าทายเขา แต่อยู่ดีๆกลับวิ่งหนีไป?

มันเกินที่พวกเขาจะรับได้

 

"เขาวิ่งไปทางหินอุกกาบาตพวกนั้น!"

"อย่าบอกนะว่าเขาคิดจะผ่านไปได้?!"

"ข้าเชื่อว่าเขารู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ จึงตัดสินใจที่จะใช้วิธีวิ่งฝ่าเข้าไปในอุกกาบาตเพื่อผ่านรอบนี้ไป?"

"วิ่งไปหาความตายชัดๆ?! ยิ่งไปกว่านั้น จาย หยงเฟิง จะปล่อยเขาไปงั้นรึ? ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ เหมือนหนีเสือปะจรเข้!"

เมื่อฝูงคนเห็นทิศทางที่ ฟาง เจิ้งจือ วิ่งเข้าไป พวกเขาต่างถกเถียงกันพลางมองไปด้วยความดูถูก

 

ในทางกลับกันมุมปากของ จาย หยงเฟิง ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเยือกเย็น

เขาไม่คิดจะขัดขวาง ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย พยายามวิ่งฝ่าหินอุกกาบาต? ต่อให้เป็นโลกธรรมดา การวิ่งฝ่าเข้าไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี และตอนนี้ยิ่งเป็นโลกแห่งแรงโน้มถ่วง

ความรุนแรงของหินอุกกาบาตย่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ การฝ่าเข้าไปนั้นยิ่งไม่ใช่เรื่องง่าย

....

 

ฟาง เจิ้งจือ เกือบจะเคลื่อนที่ไปถึงบริเวณที่มีหินอุกกาตตกลงมา อีกแค่ก้าวเดียวเขาก็จะเผชิญหน้ากับฝนอุกกาบาตที่ตกลงมาแล้ว จากนั้นเขาก็หยุดและหันมายิ้มให้ จาย หยงเฟิง และคนอื่นๆ

"พวกเจ้า...ไม่เข้ามากันหรือ?" ฟาง เจิ้งจือ ชี้ไปที่ จาย หยงเฟิง ก่อนจะแสร้งถามออกไปอย่างไรเดียงสา

เมื่อผู้คนได้ยิน พวกเขาต่างตกใจอีกครั้ง ฟาง เจิ้งจือ กล้ายั่วยุ จาย หยงเฟิง? เขาต้องการจะฆ่าตัวเองหรือไงกัน

จาย หยงเฟิง ตกใจเล็กน้อย กอนจะหังเราะอย่างเยือกเย็นภายในใจ รนหาที่ตาย!

เขาเดินออกไปข้างหน้า 1 ก้าว แต่เขาก็รีบถอยหลังกลับมา จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นบนริมฝีปาก

เพราะเขานึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณ บึงน้ำแห่งความสงบ ตอนนั้นเขาเชื่อมั่นว่าจะจัดการ ฟาง เจิ้งจือ ได้ แต่กลับเป็นเขาเองที่ถูกจัดการไป

 

แต่ตอนนี้....

จาย หยงเฟิง ยอมรับว่าความฉลาดของ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเขา

สถานาการณ์ที่ปรากฎตรงหน้าเขายังไม่ชัดเจน และยังไม่เข้าใจเจตนาของ ฟาง เจิ้งจือ การเดินเข้าไปทื่อๆนั้นเป็นเรื่องอันตราย

"ฮ่าฮ่า...พวกเราไม่เข้าไปหรอก!" เมื่อ จาย หยงเฟิง คิดได้สักพัก เขาตัดสินใจ ศาสตร์แห่งการต่อสู้ได้บอกไว้ว่าให้ใช้ความเงียบจัดการทุกสิ่ง ถ้าเขาไม่ได้ทำตามความคาดหวังของ ฟาง เจิ้งจือ ผลร้ายจะเกิดขึ้นได้ยังไงกัน

"งั้นถ้าเจ้าไม่เข้ามา ข้าจะเข้าไปละนะ?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังหินอุกกาบาตที่ตกลงมา

"เข้าไปเลย!" จาย หยงเฟิง ไม่ขยับตัวแม้แต่นิดเดียว

 

ผู้คนต่างเริ่มหัวเราะเยาะ การที่ เฟิง เจิ้งจือ ทำแบบนี้เพราะว่าเขาไม่กล้าเข้าไป ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้เจตนาที่แท้จริงของ ฟาง เจิ้งจือ แต่เขาต้องการจะหลอกล่อ จาย หยงเฟิง ให้เข้าไปใกล้แน่นอน

เข้าไปยังเขตแดนที่อุกาบาตตกลงมา? เขากล้าหรือไงกัน?

ขณะที่พวกเขากำลังคิด ดวงตาพลันเบิกกว้างขึ้นมาทันที เพราะ ฟาง เจิ้งจือ เข้าไปจริงๆ

1 ก้าว 2ก้าว...

ฟาง เจิ้งจือ เดินไปข้างหน้าอย่างปกติ เขากระทั่งหันมายิ้มบางๆให้กับ จาย หยงเฟิง และพักพวกของเขา ก่อนจะเดินไปซ้ายที ขวาที

 

"ให้อุกกาบาตตกลงมาทับมันให้ตายซะ!"

"เร็วสิทับให้ตายเลย!"

ฝูงคนต่างเริ่มอ้อนวอนภายในใจ

จากนั้น อย่างที่ทุกคนคาดหวัง หินอุกกาบาตขนาดใหญ่ค่อยๆโผล่มาจากท้องฟ้า เสียงของมันที่แหวกอากาศตกลงมาดังก้อง ก่อนที่ตกกระแทกลงกับพื้น

"ตูม ตูม ตูม..." ฝุ่นควันบนพื้นตลบอบอวล

ผู้คนเริ่มยื้มออกมา เลือกที่จะเข้าไปยังเขตแดนหินอุกกาบาต? ตัดสิทธิ์สอบตัวเองแท้ๆ!

ในขณะที่ทุกคนรองเสียงจากท้องฟ้า ประกาศว่า ฟาง เจิ้งจือ ถูกตัดสิทธิ์สอบไปแล้ว กลุ่มควันก็ค่อยๆจางหายไป

จากนั้น รอยยิ้มของทุกคนพลันแข็งค้างทันที

 

เพราะ ข้างๆหินอุกกาบาตก้อนใหญ่ ฟาง เจิ้งจือ กำลังเดินฮัมเพลงสบายอารมณ์ เอามือทั้งสองข้างปัดฝุ่นที่ติดอยู่ตามเสื้อผ้า

"อา..ฝนอุกกาบาตช่างงดงามยิ่งนัก ยิ่งเห็นใกล้ๆแบบนี้ยิ่งน่าตื่นเต้น!" ฟาง เจิ้งจือ ยิ้มออกมาอย่างสดใส ก่อนจะยืนหยุอยู่เงียบๆ ก่อนจะกระดิกนิ้วให้ จาย หยงเฟิง

"เข้ามาสิ!"

"เข้ามา?!" เสียง ของ ฟาง เจิ้งจือ ดังสะท้อนไปทั่ว มิติพิเศษ

ท่าทีของ จาย หยงเฟิง ยิ่งดำทมึนขึ้นเรื่อยๆ เขาต้องการจะยืนรออยู๋เงียบๆ แต่เขาไม่คิดจะปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ ผ่านด่านนี้ไปอย่างง่ายๆแน่นอน

 

"ข...เขาไม่โดนหินทับ?"

"เขาทำได้ยังไงกัน?"

"หินอุกกาบาตที่ตกลงมานั้นเร็วราวกับสายฟ้า เขาจะหลบได้ยังไง?"

ฝูงคนต่างอยู่ภายใต้ความสับสสน เพราะในสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหลีกฝนอุกกาบาต ไม่ต้องพูดถึงความสามารถของผู้เข้าสอบ แม่แต่คนที่เข้าสอบการทดสอบจักรพรรดิ หรือต่อให้เป็นคนที่มีรายชื่ออยู่ในทำเนียบมังกรดาวรุ่ง ยังไม่วามารถหลบหินที่ตกลงมาได้แบบ ฟาง เจิ้งจือ

...

 

ด้านนอกมิติพิเศษ ผู้คุมสอบมองภาพที่เกิดขึ้นจากด้านนอกด้วยความตกใจ

"ทำไมเขาถึงไม่โดนทับ?  อย่าบอกนะว่าเขาหลบได้?" ผู็คุมสอบคนหนึ่งคาดเดา

"ไม่ เขาไม่ได้หลบสักนิด!" ภายในห้อง เสียงของผู้คุมที่ควบกุมการตกของหินอุกกาบาตดังขึ้นมา

 

"เขาไม่ได้หลบ? อย่าบอกนะว่าเขา.."

เมื่อผู้คุมสอบคนอื่นๆได้ยิน พวกเขาต่างขมวดคิ้วทันที

"การที่จะเป็นผู้ชนะการทดสอบด้านปัญญาได้นั้น แค่หินอุกกาบาตที่ตกลงมา...ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจอะไร แต่สามารถค้นพบมันได้ในช่วงเวลาอันสั้นเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ!"  ผู้คุมสอบหันไปมองทางขุนนางฉินด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความหมาย

ในขณะเดียวกัน ขุนนางฉินก็มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ในภาพ ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฎขึ้นมาบนหน้า "คงเป็นเพราะโชค? ฮ่าฮ่า..."

"โชค?" ขุนนางฮัน มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่ในภาพ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาค่อนข้างซับซ้อน เพราะ การกระทำของ ฟาง เจิ้งจือ ได้ตอบคำถามของขุนนางฉิน อย่างสิ้นเชิง

...

 

ภายในมิติพิเศษ ผู้เข้าสอบทุกคนต่างตกตะลึงกับฉากที่เห็น

เพราะ ฟาง เจิ้งจือ เดินเอามือไคว่หลังอย่างสบายๆท่ามกลางฝนอุกกาบาต ชายชุดสีน้ำเงินพริ้วไหวไปตามสายลมที่เกิดขึ้นจากหินอุกกาบาตที่กระแทกกับพื้น

และขณะที่เดินไป บนท้องฟ้าเกิดหินอุกกาบาตจำนวนมาก ราวกับฝนที่ตกลงมา

อย่างไรก็ตาม...

ด้วยอะไรบางอย่าง ไม่มีแม้แต่หินก้อนเดียวที่ตกลงมาใส่ ฟาง เจิ้งจิ

มีเวลาจนบางคนสามารถเห็นที่กำลังพุ่งใส่ ฟาง เจิ้งจือ แต่ ฟาง เจิ้งจือ หยุดยืนกระทันหัน หินอุกกาบาตก้อนนั้นตกระแทกพื้นข้างหน้า ฟาง เจิ้งจือ ห่างไปไม่กี่นิ้ว

ในเวลาเดียว ฟาง เจิ้งจือ ไม่แม้แต่จะยกหัวขึ้นมาดูด้วยซ้ำ

 

"เจ้าจะเข้ามาไหม? นายน้อยจาย!" ในขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ เดิน เขากลับหันมายิ้มให้ จาย หยงเฟิง และกระดิกนิ้วเช่นเดิม ไม่รีบร้อนที่จะเดินผ่านหินอุกกาบาตเหล่านี้ไป

 

เพจหลัก : Double gate TH