ตอนที่ 243 สกัดทักษะใหม่

ระหว่างทางกลับโรงแรม ฉิน เว่ยเริ่มถามหลิน ฮวงถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อหลิน ฮวงบอกเธอคร่าวๆถึงเหตุกาณณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาก็มาถึงโรงแรม มันเป็นเวลา11โมงครึ่งเมื่อหลิน ฮวงตรวจสอบเวลา

 

ฉิน เว่ยมองเวลาเช่นกันและกล่าว“มันสายแล้ว ฉันจะไม่รบกวนคุณ ฉันอาจต้องรบกวนเวลาว่างของคุณในวันพรุ่งนี้สักเล็กน้อย”

“ได้สิ กี่โมงละ?”หลิน ฮวงพยักหน้า

“มาพบกันที่ร้านอาหาร พรุ่งนี้8โมงครึ่งและหลังจากมื้อเช้า เราจะไปที่รัฐบาลกลางด้วยกันเพื่อยืนยันภารกิจ เนื่องจากคุณเป็นคนฆ่าจอมกินสมอง รางวัลนี้จึงเป็นของคุณ แต่ฉันมีศพ เราจะคุยกันอีกหลังจากนั้น”ฉิน เว่ยกล่าว

“ฉันรบกวนคุณมากไปรึเปล่า?หากมันไม่สะดวก พวกเราสามารถเลื่อนเวลาได้นะ”ฉิน เว่ยคิดและกล่าวเสริม

หลิน ฮวงพยักหน้า“8โมงครึ่งดีแล้ว”

“เนื่องจากเราได้จัดการจอมกินสมองไปแล้ว ผมก็มีเวลาว่างพอที่จะพักในเมืองลั่วซีสัก2-3วัน

 

หลิน ฮวงเครียดอยู่หลายวันและยุ่งอยู่กับข้อมูลจำนวนมหาศาลของจอมกินสมอง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพักผ่อนได้ นอกจากนี้ เขายังวางแผนที่จะอาศัยอยู่ในเมืองนี้สักสัปดาห์หนึ่ง เนื่องจากเขาต้องใช้เวลา2-3วันเพื่อให้พลังชีวิตเขาเสถียรและเขาก็ไม่ได้รีบที่จะไปทะเลทรายอุกกาบาต เขาตัดสินใจที่จะพักอยู่ในเมืองลั่วซีสักพักเพื่อพักผ่อนและปรับสภาพร่างกายก่อนออกเดินทาง

ทั้งคู่พากันขึ้นลิฟต์ไปชั้น76และกลับไปยังห้องของพวกเขา เมื่อเขามาถึงห้อง เขาก็มองไปที่การ์ดปีศาจเถาวัลย์แดนดิไลอันทันที

 

“การ์ดมอนสเตอร์”

“ระดับ : สุดยอด”

“ชื่อมอนสเตอร์ : เจ้าแดง(ปีศาจเถาวัลย์แดนดิไลอัน)”

“ประเภทมอนสเตอร์ : สายพันธ์ปรสิต”

“ระดับพลัง : เงินขั้น3”

“ทักษะ1 : เมล็ดกาฝาก”

“ทักษะ2 : การควบคุมสัมบูรณ์”

“ทักษะ3 : สุดยอดสติปัญญา”

“สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิดใช้งาน”

“หมายเหตุ : ทักษะมอนสเตอร์ยังไม่ถูกค้นพบโดยสมบูรณ์ ยังเหลืออีกสองทักษะ”

“หมายเหตุการ์ด : สามารถฝึกได้”

 

จากนั้นหลิน ฮวงก็มองดูรายละเอียดของสุดยอดสติปัญญา

“สุดยอดสติปัญญา : ทักษะติดตัวที่สามารถเพิ่มสติปัญญาได้อย่างมหาศาล”

“หมายเหตุ : พื้นฐานที่สูงขึ้นของสติปัญญาจะเป็นผลให้เพิ่มความฉลาดขึ้น”

หลิน ฮวงถูกยั่วยุเมื่อเห็นทักษะ

“เสี่ยว เฮย สกัดทักษะของปีศาจเถาวัลย์แดนดิไลอัน”

 

หากหลิน ฮวงสกัดทักษะตอนนี้ ความเป็นไปได้ที่จะได้รับสุดยอดสติปัญญาคือ1ใน3 ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไม่จำเป็นต้องเพิ่มทักษะเอาตัวรอดอื่นๆในอนาคต ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะสกัดทักษะในตอนนี้

 

“กำลังสกัดทักษะ...กำลังสุ่มเลือกทักษะ...ทักษะได้ถูกเลือก...ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับทักษะใหม่-เมล็ดกาฝาก”

หลิน ฮวงพูดไม่ออกกับสิ่งที่เขาได้รับ

“ฉันสามารถใช้เมล็ดกาฝากได้?”หลิน ฮวงร้องเสียงหลง

“ฉันไม่ใช่พืชเช่นปีศาจเถาวัลย์ แม้ว่าฉันจะสามารถแปลงพลังชีวิตเป็นเมล็ดพันธ์ได้ แต่ก่อนที่ฉันจะไปถึงระดับหลุดพ้น มันไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยพลังชีวิตออกจากร่างฉันได้ ดังนั้นมันจึงไร้ประโยชน์”

 

หลิน ฮวงพยายามที่จะใช้งานทักษะ มีเมล็ดแดนดิไลอันสีเงินกำลังเติบโตขึ้นบนฝ่ามือเขา อย่างไรก็ตาม พวกมันก็หายไปโดยอัตโนมัติ

 

“เหมือนที่ฉันคาดไว้ เมล็ดกาฝากจะได้ผลกับปรสิตเท่านั้น...”สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้พิสูจน์ให้เห็นว่าการคาดการณ์ของหลิน ฮวงนั้นถูก แต่ในไม่ช้า เขาก็คิดถึงสิ่งอื่น

“จะเกิดอะไรขึ้นหากฉันย้ายเมล็ดพันธ์ไปในโฮสต์ พลังชีวิตฉันจะหายไปเช่นกัน?”

 

เขาคิดถึงการทดลองที่สามารถทำได้และเรียกหมาป่าวิริเดี้ยนออกมาทันทีและเปิดใช้งานเมล็ดกาฝากบนฝ่ามือเขา เขาวางฝ่ามือลงตรงหน้าท้องของหมาป่าวิริเดี้ยน ในไม่ช้า เมล็ดพันธ์ก็ดูเหมือนจะมุดหายเข้าไปในร่างมัน

และการแจ้งเตือนก็มาจากเสี่ยว เฮย

 

“คำเตือน : พบบางสิ่งผิดปกติกับการ์ดหมาป่าวิริเดี้ยนของท่าน!ตรวจพบปริสตภายในทัน ท่านต้องการจะเรียกการ์ดกลับหรืไม่?”

“ไม่”หลิน ฮวงส่ายหัวและปฏิเสธที่จะเรียกการ์ดกลับ

“ฉันต้องการเห็นว่าเมล็ดกาฝากที่ฉันสร้างจะหายไปไหม”

 

หลิน ฮวงสังเกตเห็นบางสิ่งแปลกๆขณะที่เมล็ดกาฝากเข้าไปในร่างหมาป่าวิริเดี้ยน ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสามารถในการรับรู้แบบที่มันมี นั่นทำให้เขาสามารถมองจากมุมมองของมันและแม้กระทั่งได้กลิ่นดีขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาสามารถออกจากขอบเขตการรับรู้นั้นได้ตลอดเวลาที่เขาต้องการ เขายังสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของหมาป่าวิริเดี้ยนได้รวมถึงการกลิ้ง การจับมือและการสวัสดีด้วยสองมือ....

 

“ฉันควรจะไปนอนและดูว่าเมล็ดกาฝากจะหายไปในพรุ่งนี้ไหม”เมื่อเห็นว่ามันเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว หลิน ฮวงก็ไม่คิดจะเรียกหมาป่าวิริเดี้ยนกลับเพราะเขากลัวว่าปรสิตจะถูกถอนออกจากมัน หลังจากที่อาบน้ำด้วยความเร็ว หลิน ฮวงก็ไปที่เตียงในห้องนอนขณะที่หมาป่าวิริเดี้ยนอยู่ในห้องนั่งล่น

หลิน ฮวงตื่นขึ้นในตอน7โมงเช้า เมื่อเขาแปรงฟันเสร็จ เขาก็ตรวจสอบหมาป่าวิริเดี้ยนเขา หมาป่าวิริเดี้ยนพบว่ามันแปลกที่หลิน ฮวงกำลังมองมาที่มัน เมล็ดกาฝากในร่างมันไม่ได้หายไปขณะที่การควบคุมของเขาก็ยังทำได้ปกติดี

 

“หรือมันจะเหมือนกับปรสิตของเจ้าเลือดที่จะคงอยู่ตลอดไปตราบเท่าที่ฉันไม่ได้เรียกกลับ?”หลิน ฮวงคิดว่าเมล็ดกาฝากยังคงอยู่ภายในตัวหมาป่าวิริเดี้ยนตลอดทั้งคืน

“ฉันจะออกไปข้างนอก อยู่ในห้องและอย่าวิ่งไปรอบๆละ”หลิน ฮวงลูบหัวมัน เขาไม่คิดที่จะจบการทดลองเพียงเท่านี้

 

หมาป่าวิริเดี้ยนดูไม่เต็มใจขณะที่มันนอนลงกับพื้น แต่มันก็ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่งหลิน ฮวง

หลังจากที่อาบน้ำ หลิน ฮวงก็ออกไปโดยไม่ได้ให้อาหารเช้าหมาป่าวิริเดี้ยน มันเกือบจะ8โมงแล้วเมื่อเขากินอาหารเช้าเสร็จที่ชั้น3 เขาเริ่มอ่านข่าวขณะที่รอคอยฉิน เว่ย ในไม่ช้า ฉิน เว่ยก็เดินเยื้อยย่างมาในร้านอาหารและสั่งอาหารสำหรับตัวเธอก่อนที่นั่งลงตรงข้ามหลิน ฮวง

 

“คุณกินเสร็จแล้ว?”ฉิน เว่ยไม่แน่ใจเพราะเธอเห็นโต๊ะดูสะอาด

หลิน ฮวงพยักหน้า“ใช่ ผมกินเสร็จแล้ว พนักงานได้มาทำความสะอาดโต๊ะไปแล้ว”

“คุณมาที่เมืองลั่วซีเพียงภารกิจเดียว?”ฉิน เว่ยถามขณะที่กิน

“เหตุผลหลักคือการฆ่ามอนสเตอร์เมล็ดพันธ์ชีวิตระดับทอง”หลิน ฮวงไม่ได้ปิดซ่อนเจตนาของเขาแต่เขาก็ไม่ได้เปิดเผยว่าเขากำลังล่าอะไร

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว...”

 

พวกเขาคุยกันอยู่สักพัก เมื่อ ฉิน เว่ยกินอาหารเสร็จ มันก็เกือบ8โมง20นาที

ฉิน เว่ยดูเวลา เธอยืนขึ้นและกล่าวกับหลิน ฮวง“ฉันกินเสร็จแล้ว!พวกเราเหลือเวลาอีก10นาที ไปกันเถอะ!”

“ไปกัน”หลิน ฮวงยืนขึ้นและเดินตามหลังเธอไป

พวกเขาเรียกรถมอนสเตอร์ที่ทางเข้าโรงแรมและมุ่งหน้าไปยังรัฐบาลกลาง