ตอนที่ 98 ได้ประโยชน์ร่วมกัน (FREE)

“นายน้อยขอให้ท่านผ่านการทดสอบ ข้าอาจิวขอลา!” ถึงแม้ว่าอาจิวจะอยู่แสดงความยินดีกับ ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว แต่เขารู้ดีว่าในฐานะเด็กรับใช้เขาไม่มีคุณสมบัติพอทีจะเข้าไปข้างในได้

ดังนั้น หลังจากแสดงความยินดีให้ ฟาง เจิ้งจือ แล้ว เขาก็เตรียมตัวจะจากไป

แต่ ฟาง เจิ้งจือ  จะปล่อย ซู จิว ไปได้ง่ายๆยังไงกัน? ฟาง เจิ้งจือ จึงเข้าไปหยุด ซู จิว เอาไว้

“ในเมื่อเจ้ามาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีแล้ว งั้นมาทานอาหารกับพวกเราสักมื้อ!” ฟาง เจิ้งจือ ทำใจกว้างชี้ไปยังเก้าอี้ข้างๆเขาที่ว่างอยู่

เหยียน ซิว มองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาไม่ใช่คนที่เลือกคบคนจากสถานะทางสังคม ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่คบ ฟาง เจิ้งจือ เป็นสหาย?

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ ฟาง เจิ้งจือ เป็นคนเลี้ยง ดังนั้น ฟาง เจิ้งจือ จะชวนใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา

แต่ ซู จิว นั้นกลับตกใจมาก

ไม่ต้องพูดถึงสถานะของ ฟาง เจิ้งจือ ต่อหน้า วู่ จวี้เอ๋อ แม้แต่สถานะของทั้งสองคนตรงหน้าเขาก็เทียบไม่ติดแล้ว คนหนึ่งคือผู้ชนะการทดสอบด้านปัญญา อีกคนเป็นอันดับสองและยังเป็นนายน้อยของตระกูล เหยียน อันโด่งดัง

ไม่ว่าเขาจะมองยังไง ก็ไม่มีทางที่เขาควรจะร่วมมื้ออาหารนี้ได้

แต่ว่า....

 

ฟาง เจิ้งจือ ชวนเขาจริงๆ มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก! ก่อนหน้านี้เพราะเขาค่อนข้างใกล้ชิดกับ ฟาง เจิ้งจือ ทำให้เขาได้เลื่อนตำแหน่งมาทำงานที่เมืองหลวง ถ้าเขาร่วมกินมื้อนี้กับ ฟาง เจิ้งจือ เขาต้องได้รับอะไรดีๆอีกแน่นอน

“ขอบคุณมากนายน้อยฟาง นายน้อยเหยียน!” ซู จิว ประสานมือขอบคุณ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ว่าง เขาไม่คิดจะจากไปแน่นอน เพราะโอกาสดีๆนั้นหายากยิ่ง

เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ เห็น ซู จิว นั่ง รอยยิ้มของเขาพลันขยายกว้างกว่าเดิม

 

ถ้า ซู จิว ไม่ได้มีความทะเยอทะยานแล้วละก็ ตามปกติ ซู จิว ควรจะจากไปแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับนั่งลง

ฟาง เจิ้งจือ ต้องการเงิน ซู จิว ก็ต้องการเงิน ถึงมันจะดูแปลกๆ แต่ความจริงนั้นไม่มีอะไรเลย เพราะทั้งสองคนนั้นก็มีวิธีทาเงินที่แตกต่างกัน แต่มีสิ่งหนึ่งคือ...

ถือว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

 

ทั้งสามนั่งด้วยกัน เมื่อ ซู จิว มาเข้าร่วม การรินนำ รินเหล้า ก็ถูก ซู จิว เอาไปทำทั้งหมด เขาแม้แต่บอกให้สาวใช้ออกไป เขาจะเป็นคนดูแลทุกอย่างเอง

อย่างที่ ซู จิว คาดหวัง ข่าวไปถึงหูของ วู่ จวี้เอ๋อ เร็วมาก ในขณะที่นางนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นดวงตาของนางเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ทานข้าวร่วมกัน? ซู จิว ช่างชาญฉลาดยิ่งนัก!”

….

 

การกินเลี้ยงนี้เป็นครั้งแรกของ เหยียน ซิว ปกติเขาเป็นคนที่ไม่ชอบพูดคุยเท่าใดนัก แต่การที่ ซู จิว มาเข้าร่วมแน่นอนว่าต้องตามมาด้วยข่าวซุบซิบนินทา และข่าวลือต่างๆที่เกิดขึ้นในเมือง ทำให้บรรยากาศของโต๊ะดูมีชีวิตชีวาขึ้น

อาหารมื้อนี้กินเวลาเกือบชั่วโมง

เมื่อเห็นว่ากินใกล้เสร็จแล้ว ฟาง เจิ้งจือ ได้พูดขึ้น

“วันนี้ทั้งข้าและ เหยียน ซิว ผ่านการทดสอบและมีรายชื่อติดอยู่ในสามอันดับแรก การที่ อาจิว มาร่วมฉลองกับพวกเรานั้น ข้าดีใจเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่เจ้าไม่นำของขวัญมาด้วย ไม่งั้นข้าคงรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง” ฟาง เจิ้งจือ แสดงความขอบคุณต่อ ซู จิว

 

มือของ ซู จิว ที่ถือถ้วยชาอยู่แข็งค้างทันที ของขวัญ?! สักพักหนึ่งหลังจาก ซู จิว เรียกสติกลับคืนมาได้ มันถูกต้องถ้าเขาต้องการมาแสดงความยินดีจริงๆ ก็ควรมีของขวัญติดมือมาด้วย นึกถึงสถานะของ ฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้แล้วถือเป็นเรื่องหยาบคาย

แต่ตอนแรกเขาไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะชวนเขา!

จากนั้น...

เขาจะหาของขวัญได้จากไหนตอนนี้?

เหงื่อของ ซู จิว ค่อยๆไหลออกมา เขาไม่ได้เตรียมของขวัญไว้เลย? ทำยังไงดี....

“อาหารมื้อนี้ช่างอร่อยยิ่งนัก ข้าสงสัยเหลือเกินว่าต้องจ่ายสักเท่าไหร่ ข้าเชื่อว่า ซู จิว คงคุ้นเคยกับภัตตาคารนี้เป็นอย่างดี?” ฟาง เจิ้งจือ มองไปยังจานที่วางไว้อย่างว่างเปล่า

ดวงตาของ ซู จิว สว่างขึ้นทันที ซู จิว นั้นเป็นเด็กรับใช้มาหลายปี เขานั้นเชี่ยวชาญในด้านภาษากายและความคิดของชนชั้นสูงเป็นอย่างดี

ดังนั้นเขาจึงเข้าใจ ฟาง เจิ้งจือ ที่ช่วยพาเขาออกจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดในทันที

“อาจิว เร่งรีบ จึงไม่ได้เตรียมของขวัญที่ยอดเยี่ยมไว้ให้ การที่พวกท่านมาเลี้ยงฉลองกันที่ภัตตาคารชมจันทร์นี้ ก็เปรียบเหมือนข้าเป็นเจ้าภาพอยู่ส่วนหนึ่ง ถ้าไม่รังเกียจข้าขอแสดงความจริงใจในฐานะเจ้าบ้าน?” ซู จิว กล่าวออกมา

 

ตอนแรก ฟาง เจิ้งจือ จะปฏิเสธ แต่คิดว่าก็ดีเหมือนกันถือเป็นการประหยัด และถ้า ซู จิว เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาละก็เขาจะทำยังไงกัน?

“งั้นขอบคุณเจ้ามาก อาจิว!” ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างไม่ลังเล

ซู จิว ยิ้ม เพราะในที่สุดเขาก็แก้ปัญหาเรื่องของขวัญได้

“นายน้อยฟาง นายน้อยเหยียน เชิญท่านทั้งสองพักตามสบาย ข้าขัวตัวสักครู่!” เมื่อเขากล่าวจบ เขาก็เปิดประตูและเดินออกไป

 

“เอาใบเสร็จมาสิ?” ซู จิว โบกมือให้สาวใช้

เมื่อสาวใช้ได้ยินเขาได้มองไปยัง ซู จิว ด้วยดวงตาอันแปลกปะหลาด “พี่จิว ท่านแน่ใจงั้นหรือ?”

“มันก็แค่อาหารทั่วๆไปไม่ใช่หรือ?” ซู จิว โบกมือ และเตรียมจะเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งหนึ่ง แต่รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ “เจ้าหมายความว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอาหารมื้อนี้งั้นหรือ?”

“มันเป็นความตั้งใจของนายท่าน!” สาวใช้พยักหน้า

“ท..เท่าไหร่กัน?” ซู จิว เสียงสั่น

“680 ตำลึงเงิน!”

“อ...อา....นี่มันปล้นกันชัดๆ!” ซู จิว รู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่า ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

...

 

บนห้องอ่านเขียนในภัตตาคารชมจันทร์

วู๋ จวี้เอ๋อ ได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนนางจะคาดเดาผิดไป! เพราะคนที่ต้องจ่ายเงินดันกลายเป็น ซู จิว เป็นแพะรับบาปดีๆนี่เอง

 

“ดูเหมือนว่า ฮ่าฮ่า...ข้าจะประเมิณความไร้ยางอายของเขาต่ำไป!” ริมฝีปากของ วู่ จวี้เอ๋อกลายเป็นรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าอันมีเสน่ห์ของนาง

จากนั้นนางได้หยิบพู่กันขึ้นมา ก่อนจะปรากฎตัวอักษรอันงดงามอยู่บนกระดาษสีขาว

“เอานี่ไปให้นายน้อยฟาง”

“รับทราบ!” สาวใช้รีบเดินไปรับกระดาษนั้นมาใส่ไว้ในวองจดหมาย ก่อนจะเดินออกไปช้าๆ

....

 

หลังจากมื้อที่อิ่มหนำสำราญ ฟาง เจิ้งจือ มองไปบนท้องฟ้าที่มีแดดจ้า คิดจะไปนอนงีบสักเล็กน้อย ดึง เหยียน ซิว เดินจากไป แต่เมื่อเหยียบลงบนบันได กลับพบสาวใช้หยุดเขาไว้ และยื่นจดหมายมาให้

ทำให้ ฟาง เจิ้งจือ นั้นตกอยู่ในความสงสัย ซู จิว บอกว่าจะไปจ่ายเงิน แต่หลังจากนั้นก็ไม่กลับมาอีกเลย หรือเจ้านั่นจะชิ่งหนีไปแล้ว?

“นายน้อยฟาง นายท่านของข้าส่งจดหมายนี้มาให้ท่าน!” สาวใช้ส่งจดหมายให้ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความนอบน้อม

เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ได้ยิน เขาพลันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้า วู่ จวี้เอ๋อ อยู่ที่นี่ละก็ยังไงเขาก็ออกไปได้แน่นอน ฟาง เจิ้งจือ รับจดหมายและเปิดออกดู จากนั้นดวงตาของเขาพลันหรี่แคบลง

“หยุน ชิงวู?!”

 

เพจหลัก : Double gate TH