บทที่ 67: สถานการณ์ตึงเครียด
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
====================
บทที่ 67: สถานการณ์ตึงเครียด
แม้ว่าวัดชิงเฟิงจะเป็นสำนักย่อยของสำนักเสวียนเทียน และมันไม่ได้ยิ่งใหญ่นักพร้อมกับตั้งอยู่ในสถานที่ที่มีปราณจิตวิญญาณน้อยนิด ดังนั้นเขาจึงใช้ผู้ฝึกตนเพียงคนเดียวเพื่อปกป้องสถานที่นี้ไว้ นักบวชคนอื่นทำหน้าที่เพียงจัดกิจกรรมเล็กน้อยในวัดเท่านั้น พวกเขาอยู่ในระดับโฮ่วเทียนเท่านั้น จึงแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไปเล็กน้อย
กล่าวอีกอย่างคือพวกเขาเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งเท่านั้น ผู้ฝึกตนโดยปกติแล้วตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ชั่วร้าย พวกเขาจะไม่โจมตีมนุษย์ธรรมดา การกระทำเช่นนั้นเปรียบได้ว่ารังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า ซึ่งจะนำพาชื่อเสียงแง่ลบมาสู่ตนเอง และแน่นอนว่าหากมนุษย์ทำสิ่งที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้ นั่นเป็นกรณีที่แตกต่างออกไป อย่างเช่นที่เจ้าอ้วนฆ่าราชครูและทุกคนทั้งหมดนั่นเป็นเพราะพวกมันทำผิดศีลธรรมซึ่งไม่อาจให้อภัยได้
อย่างไรก็ตาม นักบวชเหล่านี้มิได้กระทำเช่นนั้น พวกเขาละทิ้งทางโลกและไม่ได้กระทำการชั่วร้าย แต่กลับถูกฆ่าอย่างโหดร้าย การกระทำน่ารังเกียจเช่นนี้ต้องเป็นเหล่าผู้ฝึกตนที่ชั่วร้ายอย่างแน่นอน
จากเศษปราณจิตวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ น่าประหลาดใจที่ไม่มีกลิ่นอายความชั่วร้าย มันเป็นปราณจิตวิญญาณที่เต็มไปด้วยคุณธรรม สิ่งที่อาจเป็นไปได้คือผู้ฝึกตนที่เต็มไปด้วยคุณธรรมอาจจะกระทำการเช่นนี้
หลังจากสรุปได้แล้ว เจ้าอ้วนบินเข้าไปอย่างโกรธแค้น เขาตะโกนออกมาอย่างกล้าหาญ “ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ข้าจะฉีกเป็นชิ้น ๆ!”
เจ้าอ้วนคำรามออกมาพร้อมกับใส่ปราณจิตวิญญาณลงไปในน้ำเสียง มันดังสนั่นราวกับราชสีห์คำรามอยู่กลางป่า เสียงนี้อาจไปได้ไกลกว่าพันลี้ เกิดรัศมีอัคคีขนาดใหญ่แล้วหายไปชั่วพริบตา
ในขณะนั้น เกิดเสียงหัวเราะเย็นเยือกออกมาจากบริเวณรอบ ๆ เสียงแหลมแสบหูที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังตอบกลับมา “ก้อนไขมันเอ๋ย ข้ามิได้มองหาเจ้าแต่เจ้ากลับมาปรากฏตัวตรงนี้เอง! เหตุใดเจ้าจึงพ่นวาจาไร้สาระเช่นนั้นออกมา? ฮ่าฮ่า ประเสริฐยิ่งนัก! มาดูกันเถิดว่าใครจะฉีกใคร!”
ขณะที่ได้ยินเสียงนั้น มีผู้ฝึกตนแห่งธาตุทั้งห้าปรากฏตัวออกมาล้อมรอบเขา ฆาตกรเหล่านี้ไม่ได้จากไป แต่กลับเดินเข้ามาหาเจ้าอ้วน เพราะเจ้าอ้วนนั้นอยู่ในมิติลึกลับพวกเขาจึงค้นหามันไม่พบ ในตอนนี้เจ้าอ้วนส่งเสียงคำรามออกมา พวกมันเข้าล้อมรอบเจ้าอ้วนทันที พวกเขาหยุดอยู่กลางอากาศและจ้องมาที่เจ้าอ้วน
แม้ว่าจะถูกล้อม เจ้าอ้วนกลับไม่รู้สึกเสียใจแต่อย่างใด เขาแผ่จิตสังหารออกไปอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบกายเขารู้สึกตัวเล็กลง
มีผู้ฝึกตนล้อมเขาอยู่ห้าคน และหนึ่งในนั้นอยู่ในระดับเซียนเทียน คนอื่นอยู่ในระดับปฐมภูมิ เนื่องจากระดับของเขาต่ำเกินไปจึงไม่สามารถบอกได้ว่าพวกมันอยู่ในขั้นที่เท่าไหร่ รู้เพียงว่าพวกมันเหล่านั้นไม่อาจเข้าไปข้องแวะได้
มีผู้ฝึกตนที่เป็นหญิงสาวเพียงคนเดียว อายุราวสามสิบปี นางสวมชุดกระโปรงสีแดง นางเป็นผู้มากพรสวรรค์และสายตาที่เหยียดหยามกำลังมองมาที่เจ้าอ้วน นางอาจจะดูอ่อนแอแต่ก็เต็มไปด้วยอันตราย อาจเป็นเพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่บนแผ่นหลังของนาง
ขนาดเท่าต้นปาล์ม สีดำ ถูกออกแบบมาอย่างประณีต เป็นอุปกรณ์วิเศษที่มีกลไกและทรงพลังอย่างมาก มันถูกระบุไว้ในแผ่นหยกที่เขาเคยอ่าน
แม้ว่าขนาดของมันจะเล็กมาก แต่มันอาจจะเปลี่ยนเป็นใบมีดลำแสงสองสามฟุตเมื่อปลดปล่อยมัน ใบมีดดังกล่าวคมมากสามารถตัดผ่านโลหะได้ ศพที่ถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ อาจจะเป็นฝีมือของมัน
นอกเหนือจากความคมของมัน สิ่งที่น่ารำคาญคือมันสามารถติดตามเป้าหมายได้อีกด้วย มันสามารถตามรังควานศัตรูได้ และซุ่มโจมตีจากทุกทิศทาง อีกทั้งมันยังส่งใบมีดออกไปหลายสิบใบและทำงานร่วมกันได้อย่างดี
เมื่อมันถูกส่งออกไป เสียงใบมีดที่ตัดอากาศส่งเสียงแหลมแสบจนปวดหัว และสามารถดึงความสนใจจากศัตรูได้ หากตื่นตระหนกอาจจะตายตกไปได้ทันที
ในยามที่ไม่ได้ใช้โจมตี มันใช้เป็นโล่ป้องกันได้ มันเป็นอุปกรณ์วิเศษทางกลไกที่หาได้ยากยิ่งเพราะมันสามารถกำจัดเงื่อนไขเหล่านี้ออกไปได้
การปรับแต่งนั้นทำได้ยากมาก มันทั้งเปราะบางและง่ายต่อการถูกทำลาย นอกจากนั้นอุปกรณ์นี้ยังมีความซับซ้อนอย่างมาก และผูกติดกับจิตวิญญาณของผู้ที่ใช้มัน ดังนั้นหลายคนจึงหลีกเลี่ยงการใช้มัน แต่หากผู้ใดได้ครอบครองมันแล้ว จึงต้องใช้มันอย่างไม่มีทางเลือก
สังเกตได้ว่าหญิงสาวผู้นั้นสามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดาย เรียกได้ว่านางคือผู้ที่อันตรายที่สุดเพราะนางสามารถใช้อุปกรณ์วิเศษนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ด้านขวาของหญิงสาวเป็นชายอายุราวสี่สิบปี เขายืนอยู่บนปืนกลรูปร่างคล้ายวิหค ปีกของมันกว้างสามสิบฟุต มันทำมาจากโลหะสีเหลืองทำให้ดูราวกับนกอินทรีย์ แต่การโจมตีของมันนั้นรุนแรงและอันตรายกว่านกอินทรีย์มาก
แถบหยกที่เจ้าอ้วนถือครองอยู่มีบันทึกของปืนอินทรีย์ทอง ใต้ปีกของมันเต็มไปด้วยอาวุธมากมายซ่อนอยู่ ถ้าหากมันเปิดใช้งานแล้ว ขนของมันจะระเบิดออกจนหมดสิ้น ราวกับตั๊กแตนร่วงหล่นจากท้องฟ้าและโจมตีเหล่าคนที่อยู่ด้านล่าง
ด้านข้างเป็นชายวัยชรา เขานั่งอยู่บนเสือดาวสีเหลืองโคลน เจ้าอ้วนคิดว่ามันเป็นเพียงเสือดาวธรรมดาทั่วไปในครั้งแรกที่เห็น แต่เมื่อจ้องมองมันให้ดี เขาตระหนักได้ทันทีว่ามันคือสัตว์ร้ายที่เต็มไปด้วยกลไกมากมาย มันเพียงแค่ซ่อนอาวุธมากมายใต้ผิวหนังของมัน
นอกจากนี้ผิวของมันที่ปกปิดอาวุธเหล่านั้นไว้ทำให้เจ้าอ้วนมิอาจมองเห็น เขาจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าข้างในมีสิ่งใดอยู่บ้าง
สวรรค์! เจ้าอ้วนเหลือบตาไปมองผู้ฝึกตนอีกคน มันสวมชุดสีขาวอายุราวยี่สิบปี ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูดีของมัน ใบหน้าของมันฉาบไปด้วยรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น มันถือพัดอยู่ในมือโบกไปมาสบาย ๆ เขาไม่มีสิ่งอื่น นอกจากนี้ยังยืนอยู่ในอากาศเฉย ๆ ไม่มีสิ่งใดรองรับ
แม้ว่าเขาจะไม่มีอุปกรณ์จักรกลใด ๆ แต่สิ่งที่เขาแสดงออกมาทำให้ดูอันตรายอย่างสุดซึ้ง เพราะเขาดูฉลาดที่สุด หากไม่ใช่ว่าจิตสังหารของเจ้าอ้วนแข็งแกร่งที่สุด มันผู้นี้แหละคือผู้นำของกลุ่ม การจะเป็นผู้นำได้จะต้องแข็งแกร่งที่สุด
วัยรุ่นที่อยู่ในระดับเซียนเทียนขั้นสิบ แน่นอนว่าเจ้าอ้วนไม่เคยพบเจอมาก่อน แต่เขากลับรู้สึกว่ามีความคุ้นเคยกันมาก่อน ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับเจ้าอ้วนอย่างมาก
