บทที่ 90 การขอบคุณจากสาวงาม
บทที่ 90 การขอบคุณจากสาวงาม
แปล Tarhai
กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/
ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน
ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559
อ่านบนเว็บอีกแห่ง
https://amnovel.com/cat.php?id=58
"เวรอะไรวะ แกเป็นใคร แกกล้าด่าฉัน แกอยากตายรึไง?"
ชายตาเดียวตอบโต้อย่างเย็นชาหลังจากที่ได้ยินฉิงเฟิงด่าเขา
ถูกเยาะเย้ยเรื่องที่เขามีตาข้างเดียวคือเรื่องต้องห้ามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ลี่ฉิงเฟิงเปิดเผยเรื่องของเขาเช่นนี้ต่อหน้าทุกคน ถูกด่าว่าน่าเกลียดเพราะตาที่บอดไปข้างนึงของเขา ทำให้เขาโกรธมาก
"ฉันแนะนำตัวเองก็แล้วกัน ฉันชื่อลี่ฉิงเฟิง เป็นเพื่อนของซูเมิ่งเหยา ฉันมาที่นี่ในวันนี้เพื่อช่วยเธอ ฉันจะให้โอกาสกับพวกนาย ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้ หักแขนตัวเองซะและฉันจะปล่อยให้พวกนายมีชีวิตต่อไป"
ด้วยมือที่ไขว้หลังของเขา ลี่ฉิงเฟิงพูดออกมาอย่างมั่นใจ
เมื่อยินว่าลี่ฉิงเฟิงต้องการช่วยซูเมิ่งเหยาและเขาก็ยังต้องการให้พวกเขาหักแขนตัวเองชายตาเดียวหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
เขารู้สึกราวกับว่านี่ไม่ใช่วันของเขาที่ได้พบกับชายที่อวดเก่งแบบนี้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร? สไปเดอร์แมน? แบทแมน?
"ไอ้เด็กน้อย ฉันให้คะแนนเต็มสำหรับความอวดดีของแก แต่พวกเรามีกันห้าคนที่นี่และแกตัวคนเดียวเท่านั้น แกคิดว่าแกสามารถช่วยเธอได้ ?"
ชายตาเดียวหัวเราะออกมาดังๆ ด้วยใบหน้าที่เย้ยหยัน เขาคิดว่าลี่ฉิงเฟิงเป็นคนที่ไม่รู้จักประเมินความสามารถของตัวดีพอ
มีคนโง่ในทุกๆที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีนี้ ชายคนนี้ตัดสินใจที่จะมอบบทเรียนให้คนที่น่ารังเกียจคนนี้ด้วยบทเรียนที่เลวร้าย
"ลี่ฉิงเฟิง, หนีไปเดี๋ยวนี้ อย่าพยายามช่วยฉัน ช่วยตัวเองก่อน พวกมันมีปืน นายสู้พวกมันไม่ได้"
ใบหน้าที่สวยงามของซูเมิ่งเหยาได้แสดงออกอย่างหวาดกลัว ขณะที่เธอตะโกนไปบอกลี่ฉิงเฟิง
เมื่อตอนลี่ฉิงเฟิงไม่อยู่ที่นี่ เธอต้องการให้ลี่ฉิงเฟิงปรากฏตัว แต่เมื่อเขาปรากฏตัวเธอกลับต้องการให้เขาหนีไป
เธอรู้ดีว่าคนลักพาตัวพวกนี้ไม่เพียงแต่มีปืน แต่พวกมันยังมีระเบิดอีกด้วย ลี่ฉิงเฟิงไม่สามารถต่อกรกับเหล่าอันธพาลชั่วร้ายพวกนี้ได้อย่างแน่นอน
"ลี่ฉิงเฟิง นายมันโง่มาก นายควรจะไปหาใครบางคนมาช่วยฉัน ไม่ใช้แสดงตัวออกมาอย่างมุทะลุแบบนี้"
หน้าตาสวยงามของเธอเผยให้เห็นถึงความสิ้นหวัง เธอรู้ว่าทั้งเธอและลี่ฉิงเฟิงกำลังจะตาย
พวกโจรเหล่านี้ไม่มีทางจะปล่อยให้พวกเขามีชีวิตรอดได้
"เหยาเหยาน้อย ไม่ต้องกังวล ขยะตาเดียวแบบนี้ไม่มีส่วนไหนที่ใกล้เคียงกับเลเวลฉันเลย"
ลี่ฉิงเฟิงกระพริบตาไปที่ซูเมิ่งเหยา ขณะที่เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
เขาต้องการที่จะกำจัดพวกมันตั้งแต่ตอนที่อยู่ธนาคารแล้วแต่เขาตัดสินใจที่จะปกปิดความสามารถที่แท้จริงของเขา ตอนนี้ไม่มีบุคคลภายนอก เขาก็ไม่ต้องกังวลในการกำจัดคนเหล่านี้แล้ว
สำหรับราชันย์หมาป่า แม้กระทั่งห้าสิบคนก็ไม่คู่ควรกับเขา
"แกกล้าเรียกฉันว่าเป็นขยะตาเดียว ? แกได้ตายสมปรารถนาแน่ !"
ชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นรุนแรง ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยความปรารถนาที่จะฆ่า
ลี่ฉิงเฟิงแตะจุดสำคัญของเขา เยาะเย้ยเขาว่าตาเดียว เขาสาบานว่าเขาจะทำลายทุกส่วนในร่างกายของลี่ฉิงเฟิงและทำให้เขาเสียใจทุกอย่างที่เขาเพิ่งพูดไป
วูบ !
ชายคนนั้นขยับอย่างรวดเร็วเหมือนกับเสือภูเขา ด้วยความรวดเร็ว พุ่งไปหาลี่ฉิงเฟิง
ฮ่า !
เขาคำรามร้องอย่างรุนแรงขณะที่เขายกหมัดขวาขึ้นและเล็งไปที่ลี่ฉิงเฟิง การเคลื่อนไหวนั้นเกิดขึ้นพร้อมกับเสียงดัง
การชกนี้มีพลังมาก มีเสียงดังเหมือนกับเสียงโซนิคบูม ชายคนนี้ค่อนข้างมีฝีมือทีเดียว สามารถบอกได้ง่ายๆจากการชกของเขาเพียงครั้งเดียว
วูบ!
ลี่ฉิงเฟิงเตะออกไปและเข้าเป้าที่ท้องของชายตาเดียวเต็มๆด้วยความเร็วยังกับสายฟ้า ความเร็วของเขานั้นเร็วกว่าชายตาเดียว
ปัง !
ร่างมนุษย์เป็นเหมือนกระสุนที่พุ่งออกจากกระบอก ลอยไปด้านหลัง เขาชนเข้ากับกำแพงและรูดลงกับพื้น เพียงแค่ทีเดียว ชายตาเดียวก็แพ้ !
ในห้องเริ่มเงียบขึ้น
ทุกคนจ้องที่ลี่ฉิงเฟิงอย่างไม่เชื่อ
"เป็นลูกเตะที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้"
ใบหน้าของซูเมิ่งเหยาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอจ้องมองลี่ฉิงเฟิงด้วยความชื่นชม
ชายตาเดียวไม่ใช่อันธพาลธรรมดา เขาเป็นคนที่ทางตำรวจต้องการตัวมากที่สุดในเมืองทะเลตะวันออก แข็งแกร่งที่สุดและมีพละกำลังมากที่สุด แม้แต่กองกำลังติดอาวุธก็สู้เขาไม่ได้
แต่ตอนนี้ คนที่ตำรวจติดอาวุธ 4-5 ยังไม่อาจทำอะไรเขาได้ กลับพ่ายแพ้ลี่ฉิงเฟิงจากลูกเตะเดียวของเขา
แค่ก! แค่ก!
ชายคนนั้นกระอักเลือดออกในขณะที่เขาพยายามจะลุกขึ้น เขามีใบหน้าที่สะพรึงกลัว
เขารู้แล้วว่าเขาเลือกคู่ต่อสู้ผิด ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาแข็งแรงมากและเขาก็ไม่มีทางเทียบได้แม้แต่น้อย
"เด็กน้อย แกแข็งแกร่งแล้วยังไง แต่ฉันมีปืนเว้ย"
เขาชักปืนออกมาและเล็งไปที่ลี่ฉิงเฟิงด้วยเจตนาฆ่า
"นายคิดว่านายมีปืนแล้วฉันจะกลัวเหรอ?"
เขาหัวเราะเยาะขณะที่เขาเหลือบปืนที่มือชายคนนั้นและเดินไปหา
"ถ้าแกอยากตาย ฉันจะให้แกสมหวัง"
เขาเหนี่ยวไกและกระสุนทองแดงพุ่งตรงไปที่ลี่ฉิงเฟิง
"ลี่ฉิงเฟิง ระวัง!"
เมื่อเธอเห็นว่าชายคนนั้นเหนี่ยวไกจริงๆ ซูเมิ่งเหยาก็กรีดร้อง เธอตกใจมาก ฉิงเฟิงมาช่วยเธอ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา เธอจะใช้ชีวิตที่เหลือของเธอด้วยความรู้สึกแย่มากแม้ว่าเธอจะรอดชีวิตไปได้
วูบ!
ลี่ฉิงเฟิงเอียงร่างของเขาไปทางซ้ายด้วยความเร็วและหลบกระสุนได้ในทันที
"อะไรวะ เขาหลบกระสุนได้อย่างไร?"
ชายคนนี้เต็มไปด้วยตกใจ
นี่เขาเป็นมนุษย์หรือเปล่า? สามารถหลบกระสุนได้ ในขณะนั้นทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ
ลี่ฉิงเฟิงเคลื่อนไหวเหมือนกับลมกรดและทันใดนั้น เขาก็เคลื่อนไหวมาอยู่ข้างหน้าชายตาเดียว
ชายคนนั้นยกปืนขึ้นอีกครั้งเตรียมจะยิง แต่ลี่ฉิงเฟิงรีบคว้าปืนไว้และบิดมันจนกลายเป็นขยะ
กรึบ !
ลี่ฉิงเฟิงคว้าคอของชายคนนั้นและบีบคอเขา, จบชีวิตที่ชั่วร้ายของเขา ตาของเขายังคงเปิดอยู่ด้วยเกลียดชัง เขายังไม่อยากตายแบบนี้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่ได้ครอบครองเมืองทะเลตะวันออกมานาน เขาจะตายด้วยน้ำมือของเด็กหนุ่มคนนี้
"พี่ใหญ่ตายแล้ว !เราต้องแก้แค้นให้เขา ฆ่ามัน !"
อีกสามโจรหยิบเอาปืนออกและยิงไปที่ลี่ฉิงเฟิง
ถึงกระสุนจะรวดเร็ว แต่ก็ไม่เร็วเท่าฉิงเฟิง
ราวกับเขาเทเลพอตได้, ลี่ฉิงเฟิงปรากฏตัวต่อหน้าพวกโจรทั้งสามหยิบมีดออกมาแล้วฟันไปสามครั้ง
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
โจรสามคนจับที่คอพวกเขาขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกจากคอของพวกเขาและไหลลงไปในบ่อบนพื้นดิน
ปิศาจ นี่เป็นปีศาจแน่นอน
ทันใดนั้นชายที่มีรอยแผลเป็นก็จำลี่ฉิงเฟิงได้เขาเป็นคนที่ทำลายไข่ของเขาที่บาร์ คนที่ล้มคนหลายสิบคนของเขา
"ยะ ยะ หยุดอยู่ตรงนั้น ถ้าแกขยับมา กะ กะ ใกล้ ฉันจะจุดระเบิดและพวกเราจะตายด้วยกันทั้งหมด"
ชายที่มีแผลเป็นหยิบเอาไฟแช็กขึ้นมาและยกเสื้อขึ้น เขาพูดติดอ่างขณะที่ขู่ฉิงเฟิง
เมื่อเธอเห็นวัตถุระเบิดบนร่างของมนุษย์ ซูเมิ่งเหยาก็หน้าเปลี่ยนสี เมื่อพวกเขามาถึงเขาก็จัดการทุกคนจนหมดด้วยตัวเอง แต่ยังเหลืออีกคน คนที่เป็นปัญหาใหญ่ที่สุด
แต่เห็นได้ชัดว่า ลี่ฉิงเฟิงไม่กลัวภัยคุกคามนี้เลยขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างเย็นชา
ต้องการเล่นระเบิดต่อหน้าราชันย์หมาป่าก็เตรียมตัวตาย
ฟิ้ว!
ทันใดนั้นมีดของลี่ฉิงเฟิงก็ปามีดบินออกมาและปาดคอของชายที่มีแผลเป็นคนนั้น
ฉูด....
เลือดไหลออกจากลำคอ เขาทรุดตัวลงกับพื้น ใบหน้าของเขายังคงบูดเบี้ยวอยู่ในท่าทางที่สะพรึงกลัว
ก่อนที่เขาจะตาย เขามีความคิดเดียวว่า เด็กน้อยคนนี้เป็นปีศาจ เขาน่ากลัวเกินไป ความเร็วของมีดเขาเร็วยิ่งกว่ากระสุน
มันใช้เวลาไม่นานก่อนที่พวกโจรทั้ง 5 คนจะถูกลี่ฉิงเฟิงฆ่า
ลี่ฉิงเฟิงดึงมีดของเขาออก เช็ดเลือดออกและช่วยตัดเชือกแก้มัดให้ซูเมิ่งเหยา
"ขอบคุณ"
ซูเมิ่งเหยากล่าวขอบคุณกับเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคิดที่ซับซ้อน
เธอเคยเกลียดคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอคิดว่าเขาเป็นคนเลวคนหนึ่ง อันธพาลที่ไร้ยางอาย ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่น่าเหลือเชื่อขนาดไหน
เธอรู้อย่างชัดเจนว่าถ้าไม่เป็นเพราะเขา เธอจะถูกรุมโทรมและ มีรูปถ่ายของเธอ แล้วก็ถูกฆ่า ชายคนนี้ไม่เพียงแค่ช่วยชีวิตเธอ แต่ยังปกป้องศักดิ์ศรีของเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอรู้สึกขอบคุณเขามาก
