Chapter 132: บ่วงกับดักลึกลับ
Chapter 132: บ่วงกับดักลึกลับ
“มันช่างดุร้ายอะไรขนาดนี้…”
เมื่อจ้องไปยังจุดที่เสือแห่งความท้าทายได้ตายลง หวังหยู่ก็รู้สึกถึงความน่ากลัวอย่างช่วยไม่ได้ การตายแบบนั้นจะทิ้งเงาไว้ในหัวใจของเขาอย่างแน่นอน
นักต่อสู้เป็นอาชีพที่โฟกัสไปในความคล่องแคล่วและความยืดหยุ่น อัศวินที่ช้าและอืดอาดแบบนั้น ด้วยเหตุนี้ หวังหยู่จึงไม่ได้มีตอนจบแบบเดียวกันกับเสือแห่งความท้าทาย
หลังจากฆ่าเสือแห่งความท้าทาย สัตว์ป่าแห่งหุบเขาก็พุ่งเข้าใส่หวังหยู่อีกครั้ง เขาก็หลบไปด้านข้างอย่างสบายๆ หวังหยู่นั้นก็ยกพลองยาวขึ้นอีกครั้งหนึ่งและฟาดเข้าใส่พุงของสัตว์ป่าแห่งหุบเขา
-1958
รูปร่างของสัตว์ป่าแห่งหุบเขานั้นก็สว่างวาบขึ้นในทันที เมื่อมันพยายามที่จะหันหลังกลับและหลบหนีจากหวังหยู่ ถึงแม้ว่ามันก็ไม่ได้ช้าด้วยเช่นกัน ร่างกายของมันนั้นใหญ่มากเกินไป ความเร็วของมันที่หันหลังกลับนั้นก็ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของหวังหยู่
ก่อนที่เสือแห่งความท้าทายนั้นจะมีเวลาได้หันหลังกลับเต็มตัว หวังหยู่ก็เหยียบไปบนหัวของมันและเหวี่ยงพลองยาวลงเรียบร้อยแล้ว
-2125
มันก็กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด สัตว์ป่าแห่งหุบเขาก็เหวี่ยงหางเข้าใส่หัวของมันโดยมีเจตนาที่จะฟาดเข้าใส่หวังหยู่ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มันจะถึงหวังหยู่ เขาก็กระโดดออกมาจากหัวของมันเรียบร้อยแล้ว และก็มันฟาดเข้าใส่หัวตัวเองและมึนงงกับตัวเอง..
เมื่อใช้ประโยชน์จากสถานการณ์แบบนี้ หวังหยู่ก็กระโดดไปบนหัวของสัตว์ป่าแห่งหุบเขาอีกครั้งและก็เปลี่ยนเป็นความเศร้าโศรกของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้และกระเด้งออกไปอีกครั้ง
ความเศร้าโศกของผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้นั้นมีความเร็วในการโจมตีที่สูง รวมทั้งพลังโจมตีที่สูงและเขาสามารถที่จะใช้สกิลนี้ได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นพลังโจมตีที่ทำได้จึงสูงยิ่งกว่าการอุทิศตนของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ เพียงแค่หนึ่งคอมโบ หวังหยู่ก็สามารถทำความเสียหายได้มากกว่า 30000!
ด้วยความกราดเกรี้ยว สัตว์ป่าแห่งหุบเขาก็ขว้างหวังหยู่ออกจากร่างกายของมันและมันก็เปิดปากออกและรวบรวมลมภายในหุบเขาเพื่อสร้างฉากป้องกันรอบๆมัน
“ทำไมมันถึงใช้ท่าไม้ตายในตอนนี้กัน?”หวังหยู่สงสัยอย่างเงียบงัน
ในขณะที่หวังหยู่นั้นยังคงสงสัยว่าสัตว์ป่าแห่งหุบเขานั้นกำลังทำอะไรอยู่ มันก็หายไปจากสายตาของเขาอย่างฉับพลันและปรากฏขึ้นด้านหน้าของเขา!
“…”
บอสตัวนี้ค่อนข้างที่จะเป็นปัญหา...มันเพียงแค่สูญเสียพลังชีวิตไป 10% และมันก็ใช้งานท่าไม้ตายไปแล้ว... นี่มันเป็นเรื่องที่เด่นชัดว่า [ความกราดเกรี้ยวแห่งหุบเขา] นั้นเป็นสกิลที่มีคูวดาวน์ต่ำอย่างไม่น่าเชื่อ พร้อมกับพลังชีวิตจำนวนมากแล้ว กี่ครั้งกันที่หวังหยู่นั้นจะต้องเผชิญหน้ากับสกิลนี้...
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสือแห่งความท้าทายที่เพิ่งเกิดในเมืองเฮอร์ริเคนนั้นก็ส่งข้อความอย่างโกรธเคืองในช่องแชทปาร์ตี้ “ไอ้เหี้... นายทำอะไรอยู่กัน??? มันไม่ใช่ว่านายสามารถฆ่ามันได้ด้วยตัวเองนี่นา!”
“ผมสามารถล่อมันไปยังทิศหกนาฬิกาได้!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างล้อเลียน เมื่อเขานั้นวิ่งไปยังทิศทางที่เสือแห่งความท้าทายชี้มาหาเขา หวังหยู่ก็เห็นว่าเขานั้นฝังอะไรบางอย่างในตำแหน่งนี้
“นาย!”เสือแห่งความท้าทายนั้นพูดเหมือนกับว่าเขานั้นด่าทุกคำหยาบที่เขารู้ แต่หลังจากนั้นน้ำเสียงเขาก็นุ่มนวลลง “พี่ชาย... ตั้งแต่ที่ฉันพาคุณออกมาจากหุบเขากระแสแห่งวายุ ทำไมเราไม่พูดคุยกันดีๆละ?”
“…”ท่าทางของเสือแห่งความท้าทายนั้นทำให้หวังหยู่พูดไม่ออก เขาพึ่งพยายามจะทำให้หวังหยู่โดนฆ่าโดยเควสของตัวเองไม่กี่วินาทีก่อน และในตอนนี้ขาก็พยายมที่จะใช้ความ ‘เป็นเพื่อน’ เป็นข้อต่อรองอีกงั้นเหรอ? ชายคนนี้แม่งอยู่ในระดับเดียวกับพวกอันธพาลจากนิกายซวนเฉินเลย!
“แล้วข้อแลกเปลี่ยนของนายคืออะไร?”หวังหยู่ถาม
“นายสามารถได้ค่าประสบการณ์จากการฆ่าบอสและผมได้ของดรอปทั้งหมด! มันเป็นยังไงมั่ง?”
“ไอ้เหี้..ขยะเปียกหน้าด้านเอ้ย!”หวังหยู่ตะโกนอย่างโกรธเคือง เขากล้าที่จะใช้เงื่อนไขแบบนี้หลังจากเรื่องที่เขาได้ทำไปงั้นเหรอ? แม้ว่าค่าประสบการณ์ของหวังหยู่จะไม่ถูกล็อคไว้ เขาก็คงโง่เต็มทนถ้าตกลงรับข้อเสนอแบบนี้
“ผมสามารถซื้อของดรอปจากคุณได้!”เสือแห่งความท้าทายอ้อนวอน
“จริงดิ? ให้ผมดูก่อนว่าได้อะไรมา หลังจากนั้นเราค่อยคุยกัน!”หวังหยู่ตอบกลับทื่อๆ แล้วเขาก็วิ่งเข้าใส่จุดที่เสือแห่งความท้าทายได้ชี้ให้เขาดูก่อนหน้านี้
สติปัญญาของสัตว์ป่าแห่งหุบเขานั้นก็ไม่ได้สูงด้วยเช่นกัน ดังนั้นเมื่อมันเห็นหวังหยู่วิ่งหนีไป มันก็รีบวิ่งไล่ตามไปในทันที เมื่อมันก้าวไปข้างหนึ่งก้าวในที่ที่หวังหยู่ยืนอยู่ ลมมันก็เกิดขึ้น
ทันทีทันใดหลังจากนั้น มันมีก็รูปแบบกุหลามหกด้านขึ้นมาจากพื้นดิน หวังหยู่ก็รีบกระโดดถอยหลังอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะหลบหนีจากรูปแบบ ในอีกทาง สัตว์ป่าแห่งหุบเขาก็ไม่ได้ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นและเพียงแค่ยืนจ้องไปที่แสงว่างและมันก็เริ่มล้อมรอบร่างกายของมัน
{แจ้งเตือนระบบ : ปาร์ตี้ของคุณได้ใช้งานกับดักกักขังปีศาจ สัตว์ป่าแห่งหุบเขาถูกกักขังเป็นเวลา 30 นาที}
{แจ้งเตือนระบบ : คุณถูกกังขังในกับดักกักขังปีศาจ สกิลทุกอย่างของคุณถูกปิดกั้นไว้สามสิบนาที}
เพียงแค่มองไปที่สกิลของเขา หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่าไอคอนของเขานั้นกลายเป็นสีเทาพร้อมกับมีเลขคูวดาวน์อยู่ด้านบนของพวกมัน...อย่างรก็ตาม สัตว์ป่าแห่งหุบเขานั้นโดนมากกว่าเขา ทันทีที่มันติดกับดัก มันก็เป็นเรื่องที่ยากที่จะขยับร่างกาย ไม่ต้องพูดถึงการใช้สกิลเลย
สำหรับผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกศิลปะการต่อสู้นั้น ใครกันที่จะจัดการหวังหยู่ได้ในเกมโดยปราศจากการใช้สกิลในเกมกัน?
ตั้งแต่ที่ระยะการโจมตีของหวังหยู่นั้นไม่ได้ยาวเพียงพอ เขาจึงเปลี่ยนเป็นใช้พลองยาวและเหวี่ยงมันเข้าใส่ใบหน้าของสัตว์ป่าแห่งหุบเขาอีกครั้ง
ในศิลปะการต่อสู้ของจีนแบบดั้งเดิมนั้น พลองยาวนั้นหมายถึงอาวุธที่มีไว้ป้องกันตัว ด้วยเหตุนี้นี่เอง พวกมันจึงไม่ได้มีพลังในการจู่โจมมากสักเท่าไหร่ อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่สัตว์ป่าแห่งหุบเขาติดกับดักและขยับตัวไม่ได้ หวังหยู่ก็สามารถที่จะเมินเฉยการป้องกันและจดจ่อไปในการทำความเสียหายให้มากที่สุดแทนได้
ศิลปะพลองยาวที่หวังหยู่ใช้นั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อ “ศิลปะพลองยาวแปดไตรแกรม” มันเป็นชุดเทคนิคที่เลียนแบบคนที่ใช้หอก มันโฟกัสไปที่ความคล่องแคล่วและเป็นการโจมตีที่ไม่สามารถคาดเดาได้ พลังของชุดรูปแบบศิลปะพลองยาวนั้นสูงอย่างผิดปกติ เมื่อมันเสียสละพลังป้องกันไปทั้งหมดเพื่อพลังโจมตีล้วนๆ
หลอดพลังชีวิตของสัตว์ป่าแห่งหุบเขานั้นก็ไม่ได้มีไว้เพื่อโชว์ หวังหยู่นั้นพึ่งจัดการใช้ชุดเทคนิคไปประมาณ 60% ก่อนที่สัตว์ป่าแห่งหุบเขาจะตายลง
หลังจากที่แสงสีขาวนั้นหายไป กับดักกักขังปีศาจนั้นก็เลิกใช้งานและไข่มุกเล็กๆรอบก็ล่วงหล่นลงบนพื้น
[นัยน์ตาแห่งวายุ] : ไอเทมเควส
“เหี้..!มันเป็นเควสบอส!”หวังหยู่สาปแช่งอย่างไม่พึงพอใจแล้วเขาก็โยนมันเข้าไปในช่องเก็บของของเขา
ใน{REBIRTH} มันมีบอสเควสที่จำเป็นต้องใช้ไอเทมพิเศษในการจัดการมากมาย เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เล่นคนอื่นมีเจตนาที่จะฆ่าบอสพวกนี้หรือแย่งคนอื่น บอสเควสส่วนมากถูกตั้งโปรแกรมไว้ให้ดรอปเพียงแค่ไอเทมเควส!
หลังจากที่สัตว์ป่าแห่งหุบเขา ลมภายในหุบเขาก็เบาลง ในขณะที่กระแสแห่งวายุตรงใจกลางหุบเขาก็หายอย่างสมบูรณ์แบบ แล้วเมื่อเปิดแผนที่อีกครั้งหนึ่ง หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่าเขาสามารถที่จะเห็นตำแหน่งของเมืองเฮอร์ริเคนบนแผนที่ได้และเขาก็เริ่มเดินไปหามัน
เมื่อเสือแห่งความท้าทายได้รับข่าวใหม่ว่าหวังหยู่สังหารสัตว์ป่าแห่งหุบเขา เขาก็ถามอย่างตื่นเต้น “มันดรอปอะไรมา?”
“ขยะ! ทำไมนายไม่บอกละว่ามันเป็นบอสเควส? ผมเสียเวลาไปโดยไร้ประโยชน์!”หวังหยู่ตอบกลับอย่างโกรธเคือง
“ก็ถ้าผมบอกนายไป นายจะฆ่ามันงั้นเหรอ?”เสือแห่งความท้าทายหัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ไอ้เย็..แม่! มึงกล้าที่จะหลอกกูหรอ???”
“ไม่ ไม่...ผมไม่ได้....ผมเพียงแค่ไม่มีทางเลือกอื่น....แล้วถ้าผมซื้อไอเทมจากคุณด้วยราคาที่สูงละ?”เสือแห่งความท้าทายรีบอ้อนวอน
เขาก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ หวังหยู่ก็ถามขึ้น “เควสของนายคืออะไรกัน?”
“นี่มัน...”เสือแห่งความท้าทายไม่ต้องการที่จะบอกความจริง แต่เขากังวลว่าหวังหยู่นั้นจะทำเรื่องให้ยากขึ้นสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบกลับ “สกิลลับ [บ่วงกับดักลึกลับ]”
“มันเป็นเหมือนกับกับดักใช่ไหม?”หวังหยู่อ้าปากค้าง
หวังหยู่ได้เห็นความแข็งแกร่งของกับดักกักขังปีศาจเป็นการส่วนตัวแล้ว มันสามารถที่จะปิดกั้นสกิลพร้อมกับทำให้บอสไม่สามารถขยับได้! ไอเทมชิ้นนี้นั้นท้าทายสวรรค์มากเกินไป ถ้าเสือแห่งความท้าทายมีสกิลแบบนี้ ถ้างั้นเขาจะไม่กลายเป็นอมตะเลยงั้นเหรอ?
“เหอะ มันไม่ได้ดีขนาดนั้น...มันเป็นไอเทมเควสจาก NPC ที่ให้ผมมาเพื่อช่วยทำเควสให้เสร็จ ถ้าสกิล [สร้าง : บ่วงกับดักลึกลับ] นั้นมีความสามารถมากกว่าสักสิบเปอร์เซ็นต์ของมันละก็ ผมก็ต้องขอบคุณสวรรค์แล้วละ!”เสือแห่งความท้าทายหัวเราะ
“สามนาที? นั่นก็ไม่เลวเช่นกัน!”การต่อสู้ส่วนมากในเกมนั้นเพียงแค่ไม่กี่นาทีอยู่แล้ว ดังนั้นไอเทมที่สามารถทำให้เป้าหมายใช้สกิลและขยับไม่ได้เป็นเวลาสามนาทีนั้นก็ทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อแล้ว
“ผมสามารถให้นัยน์ตาแห่งวายุกับนายได้อย่างฟรีๆ แต่ผมต้องการกับดักพวกนั้นสิบอัน!”
เมื่อเห็นเสือแห่งความท้าทายฝังไอเทมไว้ก่อนหน้านี้ หวังหยู่ก็รู้ว่ากับดักมันเป็นไอเทมใช้งาน ตั้งแต่ที่หวังหยู่นั้นมีบอสอีกสามตัวที่จะต้องเผชิญหน้า มันก็จะเป็นตัวช่วยอย่างมาก เมื่อสกิลของไอ้บัดซบหน้าด้านนี้เปิดการทำงาน
“อะไรนะ? สิบ? มันเป็นไปไม่ได้! ผมมีวัตถุดิบไว้สร้างมันแค่แปดอันแค่นั้น!”เสือแห่งความท้าทายอ้าปากด้วยความตกตะลึง
“โอเค ถ้างั้น ห้าก็พอแล้ว! ผมไม่ต้องการทำให้มันเป็นเรื่องยากกับนาย”
“สาม! ไม่มากไปกว่านั้น!”เสือแห่งความท้าทายต่อรอง
“น้องเสือ นายควรคิดกับมันดีๆนะ นายอาจจะเสียแค่กับดักห้าชิ้น แต่นายจะได้รับมากขึ้นอีก....ถ้าผมเดาไม่ผิดละก็ เควสของนายมันเป็นประเภทที่ทำได้ครั้งเดียวใช่ไหม…”หวังหยู่ยิ้มอย่างชั่วร้าย
“เย็..เหี้..! นายชนะ!”เสือแห่งความท้าทายกัดฟันและตอบกลับอย่างไม่พอใจ
