บทที่ 112 สาวงามในห้องน้ำ

บทที่ 112 สาวงามในห้องน้ำ

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"ไอ้งี่เง่า คุณเข้ามาทำไม?"

สาวงามระเบิดความโกรธออกมาและถามฉิงเฟิงด้วยความโกรธในขณะที่จ้องมองเขา

เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าจะมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในห้องน้ำของผู้หญิง

"ประกายแรกชื่อของฉันไม่ใช่ไอ้งี่เง่า ประการที่สองฉันมาที่นี่เพื่อเข้าห้องน้ำ"

ฉิงเฟิงกล่าวในขณะที่เขายิ้มอย่างอ่อนโยน

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ สายตาของเขาก็ยังคงจับจ้องไปที่สาวงามคนนี้และไม่อาจหยุดจ้องเธอได้เลยเพราะเธอนั้นสวยเกินไป

ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและผิวเรียบเนียนของเธอเป็นผลงานชิ้นเอกที่ไร้ข้อบกพร่องใดๆ ชุดกราวน์สีขาวที่เธอเอามาปิดหน้าอก, สะโพกและส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันน่าทึ่ง

มันเป็นใบหน้าที่ดีและร่างกายที่เร่าร้อนแบบนี้ นี่เป็นสาวงามระดับไฮคลาส

"กลิ่นนี้คุ้นๆ"

ฉิงเฟิงได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยยังกับกลิ่นในห้องของเสี่ยวม่าน

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าสาวงามตรงหน้าเขาเป็นศาสตราจารย์ของเสี่ยวม่าน, เย่ฉิงหยาเห็นได้ชัดว่าเธอสอนที่นี่เพราะเธอสวมชุดกราวน์หมา

"ไอ้บ้า คุณจ้องอะไร?"

ฉิงหยากำลังโกรธและอยากจะเตะตูดของฉิงเฟิง เพราะเขายังคงจับตามองเรือนร่างของเธอ แต่เธอไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้เพราะถ้าเธอยืนเธอจะเปิดเผยเรือนร่างของเธอต่อหน้าเขา

ฉิงหยารู้ว่าฉิงเฟิงไม่ใช่นักศึกษาของเธอเพราะเธอไม่รู้จักเขา แต่เขาอาจจะมาจากชั้นอื่นเพราะที่นี่มีนักศึกษาหลายพันคนในโรงเรียนแพทย์

เธอสาบานว่าเธอต้องสืบหาชายคนนี้และเตะเขาออกจากมหาลัยวิทยาลัยเมื่อเธอออกจากห้องน้ำ

"สาวงามคุณชื่อเย่ฉิงหยาใช่มั้ย?"

"คุณรู้จักชื่อของฉันได้อย่างไร?"

"ถ้าฉันบอกว่าเดาเอาคุณจะเชื่อไหมละ?"

ฉิงเฟิงถามขณะยิ้มอย่างฉลาด

เขาคงไม่บอกเธออย่างแน่นอนว่าเขาเพิ่งแอบออกมาจากผ้าห่มข้างๆเสี่ยวม่าน

"คุณคิดว่าฉันจะเชื่อรึไง? คุณต้องแอบตามฉันมาที่นี่และตอนนี้กำลังพยายามจะข่มขืนฉัน คุณมันคนเลวทราม!"

เย่ฉิงหยามองไปที่ฉิงเฟิงด้วยความรังเกียจและโกรธเกรี้ยว

เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องแอบติดตามและพยายามที่จะล่วงเกินเพราะความสวยงามของเธอ

ดังที่ข่าวรายงานอยู่เสมอที่มีพวกที่ติดตามสาวๆเข้าไปในห้องน้ำ ในบ้านหรือแม้กระทั่งโรงรถและทำร้ายร่างกายข่มขืนพวกเธอ

"คนสวย ฉันมาที่นี่เพื่อเข้าห้องน้ำจริงๆ ฉันไม่ได้ติดตามคุณ"

ฉิงเฟิงพยายามอธิบายให้เธอฟังขณะที่ขมวดคิ้ว

เขาเกลียดการถูกเข้าใจผิด นอกจากนี้เขาไม่ได้มีนิสัยชอบแอบติดตามสาวๆในห้องน้ำ

"ถ้าคุณไม่ได้แอบติดตามฉันมาทำไมไม่ออกไปซะที"

ฉิงหยามองไปที่ฉิงเฟิงอย่างหนาวเย็น เธอเฝ้าระวังผู้ชายคนนี้อย่างจริงจังเพราะเธอกลัวว่าเขาจะพุ่งเข้ามาและทำร้ายเธอ

ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำนอกเหนือจากพวกเขาเพราะนี่มันเกือบห้าทุ่มแล้ว ถ้าชายหนุ่มคนนี้สูญเสียสติและพุ่งเข้าใส่เธอ  เธอก็ไม่มีทางที่จะขัดขืนได้

เธอหวังว่าฉิงเฟิงจะออกไปโดยเร็วที่สุด เพราะตอนนี้เธอก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย

เธอได้จดจำใบหน้าของเขาไว้แล้วและแน่นอนจะหาเขาพบจากทะเบียนนักศึกษาแพทย์ในวันพรุ่งนี้ เมื่อถึงเวลานั้นมันคงเป็นวันสุดท้ายของชายคนนี้

"คนสวยไม่ต้องกลัว ฉันจะออกไปทันทีหลังจากที่ฉันฉี่เสร็จ"

จากนั้นฉิงเฟิงก็ปลดเข็มขัดและเริ่มฉี่ต่อหน้าฉิงหยาที่ดูตื่นตระหนก

ไอ้คนวิตถาร ! ฉิงหยาเบือนหน้าหนีไปด้านข้างขณะที่ตะโกนในใจ เธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนฉี่อยู่ตรงหน้าเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดมาก

ในความเห็นของเธอ ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้เป็นไอ้บ้าที่ไร้ยางอายที่สุด

แต่ฉิงเฟิงไม่สนใจว่าฉิงหยาจะมองเขาอย่างไร ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยน้ำที่ขังอยู่ในกระเพาะปัสสาวะของเขาออกมา ตอนนี้เขารู้สึกสบายมาก (ไม่ชักไปด้วยเลยละพี่)

"แล้วเจอกันคนสวย"

ฉิงเฟิงเหลือบมองฉิงหยาและโบกมือให้ในขณะที่เดินจากไป

เขาไม่ต้องการให้ฉิงหยาเข้าใจผิดว่าเขากำลังลอบติดตามเธอและพยายามที่จะทำมิดีมิร้ายต่อเธอ ดังนั้นเขาจึงรีบออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

"นี่เขาออกไปแบบนี้เลย ?"

ฉิงหยาไม่อาจเชื่อสายตาเธอได้ขณะที่เห็นฉิงเฟิงเดินออกไปแบบชิลๆ

เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ลอบติดตามเธอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันเป็นความเข้าใจผิด

ชายคนนี้เข้ามาฉี่จริงๆ ?

มันก็ยังคงดูแปลกที่มีผู้ชายมาฉี่ในห้องน้ำหญิง

ฮึ่ม ! อย่าให้ฉันเห็นหน้าคุณแล้วกัน คุณได้เห็นเรือนร่างของฉันหมดแล้ว  ฉิงหยากำหมัดของเธอในขณะที่จ้องมองไปที่ประตูด้วยความโกรธ

ช่างเป็นเรื่องราวที่สุขสันต์ ที่พวกเขาได้พบกันครั้งแรกในห้องน้ำผู้หญิง!

"เป็นคืนที่ตื่นเต้นอะไรเช่นนี้"

ฉิงเฟิงเดินไปบนถนนที่เงียบสงัดขณะคิดอย่างตื่นเต้น

แน่นอน ความตื่นเต้นมาจากการซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มข้างๆเสี่ยวม่าน ในขณะที่อยู่ติดกับฉิงเหยาในเวลาเดียวกัน

ฉิงเฟิงชอบการผจญภัยและความตื่นเต้น บุคลิกของเขาถูกหล่อหลอมมาจากประสบการณ์ที่เขาได้รับมา  ซึ่งเขาได้ผ่านความเป็นความตายมามาก นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่สามารถต้านทานการผจญภัยและเรื่องผู้หญิงได้

และทั้งสองสิ่งนั้นทำให้ผู้ชายเต็มไปด้วยชีวิตที่น่าทึ่ง

มันเริ่มมืดมากขึ้น แสงไฟนีออนสว่างขึ้นทุกที่บนถนน

ฉิงเฟิงโบกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยัง Noble Palace

ทุกวันนี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขามีความต้านทานเรื่องผู้หญิงน้อยลงเรื่อยๆ และนี่ก็เป็นผลเนื่องมาจาก “กลุ่มอาการโรคการต่อสู้” อย่างแน่นอน

"โรคการต่อสู้" เป็นโรคที่ซับซ้อน มันเป็นผลที่ตามมาหลังจากที่ผ่านการสังหารคนมานับพันๆคนในสนามรบที่สามารถเยียวยาได้เพียงโดยการหลับนอนกับผู้หญิง

ฉิงเฟิงออกอาการของโรคนี้มาครั้งหนึ่ง หลังจากที่เขาฆ่าคนหลายร้อยคนในเผ่าหนึ่งเมื่อตอนที่เขาอยู่ในทวีปหมาป่า เขาไม่หายจนกระทั่งเขาใช้เวลามีเซ็กส์กับอลิสทั้งวันทั้งคืนบนเตียง

โรคนี้ดูเหมือนจะเริ่มออกอาการอีกครั้งหลังจากที่เขาได้ฆ่าแมงมุมพิษและคนอื่นๆในเมืองทะเลตะวันออก

ฉิงเฟิงเดินทางมาถึงวิลล่ายูนิต 13 แล้วภายในครึ่งชั่วโมง

เขาเปิดประตูและเห็นว่าหลินซู่กำลังรอเขาอยู่ในห้องนั่งเล่น

ตอนนี้เวลาห้าทุ่มแล้ว ปกติหลินซู่มักจะนอนแล้วในเวลานี้ แต่ตอนนี้เธอยังคงรอเขาอยู่ในห้องนั่งเล่นซึ่งทำให้ฉิงเฟิงรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย

ในขณะนี้หลินซู่สวมชุดชั้นในลูกไม้สีดำ ใบหน้าของเธอสง่างาม ผิวขาวและริมฝีปากสีแดงของเธอได้ปรากฏภายใต้แสงไฟในห้อง รูปร่างดั่งนาฬิกาทรายของเธอถูกซ่อนไว้บางส่วนภายใต้ชุดชั้นในลายลูกไม้ของเธอ ซึ่งทำให้ฉิงเฟิงตาสว่าง

"ชุดชั้นในลูกไม้สีดำ  ฉันชอบมัน!"

ฉิงเฟิงรู้สึกเร่าร้อนขึ้นทั่วร่างกายหลังจากที่ได้เห็นชุดชั้นในที่หลินซู่ใส่และแทบทนไม่ไหวที่จะกระโจนเข้าใส่เธอ

เขาจำได้ว่าหลินซู่สวมชุดนอนลูกไม้สีขาวเมื่อครั้งที่แล้ว นี่เธอก้าวเข้าสู่ขั้นใส่ชุดชั้นในสีดำได้อย่างไร? อย่างไรก็ตาม เธอดูดีไปหมดไม่ว่าเธอจะสวมใส่อะไร

นี่เธอพยายามยั่วฉัน? ทันใดนั้นฉิงเฟิงก็คิดแว๊บขึ้นมาอย่างแปลกใจ