ตอนที่ 17 ได้เวลาเปิดตัว

ตอนที่ 17 ได้เวลาเปิดตัว

ภายในรถม้าทุกคนกำลังเพ่งมองเฟลิกซ์ที่หลับไม่ได้สติอยู่ฝั่งหนึ่ง ขณะที่ใช้ตักลิลลี่เป็นหมอน มีเดซี่กำลังพัดลมด้วยผ้าให้เขา และอาวุโสเขี้ยวขาวกำลังตรวจอาการของเขาด้วยความกังวล

 

เฟลิกซ์ทั้งร่างเต็มไปด้วยรอยสักปีศาจที่ฉายแสงสีแดงเข้ม

 

อาวุโสเขี้ยวขาวสับสนไปหมด เขาพยายามตรวจร่างกายทุกๆส่วน แต่เขาไม่สามารถหาเหตุผลที่ทำให้เฟลิกซ์หมดสติได้ ตามที่เขาคิดต้องเกี่ยวข้องกับรอยสักที่ปรากฏออกมาจากร่างของเฟลิกซ์

 

'ข้าคิดว่าข้าคงต้องใช้มัน ... แต่ ... '

 

"เจ้าทั้งสองออกไปรอข้างนอกรถม้าก่อน ข้ามีบางต้องทำ" อาวุโสเขี้ยวขาวพูดขณะที่เขาหยิบขวดเล็ก ๆ มาจากแหวนเก็บของ

 

เขายกหัวเฟลิกซ์อย่างระมัดระวังวางลงบนที่นั่ง ลิลลี่และเดซี่ออกไปจากรถม้าโดยไม่ได้ถามอะไรสักคำ

 

======

 

เหตุการณ์ก่อนหน้า ...

 

ประมาณหนึ่งปีที่แล้ว ภายในห้องที่มีแสงสลัวๆ ชายคนหนึ่งสวมชุดยาวสีขาวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นซึ่งทำจากหินอ่อนสีขาวพูดคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง

 

“ท่านอาจารย์ศิษย์พี่เขี้ยวดำ แจ้งว่าท่านเรียกข้าเข้าพบ” ชายคนนั้นพูดอย่างสุภาพ

 

"อืม ... ข้าเรียกเจ้ามา เพราะข้ามีภารกิจที่สำคัญมากสำหรับเจ้า ทางฝั่งตะวันออกของราชอาณาจักรของเรามีเมืองที่เรียกว่า ‘โกลด์มอร์' เจ้ารู้ใช่ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน" ผู้หญิงถาม

 

"ข้าทราบดี ท่านอาจารย์"

 

"มีบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้หุบเขาและนั่นคือสถานที่ที่ข้าเคยอยู่กับหลานชายเฟลิกซ์ ภารกิจของเจ้าคือทำให้แน่ใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่และพาเขากลับไปที่วิทยาลัยอิมพีเรียลและเจ้าต้องไม่บังคับเขา เพราะเมื่อวันหนึ่งเขาจะกลับมาหาข้าอีกครั้ง เจ้ามีคำถามอะไรไหม? "

 

"ท่านอาจารย์ ท่านต้องการให้ข้าและศิษย์พี่ออกเดินทางเลยไหม?"

 

"ใช่...มีอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า และครอบครัวของข้าต้องการให้ข้าหยุดยั้งสิ่งที่ยิ่งใหญ่นั้น ดังนั้นข้าจะออกไปภายในไม่กี่วัน มีอีกอย่าง“เธอพูดขณะที่ดึงขวด 3 ขวดซึ่งบรรจุเลือดอยู่ภายในออกมา ,”เจ้าต้องให้เฟลิกซ์ดื่มเลือดเหล่านี้เมื่อเขาอายุ 12 ปี 14 ปีและ 16 ปี"

 

"ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าท่านอาจารย์กำลังซ่อนบางสิ่งที่สำคัญจากข้า?" ชายคนหนึ่งถามด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็น

 

"เจ้าไม่เปลี่ยนไปเลยจริง?" เธอพูดขณะที่เธอเตะเขาเบาๆ แต่แรงการเตะด้วยท่าทางสบาย ๆ นั้นเพียงพอที่จะฝังชายคนนั้นเข้าไปในผนัง

 

"ฮ่าฮ่า ... ท่านอาจารย์ก็ยังคงเหมือนเดิม ... " ชายคนนั้นกล่าวขณะที่เขาพ่นเลือดออกจากปาก

 

"ฮ่าๆๆๆ" เธอหัวเราะและกล่าวว่า "แท้จริงแล้ว ข้าซ่อนอะไรบางอย่างไว้นั้น ข้าเองก็ไม่แน่ใจนัก แต่หลานชายที่ข้าเพิ่งพูดถึงคือตัวตนที่อยู่ระหว่างมนุษย์กับปีศาจระดับพระเจ้า”

 

“หยดเลือดเหล่านี้ ข้าได้รับมันมาจากเหล่าเทพธิดาและถ้าเฟลิกซ์ดื่มเข้าไป สายเลือดปีศาจของเขาจะได้รับการชำระล้างให้บริสุทธิ์และเขาจะกลายเป็นมนุษย์ปกติ เจ้าพอใจหรือยัง?”

 

"มากๆ ท่านอาจารย์"

 

[เป็นบทสนทนาระหว่างคุณยายอของเฟลิกซ์กับอาวุโสเขี้ยวขาว... ]

 

======

 

ด้านนอกรถม้ามีผู้เยาว์ 4 คนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ และคอยตั้งรับการโจมตีของสัตว์ร้ายรอบๆรถม้า ผู้เยาว์เหล่านี้คือ ลิลลี่และหมู่คณะของเธอ

 

“ดูนั้นสิ ดวงจันทร์เปลี่ยนกลับเป็นสีปกติแล้ว” เดซี่ชี้นิ้วไปที่ดวงจันทร์ขณะที่เธอเรียกน้องสาวของเธอ

 

"อืม .... " ลิลลี่พยักหน้า

 

"อ๊ากกกกกกกกก ...."

 

ขณะที่ทุกคนกำลังเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของดวงจันทร์เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดกังก้องมาจากด้านในของรถม้า พวกเขาตะลึงเมื่อได้ยินเสียงนั้นและหลังจากที่กรีดร้องไปได้สักพัก อาวุโสเขี้ยวขาวโผล่หน้าออกมาจากประตูและพูดว่า "

 

"เฟลิกซ์กลับคืนสติแล้ว พวกเจ้าทุกคนเข้ามาบนรถได้แล้ว" อาวุโสเขี้ยวขาวรีบพูดขณะที่เขาเปิดประตู

 

ภายในรถม้าลุงฟางกำลังถามคำถามกับเฟลิกซ์ เฟลิกซ์กำลังนั่งอยู่ในมุมขณะที่ยิ้มเหมือนคนบ้า

 

“เจ้ารู้สึกยังไงเฟลิกซ์?” อาวุโสเขี้ยวขาวถาม ถึงแม้ว่าเขาและเฟลิกซ์จะได้พบกันเพียงไม่กี่วัน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นช่างลึกซึ้ง

 

"ไม่ต้องเป็นห่วงนะคุณลุง ข้าดีขึ้นมากแล้ว" เฟลิกซ์กล่าวขณะเอียงศีรษะ เขายังคงยิ้มและมั่นใจในตัวเขา ...

 

"ข้ากำลังพูดเรื่องจริงจัง ตอบให้ดีหน่อย" อาวุโสเขี้ยวขาวพูดขณะที่เขากำลังจะตบเฟลิกซ์ เขาไม่ชอบพฤติกรรมปัจจุบันของเฟลิกซ์เท่าไหร่

 

มือของเขากำลังจะถึงที่แก้มของเฟลิกซ์ แต่มันก็หยุดอยู่กลางอากาศ

 

"โอ๊ะ ... มือของข้า มันเคลื่อนไหวไปเอง ... ฮิฮิ" มันเป็นมือของเฟลิกซ์ที่มาหยุดไว้ ...

 

'นี่เป็นไปได้อย่างไร? เจ้าปีศาจนี้หลุดการตบของข้าได้ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ...ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ... '

 

"... เจ้าพูดว่าเจ้าปกติดีทุกอย่างใช่ไหม?" อาวุโสเขี้ยวขาวพยายามไม่คิดเรื่องที่ว่าเฟลิกซ์เพิ่งหยุดมือของเขาด้วยมือข้างเดียว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกแรงมาก แต่สำหรับเด็กมันไม่น่าจะถูกหยุดไว้ได้

 

"ข้าสบายดีและข้าขอแนะนำให้ลุงเดินทางต่อได้เลย เพราะทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว ข้ารู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเมืองอิมพีเรียล .... " เฟลิกซ์ตอบอย่างรวดเร็ว

 

เมื่ออาวุโสเขี้ยวขาวได้ยินเฟลิกซ์พูด เขารีบออกไปข้างนอกรถม้าและประหลาดใจที่ทุกสิ่งทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว

 

เขารู้ได้อย่างไร? เขาสลบอยู่มิใช่หรือ? ข้าคิดว่าข้าควรรายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ '

 

อาวุโสเขี้ยวขาวรีบหยิบเครื่องรางและเริ่มบันทึกข้อความเสียง ...

 

"ลุงกำลังทำอะไรอยู่? เดินทางต่อได้แล้ว เราจะมาเสียเวลาอีกไม่ได้" แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ใช้เครื่องราง เขาก็ถูกหยุดไว้โดยเฟลิกซ์

 

"ฮ่าฮ่า ... ไม่มีอะไรหรอก ... ข้าแค่อยากจะดูว่าทุกอย่างกลับกลายเป็นปกติแล้วจริงหรือเปล่า" ลุงฟางกล่าวขณะที่เขาเก็บเครื่องรางไว้ในแหวนเก็บของเขา เขาไม่ชอบการโกหก แต่บางครั้งเราต้องทำสิ่งที่เราต้องทำ

 

"ลุงข้าขอนั่งกับลุงด้วยได้ไหม?" เฟลิกซ์ร้องขอ

 

" ...ได้สิ ... ไปกันเถอะ" อาวุโสเขี้ยวขาวไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธคำขอของเฟลิกซ์ หลังจากตรวจสอบรถม้าแล้ว อาวุโสเขี้ยวขาวและพวกเด็กก็เริ่มเดินทางต่อ

 

'รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้สูดอากาศบริสุทธิ์อีกครั้ง .... แต่ข้ากลับรู้สึกแย่ต่อมวลมนุษยชาติ ... แต่ข้อตกลงคือข้อตกลง ... แม้ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับปีศาจก็ตาม'