บทที่ 52 ฉันมาหาหลิวรูหยัน !

บทที่ 52 ฉันมาหาหลิวรูหยัน !

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"ท่านคะ คุณกำลังมองหาใครหรือคะ?"

พนักงานต้อนรับถามฉิงเฟิงขณะที่มองเขา

เธอเป็นเด็กหญิงอายุยี่สิบปีที่แต่งกายด้วยเครื่องแต่งกายที่เป็นสีฟ้าอ่อน เธอดูละเอียดอ่อนและดูน่ารักแต่มีกระบนใบหน้าของเธอเล็กน้อย

"ผู้ชายคนนี้หล่อจังเลย...... "

พนักงานต้อนรับมองไปที่ฉิงเฟิงและคิดในใจ ถึงแม้จะมีผู้ชายที่หล่อเหลาและดูดีในบริษัทนี้มากมาย แต่ก็ไม่มีใครสักคนที่หล่อกว่าผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้เลย

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะมีใบหน้าที่หล่อเหลาสุดยอด แต่สาวน้อยคนนี้ก็รู้สึกผิดหวังมากเพราะเขาใส่ชุดลายพรางและดูสกปรกยังกับคนงานที่ทำงานในฟาร์ม

ถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนงานที่เพิ่งออกมาจากฟาร์ม แต่หน้าตาอันหล่อเหลาและมือที่เนียนนุ่มของเขา ทำให้เขาดูแตกต่างออกไปจากคนงานในฟาร์มจริงๆ

(ตุ๊ดปะวะมือเนียนนุ่ม? ผ่านมา 50 ตอนคนเขียนเพิ่งจะบรรยายลักษณะพระเอก ก่อนนี้เห็นบอกแค่ว่า handsome - - )

คนที่มาจากฟาร์ม ส่วนมากจะมีผิวคล้ำและมือหยาบซึ่งเป็นลักษณะการทำเกษตรกรรมมาเป็นเวลานาน แต่ชายตรงหน้าเธอคนนี้มีผิวสวยและมีรูปลักษณ์ชวนให้ตะลึง

สามารถอธิบายได้แค่ว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่หล่อเหลา

"สวัสดี คนสวย ผมมาหาหลิวรูหยัน" ฉิงเฟิงยิ้มขณะตอบกลับเธอ

พนักงานต้อนรับหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินเขาเรียกเธอว่าคนสวย แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกประหลาดใจเพราะคนที่เขากำลังมองหาคือหลิวรูหยัน

หลิวรูหยันประธานบริษัทหลิวและเป็นเจ้านายของเธอ ผู้ชายคนนี้คือใคร? เขามาหาเธอจริงๆหรือ?

“คุณมาหาประธานของพวกเราหรือคะ? คุณได้นัดหมายไว้ก่อนรึเปล่าคะ?”

"ขอโทษครับ ผมไม่ได้นัดไว้"

"แล้วคุณรู้จักเธอหรือคะ?"

"เราเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันละมั้ง"

ฉิงเฟิงคิดเป็นเวลา 2 วินาทีก่อนที่จะบอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน

เขาได้พบกับหลิวรูหยันมาสองครั้ง เขาไปขอยืมไก่ดำครั้งแรกและไปดื่มไวน์ที่บ้านของเธอสำหรับครั้งที่สอง นี่คงเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนใช่ไหม?

"ดังนั้น... ถ้าคุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนของเธอ คุณสามารถโชว์หมายเลขโทรศัพท์ของเธอในโทรศัพท์ของคุณและโทรหาเธอได้ไหมคะ ?"

เด็กสาวพนักงานต้อนรับขมวดคิ้วขณะที่ขอให้เขาโชว์เบอร์โทรศัพท์ของหลิวรูหยัน

"ขอโทษที แต่ผมไม่มีเบอร์ของเธอ คุณให้ผมเข้าไปได้ไหม?"

ฉิงเฟิงกำลังจะเดินเข้าไปข้างในทันทีหลังจากเขาพูดจบ

"ไม่ได้คะ ฉันไม่สามารถให้คุณเข้าไปได้จริงๆ” พนักงานต้อนรับเปลี่ยนสีหน้าของเธออย่างรวดเร็วและขวางฉิงเฟิงไว้

"คนสวย คุณให้ผมเข้าไปดีๆได้ไหม? ผมมีเรื่องด่วน"

"ไม่ได้คะ ฉันไม่สามารถทำได้จริงๆ ฉันจะถูกหักเงินแน่ถ้าฉันยอมให้คุณเข้าไปเช่นนี้"

"แค่ครั้งเดียวน่า"

"ไม่ได้จริงๆคะ" หญิงสาวคนนี้ยังยืนยันและกันเขาไว้อยู่ข้างนอก

เธอรู้ดีว่าเจ้านายของเธอเป็นสาวงามระดับท็อบของเมืองทะเลตะวันออกที่ทุกคนฝันอยากจะได้พบหน้าเธอ  บริษัทต้องแน่นไปด้วยผู้คนแน่ถ้าเธอยอมให้ทุกคนเข้ามาง่ายๆ

นอกจากนี้บริษัทก็มีกฎระเบียบ ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้เว้นแต่พวกเขาได้นัดหมายหรือเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ

"เซี่ยวหลิงหลิง เกิดอะไรขึ้น?"

ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งในชุดรักษาความปลอดภัยเดินเข้ามา

ชายตัวใหญ่คนนี้สูงอย่างน้อย 6 ฟุต 4 นิ้วเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและร่างกายแข็งแรงดูเหมือนว่าเขาเต็มไปด้วยพละกำลัง

ชื่อของเขาคือหวังลี่ หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยในบริษัทหลิว

"ผู้ชายคนนี้บอกว่าเขาเป็นเพื่อนของท่านประธานของเรา แต่เขาไม่มีเบอร์ของเธอและจะเข้ามา  ฉันพยายามที่จะหยุดเขา"

พนักงานต้อนรับบอกหวังลี่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นด้วยความหงุดหงิด

"เพื่อน ที่นี่คือบริษัทหลิว เราจะปล่อยให้คุณเข้าไปได้ถ้าหากคุณมีการนัดหมายกับเจ้านายของเรา แต่ถ้าไม่มีโปรดออกไปจากที่นี้"

หวังลี่โบกมือและพยายามจะขอให้ฉิงเฟิงออกไป

"เจ้านายของคุณกับผมเป็นเพื่อนกันจริงๆ! โปรดให้ผมเข้าไป"

ฉิงเฟิงกล่าวในขณะที่ยิ้ม

"เพื่อน มีมากกว่าสิบคนต่อวัน ที่บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกับเจ้านายของเราและขอพบกับเธอ บางคนก็เป็นพวกโรคจิต คุณก็เป็นเหมือนกันหรือไง?"

หวังลี่ขมวดคิ้วด้วยความขุ่นเคือง

"คุณหมายความว่าอะไร?"

ใบหน้าของฉิงเฟิงเปลี่ยนไป เขาจ้องมองไปที่หวังลี่อย่างเย็นชาหลังจากได้ยินที่เขาพูด

"ฉันเป็นเพื่อนของเธอ!! ฉันต้องการพบเธอ!!"

ในขณะที่ฉิงเฟิงกำลังจะโกรธ พวกเขาก็ได้ยินเสียงข้างๆดังขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งในเสื้อคลุมสีขาว

คนที่อยู่ในเสื้อคลุมสีขาวถูกหน่วยรักษาความปลอดภัยหลายคนหิ้วออกไปในขณะที่เขากำลังพยายามวิ่งเข้าไปในบริษัท

"เห็นรึยัง ? เห็นนั่นไหม ? พวกโรคจิตมักจะมาที่นี่บ่อยๆและขอพบกับเจ้านายของเรา" หวังลี่กล่าวด้วยความรำคาญ

"ใช่แล้ว เขามาที่นี่มากกว่าสิบครั้งแล้ว และก็ถูกส่งตัวกลับไปที่โรงพยาบาลโรคประสาท แต่เขาก็แอบออกมาและกลับมาที่นี่ในอีกวัน ทุกวัน!"

เซี่ยวหลิงหลิงรู้สึกหงุดหงิดพวกโรคจิต

"มีพวกโรคจิตมาหาเธอจริงๆ?"

ฉิงเฟิงไม่รู้จะตอบสนองยังไงและเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา หลิวรูหยันมีเสน่ห์ขนาดนี้เลยหรือ? แม้แต่พวกโรคจิตก็ยังมาหาเธอที่นี่เพื่อจะพบหน้าเธอ?

"ฉันไม่คิดว่าคุณเป็นแบบพวกเขา ดังนั้นออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะปฏิบัติกับคุณอีกแบบ"

หวังลี่เริ่มโห่ร้องไปที่ฉิงเฟิงด้วยความโกรธในขณะที่เห็นเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม

"ขอโทษ ฉันต้องพบกับรูหยันวันนี้ แล้วก็ ฉันไม่ใช่พวกโรคจิต คุณยังดูเหมือนจะเป็นพวกโรคจิตมากกว่าฉันอีก"

ฉิงเฟิงกล่าวอย่างสงบและเอามือไขว้หลัง

"เด็กน้อย คุณว่าอะไรนะ คุณบอกว่าฉันเป็นพวกโรคจิต คุณอยากมีเรื่อง?"

"ฉันไม่ได้อยากมีเรื่อง ฉันมาหารูหยัน"

"เอาล่ะ เด็กน้อย ถ้าคุณไม่ออกไป อย่ามาโทษฉันเรื่องนี้แล้วกัน"

หวังลี่เริ่มเยาะเย้ยและเดินเข้าหาฉิงเฟิงขณะที่กำลังยืดเส้นยืดสายกล้ามเนื้อ

"คุณคะ โปรดออกไปเดี๋ยวนี้เถอะ หวังลี่เป็นแชมป์มวยในเมืองทะเลตะวันออก คุณไม่สามารถเอาชนะเขาได้ !"

พนักงานต้อนรับสาวยังใจดีพอที่จะกล่าวเตือนฉิงเฟิงอย่างเงียบ ๆ เพราะเธอไม่อยากเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกทำลาย

"โอ้ แชมป์มวยเหรอ ? ไม่ต้องห่วง เขายังไม่เจ๋งพอจะเป็นคู่มือผม"

ฉิงเฟิงยิ้มขณะพูดด้วยความภาคภูมิใจ

แม้ว่าสิ่งที่เขากล่าวนั้นเป็นความจริง แต่มันฟังดูน่ารังเกียจต่อหวังลี่

ในฐานะแชมป์มวยในเมืองทะเลตะวันออก หวังลี่ได้ต่อสู้กับคู่แข่งที่แข็งแกร่งตลอดในชีวิตการเป็นนักมวยในเมืองนี้

แต่ตอนนี้เขาโดนดูถูกโดยชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ เขาต้องเตะตูดเพื่อนหยิ่งยโสคนนี้และบอกให้เขารู้ว่าเขาเป็นคนที่โง่เขลา

ฮึ !

หวังลี่คำรามและเหวี่ยงหมัดขวาไปที่ฉิงเฟิงตามมาด้วยเสียงลมจากหมัดของเขา

ต้องบอกว่าชื่อเสียงของแชมป์มวย, หวังลี่, เป็นของแท้แน่นอน เมื่อเขาเหวี่ยงหมัดแล้วมันก็ทำให้อากาศโดยรอบกลายเป็นบ้าคลั่งและแม้กระทั่งทำให้ผมของพนักงานต้อนรับปลิว

"โอ้ พระเจ้า ผู้ชายคนนี้ตายแน่"

พนักงานต้อนรับสาวสวยขมวดคิ้วของเธอขณะที่ใบหน้าแสดงออกถึงความกังวล

เฮ้อ  ฉันบอกให้คุณออกไป แต่คุณไม่ฟัง ดูสิ ตอนนี้คุณรู้รึยังว่าหวังลี่เป็นคนที่แข็งแกร่ง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เธอกระซิบในใจของเธอ

"ทรงพลังดี แต่ช้าเกินไป"

ฉิงเฟิงยิ้มขณะที่ยกมือขวาขึ้น โดยที่มือซ้ายยังไพล่หลัง เขากำหมัดของหวังลี่ไว้อย่างรวดเร็วก่อนที่พนักงานต้อนรับสาวและหวังลี่จะสามารถรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น