บทที่ 87 เจอคนเลวอีกแล้ว

บทที่ 87 เจอคนเลวอีกแล้ว

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

** เกร็ดความรู้ ชื่อตอนนี้มีอยู่ว่า Running into Bad guys again ถ้าแปลผ่านๆก็แปลว่า วิ่งไปหาคนเลวอีกครั้ง หรือ วิ่งหนีคนเลวอีกครั้ง  แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยครับ  Run into (someone) มี synonym ว่า meet (พบ,เจอ)นะครับ ดังนั้นตอนนี้หมายความว่า “เจอคนเลวอีกครั้ง” **

https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/run-into-someone

 

"ไอ้เลว, เอาลูกเตะสังหารบรรพบุรุษไปกิน "

คลื่นแห่งความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของซูเมิ่งเหยา ขาขวาของเธอพุ่งออกมาอย่างกับพายุเฮอร์ริเคนเข้าไปที่เป้ากางเกงของลี่ฉิงเฟิง

ความเร็วของการเตะนี้รวดเร็วอย่างมากและเหมือนเตรียมมาโดยเฉพาะสำหรับการเตะไข่ผู้ชาย ถ้าเตะโดนทีเดียวอาจจจะสูญสิ้นทายาทได้เลย

ลูกเตะสังหารบรรพบุรุษมีชื่อเสียงในสถานีตำรวจ เนื่องจากเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดของอาชญากรจำนวนมาก ซูเมิ่งเหยาใช้การเตะนี้เพื่อทำลายไข่ของอาชญากรไปสามคนแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนรู้จักถึงความรุนแรงของเธอ

"เหยาเหยาน้อย คุณโหดร้ายมาก ถ้าไข่ของฉันแตก เราจะทำลิงน้อยของเราในอนาคตได้ยังไง?"

ลี่ฉิงเฟิงยิ้มล้อเลียนและกันลูกเตะของเธอด้วยขาของเขา ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถเอาขาออกจากเขาได้

ซูเมิ่งเหยาได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มาก่อน แม้ว่าเธอจะสามารถต่อกรกับอันธพาลสามถึงห้าคนได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อเธอเจอกับลี่ฉิงเฟิง เธอทำอะไรไม่ได้เลย ทำให้เธอโกรธมาก

"ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ"

ใบหน้าที่สวยงามของซูเมิ่งเหยาเปลี่ยนไปและพูดด้วยความโกรธ

"ม่าย"

ลี่ฉิงเฟิงหัวเราะและไม่มีเจตนาที่จะปล่อยเธอ

ยัยลูกเจี๊ยบนี่ต้องการที่จะทำลายไข่ของเขา นี่มันช่างโหดร้ายมาก เขาต้องลงโทษเธอและทำให้เธอรู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงมีสีแดง (สอนให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร)

เขายื่นมือออกไปและจับน่องของซูเมิ่งเหยา มันเป็นนุ่มและลื่นยังกับการสัมผัสผ้าไหม

ขาของตำรวจหญิงคนนี้กระชับและเรียวยาว มันเทียบได้กับขาของเซี่ยหวานชิว ขาของพวกเธอทั้งสองเป็นที่สุดของที่สุด

"คุณ  ไอ้เลว ปล่อยขาฉันนะ"

เมื่อเห็นว่าขาของเธอถูกจับโดยคนเลวคนนี้ จมูกของเธอเชิดขึ้น เธอโกรธจริงๆ

ชายคนนี้ ไม่เพียงแต่เป็นคนเลวเขายังเป็นคนนิสัยเสียอีกด้วย เขามาหยอกเย้าเธอแบบนี้ในตอนกลางวันแสกๆได้อย่างไร?

คนที่อยู่รอบๆตัวพวกเขาเห็นว่าผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่งถูกลี่ฉิงเฟิงแกล้ง พวกเขาทั้งหมดก็หันมามอง นี่ทำให้ซูเมิ่งเหยาอายมาก เธออยากจะหารูบนพื้นแล้วลงไปซ่อน

โชคดีเพียงอย่างเดียวของเธอคือเธอมาเพื่อถอนเงิน และวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอจึงไม่ต้องสวมชุดตำรวจและใส่ชุดปกติเท่านั้น ดังนั้นคนรอบๆจึงไม่รู้จักตัวตนของเธอ

ปัง!

มีเสียงปืนทำลายความเงียบสงบในธนาคารและทำให้แม้แต่ลี่ฉิงเฟิงและซูเมิ่งเหยาก็ตกใจ

ผู้ชายสี่คนที่สวมหมวกไอ้โม่งสีดำที่เห็นแต่ตา พวกเขาถือปืนเข้ามาในธนาคาร

"เงินเป็นของประเทศ แต่ชีวิตนั้นเป็นของพวกคุณ พวกเราเพียงต้องการเงินไม่ใช่ชีวิตถ้าพวกคุณอยากที่จะมีชีวิต ก็คุกเข่าลง"

ชายตาเดียวที่เหมือนเป็นหัวหน้าพูดด้วยเสียงอันดัง เสียงของเขาเต็มไปด้วยการคุกคาม

ได้ยินวลีที่เขาบอกว่าต้องการเงิน ใบหน้าของทุกคนในธนาคารก็เปลี่ยนไป มีเสียงกรีดร้องดังไปทุกหนทุกแห่ง

"อา, โจร, ทุกคนวิ่ง"

ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีฟ้ากรีดร้องและวิ่งออกไปข้างนอก

"เวรเอ้ย แกกล้าวิ่ง ?"

ชายตาเดียวสบถและยิงกระสุนออกจากปืนพกของเขา กระสุนโดนขาของผู้หญิงที่สวมเสื้อผ้าสีฟ้าทำให้เธอล้มคุกเข่าลงบนพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้

หญิงสาวที่ใส่ชุดสีฟ้าร้องไห้ขณะที่เลือดไหลออกมาจากขาของเธอและทำให้บริเวณพื้นดินเต็มไปด้วยเลือดสีแดง พื้นปกคลุมไปด้วยเลือดและดูน่ากลัวมาก

"กรีดร้องต่อไปสิ  ถ้าแกร้องอีก ฉันจะยิงแกให้ตาย"

ชายตาเดียวชี้ปืนไปที่ผู้หญิงชุดสีฟ้า ใบหน้าเธอไร้สีเนื่องจากความกลัวและไม่กล้าที่จะพูดอะไร เธอกลัวว่าถ้าเธอพูดอะไรอีก เธอจะตายที่นี่

แม้ว่าขาของเธอยังคงมีอาการปวด แต่เมื่อเทียบกับชีวิตของเธอแล้วอาการปวดขาก็พอทนได้

"ต่อไปใครวิ่งฉันจะฆ่ามันเอง"

ชายตาเดียวแผ่อากาศที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าและข่มขู่ทุกคนรอบๆ

เมื่อเห็นอาวุธในมือของโจรทั้งสี่คนหัวใจของพวกเขาก็รู้สึกหนาวเย็น ทุกคนสั่นด้วยความกลัว ไม่มีใครกล้าพูดแม้แต่ประโยคเดียว พวกเขาทั้งหมดก้มลงและเอามือกุมศีรษะของพวกเขาไว้

"เอาเงินมา"

ชายตาเดียวหยิบถุงออกมาและพูดอย่างเย็นชาที่โต๊ะ

โจรอีกสามคนยืนอยู่ที่ประตูและเฝ้าดูทุกคนในห้องโถง

ทั้งสี่คนมีปืนอยู่ในมือ ทุกคนสั่นด้วยความกลัวและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

"พี่ใหญ่ เงินอยู่นี่"

หญิงวัยกลางคนนั่งที่โต๊ะเอาเงินทั้งหมดให้เขาและตัวสั่น ภายใต้การคุกคามของปืนเธอต้องยอมเขา ถ้าเธอไม่ทำเธอก็จะตาย มันเป็นวิธีเดียวที่เธอจะมีชีวิตอยู่

โจรทั้งสี่ได้รับการฝึกมาอย่างดีเยี่ยม เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้สำรวจสถานที่นี้มาก่อน พวกเขาทั้งหมดแบ่งหน้าที่กันและมีความรวดเร็วมาก ภายในระยะเวลาหนึ่งพวกเขาก็ได้ถุงเงินขนาดใหญ่ อย่างน้อยหลายสิบล้านเหรียญ

เมื่อเห็นว่าพวกโจรทั้งสี่คนกำลังจะเอาเงินและหนีไป ใบหน้าของซูเมิ่งเหยาก็เปลี่ยนไปและเธอก็เตรียมที่จะลุกขึ้นยืน แต่ในวินาทีต่อมาเธอถูกฉุดไว้โดยลี่ฉิงเฟิง

"ไอ้บ้า ฉันต้องการจะจับโจรพวกนี้ คุณดึงฉันไว้ทำไม?"

เมื่อถูกลี่ฉิงเฟิงฉุดลง, ซูเมิ่งเหยาก็เต็มไปด้วยความโกรธ

ไอ้เลวคนนี้คนโง่มาก เขามาหยุดเธอจากการจับโจรพวกนี้ทำไม

"ฉันถามเธอหน่อย พวกเขามีสี่คนและพวกเขาทั้งหมดมีปืน เธอสามารถคว่ำพวกเขาได้ด้วยตัวคนเดียว?"

ลี่ฉิงเฟิงยิ้มเยาะและพูดด้วยเสียงต่ำ

เขารู้สึกว่าตำรวจสาวคนนี้หัวสมองเธอจบแล้ว เธอมองไม่ได้ดูความต่างของพลังเลย ทั้งสี่ดูเหมือนโจรที่ช่ำชองพวกเขาได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ถ้าพวกเขาไม่ใช่ทหารมาก่อนก็น่าจะเป็นมือปืนรับจ้าง

คนประเภทนี้โหดร้ายเสมอ ถ้าซูเมิ่งเหยากล้าที่จะพุ่งเข้าใส่พวกมัน  เธอจะต้องถูกยิงตายทันที

"ไอ้บ้า ฉันเป็นตำรวจ จะให้ฉันดูพวกมันหนีไปได้ยังไง?"

ใบหน้าสวยของซูเมิ่งเหยาเต็มไปด้วยความโกรธ เสียงของเธอมีอาการไม่พอใจเล็กน้อย

เธอเป็นตำรวจและเห็นได้ชัดว่าเหล่าโจรสี่คนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา มองไปที่การกระทำที่มีทักษะของพวกเขาทุกคนจะรู้ว่าพวกเขา recidivists

แต่ซูเมิ่งเหยาเป็นตำรวจหญิงที่ชอบธรรม แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามีอันตราย แต่เธอก็ไม่สามารถนั่งดูเฉยๆได้ นั่นไม่ใช่สไตล์ของเธอ

"เด็กโง่ เธอคิดว่าพวกมันมีแค่ปืนรึไง ?"

ลี่ฉิงเฟิงกล่าวด้วยเสียงต่ำ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ถ้าพวกโจรทั้งสี่คนมีแค่อาวุธปืนพวกนั้น ลี่ฉิงเฟิงคงคว่ำพวกเขาไปนานแล้ว เหตุผลเดียวที่เขาไม่ลงมือ เป็นเพราะเขาสังเกตเห็นว่าพวกมันมีระเบิดวัตถุระเบิดอยู่ด้วย

พวกมันมีวัตถุระเบิด ถ้าสักคนหนึ่งตั้งค่าไว้ ทุกคนที่อยู่ในธนาคารจะกลายเป็นฝุ่นแน่

ปี๊ป่อ..ปี๊ป่อ..... ... .

ทันใดนั้นก็มีเสียงไซเรน มีคนเรียกตำรวจและรถตำรวจก็ล้อมรอบไปทั่วบริเวณ

"โจรที่อยู่ข้างใน  จงฟัง ! คุณถูกล้อมแล้ว วางอาวุธของพวกคุณลงและยอมจำนนซะ"

เจ้าหน้าที่ตำรวจหัวเกรียนตะโกนเข้าไปในธนาคารผ่านโทรโข่ง

ข้างตำรวจหัวเกรียน มีตำรวจถือปืนมากกว่าสิบคนเล็งไปที่ด้านในของธนาคาร

เมื่อได้ยินว่ามีตำรวจอยู่ข้างนอกหน้าของซูเมิ่งเหยาก็สว่างขึ้น เธอรู้ว่าเพื่อนของเธออยู่ที่นี่แล้ว เมื่อเพื่อนของเธออยู่ที่นี่แล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกโจรเหล่านี้

เธอคิดด้วยตัวเองว่า เจ้าหน้าที่ตำรวจมากกว่าสิบคนข้างนอกน่าจะเพียงพอแล้วที่จะจัดการกับพวกโจรเหล่านี้

ฟึ่บ!

ทันใดนั้นซูเมิ่งเหยาก็กระโดดขึ้นมาจากพื้นเหมือนเสือภูเขาและกระโดดขึ้นไปหาชายคนที่อยู่ใกล้เธอที่สุด

ชายคนนั้นไม่ได้คาดคิดในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงถูกซูเมิ่งเหยาอัดตรึงไว้บนพื้น

ซูเมิ่งเหยาหยิบปืนขึ้นมาและเล็งไปที่ศีรษะของชายคนนั้น เธอพูดเสียงดังว่า "อย่าขยับ ไม่งั้นฉันจะยิง!"