ตอนที่ 240 ผู้เชี่ยวชาญที่ถูกลูบคม

สองวันต่อมา  หลิน ฮวงใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับเกมส์จ้าวแห่งปืน หลังจากผ่านไปสองวัน เขาเพียงสามารถเรียนรู้เทคนิคปืนขั้นกลางได้สามเทคนิค ขณะที่เขากำลังฝึกอยู่ตอน4ทุ่ม โทรศัพท์เขาก็เริ่มดัง เมื่อเห็นว่าเป็นหยาง หลิง หลิน ฮวงก็ออกจากเกมส์และรับสาย

“มีข่าวอะไรไหม?!”หลิน ฮวงกังวล

“หญิงสาวคนนั้นเพิ่งจะเข้าแอพค่ำคืนหนาวเย็น...”

“ตำแหน่งของเธอละ ส่งมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”หลิน ฮวงถามถึงที่อยู่ก่อนที่หยาง หลิงจะพูดจบ

“เอิ่ม....นี่คือเหตุผลที่ฉันโทรหานย ฉันไม่อาจหาตำแหน่งเธอได้...”หยาง หลิงดูอับอาย

“ไม่ใช่ว่านายบอกฉันว่านายสามารถหาตำแหน่งเธอได้ตราบเท่าที่เธอใช้แอพ?”หลิน ฮวงทำเสียงสงสัย

“นั่นเป็นเพราะฉันคิดว่าเธอมีแค่โปรแกรมลบการบริการระบุตำแหน่ง และมันจะไม่ส่งผลกับตำแหน่งของแอพ  ฉันไม่รู้ว่าเธอได้ลบตำแหน่งทั้งหมดในแหวนหัวใจจักรพรรดิเธอออก”

 

หยาง หลิงกล่าวอย่างหมดหนทาง“การจะงัดแหวนและแก้ไขชิปไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันไม่คิดว่าจะมีใครในเมืองลั่วซีที่สามารถทำมันได้ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมฉันจึงคิดว่าเธอเพียงลบรหัสสำหรับระบบระบุตำแหน่งออก  ตอนนี้ตัวรับตำแห่นงได้ถูกทำลายไปแล้ว แม้จะด้วยรหัสส่วนตัวของฉัน ฉันก็ไม่อาจหาที่อยู่ของเธอได้...”

เขารู้สึกอับอายเพราะเขาบอกกับหลิน ฮวงว่าเขาสามารถทำได้

 

“ไม่อาจหาตัวเธอได้...”หลิน ฮวงขมวดคิ้วขณะที่ฟัง เขามั่นใจในตัวหยาง หลิงมาก  เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินเรื่องราวเช่นนี้

หลังจากที่คิดอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็ได้ไอเดีย

 

“ฉันจะดาวน์โหลดแอพด้วยตัวฉันเองและลงทะเบียน เนื่องจากเราไม่อาจหาตำแหน่งเธอได้ งั้นฉันก็จะเรียกให้เธอออกมาหา”

“นั่นเป็นความคิดที่ดีมาก!”หยาง หลิงเห็ฯด้วยกับหลิน ฮวงแต่แผนก็ยังไม่ดีพอ

“อย่างไรก็ตาม การลงทะเบียนใหม่จะดูน่าสงสัยเกินไป เพราะเธอสามารถเห็นวันที่และเวลาที่ลงทะเบียนได้ เธอรู้ว่าเธอกำลังถูกตามล่าโดยสมาคมนักล่า ดังนั้นเธอจะต้องระวังถึงบัญชีผู้ใช้ใหม่ ฉันมีบัญชีทดลองที่ฉันเคยใช้อยู่ มันถูกสมัครไว้เมื่อ3ปีก่อน อัพโหลดรูปภาพและข้อมูลส่วนตัวของนายซะ  เธอจะไม่สงสัยอะไร  อย่าเปิดเผยตัวนายเมื่อนายพูดคุยกับเธอ….ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยนายคุยกับเธอเอง นายเป็นพวกคนจริงจังดังนั้นเธอจะไม่มีวันตกหลุมพรางนาย ฉันจะเฝ้าดูการสนทนาของนายกับเธอ นายสามารถคัดลอกสิ่งที่ฉันส่งไปให้นายและส่งมันให้กับเธอได้”

“ได้เลย!”

 

หลิน ฮวงตกลงทันที แม้ว่าเขาจะเคยใช้แอปโทรศัพท์เหมือนกันตอนอยู่บนโลก เขาก็ไม่อาจจีบคนแปลกหน้าได้ด้วยตัวเขา โดยการใช้วิธีของหยาง หลิง เจ้าพ่อเพลย์บอย ทุกสิ่งทุกอย่างต้องไปด้วยดี ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือการส่งต่อข้อความเท่านั้น ทันทีที่วางสาย หยาง หลิงก็ส่งรหัสผ่านบัญชีเขามา หลิน ฮวงล็อคอินเข้าแอปหลังจากที่ดาวน์โหลดมันโดยใช้ชื่อผู้ใช้ว่า พ่อหนุ่มสุดล่ำ

หลิน ฮวงอยากจะเปลี่ยนชื่อผู้ใช้ แต่เขาไม่อาจหาปุ่มตั้งค่าได้

 

จากนั้นเขาก็เริ่มแก้ไขโปรไฟล์เขา ตอนนี้เขาดูราวกับอยู่บนโลก เขามั่นใจในรูปร่างเขาและในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที โปรไฟล์ใหม่เขาก็เสร็จสิ้น เขาเปลี่ยนเป็นบางสิ่งที่ดูทางการขึ้นและถ่ายรูปจากมุมข้าง อัปโหลดรูปไปยังหน้าเพจเขา

 

“ฉันไม่คิดว่านายจะมีทักษะการเซลฟี่ด้วยนะเนี่ย นายแน่ใจนะว่านายไม่เคยใช้แอปประเภทนี้?”หยาง หลิงล้อเขา

“ขอบคุณสำหรับคำชำ ตอนนี้ ฉันจะเปลี่ยนชื่อผู้ใช้ได้ยังไง?”หลิน ฮวงเมินเฉยหยาง หลิง

“นายไม่อาจเปลี่ยนได้ ฉันสร้างชื่อผู้ใช้มาเพื่อจุดประสงค์นี้โดยเฉพาะ ทำไมนายจึงอยากเปลี่ยนมันกันละ?”หยาง หลิงตอบกลับ

“เอาละงั้น ส่งบัญชีเธอมาให้ฉัน”หลิน ฮวงไม่ต้องการจะเสียเวลาไปกับการพูดเล็กน้อยและตรงเข้าสู่ประเด็นหลัก

 

หยาง หลิงส่งข้อความเสียงมาในครั้งนี้“ชื่อผู้ใช้ใหม่เธอคือผมยาวจรดเอว อย่าพูดกับเธอก่อน เพียงแค่มองโปรไฟล์เธอ แม้ว่าจะไม่มีอะไรให้เห็นมาก แต่เธอจะเห็นว่านายเข้ามาอ่านโปรไฟล์เธอ หากเธอไม่พูดอะไรกับใคร เธออาจจะมองดูโปรไฟล์นายกลับ เนื่องจากนายมีรูปและประวัติที่ชัดเจน หากเธอสนใจ เธอจะคุยกับนายอย่างแน่นอน หากเธอไม่คุยกับนาย แต่เธอมองดูโปรไฟล์นายอยู่หลายครั้ง นั่นก็จะเป็นการส่งซิกว่าเธอกำลังสนใจนาย และจากนั้น นายก็ควรจะทักเธอไป”

 

หลิน ฮวงไม่รู้ว่ามีกฏมากมายบนแอปประเภทนี้

 

“เอาละงั้น ฉันจะทำตามที่นายพูด”ในไม่ช้า หลิน ฮวงก็พบบัญชีผมยาวจรดเอว เขาดูโปรไฟล์เธออย่างระมัดระวัง มันเป็นโปรไฟล์ง่ายๆ-เพียงบอกส่วนสูงและน้ำหนักเธอ  เธอไม่แม้แต่จะระบุอายุ มีเพียงรูปเดียวบนโปรไฟล์เธอและมันก็เป็นรูปแผ่นหลังเธอ ผมของเธอสัมผัสกับเอวและแผ่นหลังเธอก็เปลือยเปล่าตลอดทางจนถึงแก้มก้น  ทุกคนสามารถเห็นได้ว่าเธอไม่ได้สวมอะไรอยู่ในภาพ

ภาพของแผ่นหลังเธอยังไม่เพียงพอ หลิน ฮวงไม่สามารถบอกได้ว่านั่นคือเจิ้ง อี้หาน สีผมไม่ดูเหมือนเธอ แต่ทว่า เรือนร่างและสีผิวก็คล้ายคลึง เมื่อตระหนักว่าไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์ หลิน ฮวงก็เลิกดู หลังจากนั้นสักพัก หลิน ฮวงก็ตระหนักว่าเธอกำลังมองดูโปรไฟล์เขาและภายในไม่กี่นาที เธอก็ส่งข้อความหาเขา

 

“ไง พ่อรูปหล่อ”

เพียงเมื่อหลิน ฮวงอ่านข้อความ หยาง หลิงก็ส่งข้อความหาเขา

“สวัสดี คุณคนสวย”มีสติ้กเกอร์หน้ายิ้มที่หลังข้อความ หลิน ฮวงยิ้มขณะที่คิดว่าเขาไร้เดียงสาเกินไป เขาคัดลอกการตอบกลับของหยาง หลิงและส่งมันกลับ

ผมยาวจรดเอวตอบกลับในทันที“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันสวย?จะทำยังไงหากฉันสวยแค่แผ่นหลัง?”

เมื่อหลิน ฮวงกำลังคิดวิธีการตอบกลับ หยาง หลิงก็ส่งมาให้เขา“สัญชาตญาณของผม”หลิน ฮวงส่งต่อข้อความ

“สัญชาตญาณ?บอกฉันสิ สัญชาตญาณของคุณบอกอะไรอีก?”ในไม่ช้า หยาง หลิงก็ส่งข้อความมาให้เขา

“สัญชาตญาณของผมบอกว่าคุณไม่ใช่แค่สวยแต่ยังมีทรวดทรงที่สุดยอดด้วยเช่นกัน”

หลิน ฮวงส่งข้อความต่ออีกครั้ง

“หากฉันบอกคุณว่านี่ไม่ใช่รูปฉัน คุณจะยังคงคิดเหมือนเดิม?”เธอตอบกลับ

“แน่นอน มันเป็นสัญชาตญาณของผม มันไม่เกี่ยวกับรูปภาพที่คุณมี”หยาง หลิงตอบกลับ

“หากสัญชาตญาณของคุณเดาถูก งั้นคุณสามารถสัมผัสได้ไหมว่าฉันเป็นคนประเภทไหน?”เธอตอบกลับ

“สัญชาตญาณของผมบอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่อันตราย”เมื่อเห็นการตอบกลับ หลิน ฮวงก็คิดว่ามันผิดท่าและส่งข้อความเสียงหาหยาง หลิง

“ฉันไม่คิดว่านั่นจะเหมาะสม เธออาจจะรู้ตัวได้”

“ไม่ต้องกังวล ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังทำอะไร”หยาง หลิงตอบกลับ

 

หลิน ฮวงจำต้องส่งข้อความต่อไป ครั้งนี้ผมยาวจรดเอวได้เงียบไป เธอไม่ตอบกลับหลังจากผ่านไป10วินาที

 

“แย่แล้ว...”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว

เพียงเมื่อเขากำลังพึมพำ เขาก็ได้รับข้อความ

“บอกฉันที ฉันอันตรายยังไง?”มันยังคงเป็นผมยาวจรดเอว

“ฮี่ๆ ได้สิ...”หยาง หลิงส่งข้อความมา

“แม่ของผมเคยบอกว่าผมว่ายิ่งผู้หญิงสวยมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น สัญชาตญาณไม่ได้บอกผมว่าคุณอันตรายยังไง มันเพียงบอกผมว่าคุณอันตรายกว่าผู้หญิง99%ในเมืองนี้”มีอีโมจิหน้ายิ้มอยู่ท้ายประโยค

 

หลิน ฮวงลอบชมหยาง หลิงในใจ เขายอมรับว่าหยาง หลิงมีคารมที่ดีจริงๆ

 

“ช่างปากหวานเสียจริง ฉันจะยอมรับคำชมเชยนั้น”เธอตอบกลับทันที

เมื่อพวกเขาคุยกัน การสนทนาก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น แม้ว่าหลิน ฮวงจะไม่ต้องการส่งต่อข้อความแต่เพื่อการล่าจอมกินสมอง เขาก็ทำมันต่อไป

หลังจากที่คุยอยู่10นาทีหลิน ฮวงก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป

 

“หยุดพูดจาวกวนได้แล้ว ขอให้เธอมาพบเลย”หลิน ฮวงส่งข้อความเสียงให้หยาง หลิง

“นายจะรีบไปทำไม ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังรอจังหวะที่เหมาะสมอยู่?”หยาง หลิงดูเหมือนจะผ่อนคลายอย่างมาก

แต่ทว่า 2-3นาทีต่อมา จู่ๆผมยาวจรดเอวก็ส่งข้อความมาอย่างกะทันหัน

“ไว้คุยกันครั้งหน้า มันสายแล้วและฉันก็กำลังจะนอน”

เธอออฟไลน์ทันทีหลังจากที่ส่งข้อความ

“เกิดอะไรขึ้น?”หลิน ฮวงตกตะลึง เขาไม่คิดว่าเธอจะออฟไลน์ไปก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร

ในไม่ช้า หยาง หลิงก็โทรมา

“ฉันคิดว่ามันกำลังไปได้สวยนะ ทำไมเธอจึงออฟไลน์ละ?”หลิน ฮวงงุนงง

“เธอไม่เลือกฉัน!บัดซบ!”หยาง หลิงสบถ

“ใครบางคนได้ตัวเธอไป?”ในที่สุดหลิน ฮวงก็เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

 

“นายคิดว่าเธอจะไปนอนจริงๆ?”หยาง หลิงกลอกตา

“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคุยกับคนอื่นขณะที่คุยกับฉัน ฉันปล่อยตัวมากเกินไป ฉันจึงไม่เห็นว่าพวกเขากำลังคุยถึงอะไรกัน”

หยาง หลิงอัปโหลดประวัติการสนทนาของชายที่สามารถนัดพบผมยาวจรดเอวได้มา

“แม้ว่าเราจะไม่ได้นัดพบเธอ อย่างน้อยเราก็สามารถหาตำแหน่งของชายคนนั้นที่จะไปพบกับเธอได้”หยาง หลิงหัวเสียแต่เขาก็ไม่ลืมถึงเรื่องสำคัญ

“เดี๋ยวนะ นายมีรูปของชายคนนี้ไหม?ทำไมเขาจึงดูคุ้นตานัก....?”