ตอนที่ 6 พลังของสารานุกรม

ตอนที่ 6 พลังของสารานุกรม

 

 

 

"สารานุกรม? มันเหมือนของขวัญจากสวรรค์ เราควรลองอ่านมัน"

 

 

"สารานุกรม ออกมา" หลินฟ่านยกแขนและตะโกน

 

 

อย่างไรก็ตามหลังจากรอสักครู่มันไม่มีอะไรออกมา เขาไอแห้งๆและหลับตาลง

 

 

ทันใดนั้นในใจของหลินฟ่านก็ปรากฏสารานุกรมที่หนาแน่นลอยอยู่

 

 

"ดูเหมือนมันจะไม่เป็นอะไรถ้าจะลองศึกษามัน"

 

 

หลินฟ่านรู้สึกกังวลเล็กน้อย หากสังคมรู้เกี่ยวกับมัน เขาจะต้องโดนลากเข้าห้องทดลอง!

 

 

ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง หลินฟ่านสาบานกับพระเจ้าแม้ว่าเขาจะตายเขาก็ไม่ปริปากพูด

 

 

"มันมีพลังอะไรในสารานุกรมนี้" หลินฟ่านพลิกไปมาเขาตระหนักว่ามันไม่มีเนื้อหาภายในแม้แต่น้อย เขาขมวดคิ้วสงสัย นี่มันเป็นเรื่องตลกอะไร

 

.....

 

"หน้าแรก : แพนเค้กต้นหอมระดับพระเจ้า

 

ทั้งหน้าเต็มไปด้วยรูปเสมือนจริงของแพนเค้กต้นหอม ด้านล่างของรูปยังมีคำบรรยายเป็นแถวๆบันทึกไว้ หลินฟ่านรู้ถึงที่มา สูตร และความรู้อื่นๆของแพนเค้กต้นหอม

 

 

เขายังคงพลิกหน้าหนังสือ

 

 

หน้าสองว่างเปล่า

 

 

หน้าสามว่างเปล่า

 

.....

 

หลินฟ่านพลิกไปหน้าสุดท้ายของหนังสือ เขาคิดว่ามันน่าว่างเปล่าแต่มันมีตัวอักษรจารึกไว้อยู่

 

 

"บัดซบ ใครเป็นสร้างหนังสือตลกๆเล่มนี้? สารบัญไม่ได้อยู่ในหน้าแรก แต่มันดันอยู่ในหน้าสุดท้าย!" หลินฟ่านบ่น มันไม่ใช่เรื่องตลกหรือ? ถ้าเขาไม่ได้ดูอย่างละเอียด เขาจะพลาดมัน!

 

 

หลินฟ่านวิเคราะห์อย่างระมัดระวัง เขาตระหนักว่าหมวดหมู่ในหนังสือมีความซับซ้อนเล็กน้อย เขาพลิกไปที่หน้าอาหาร1 มันถูกแบ่งเป็นสองประเภทอาหารจีนและอาหารตะวันตก อาหารเหล่านี้แบ่งเป็นประเภทย่อยๆอีกนับไม่ถ้วน

 

 

แปดอาหารท้องถิ่น ฯลฯ

 

อาหารกว่าพันๆจานทั่วทุกมุมโลก แพนเค้กต้นหอมที่น่านับถือก็เป็นหนึ่งในนั้น นอกจากอาหารอร่อยๆเหล่านี้เขายังพบว่ามันมีหมวดหมู่อื่นๆอีกมากมาย หลินฟ่านรู้สึกว่าชีวิตของเขากลายเป็นเรื่องน่าสนใจยิ่งขึ้น

 

 

มีหมวดหมู่เกี่ยวกับการต่อสู้ ดนตรี ภาษา วิทยาศาสตร์ ศิลปะ คณิตศาสตร์ ยา แพทย์ งานฝีมือ การประเมิน การลงทุน ละครและการร้องเพลง

 

 

หลินฟ่านไม่อาจเชื่อสายตาตัวเองหลังจากเขาได้เห็นหลายๆประเภท ขณะที่เขาจะไปพักผ่อนเขาเห็นหมวดหมู่ที่ทำให้เขาตะลึง

 

 

นี่มันไม่ใช่เรื่องท้าทายสวรรค์?

 

 

หมวดหมู่ศิลปะการต่อสู้ อมตะ หลอมเครื่องมือ วีรบุรุษ...

 

 

หลินฟ่านรู้สึกราวกับว่ามีก้อนหินใหญ่ๆกดลงไปในหัวใจของเขา ลมหายใจของเขาหยุดชะงัก

 

 

ถ้าเราปลดล็อกหมวดหมู่นี้ เรายังคงเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ?

 

 

"นี่เป็นบทนำของสารานุกรม?" เขาพูดกับตัวเอง

 

 

สารานุกรม : มีความรู้ทั้งหมดในจักรวาล เมื่อคุณปลดล็อกหน้าถัดไป คุณจะสามารถเรียนรู้มันได้

 

 

คะแนนสารานุกรม : หากคุณทำภารกิจบางอย่างสมบูรณ์คุณจะได้คะแนนสารานุกรม อีกวิธีหนึ่งในการได้รับคะแนนคือการเผยแพร่ความรู้ไปสู่คนอื่น

 

 

การใช้คะแนนสารานุกรม : คะแนนสารานุกรมสามารถปลดล็อกสาขาใหม่ของความรู้ในสารานุกรม

 

 

เนื่องจากโฮสต์เป็นผู้ใช้รายแรกความรู้หน้าแรกจะเกี่ยวข้องกับอาชีพปัจจุบันของโฮสต์

 

 

โฮสต์ : หลินฟ่าน

 

 

อาชีพ : แผงลอยแพนเค้กต้นหอม

 

 

ความรู้หน้าแรก : แพนเค้กต้นหอมระดับพระเจ้า

 

 

ภารกิจ : มีชื่อเสียงเล็กน้อย (ไม่สมบูรณ์)

 

 

รางวัล : ปลดล็อกความรู้หน้าที่สองและ 10 คะแนนสารานุกรม

 

 

ตอนนี้หลินฟ่านรู้ว่าสารานุกรมนี้เป็นยังไง เขารู้สึกหน้ามืด

 

 

"เชี่ยเอ้ย แพนเค้กต้นหอม ทำไมเราเริ่มต้นธุรกิจแพนเค้กต้นห้อม? ถ้าเรามีความทะเยอทะยานและฝึกฝนตลอดทั้งกลางวันกลางคืนเพื่่อเป็นอมตะ เราจะได้ปลดล็อกเนื้อหาเกี่ยวกับความเป็นอมตะ!!"

 

 

"เราปล่อยให้โอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตหายไป! แม้กระทั่งถ้าเราเป็นพนักงานฐานข้อมูลธนาคาร มันคงปลดล็อกหมวดหมู่ธนาคาร! จากนั้นเงินจะไหลมาเทมาไม่สิ้นสุด น่าเสียดาย!"

 

 

หลินฟ่านได้แต่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง เขาสูญเสียโอกาสมากมาย แต่เสียใจตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์เขาสามารถใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์อย่างขายแพนเค้กต้นหอม เขาหวังว่าความรู้หน้าที่สองมันจะน่าสนใจยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตามภารกิจแรกนั้นมันน่าเจ็บปวด

 

 

มีชื่อเสียงเล็กน้อย? เท่าไหร่ถึงเรียกว่าเล็กน้อย?

 

 

"ลืมมันไปเถอะ เราจะลองทำแพนเค้กต้นหอมของเราและลองมัน ลูกค้าของเรากินแพนเค้กต้นหอมของเรา ราวกับว่ามันเป็นอาหารที่ทำมาจากสรวงสวรรค์"

 

 

หลินฟ่านหนักใจเล็กน้อยขณะยอมรับความจริงว่าในตอนนี้สารานุกรมเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา

 

 

มันควรเป็นของขวัญจากสวรรค์จริงๆ หากเขาบอกว่าชีวิตของเขาถูกครอบครองโดยมนุษย์ต่างดาวและขอความช่วยเหลือ เขาคงเป็นคนโง่

 

 

หลินฟ่านรู้สึกภูมิใจ ในตอนนี้มันเป็นสิ่งที่น่าประทับใจที่สุดในโลก

 

 

ทำงานหนักและหนักขึ้นไปอีก เขาต้องการเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก

 

 

"เอาล่ะ ถึงเวลาทำแพนเค้กต้นหอม"

 

 

หลินฟ่านเริ่มเตรียมแพนเค้กต้นหอม เขารู้สึกตื่นเต้น

 

 

"อ่า ไม่เลวเลย มันมีกินหอมและรูปลักษณ์ที่น่ากิน"

 

 

หลินฟ่านเปิดปากและกัด

 

 

หลินฟ่านมึนงง ดวงตาของเขาชุ่มด้วยน้ำและน้ำลายเริ่มไหลออกมา

 

 

"มันอร่อยมาก! ไม่น่าเชื่อว่าเราเป็นคนทำมัน!!"

 

 

หลินฟ่านตกใจเขารู้สึกราวกับว่าแผ่นดินกำลังทรุดตัวลง

 

 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วทำไมคนเหล่านั้นถึงแสดงออกมาเช่นนั้น แพนเค้กต้นหอมของเขาอร่อยจริงๆ

 

 

"ไม่คิดเลยว่าเราจะทำแพนเค้กได้อร่อยขนาดนี้ มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่มีสูตรแบบนี้" หลินฟ่านนั่งข้างเตียงขณะลิ้มรสแพนเค้กต้นหอม เขาเงยหน้าขึ้นและประกาศก้องอย่างมั่นใจ

 

 

"ผมหลินฟ่านขอสาบานว่า ผมจะเป็นคนทำแพนเค้กต้นหอมที่ดีที่สุดในเซี่ยงไฮ้ ผมจะทำให้ทุกคนตกหลุมรักแพนเค้กต้นหอมของผม!"

 

 

"ไม่ๆ นี่มันเป้าหมายเล็กเกินไป ผมหลินฟ่านจะกลายเป็นคนมีอำนาจและร่ำรวย ผมจะเริ่มต้นที่เซี่ยงไฮ้ ผมจะให้บรรพบุรุษภูมิใจเมื่อธุรกิจของผมขยายไปถึงบ้านเกิด"

 

 

หลินฟ่านกำลังตื่นเต้น เขาพบเป้าหมายของเขาแล้ว

 

 

"แกทำอะไร มันเสียงดังรู้มั้ย!" มีเสียงคำรามมาจากอาวุโสหยางที่อยู่ใกล้เคียง

 

 

หากเป็นหลินฟ่านแต่ก่อนเขาคงเลือกที่จะเงียบ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว

 

 

"นี่คือความฝันของผม ถ้าคุณยังไม่หุบปากผมจะยัดแพนเค้กลงในปากของคุณและทำให้มันเงียบตาแก่"

 

 

"แก..."

 

 

"ลืมมันไปเถอะอาวุโสหวาง อย่าพูดอะไรอีก เขาต้องได้รับผลกระทบจากการแข่งขันที่รุนแรงในเซี่ยงไฮ้"

 

 

"ดี ฉันเห็นแก่หน้าคุณ ไม่งั้นฉันจะสอนบทเรียนให้เขา!"

 

 

หลินฟ่านพ่นลมหายในของเขาอย่างรังเกียจ เชี่ยอะไรเนี่ย

 

 

ขณะนั้น iphone4 ของเขาก็ดังขึ้น

 

 

หลินฟ่านรู้ว่าไม่มีใครโทรมาหาเขา มันเป็นการแจ้งเตือนมาจากกลุ่ม wechat

 

 

"ข้อควรวะวัง : การรวมตัวของนักศึกษาจะจัดขึ้นในวันที่ 1 ตุลาคม เราจะฉลองวันเกิดของอาจารย์เซี่ย เห็นแก่หน้าของผมทุกคุณต้องมา" คนรวยพูด มันเป็นชื่อผู้ใช้ของคนใน wechat

 

 

"ทุกคนต้องมา"

 

 

"มันเป็นวันเกิดของอาจารย์เซี่ย มันสำคัญมาก เป็นไปได้คุณควรกำหนดตารางเวลาใหม่"

 

 

"คุณจะทำอะไรหลินฟ่าน? ไม่เป็นไรนะถ้าคุณจะหยุดขายแพนเค้กต้นหอมสักวันสองวัน ฉันจะชดใช้เงินทั้งสองวันให้คุณ"

 

 

"ฮ่าๆๆ"

 

 

"+1"

 

 

"+2"

 

 

เขาเห็นข้อความเหล่านี้ นิ้วมื้อของเขาเริ่มขยับอย่างรวดเร็ว

 

 

"ถ้าคุณจะซื้อแพนเค้กต้นหอมของฉันในสองวัน คุณต้องขายบ้านของคุณ ไม่งั้นคุณคงไม่มีปัญญาที่จะซื้อมัน"

 

 

"ฮ่าๆ หลินฟ่านคุณตลกมาก"

 

 

"เซี่ยงไฮ้ไม่ใช่ที่ๆดีสำหรับการทำธุรกิจ มาหาฉัน ฉันจะหางานให้คุณ"

 

 

"พวกคุณหยุดล้อเลียนเขาได้แล้ว การอยู่รอดในเซี่ยงไฮ้ไม่ใช่เรื่องง่าย พูดตรงๆพวกเราทุกคนยังเด็ก ขายแพนเค้กต้นหอมในยุคนี้ คุณเอาเวลาไปทำอย่างอื่นได้มากมาย มันทำให้เสียช่วงเวลาวัยหนุ่มของคุณ"

 

 

"หวังเจิ้งดูคุณพูดเข้าสิ แม้ว่ามันไม่ใช่ธุรกิจที่ดี แต่มันเหมือนง่ายต่อการทำข่าว..."

 

 

"หนุ่มสาวในเซี่ยงไฮ้ทำรายได้เพียง 100 เหรียญต่อวันโดยการขายแพนเค้กต้นหอม"

 

 

"ฮ่าๆๆ คุณอยู่บนถนนเซี่ยงไฮ้ แต่คุณทำได้แค่ 100 เหรียญต่อวัน"

 

......

 

หลินฟ่านตัดสินใจ เขาเลิกสนใจโทรศัพท์ ไม่งั้นเขาจะถูกล้อเลียนยิ่งขึ้น

 

 

ไม่ใช่ว่าเจอกันวันที่1ตุลา? ผมอดใจไม่ไหวที่จะยัดแพนเค้กต้นหอมในปากของพวกเขา

 

 

ฮึ่มม!

 

 

ผมหลินฟ่าน ได้รับพรจากสวรรค์ ผมแตกต่างจากคนเหล่านี้ ตอนนี้มันพึ่งกรกฏา ผมยังมีเวลาอีกเยอะที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่

 

 

สิ่งสำคัญที่สุด ผมจะขึ้นราคาแพนเค้กต้นหอมในวันพรุ่งนี้ไม่งั้นมันจะเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย