ตอนที่ 241 สู้!
หลิน ฮวงพูดไม่ออกเมื่อเขาเห็นรูปของผู้ชายที่หยาง หลิงส่งมา เขาคือคู่หูของนักล่าหญิงที่พักอยู่ในห้องข้างหลิน ฮวง มันเป็นชายร่างสูงที่เขาพบเจอในลิฟต์ หลิน ฮวงพักอยู่ในห้อง28และนักล่าหญิงก็อยู่ในห้อง27 ขณะที่ชายผู้ที่นัดพบจอมกินสมองได้พักอยู่ในห้อง26
“เขารู้ว่าผมยาวจรดเอวคือจอมกินสมองหรือมันเป็นเรื่องบังเอิญ?”
หากมันเป็นอย่างแรก ชายคนนั้นจะฆ่ามันทันที แต่หากมันเป็นอย่างหลัง ไม่เพียงแต่ชายคนนั้นจะกลายเป็นอาหารของจอมกินสมอง แต่เขาอาจจะถูกยึดครองร่างด้วยเช่นกัน เขาคือนักล่าระดับทองขั้น3 ผู้ที่โดดเด่นกว่าเจิ้ง อี้หานในทุกด้าน ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้จอมกินสมองยังรู้ตัวว่ามันกำลังถูกตามล่า มันจะไม่ยอมปล่อยมือจากร่างอันโดดเด่นนี้ไป ไม่สำคัญว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น หลิน ฮวงไม่อาจปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้
เมื่อเห็นว่าหลิน ฮวงเงียบไป หยาง หลิงก็ถาม“นายรู้จักเขา?ไอหมอนี่เป็นใคร?”เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจ
“เขาคือนักล่าที่พักอยู่ข้างห้องฉัน ฉันพบเขาก่อนหน้าในลิฟต์”หลิน ฮวงอธิบาย
“ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือเขารู้ว่าเธอคือจอมกินสมอง”
“มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้เพราะเธอใช้บัญชีใหม่ เธอเพิ่งจะสร้างบัญชีใหม่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงดี ฉันไม่คิดว่าจะมีใครสามารถหาตัวเธอได้เร็วเท่าเรา!”หยาง หลิงมั่นใจในความสามารถเขา
“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังได้แฮคบัญชีของชายคนนั้น เขาได้ขอนัดพบหญิงสาวคนอื่นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้”
หลิน ฮวงไร้คำพูด“ฉันคิดว่านายไม่ควรจะละเมิดความเป็นส่วนตัวของเขา...”
“มันหักหน้าฉัน!ฉันจะยอมไม่สนใจโดยการไม่ส่งข้อมูลให้คู่หมั้นเขา!”หยาง หลิงสบถ
หลิน ฮวงมั่นใจว่าหยาง หลิงต้องสืบค้นเกี่ยวกับชายคนนี้มาจนหมด
“เอาละ โปรดให้ความสนใจกับสิ่งสำคัญก่อน ส่งตำแหน่งของชายคนนั้นมาและฉันจะตามเขาไป”หลิน ฮวงเตือนหยาง หลิงถึงเรื่องจอมกินสมอง หยาง หลิงได้ส่งตำแหน่งมาให้หลิน ฮวงขณะที่เขายังคงพึมพำกับตัวเองต่อ ชายคนนั้นกำลังเคลื่อนไหว เขาออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าไปไกล หลิน ฮวงออกจากโรงแรมทันทีและไล่ตามเขาไป
หลิน ฮวงกังวลว่าเขาจะถูกเปิดเผย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เดินตามใกล้นัก เขาเดินห่างจากเขาหลายร้อยเมตร 15-16นาทีต่อมา เครื่องหมายบนแผนที่ก็หยุด หลิน ฮวงเดินช้าลงแต่จู่ๆเครื่องหมายของชายคนนั้นก็หายไป
“เกิดอะไรขึ้น?”หลิน ฮวงถามขณะที่หยาง หลิงพยายามจะกู้คืนตำแหน่งของชายคนนั้น เมื่อเขามาถึงตำแหน่งล่าสุด ชายร่างสูงก็หายไปแล้ว
“เธออาจจะมีเครื่องสกัดสัญญาณอยู่กับตัว นอกจากนี้ พื้นที่ที่เราอยู่ก็ยังไม่มีกล้องวงจรปิดอีกด้วย.....ฉันมักจะได้ยินคนพูดกันว่ามอนสเตอร์นั้นฉลาดกว่ามนุษย์แต่ฉันก็ไม่เคยเชื่อมัน ตอนนี้ฉันเชื่อมันแล้ว จอมกินสมองน่ากลัวกว่าที่ฉันคิดไว้มาก”หยาง หลิงพูดอย่างหมดหวัง
“นายยังไม่เคยเจอกับปีศาจตัวตลก...”หลิน ฮวงคิดกับตัวเขา
“เนื่องจากพวกเขานัดพบกับที่นี่ พวกเขาก็ไม่ควรจะแชทกันอีก ช่วยฉันตรวจสอบว่ามีโรงแรมใต้ดินอะไรรอบๆนี้ไหม”หลิน ฮวงกล่าว
“มีแห่งหนึ่งเดินไปทางซ้าย300เมตรและอีกแห่งหนึ่งทางขวา400เมตร ฉันได้ทำเครื่องหมายไว้ให้นายแล้ว แต่มันมีห้องพักถึง600ห้อง นายวางแผนที่จะดูทีละห้องรึไง?”หยาง หลิงดูสงสัย
“ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้ ฉันต้องค้นหาทีละห้อง”
หลังจากที่วางสาย หลิน ฮวงก็เดินไปยังซอยที่ว่างเปล่าและเปลี่ยนตัวเขาเป็นวิญญาณ จากนั้นเขาก็ดำดินและมุ่งหน้าไปยังโรงแรมทางซ้ายมือเขา เมื่อเขามาถึง เขาก็ซ่อนตัวอยู่ในกำแพงและเริ่มกวาดมองทีละห้อง 20นาทีต่อมา เขาสามารถที่จะดูห้องได้มากกว่า300ห้อง แต่ก็ไม่เห็นพวกเขาที่นี่ หลิน ฮวงจึงมุ่งหน้าไปยังอีกโรงแรมหนึ่งทางขวา
หลังจากที่ค้นหาอยู่ครึ่งโรงแรม หลิน ฮวงก็พบเป้าหมายเขา มันไม่ดีเลยที่เขามาสายเกินไป หลิน ฮวงไม่เห็นเจิ้ง อี้หานแต่สามารถได้กลิ่นน้ำหอมเธอในห้อง ชายร่างสูงกำลังจัดชุดเขาอยู่ตรงหน้ากระจก เห็นได้ชัดว่าจอมกินสมองได้เปลี่ยนร่างโดยสมบูรณ์แล้วและต้องเก็บร่างของเจิ้ง อี้หานไว้ในช่องเก็บของมัน หลิน ฮวงพุ่งไปที่ทางเข้าห้องและเปลี่ยนร่างกลับ เขาอัญเชิญไป่และหยิบปืนอินทรีทอง11ออกมา
เขาเตะประตูห้องและเริ่มเปิดฉากยิงใส่ชายคนนั้น เมื่อได้ยินเสียงประตู จอมกินสมองก็รู้ตัว จากนั้นมันก็พยายามจะหนีไปทางประตูหลังของห้อง ก่อนที่มันจะได้หลบหนี ไป่ก็เปลี่ยนปีกวิญญาณโลหิตของมันเป็นผ้าม่านเพื่อขวางกั้นประตูขณะที่อีกปีกเปลี่ยนเป็นแส้ ผูกมัดแขนซ้ายของชายคนนั้นเอาไว้ เมื่อการเคลื่อนไหวของชายคนนั้นถูกสกัด หลิน ฮวงก็เล็งเห็นโอกาสและใช้เทคนิคปืนขั้นกลาง ระลอกคลื่น และเปิดฉากยิง กระสุนสีเงินบินออกจากปืนราวกับคลื่นยักษ์สีเงินที่กำลังกลืนกินชายคนนั้น
เมื่อได้ยินเสียงปืน ผู้คนในโรงแรมก็เริ่มกรีดร้อง บางคนในห้องใกล้คิดว่าพวกเขากำลังถูกโจมตีและออกจากโรงแรมไปผ่านประตูหลังด้วยสภาพโป๊เปลือย แม้ว่าการเคลื่อนไหวของชายคนนั้นจะถูกสกัด เขาก็ยังสามารถหลบกระสุนทั้งหมดได้ กระสุนบางส่วนกระทบโดนร่างเขาแต่พวกมันก็ถูกขวางด้วยเกราะระดับทอง ด้วยการพยายามจะหลบหนีจากไป่ เขาจึงเปิดใช้งานดาบระดับทองบนนิ้วเขาและฟันใส่แส้วิญญาณโลหิตของไป่ มีประกายสีทองวูบวาบขึ้นจากการปะทะกัน
ตอนนี้เขามั่นใจว่าเขาไม่อาจสลัดไป่ออกไปได้ ชายคนนั้นจึงตัดแขนเขา เลือดสาดกระจายไปทั่วพื้น เขาจ้องมองมาที่หลิน ฮวงและไป่อย่างอาฆาต จากนั้นก็พุ่งไปทางหน้าต่างและหลบหนีไป หลิน ฮวงตอบสนองช้าไปเพราะเขาไม่คิดว่าชายคนนั้นจะตัดสินใจได้เด็ดขาดเช่นนี้ เมื่อหลิน ฮวงไปที่หน้าต่าง ชายคนนั้นก็วิ่งหายไปในฝูงชน หลังจากที่เรียกไป่กลับ หลิน ฮวงก็กระโดดออกจากหน้าต่าง อัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนและไล่ตามชายคนนั้นไป......
ปล.ตอนหน้าฟรีเน้อ