ตอนที่ 230 การสืบสวน

เนื่องจากเขาได้ยอมรับภารกิจภายใต้ตัวตนของเย่ ซิว หลิน ฮวงจึงร้องขอการดูศพและรายละเอียดการชันสูตรศพรวมถึงการติดต่อนักนิติวิทยาและคนงานที่พบศพจากรัฐบาลท้องถิ่น  ก่อนที่เขาจะได้รับคำตอบจากรัฐบาลกลาง เขาก็ออกจากโรงแรมและตรงไปที่ท่อระบายน้ำ โรงแรมที่หลิน ฮวงพักอยู่ห่างจากสถานที่ที่พบศพเพียงกิโลเมตร ระหว่างทางไปท่อระบายน้ำ เขาได้สังเกตพื้นที่และโรงแรมรอบๆไปด้วย

เมื่อเขามาถึงฝาปิดท่อระบายน้ำที่แสดงไว้ในเอกสาร เขาก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้มันถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา โดยไม่พยายามจะเปิดมัน หลิน ฮวงได้มองไปรอบๆ

 

“มีโรมแรมขนาดเล็กสามแห่งภายในรัศมีกิโลเมตร...มันเป็นไปได้ว่าจอมกินสมองจะอยู่รอบๆที่นี่ เนื่องจากศพทั้ง4ล้วนถูกโยนลงไปในท่อ แสดงว่านี่ต้องเป็นสถานที่ที่สะดวกที่สุดสำหรับฆาตกรที่จะกำจัดศพ....”

 

หลิน ฮวงสังเกตเห็นว่าไม่มีกล้องวงจรปิดโดยรอบซึ่งอาจเป็นเหตุผลหลักที่ว่าทำไมจอมกินสมองจึงเลือกกำจัดศพที่นี่ มันสามารถเก็บศพไว้ในแหวนเก็บของมันได้ แต่ศพกลับถูกนำออกมาเมื่อมันต้องการจะกำจัด ด้วยกล้องวงจรปิด มันจะสามารถถูกพบได้โดยง่าย

 

“ในตอนกลางวัน จะมีคนจำนวนมากเดินอยู่รอบๆ ดังนั้นมันต้องลงมือในตอนกลางดึก แม้ว่าจะไม่มีกล้องวงจรปิดอยู่ที่นี่ มันก็ต้องมีบางส่วนอยู่ที่ถนน แสงไฟในเมืองลั่วซีมีไม่มากและมีคนไม่มากที่เดินอยู่รอบๆในตอนกลางดึก ฉันสามารถตรวจดูกล้องวงจรปิดได้...”

 

เพียงเมื่อหลิน ฮวงเสร็จสิ้นการวิเคราะห์เบื้องต้น ข้อความก็ดังมาจากแหวนหัวใจจักรพรรดิเขา มันเป็นรหัสการสืบสวนที่ได้รับมอบโดยรัฐบาลท้องถิ่น “สวัสดี คุณเย่ ซิว เพื่อที่จะป้องกันข้อมูลไม่ให้รั่วไหล เราจึงไม่สามารถส่งรายงานการชันสูตรศพให้คุณได้ โปรดมาพบนักนิติวิทยาด้วยตนเอง”

หลิน ฮวงไม่มีปัญหาอะไร หลังจากที่อ่านข้อความแล้ว เขาก็มุ่งหน้าไปยังร้านขายของชำใกล้ๆ มันตั้งอยู่ตรงข้ามกับทิศที่ตั้งของฝาท่อระบายน้ำ เจ้าของร้านเป็นชายวัยกลางคนผมสกินเฮด เขาดูอวบและเป็นคนตรงๆ หลิน ฮวงเริ่มคุยกับเจ้าของร้านขณะที่ซื้อน้ำเปล่าขวดหนึ่งและขนม

 

“ลุง มันเป็นพื้นที่เล็กๆถัดจากร้านค้าลุง ผมพนันว่าธุรกิจของลุงต้องเป็นไปด้วยดีแน่ๆ”

“ถูกแล้ว ฉันคิดเช่นนั้นนะ”เจ้าของร้านยิ้มและส่ายหัว

“มันปลอดภัยหรอครับที่จะทำธุรกิจแถวนี้เพราะผมไม่เห็นกล้องวงจรปิดรอบๆเลย?”หลิน ฮวงถาม

เจ้าของร้านหัวเราะให้กับคำถามของหลิน ฮวง“พ่อหนุ่ม เธอต้องเป็นนักท่องเที่ยวสินะ”

“เศรษกิจในเมืองลั่วซีแย่และไม่มีอะไรให้เห็นมากนักในที่นี่ อย่างไรก็ตาม ผู้คนที่นี่ต่างก็ซื่อสัตย์สุจริต มันจึงไม่มีอาชญากรรมมากนักในที่นี่ นับประสาอะไรกับโจร  ดังนั้น มันจึงไม่จำเป็นต้องมีกล้องวงจรปิด ดูสิ ไม่มีกล้องในร้านของฉันเช่นกัน มันไม่ใช่แค่ฉัน แต่ร้านส่วนใหญ่ก็คิดว่ามันไม่จำเป็น”

 

คำตอบของเจ้าของร้านหลุดจากที่หลิน ฮวงคิดไปไกล เขาไม่คิดว่าผู้อยู่อาศัยในเมืองนี้จะเชื่อมั่นในความปลอดภัยของพวกเขาขนาดนี้

 

“ลุง ผมมาที่นี่เมื่อสองวันก่อนและสังเกตเห็นว่าท่อระบายน้ำตรงนั้นถูกกั้นเอาไว้ ดังนั้นผมจึงเดินไปทางอื่น นั่นเกิดขึ้นบ่อยไหมครับ?หากมันเป็นเช่นนั้น งั้นมันก็ต้องไม่สะดวกเป็นแน่”หลิน ฮวงพยายามที่จะทำให้เจ้าของร้านพูด

“นั่นไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก ฉันอยู่ที่นี่มาเกือบ10ปีและมันก็เป็นครั้งแรกที่มันเกิดขึ้น มันแค่โชคดีของเธอ พ่อหนุ่ม แม้ว่าเมืองลั่วซีจะเล็ก แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกสิ่งที่นี่จะไม่ดีเท่าเมืองใหญ่”เจ้าของร้านอธิบาย

“งั้นหรอครับ?แต่ทำไมมันจึงถูกกั้นไว้ละ?คนงานได้อธิบายรึเปล่าครับ?”หลิน ฮวงถาม

“พวกเขาอธิบาย พวกเขาบอกว่าท่อน้ำใต้ดินมันเก่า พวกเขาจึงสร้างเพิงเหนือมันและใช้เวลาหลายชั่วโมงเพื่อซ่อม”เขาอธิบายเพิ่มเติม

“โอ้ จริงหรอครับ...?”หลิน ฮวงยืนยันได้ว่ารัฐบาลกลางต้องปกปิดข่าวจริงเอาไว้

 

เขารู้สึกโล่งใจเพราะเจ้าของร้านรอบๆไม่รู้ถึงศพในท่อระบายน้ำ นับประสาอะไรกับผู้อยู่อาศัย การบำรุงท่อระบายน้ำเป็นเรื่องเล็กๆซึ่งไม่คุ้มค่ากับการประชาสัมพันธ์ ดังนั้น จอมกินสมองอาจจะไม่รู้ว่ามันถูกค้นพบแล้ว

เนื่องจากเขายืนยันส่วนนั้นได้ หลิน ฮวงจึงไม่คิดจะเสียเวลาอีกต่อไป หลังจากที่อำลาเจ้าของร้าน หลิน ฮวงก็ได้ตรวจสอบที่อยู่ของคนงานท่อระบายน้ำที่รัฐบาลกลางส่งมาก่อนหน้า คนงานที่ค้นพบศพพักอยู่ที่บ้านพักชั่วคราว รัฐบาลกลางได้จ่ายเงินค่าชดเชยให้พวกเขาอย่างสูงซึ่งมากกว่าเงินเดือนของพวกเขาหลายปีเลยทีเดียว เหตุผลในการชดเชยคือการหลีกเลี่ยงพวกเขาจากการเปิดเผยความจริงรวมถึงการให้ความร่วมมือกับการสืบสวนของรัฐบาลกลาง

เมื่อตามที่อยู่ไป หลิน ฮวงก็พบคนแรกในรายชื่อ พี่ชายจ้าวเป็นชายผิวแทน เมื่อหลิน ฮวงมาถึงบ้านเขา เขาก็กำลังเล่นไพ่กับเพื่อนเขา เมื่อได้ยินว่ามีคนมาจากสมาคมนักล่า ภรรยาของพี่ชายจ้าวก็กระซิบกับเขา จากนั้นพี่ชายจ้าวก็บอกให้เพื่อนเขาออกไป หลังจากที่พวกเขาออกไป พี่ชายจ้าวก็บอกให้หลิน ฮวงเข้ามาในห้องเขาขณะที่ภรรยาเขาซ่อนตัวอยู่ในครัว

 

“สวัสดี พี่ชายจ้าว ชื่อของผมคือเย่ ซิว ผมคือนักสืบที่ถูกส่งมาโดยสมาคมนักล่าในคดีนี้”หลิน ฮวงกล่าวขณะที่แสดงบัตรของเขา

พี่ชายจ้าวพยักหน้าทันที“รัฐบาลกลางได้ขอให้ผมร่วมมือ ถามมาได้ทุกสิ่งเลย ผมจะไม่ปิดบังอะไรทั้งนั้น”

“เอาละ งั้นก็มาเริ่มกันเลย”หลิน ฮวงพยักหน้าและเริ่มเข้าเรื่อง

“พวกคุณพบศพเมื่อไหร่?”

“ตอนเช้าตรู่ในสองวันก่อน มันประมาณ8โมงครึ่ง...มันเป็นงานแรกของเราในวันนั้น พวกเราได้รับการร้องเรียนจากผู้อยู่อาศัยเมื่อเรามาถึงที่ทำงาน พวกเขาบอกว่าท่อระบายน้ำมันตัน น้ำรั่วและมีกลิ่นเหม็นเกินจะทน พวกเราจึงรีบรุดหน้าไปทันที....”

“คุณช่วยอธิบายรายละเอียดถึงตอนที่พวกคุณพบศพเพิ่มได้ไหม?”หลิน ฮวงถาม

“พวกเราได้เอาฝาปิดท่อระบายน้ำออกเมื่อเราไปถึง หลังจากที่ล้างน้ำทั้งหมด พวกเราก็ลงไปใต้ดินเพื่อตรวจสอบ พวกเราสังเกตเห็นว่าตะกอนมันหนา ดังนั้นเราจึงลงไปเพื่อทำความสะอาด แต่เราก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเราเริ่มขุด เราก็พบกับมือมนุษย์ เพื่อนร่วมงานเรา หวังน้อย ยังหนุ่มและกล้า เขาดึงร่างทั้งหมดออกจากตะกอน พวกเราจึงรายงานแก่รัฐบาลกลางทันที...”

“คุณเห็นไหมว่าพวกเขาตายยังไง?”หลิน ฮวงถาม

“ไม่ ที่นั่นมันมืด ยิ่งไปกว่านั้น ศพยังถูกปกคลุมด้วยตะกอน รัฐบาลกลางไม่ได้ขอให้เราอยู่ที่นั่นต่อเมื่อเจ้าหน้าที่มาถึง พวกเราจึงวิ่งหนีไปทันที พวกเราไม่กล้าที่จะมอง”

“งั้น พวกคุณก็เพียงพบศพเดียวขณะที่ศพอื่นถูกขุดโดยเจ้าหน้าที่จากรัฐบาลกลาง?”หลิน ฮวงถามต่อ

“ถูกต้อง เมื่อเราโทร พวกเขาก็ขอให้เราอยู่ที่นั่นและหยุดการขุดเพื่อที่จะไม่ให้หลักฐานบนที่เกิดเหตุเสียหาย พวกเราจึงอยู่ที่นั่นจนกว่าเจ้าหน้าที่จะมาถึง จากนั้นพวกเขาก็เริ่มขุดศพที่เหลือ  พวกเรากำลังให้การบันทึกคำสารภาพขณะที่พวกเขาขุด พวกเราจึงรู้เพียงแค่ว่ามีมากกว่า1ศพ...”

 

หลิน ฮวงพยักหน้าและถามอีกเล็กน้อยจนกระทั่งเขาได้รับคำตอบที่ต้องการ

 

“ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ พวกเราจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด”หลิน ฮวงยืนขึ้นและจับมือหลังจากที่ทำการถามคำถามเสร็จ

“คุณเย่ ก่อนหน้าก็มีผู้ชายและผู้หญิงคนหนึ่งมาสืบสวนคดีนี้เช่นกัน พวกเขาดูไม่เป็นมิตรเหมือนคุณ”พี่ชายจ้าวหัวเราะ

“ภารกิจได้ถูกประกาศบนเครือข่ายนักล่าโดยรัฐบาลของคุณ ดังนั้นนักล่าระดับเงินและระดับทองจึงสามารถทำภารกิจนี้ได้ทุกคน บางทีมันอาจเป็นเรื่องปกติที่จะมีนักล่าบางคนประพฤติตัวไม่ดี โปรดอภัยให้เราด้วย”หลิน ฮวงอธิบายด้วยรอยยิ้ม

“ผมเข้าใจ ผมจะทำทุกอย่างที่ผมสามารถทำได้เพื่อช่วยเหลือ ผมหวังว่าพวกคุณจะสามารถจับผู้ร้ายได้โดยเร็ว”พี่ชายจ้าวพยักหน้า

“งั้นผมจะไปคุยกับเพื่อนร่วมงานคุณต่อ”

“คุณต้องการให้ผมพาไปไหม?ผมไม่มีอะไรต้องทำ”พี่ชายจ้าวเสนอตัวอย่างกระตือรือร้น

“ไม่เป็นไร ผมมีที่อยู่ของพวกเขา คุณควรเพลิดเพลินกับวันหยุด”หลิน ฮวงตบไหล่เขา

 

หลังจากที่ออกจากบ้านเขา หลิน ฮวงก็มองดูแผนที่ หลังจากที่ยืนยันที่อยู่ หลิน ฮวงก็อัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนและมุ่งหน้าไปยังที่อยู่ของคนที่สอง