Chapter 263: ฉันถูกบังคับ
Chapter 263: ฉันถูกบังคับ
“ใครกัน!?”หยานฟางเฟยหวาดกลัวกับเสียงแปลกประหลาด เธอนั้นพุ่งตัวออกมาจากโซฟาเหมือนกับมีไฟลนก้นเธอ
“เธอกำลังทำอะไรอยู่?”เจ้าของบ้านถามขึ้น เขาคิดว่าหยานฟางเฟยนั้นบ้า
“นายไม่ได้ยินมันงั้นเหรอ?”หยานฟางเฟยมองไปรอบๆอย่างประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีใครอื่นนอกจากพวกเธอ
“ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย การได้ยินของฉันนั้นไม่ได้ดีเท่ากับเธอ เธอได้ยินอะไร?”เขาจ้องไปที่หยานฟางเฟยและเขารู้สึกว่าเธอนั้นไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าอวดความสามารถของเธอ
“นายไม่ได้ยินมันงั้นเหรอ…”หยานฟางเฟยรู้สึกสับสน เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ยินเสียงนั่น ซึ่งต้องขอบคุณความสามารถพิเศษของเธอ เธอรู้สึกเหมือนกับอีกว่าความลับทั้งหมดของเธอนั้นถูกเปิดเผย!
“คุณหยาน เมื่อไหร่กันที่พวกเราจะกดระเบิด? คนพวกนั้นกลับไปยังบ้านหรือยัง? พวกเราควรที่จะทำงานให้เสร็จและหลังจากนั้นก็รายงานทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น”เจ้าของบ้านพูดอย่างไม่อดทน
“ระเบิด? ถ้างั้นตัวกดระเบิดก็จะอยู่ในมือเธอ!”เสียงนั้นดังขึ้นในความคิดของหยานฟางเฟยอีกครั้งหนึ่ง
หยานฟางเฟยคิดว่าเธอนั้นเป็นบ้า!
พวกเขาจะสามารถหาเธอเจอได้ยังไง? เธอนั้นมีการได้ยินที่ไม่มีใครเทียบได้ ดังนั้นไม่มีใครสามารถหลบซ่อนหูของเธอได้
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจียงลู่ฉีนั้นกำลังเดือดระอุด้วยความกราดเกรี้ยว เขาไม่ได้คาดคิดว่าหยานฟางเฟยนั้นจะใช้วิธีการแบบนี้ในการจัดการกับเขา ถ้าผู้ที่มีพลังเหนือธรรมชาตินั้นใช้ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลโจมตีละก็ พวกเขาก็จะมีเจตนาฆ่าอันแข็งแกร่งก่อนที่จะลั่นไก อย่างไรก็ตาม โดยการใช้ตัวกดระเบิดจากระยะไกลเช่นนี้นั้น มันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ที่จะรับรู้ถึงเจตนาฆ่า ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะระบุตำแหน่งของพวกเธอ
ต้องขอบคุณ หลันซิหยู่ ถ้าไม่อย่างงั้นละก็ สมาชิกทีมฉี่หยิง รวมทั้ง ป้าและลูกพี่ลูกน้องของเจียงลู่ฉีก็คงตายแล้ว
เมื่อพิจารณาตัวแปรทั้งหมดแล้ว เจียงลู่ฉีก็คาดเดาถึงตัวตนศัตรูของพวกเขาได้ ฉู่ซงฉาน มันสามารถที่จะเป็นได้เพียงแค่เขา!
พวกเขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับหลันซิหยู่มา แต่ข้อมูลของพวกเขานั้นมันมีไม่เพียงพอ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้เพียงแค่ความสำเร็จของหลันซิหยู่ในโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ หลันซิหยู่นั้นไม่ได้เปิดเผยความสามารถทั้งหมดของเธอในโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ เนื่องจากว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นมันแปลกประหลาดเกินไป
ไม่ต้องพูดถึงกองทัพเลย ไม่แม้กระทั่งเจียงลู่ฉีและหลันซิหยู่ก็รู้ว่าความสามารถอันมีประโยชน์ของเธอ เจียงลู่ฉีตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผยระยะการตรวจจับของหลันซิหยู่ที่มันยอดเยี่ยมมาก! มิฉะนั้นละก็ เหตุการณ์นี้จะเป็นไปอีกแบบหนึ่ง!
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แล้ว เจียงลู่ฉีไม่รู้สึกว่าโชคดี แต่เขาโกรธเคือง เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเขายังคงมีชีวิตรอดอยู่เพราะโชค!
“ปัง!”
เสียงดังออกมาจากนอกประตูของกระท่อม และหลังจากนั้นมันก็พังลง ดาบปลายปืนสามคมก็ถูกขว้างผ่านประตูออกมา และทำลายมันลง และก็ไปติดอยู่ที่กำแพงอีกฝั่ง
“ใครกัน?”คนทั้งหมดในห้องตะโกนออกมาในเวลาเดียวกัน
ในเวลานั้นเอง ก็มีแสงสีน้ำเงินจุดขึ้นมาในห้องอันมืดมิด!
“อ๊า! อ๊า!”
ชายสองคนตะโกนเนื่องจากพวกเขาโดนกระแสไฟฟ้าอันทรงพลังเข้าไป พวกเขาสูญเสียความสามารถในการต่อต้าน
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง หยานฟางเฟยก็รีบวิ่งลงบันไดไป แต่เจียงลู่ฉีก็ปรากฏเหมือนกับภูตผีขึ้นด้านหน้าเธอ!
เจียงลู่ฉีจับไปที่มืออันนุ่มนิ่มและสกปรกของหยานฟางเฟยและหยิบตัวจุดระเบิดไป
‘แคร๊ก!’
เจียงลู่ฉีไม่ใช่สุภาพบุรุษและเขาก็บิดมือของหยานฟางเฟยจนกระทั่งกระดูกมันหัก!
หยานฟางเฟยกรีดร้องออกมาอย่างน่าสงสาร
“อ๊า!”
และหลังจากนั้นเธอก็ล่วงหล่นลงไปกองกับพื้น “เจียงลู่ฉี นาย…นาย…”ความสิ้นหวังนั้นปกคลุมไปที่หยานฟางเฟย เธอสงสัยว่าเจียงลู่ฉีนั้นค้นพบพวกเธอได้ยังไง
“พวกเราพบกันอีกแล้วนะ!”เจียงลู่ฉีบีบไปที่คอของหยาน
เมื่อเจียงลู่ฉีบีบแน่นยิ่งขึ้น หยานฟางเฟยก็ดิ้นรนอย่างสุดกำลังด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง
หลังจากผ่านไปหลายวินาที เจียงลู่ฉีก็ขว้างเธอลงไปบนพื้นคอนกรีต หยานฟางเฟยนั้นหวาดกลัวอย่างมากกับความแข็งแกร่งอันเลวร้ายของเขา
“เจียง…เพื่อนร่วมห้องเจียง ฉัน…สามารถ…..รับใช้นายได้…ทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ”ในช่วงเวลาที่อยู่ในโรงเรียน เจียงลู่ฉีนั้นก็เป็นเพียงแค่แมลงวันตัวหนึ่งในสายตาของหยานฟางเฟย แต่ในตอนนี้ เพื่อการมีชีวิตอยู่ เธอนั้นต้องการที่จะเป็นของเขา
ตราบเท่าที่เจียงลู่ฉีตกลงกับข้อเสนอของเธอ หยานฟางเฟยเชื่อว่าเธอจะมีโอกาสในการล้างแค้นในอนาคต
“เธอต้องการที่จะรับใช้ฉันจริงๆงั้นเรอะ?”เจียงลู่ฉียิ้ม
“ใช่...ใช่ ฉันจะทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง ฉันต้องการกลายเป็นของนาย..ฉัน…ฉันแค่ต้องการมีชีวิตอยู่ต่อ..”หยานฟางเฟยอ้อนวอน
เจียงลู่ฉีหยิบเอาดาบปลายปืนออกมาจากกำแพงอย่างนุ่มนวล
หยานฟางเฟยตกตะลึงกับมันและใบหน้าของเธอก็ซีดขาว “ฉันสกปรกเล็กน้อย...ถ้าคุณให้ฉันอาบน้ำละก็…”
หยานฟางเฟยนั้นพยายามอย่างดีที่สุดที่จะโน้มน้ามเจียงลู่ฉี แต่ก่อนที่เสียงของเธอจะหายไป หลันซิหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นและกระซิบบอก “พี่เจียง เธอหลอก!”
“ใช่ ฉันรู้” เจียงลู่ฉีพูดในขณะที่เล่นดาบปลายปืนสามคมในมือ การแสดงออกบนใบหน้าของเขานั้นเย็นชา
“ฆ่าไอ้หญิงสารเลวนั่นทิ้งซะ!”เจียงจู้อิงพูดอย่างโกรธเคือง
หลี่ยู่ซินก็มาถึงด้วยเช่นกัน เมื่อเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน เธอนั้นก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าบุคลิกส่วนตัวของหยานฟางเฟยนั้นจะเลวร้ายขนาดนี้
“ยู่ซิน...ช่วย...ช่วยฉันด้วย…”ในหัวใจของหยานฟางเฟย หลี่ยู่ซินนั้นเป็นความหวังเพียงอย่างเดียวในการมีชีวิตรอดอยู่ เธอรู้ว่าหลี่ยู่ซินนั้นเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยน
อย่างไรก็ตาม หลี่ยู่ซินนั้นก็เปลี่ยนแปลงไปหลังจากที่ได้รับความสูญเสียอันเลวร้ายที่ถูกนำพามาโดยวันโลกาวินาศ เธอนั้นยอมรับกับความเป็นจริงแล้ว
ทันใดนั้นเอง ก็มีแสงสีดำสว่างวาบขึ้นและดาบปลายปืนสามคมก็ปักลงไปที่ลำคอของหยานฟางเฟย
เลือดนั้นก็สาดกระจายไปทั่วทุกแห่ง!
หยานฟางเฟยกกำไปที่ลำคอของเธอ เมื่อเธอนั้นต้องการที่จะหยุดเลือดที่ไหลออกมา แต่เธอก็ยังคงค่อยๆทรุดตัวลงอย่างช้าๆ
