ตอนที่ 36 หยั่งไม่ถึง
ตอนที่ 36 หยั่งไม่ถึง
ลูกค้ารายแรกเป็นแรงจูงใจให้ทั้งหลินฟ่านและต้มตุ๋นเทียน
หลินฟ่านขยับถ้วนชาอย่างช้าๆและใจเย็นขณะที่เขาจมอยู่ในห้วงความคิด
เขาไม่ได้เตรียมตัวกับการโผล่ขึ้นมาอย่างกระทันหันของสารานุกรม เขายอมรับว่าหลังจากได้รับมันมา มันพลิกชีวิตของเขาเลยทีเดียว
ทำแพนเค้กจากสวรรค์? มันเคยเป็นเรื่องเป็นไปไมได้สำหรับเขา
หรือนักทำนายที่เปรียบเสมือนเป็นพระเจ้า สำหรับตลอดชีวิตของเขามันเป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าจินตนาการถึงมันมาก่อน
หลินฟ่านไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะมีหน้าร้านเป็นของตัวเองในระยะเวลาสั้นๆ
ข้อสรุปของเขาคือสารานุกรมมันมีข้อดีมากกว่าข้อเสีย
แต่ตอนนี้หลินฟ่านคิดว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไปว่ามันจะดีหรือไม่ดี
ชีวิตมีเพียงร้อยปีเท่านั้นการที่ได้รับโอกาสดังกล่าวมันก็เหมือนกับการเล่นเกม ทุกวินาทีและทุกนาทีเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ เขาจะไม่พบประสบการณ์ดังกล่าวหากเขาไมเจอกับสารานุกรม
"เถ้าแก่น้อย"
ทันใดนั้นมีเสียงดังเข้ามา หลินฟ่านหันไปมองและยิ้มก่อนจะวางถ้วยชาลงและลุกขึ้นยืน
"อะไรที่ทำให้คุณมาที่นี่ หัวหน้าหลิว?"
"ฉันมาที่นี่เพื่อมอบรางวัล" หัวหน้าหลิวกล่าวอย่างมีความสุข เขายืนอยู่หน้าประตูร้านและมองดูป้ายร้านของหลินฟ่าน
"แน่นอนมันเป็นอาจารย์หลินที่น่านับถือ" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าวอย่างมีความสุขในวันนี้เขาอารมณ์ดีมาก
ปัญหาของฉินชวนได้รับการแก้ไขแล้วและมันช่วยลดภาระของหลิวเสี่ยวเทียน
เบื้องบนกล่าวว่าหากปัญหาของฉินชวนไมได้รับการแก้ไขภายในเจ็ดวัน เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องต้องลาออกจากตำแหน่งและปล่อยให้ผู้ที่มีความสามารถเข้ามารับหน้าที่แทน
ไม่ต้องแปลกใจเลยที่หลิวเสี่ยวเทียนจะรู้สึกขอบคุณหลินฟ่าน
"คุณอย่ายกยอผมเลย หัวหน้าหลิว" หลินฟ่านพูดอย่างสุภาพ หลิวเสี่ยวเทียนเป็นบุคคลอันดับต้นๆที่หลินฟ่านรู้สึกนับถือ
หากไม่ใช่การช่วยเหลือของหลิวเสี่ยวเทียนสำหรับใบอนุญาตเพื่อเปิดแผงลอยแพนเค้กต้นหอม เขาจะไม่สามารถตั้งร้านได้อย่างง่ายดายเช่นนี้
หลินฟ่านไม่ทราบว่าเขาช่วยชีวิตของหลิวเสี่ยวเทียนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
"เถ้าแก่น้อย...ฉันหมายถึงอาจารย์หลิน นี่สำหรับคุณ" หลิวเสี่ยวเทียนมอบธงที่ถูกบรรจุมาอย่างดีให้แก่หลินฟ่าน
หลินฟ่านเปิดกล่องและมองเข้าด้านใน
"รางวัลพลเมืองดี"
มีกระทั่งใบรับรองกิตติมศักดิ์ซึ่งมันทำให้หลินฟ่านรู้สึกขบขัน
"อาจารย์หลินขอบคุณมาก ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของคุณมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจับฉินชวน" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าวด้วยความกตัญญู
สำหรับหลิวเสี่ยวเทียน หลินฟ่านได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้
"มันแค่เรื่องเล็กน้อย อย่าได้กล่าวถึงมันเลย" หลินฟ่านพูดอย่างไม่แยแส
"นี่เป็นเงินรางวัลสำหรับคุณ สามหมื่นเหรียญ" หลิวเสี่ยวเทียนหยิบบัตรเครดิตสีเงินมอบให้แก่หลินฟ่าน จากนั้นเขาก็ตบไหล่ของหลินฟ่านและกล่าว "เพราะมันเป็นหน้าที่ของฉัน บางสิ่งบางอย่างมันไม่สามารถพูดได้ ดังนั้นฉันจึงบอกพวกเขาไปว่าคุณเคยเห็นฉินชวนมาก่อน"
"ผมเข้าใจ" หลินฟ่านตอบ
ในกรณีของหลิวเสี่ยวเทียน เขายังเป็นข้าราชการ หากเขาระบุในรายงานว่านักทำนายได้ทำนายที่อยู่ของฉินชวนบางทีเขาอาจจะถูกตำหนิแทน
"แต่ฉันเชื่อในตัวคุณ เพื่อนรวมงานที่ร่วมงานกับฉันก็เต็มไปด้วยความชื่นชม" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าว
"หัวหน้าหลิว บางสิ่งบางอย่างคุณต้องเชื่อมัน ผมเห็นว่าคุณซื่อสัตย์และจริงใจ ตราบเท่าที่คุณไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้คุณรู้สึกผิด คุณจะมีอนาคตที่สดใสอยู่ข้างหน้า" หลินฟ่านมองที่หลิวเสี่ยวเทียนอย่างใกล้ชิดและพูดกับเขาอย่างหนักแน่น
แม้ว่าหลิวเสี่ยวเทียนจะอายุมาก แต่เขาเต็มไปด้วยประสบการณ์นั่นคือจุดเด่นของเขา
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำแต่ฉันต้องการจะบอกบางอย่างกับคุณ" หลิวเสี่ยวเทียนมองไปรอบๆและกระซิบเบาๆ
"พูดมาเลย" หลินฟ่านตอบ
"ฉับบอกความจริงแก่เบื้องบนเกี่ยวกับตัวคุณและเขาก็เชื่อสิ่งที่ฉันพูด" หลิวเสี่ยวเทียนกระซิบอีกครั้ง
มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถกล่าวถึงได้ หากมีคนรู้พวกเขาจะถูกหัวเราะเยาะ
"นี่เป็นแปดอักษรวันเกิดของเขา" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าวและส่งกระดาษให้หลินฟ่าน
"โอ้ ดูเหมือนเขาจะเข้าใจเรื่องนี้อยู่บ้าง" หลินฟ่านกล่าวอย่างยิ้มๆ
หลิวเสี่ยวเทียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทุกวันนี้แม้ผู้คนจะบอกว่าไม่เชื่อในสิ่งเหล่านี้ แต่ก็ยังถามหานักทำนายเพื่อความสบายใจ
หลินฟ่านเก็บกระดาษไว้บนมือและมองมันอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิวเสี่ยวเทียนและพูด "หัวหน้าหลิว จริงๆแล้วผมต้องมองที่ตัวบุคคลเพื่อพิจารณา สำหรับผู้ที่ไม่มีความสัมพันธ์กันฉันจะไม่ดูให้พวกเขา เนื่องจากคุณช่วยผมมามาก ผมจะไม่สร้างปัญหาแก่คุณ ผมมอบประโยคนี้ให้คุณ 'หากเขาไม่เชื่อเรื่องนี้มันเป็นชะตากรรม หากไม่มันจะเป็นโชคชะตา"
"อาจารย์หลินขอบคุณมาก" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าว
หลินฟ่านจับปากกาและเขียนลงบนกระดาษแผ่นหนึ่งจากโต๊ะแล้วเขียนอีกประโยค
"ทำตามหัวใจของคุณ"
เมื่อหลิวเสี่ยวเทียนเห็นสิ่งที่เขียนบนกระดาษเขาก็ตะลึง
"อาจารย์หลินเพียงประโยคเดียว?"
"เอามันไปและมอบให้เขาแล้วเขาจะเข้าใจ" หลินฟ่านยิ้มและตอบ
"คุณแน่ใจหรือว่าไม่ต้องการเขียนเพิ่มอีก?" หลิวเสี่ยเทียนรู้สึกว่ามันน้อยเกิน โดยปกตินักทำนายมักจะเขียนออกมายาวๆ เขากลัวว่าเบื้องบนจะโกรธหากเขานำกลับไปเพียงแค่ประโยคเดียว
"ไม่จำเป็น คุณไม่ไว้ใจผมหรือหัวหน้าหลิว?" หลินฟ่านกล่าว
หัวหน้าหลิวมองไปที่หลินฟ่านก่อนจะพยักหน้า "เอาล่ะฉันจะฟังคุณ หากฉันถูกตำหนิ ฉันจะกลับมาหาคุณ! นี่เงินสำหรับการดูดวง"
หลินฟ่านได้รับธนบัตรสีแดงสองใบ เขารับมันมาโดยไม่พูดอะไร
"ฉันต้องไปแล้วยังมีงานต้องทำอีก ติดต่อฉันหากคุณต้องการความช่วยเหลือในอนาคต" หลิวเสี่ยวเทียนกล่าว
"โอเค ไม่มีปัญหา" หลินฟ่านกล่าวขณะโบกมือลาเขา
เมื่อหัวหน้าหลิวจากไปต้มตุ๋นเทียนก็เดินเข้ามาและถือธงไว้ในมือของเขา เขาสังเกตมันชั่วครู่ก่อนจะหันไปมองหลินฟ่านและพูด "คุณกลายเป็นพลเมืองดีตั้งแต่เมื่อไหร่? แถมยังได้เงินอีกตั้งสามหมื่นเหรียญ"
หลินฟ่านเก็บเงินและยิ้ม "ทำไมฉันถึงเป็นพลเมืองดีไม่ได้? เมื่อกี้คุณไม่ได้ยิน? เพียงแค่รับคำแนะนำจากฉันไปเล็กน้อย ฉันก็ได้เงินมาสามหมื่นเหรียญนั่นคือวิธีสร้างรายได้ สำหรับเงินสองร้อยมันแย่มาก"
.....
หลิวเสี่ยวเทียนกลับไปที่ออฟฟิศและส่งกระดาษชิ้นนี้ไปให้ผู้นำของเขา
เหลียนเฟ่ยฝานเห็นกระดาษ เขางงงวย
"ทำตามหัวใจของคุณ"
เหลียงเฟ่ยฝานมีความสุขมากกับการปิดคดีของฉินชวนและเขาก็ตัดสินใจถามความจริงมาจากหัวหน้าหลิว ตอนแรกหลิวเสี่ยวเทียนต้องการซ่อนมันไว้แต่เขายังคงตัดสินใจจะบอกทุกอย่างให้แก่เขา หลังจากเขาเข้าใจเรื่องทั้งหมดเขาเกิดความสนใจมันเล็กน้อย เขาจึงบอกให้หลิวเสี่ยวเทียนขอความช่วยเหลือจากหลินฟ่านในนามของเขา
เนื้อหาที่เขียนลงบนแผ่นกระดาษทำให้เหลียงเฟ่ยฝานจมอยู่ในห้วงความคิดจากนั้นเขาก็เข้าใจทุกอย่าง
สำหรับหลินฟ่านเบื้องบนของหลิวเสี่ยวเทียนเป็นเพียงหนึ่งในคนนับไม่ถ้วนเท่านั้น
