Chapter 262: มันน่าเศร้า
Chapter 262: มันน่าเศร้า
“มาทำความสะอาดบ้านกันก่อนเถอะ ลู่ฉีน้อย นายควรไปพักในรถก่อน”
พวกเธอพึ่งจะกลับมายังบ้านและป้าของเธอนั้นก็ไม่มีความคิดว่าจะทำอย่างไรดี เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้นั้นทำให้เธอตกตะลึง แม้กระทั่งในเวลานี้ พวกเธอก็ยังไม่สามารถที่จะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง
ซูฮานมองไปที่เจียงลู่ฉีอย่างตื่นเต้น เธอนั้นตระหนักได้ในทันทีว่าลู่ฉีน้อยได้เติบโตขึ้นแล้ว หลังจากวันโลกาวินาศ เธอและแม่ของเธอนั้นก็กังวลเกี่ยวกับเจียงลู่ฉีและเจียงจู้อิงอยู่ตลอด แต่ในตอนนี้พวกเธอนั้นรู้สึกมีความสุขมากกับพวกเขา ที่จริงแล้วซูฮานนั้นมีคำถามมากมายที่ต้องการจะถามกับเจียงลู่ฉี แต่มันก็ยังมีปัญหาเร่งด่วนที่ทำให้เธอนั้นกังวล
“ลู่ฉีน้อย นายมายังเขตเย่เพื่อช่วยบอสซันงั้นเหรอ? เขานั้นเลวร้าย นาย…”
“พี่ฮาน พี่สบายใจได้เลยว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่พี่เห็น”เมื่อได้ยินคำตอบ ซูฮานก็กังวลมากยิ่งขึ้น
“แล้วนายทำยังไงให้พวกเขาคืนบ้านนี้มา? ลู่ฉี บอสซันนั้นเป็นชายที่เลวร้าย นายควรที่จะระวังตัวนะ…”ซูฮานกังวลว่าบอสซันจะทำร้ายเจียงลู่ฉี
เจียงลู่ฉีนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา และเขาก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับรอยยิ้ม เขานั้นไม่มีเจตนาที่จะอยู่ในรถ เนื่องจากเขาต้องการที่จะช่วยป้าของเขา แต่ในเวลานั้นเอง
ทันใดนั้นเอง หลันซิหยู่ก็ดึงแขนเสื้อเจียงลู่ฉีอย่างนุ่มนวล
“หื้อ?”เจียงลู่ฉีมึนงงอยู่ชั่วครู่
“พี่เจียง…”หลันซิหยู่ยิ้มในขณะที่ดวงตาสีเทาของเธอนั้นกวาดมองไปรอบบ้านที่เละเทะแบบนี้ “มันเหมือนกับว่ามีบางสิ่งผิดปกติในห้อง”หลันซิหยู่ส่งข้อความไปในความคิดของเจียงลู่ฉี เธอนั้นไม่ต้องการที่จะพูดออกมาเสียงดัง เนื่องจากว่าเธอไม่ต้องการให้ซูฮานและแม่ของเธอกังวล นอกจากนี้ เธอยังหวาดกลัวว่าศัตรูนั้นอาจจะได้ยินพวกเธอ
“ฉันรู้สึกถึงลางร้าย ฉันไม่สามารถที่จะอธิบายมันได้ แต่ฉันรู้สึกว่ามันมีบางสิ่งผิดปกติ ไม่มีใครอยู่ในบ้าน แต่มีใครบางคนที่หลบซ่อนตัวอยู่”เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ เจียงลู่ฉีนั้นก็กลายเป็นระมัดระวังตัวอย่างฉับพลัน
ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นปัญหาหรือไม่ เจียงลู่ฉีเชื่อว่าพวกเขาควรที่จะระมัดระวัง
เขาพูดในความคิด “ซิหยู่ พาพวกท่านกลับไปยังรถมินิบัส ฉันจะไปดูว่าพวกเขาเป็นใคร..”
หลันซิหยู่พยักหน้า และหลังจากนั้นก็มองไปยังซูฮาน “พี่สาวฮาน พวกเราควรที่จะไปหาอะไรดื่มบนรถกัน”
ซูฮานประหลาดใจอยู่ชั่วครู่หนึ่งแตะหลังจากนั้นเธอก็เข้าใจ และพยักหน้า
“ป้าคะ ป้าก็ควรที่จะมากับพวกเราด้วยเช่นกัน ไปเอาเสื้อผ้าที่สะอาดๆมาใส่กันเถอะค่ะ”พวกเธอก็กลับขึ้นมาบนรถมินิบัสและหยิงก็ปิดประตูรถ
“หนูขอโทษที่โกหกพวกท่านนะ แต่ได้โปรดอยู่ที่นี่เถอะค่ะ”หลันซิหยู่ยิ้มและหลังจากนั้นดวงตาเธอก็สว่างวาบ เธอนั้นดูลึกลับอย่างมาก ซูฮานและแม่ของเธอตกตะลึงกับดวงตาที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลันของเธอ
[มันน่ามหัศจรรย์มาก! หญิงสาวคนนี้เป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติ!] ในตอนแรกพวกเธอเชื่อว่าหญิงสาวทั้งสามคนนั้นเป็นแฟนสาวของเจียงลู่ฉีกันทั้งหมด สุดท้ายแล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่จะมีแฟนสาวหลายคน หลังจากวันโลกาวินาศ ในตอนนี้นั้นเอง ควมาจริงก็ดังยิ่งกว่าคำพูด
หลันซิหยู่นั้นก็ขยายการตรวจสอบพื้นที่รอบๆอย่างต่อเนื่องโดยการช่วยเหลือของโดเมนของเธอ เธอนั้นสแกนแสงสว่างที่ปรากฏขึ้นทุกแห่งในวิสัยทัศน์ของเธอและจับจ้องไปตรงที่มีเจตนาฆ่า
“นั่นไงละ! ฉันเจอตำแหน่งแล้ว!”หลันซิหยู่พูดในความคิด
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจียงลู่ฉีและเจียงจู้อิงก็มาถึงตำแหน่งที่หลันซิหยู่ได้แนะนำ พวกเขาก็ไปปรากฏต่อหน้าศัตรูของพวกเขา
มันเป็นระยะที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรจากบ้านลุงเจียงลู่ฉี มันเป็นบังกะโล ที่ซึ่งดูค่อนข้างเก่าแก่อย่างมากที่จำเป็นที่จะต้องได้รับการซ่อมแซมจำนวนมาก หลังจากวันโลกาวินาศ กระท่อมนี้ก็ถูกจัดสรรให้ใครบางคนได้ใช้มัน และเจ้าของของมันนั้นก็เป็นหนึ่งในลูกน้องของบอสซัน
ด้านในห้อง บนชั้นสอง ก็มีหญิงสาวอายุยี่สิบปีกำลังนั่งอยู่ด้านหน้าเจ้าของบ้าน
เธอนั้นนั่งอยู่บนที่นั่งและกำลังกำอะไรบางอย่างในมือของเธอ มันเหมือนกับว่าเธอนั้นกำลังฟังบางสิ่งบางอย่างอยู่ เธอนั้นสวมชุดที่แสนธรรมดาอย่างมาก ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอนั้นจะใสสะอาด ผมของเธอนั้นก็สกปรก
เจ้าของบ้านนั้นก็กำลังรอคอยอยู่ แต่เขานั้นไม่กล้าที่จะรบกวนหญิงสาว เขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้นั้นเป็นผู้ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ
ทันใดนั้นเอง ปากของหญิงสาวก็เปิดเผยร่องรอยแห่งการยิ้มเยาะ “พวกเขากำลังเข้าไปด้านใน”
ชายคนนั้นก็ได้ยินที่เธอพูดและเขานั้นก็เริ่มที่จะกระวนกระวายใจเล็กน้อย “ถ้างั้น....ท่านฟางเฟย พวกเราควรที่จะทำยังไงดี?”
พวกเขานั้นอยู่ภายใต้คำสั่งทีว่า เมื่อเจียงลู่ฉีและทีมกลับมายังบ้าน พวกเขาจะปฏิบัติงานในทันที
“หื้ม….พวกเขาเดินเล่นอยู่ด้านนอกอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แต่พวกเขาก็ไม่ได้เข้าไปด้านใน พวกเราควรที่จะรออีกสักนิดหนึ่ง”หยานฟางเฟยส่ายและพูดอย่างเบื่อหน่าย “พวกเขากลับไปยังรถมินิบัสเพื่อเอาบางอย่าง เมื่อพวกเขากลับเข้าไปในบ้าน พวกเราก็จะสามารถฆ่าพวกเขา”
เจ้าของบ้านได้รับคำสั่งเพียงแค่ว่าให้ฆ่าเจ้าของรถมินิบัส แต่หยานฟางเฟยนั้นต้องการที่จะฆ่าทุกคน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของหยานฟางเฟย มันไม่ใช่ธุระอะไรของเขา
“ให้เวลาพวกเขาสักนาทีสองนาทีเพื่อมีชีวิตอยูต่อเถอะ โชคร้ายที่เขาไม่รู้ว่าฉันนั้นเป็นคนที่ฆ่าเขา มันน่าเศร้า”หยานฟางเฟยพูดอย่างเย็นชา เธอรู้สึกเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ เมื่อเธอสามารถโชว์ความสามารถของเธอได้
ตราบเท่าที่เธอสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ เธอก็จะมีชีวิตที่ดียิ่งกว่าเจียงลู่ฉีและหลี่ยู่ซิน
“มันน่าเศร้าอะไรเรอะ? หรือว่าบางทีเธออาจจะไม่มีโอกาสได้โอ้อวดต่อหน้าฉัน?”ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นมาในจิตใจของเธอ!
