บทที่ 27 ความโกรธเกรี้ยวของเมิ่งเหยา

บทที่ 27 ความโกรธเกรี้ยวของเมิ่งเหยา

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

 

"ใครเป็นเมียนาย ถ้านายยังพูดเรื่องไร้สาระ ฉันจะเฉือนปากนายออก" ใบหน้าของ ซูเมิ่งเหยา ซีดเธอกัดฟันขาวสวยของเธอ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

เธอโกรธเป็นฝืนเป็นไฟเหมือนดั่งเปลวเพลิงที่กำลังจะเผาผลาญคนที่อยู่ข้างหน้าของเธอ

"เหยาเหยาน้อย เธออยู่ในห้องเดียวกันกับผมที่โรงแรม อย่าปฏิเสธเลย เธอทำให้หัวใจผมแตกสลาย ผมเกลียดคุณ"

ลี่ฉิงเฟิง แกล้งทำเป็นถูกทำร้ายราวกับว่าเขาเป็นคนที่ถูกผู้หญิงทิ้ง

เขาทำตัวดูเศร้าเสียใจเพื่อให้คนเห็นและได้ยิน

การเล่นละครของเขานี้เทพมากพอที่จะชนะรางวัลออสการ์หรือได้รับรางวัลอคาเดมี่อวอดในทำเนียบขาวเลยทีเดียว ...

ตำรวจทั้งสองคนที่ที่อยู่ด้านหลัง เมิ่งเหยา ดูมีท่าทีที่แปลกไป

เป็นเรื่องจริงหรือที่หัวหน้าของพวกเขา......... ตำรวจหญิงงดงามที่ชอบความรุนแรงมีความเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาจริงๆ? ทั้งสองคนพึมพัมพร้อมกันในใจ

แม้ว่าหัวหน้าของพวกเขาจะถูกย้ายไปที่ทีมตำรวจจราจร แต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงได้สั่งการลงมาบอกให้เธอกลับไปที่กองกำลังตำรวจในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเมื่อทั้งสองได้พบกับ เมิ่งเหยา บนถนนพวกเขาจึงเดินตามเธอมาด้วย

"ก้มศีรษะและยกมือขึ้น !" ซูเมิ่งเหยา ขมวดคิ้วของเธอ ท่าทางที่รุนแรงปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันสวยงามของเธอ

คนหลายสิบคนกองลงบนพื้นบางคนแขนหัก ขาหัก นี่คือการทำร้ายร่างกายโดยเจตนาเป็นคดีอาญาที่ต้องเข้าคุก

แม้ว่า เมิ่งเหยา จะไม่ทราบว่าความสัมพันธ์ระหว่าง ลี่ฉิงเฟิง และคนกลุ่มนี้ว่าเป็นอย่างไร เธอมั่นใจว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บต้องเกี่ยวเนื่องมาจากผู้ชายคนนี้

เพราะว่าคนอื่นๆนอกจากเขาและสาวน้อยคนนี้ ทั้งหมดได้รับบาดเจ็บและล้มลงไปกองกับพื้น

สาวงามตัวน้อยคนนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่มีความสามารถในการเอาชนะนักเลงพวกนี้ได้ คนที่น่าจะทำได้มีเพียงผู้ชายที่น่ารังเกียจคนนี้

ดังนั้น ลี่ฉิงเฟิง ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ต้องสงสัยที่สำคัญที่สุด

"ฉันจะให้เวลานายสามวินาที ยกมือขึ้น" ซูเมิ่งเหยา หยิบปืนออกมาและเล็งไปที่

ลี่ฉิงเฟิง

อย่างไรก็ตาม ลี่ฉิงเฟิง เพียงแค่ยิ้มและมองไปที่เธอโดยไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย

ยั่วยุ

นี่เป็นการยั่วยุโดยตรง

เมิ่งเหยา โกรธมาก เขาแสดงสีหน้ายั่วยุเธอในที่ที่มีคนจำนวนมากทำให้เธอโกรธมาก

ใบหน้าที่สวยงามของเธอเริ่มแดง

เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบธรรม พฤติกรรมของ ฉิงเฟิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการละเมิดศักดิ์ศรีของเธอในฐานะตำรวจ

"ถ้านายไม่ยกมือขึ้นฉันจะยิงนาย !"

มือเล็กๆ สีขาวเนียน ของ ซูเมิ่งเหยา สั่นเล็กน้อยในขณะที่ถือปืน เธอกลัวว่าเธอจะเผลอยิงออกไปด้วยความประมาท

ตามจริงแล้วเธอไม่ต้องการทำเช่นนั้น แต่พฤติกรรมของ ฉิงเฟิง นั้นท้าทายเธอจริงๆ

เมื่อมองเห็นนิ้วของ เมิ่งเหยา ที่ไกปืน รอยยิ้มบนใบหน้าของ ลี่ฉิงเฟิง ก็จางหายไป แต่มันกลับกลายเป็นสัมผัสที่หนาวเย็น

"ฉันเกลียดคนที่ชี้ปืนมาที่ฉัน ฉันจะให้โอกาสคุณวางปืนลง" มือของ ฉิงเฟิงเอามือไขว้ไว้ข้างหลังและพูดอย่างเย็นชา

เขาเกลียดการถูกปืนจ่อและคนที่จ่อปืนมาที่เขาในอดีตก็ตายไปทั้งหมดแล้ว

โชคดีที่เขารู้จัก เมิ่งเหยา และตัวเขาเองก็เคยได้เห็นเรือนร่างของเธอมาหมดแล้ว มีเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกผิดหลังจากเรื่องนั้นทำให้เขาไม่อยากรุนแรงกับเธอ

มิเช่นนั้นเธอตายไปนานแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงที่คุกคามของ ลี่ฉิงเฟิง ความรู้สึกโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของ ซูเมิ่งเหยา

เจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างเธอถูกข่มขู่ เธอจะโดนหัวเราะเยาะถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป

ปัง !

มือเล็กๆของ ซูเมิ่งเหยา ยิงออกไปด้วยความโกรธ กระสุนปืนพุ่งไปที่หลุมที่พื้นด้านหน้าของ ลี่ฉิงเฟิง ถ้ามันขยับมาอีกสัก 10 เซนติเมตร มันจะโดนเขา

ยัยผู้หญิงบ้าคนนี้กล้ายิงฉันจริงๆ ?

ลี่ฉิงเฟิง กลอกตาด้วยความโกรธในใจ ผู้หญิงที่ชอบความรุนแรงคนนี้เป็นคนปัญญาอ่อนจริงๆ

"ยกมือขึ้น ไม่งั้นต่อไปฉันจะยิงคุณ" ใบหน้า ซูเมิ่งเหยา เต็มไปด้วยความไม่แยแสและพูดเตือน

"ดูเหมือนว่าเธอจะไม่จำบทเรียนที่ฉันเคยสั่งสอนไปนะ"

ลี่ฉิงเฟิง แสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เท้าขวาของเขาก้าวไปข้างหน้าข้ามช่องโหว่และเดินไปทาง ซูเมิ่งเหยา

"ฉิงเฟิง อย่าขัดขืน"

เห็น ลี่ฉิงเฟิง เดินไปหาเธอด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ไม่รู้เพราะเหตุใด ซูเมิ่งเหยา จึงรู้สึกอันตราย

เธอรู้สึกราวกับว่าเธอตกเป็นเป้าหมายของหมาป่า เธอรู้สึกขนลุก

ฉิงเฟิงไม่สนใจคำพูดคุกคามของ ซูเมิ่งเหยาและเดินไปหาเธอ

"กางเกงสีดำ  ฉันชอบนะ" ลี่ฉิงเฟิง เหลือบไปมองกระโปรงของ ซูเมิ่งเหยาและแสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

ครั้งสุดท้ายที่เขาอยู่ที่สถานีตำรวจ เขาเห็นผู้หญิงคนนี้ใส่ชุดชั้นในสีดำ

สีขาวหมายถึงความบริสุทธิ์ สีชมพูหมายถึงความน่ารักและสีดำหมายถึงเสน่ห์

แม้ว่า ซูเมิ่งเหยา จะมีใบหน้าที่ละเอียดอ่อน รูปลักษณ์ที่สวยงามและชอบใช้ความรุนแรงเล็กน้อยแต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ลึกลับน่าค้นหา

"ไอ้ !"

เห็นได้ชัดว่า ลี่ฉิงเฟิง ได้เดาว่า ซูเมิ่งเหยา กำลังสวมกางเกงในสีอะไรอยู่ ความอับอายและความโกรธปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของเธอพร้อมกับความประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อเห็น ลี่ฉิงเฟิง เดินเข้ามาใกล้ ซูเมิ่งเหยา รู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอรู้สึกเสมอว่าชายคนนี้เป็นคนที่อันตราย

เวร  เขาไปไหนแล้ว ?

เครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ ซูเมิ่งเหยา ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธออยู่ดีๆก็หายตัวไป ที่สำคัญคือเธอไม่เห็นว่าเขาหายตัวไปได้อย่างไร

"อันตราย !”

ซูเมิ่งเหยา รู้สึกว่าเธอตกเป็นเป้า เธอขนลุกไปทั่วร่างกายและเส้นผมของเธอลุกขึ้น

"เธอกำลังมองหาฉันเหรอ?" เมื่อถึงจุดหนึ่ง ลี่ฉิงเฟิง ได้ไปโผล่อยู่ที่ด้านหลังของ ซูเมิ่งเหยา แล้วเอื้อมมือออกไปคว้าเอวที่บอบบางของเธอและส่งยิ้มให้

"ไอ้บ้า เอามือสกปรกออกไปจากฉัน" รู้สึกอึดอัดที่เอวใบหน้าที่สวยงามของ ซูเมิ่งเหยา เต็มไปด้วยความหนาวเย็น

เมื่อ ซูเมิ่งเหยา จับปืนอยู่ในมือของเธอและเตรียมที่จะยิง ลี่ฉิงเฟิง, ลี่ฉิงเฟิงก็เหยียดมือขวาออกไปและปืนก็หายไป

"เธอกล้ายิงฉันได้อย่างไร ฉันจะลงโทษเธอยังไงดี?" ลี่ฉิงเฟิง สัมผัสเอวเล็ก ๆ ของเธอและพูดด้วยท่าทีที่ชั่วร้าย

"ฉิงเฟิง, กรุณาเอามือของคุณออกไปจากฉัน  คนจำนวนมากกำลังมองอยู่ นี่มันไม่ดีกับชื่อเสียงของคุณ." ใบหน้าที่สวยงามของ ซูเมิ่งเหยา เปลี่ยนเป็นสีแดง หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

ผู้ชายคนนี้ ลี่ฉิงเฟิง แปลกประหลาดมาก เขาฉกปืนออกจากมือของเธอไปในพริบตาราวกับเป็นเวทมนตร์

"ไม่ได้  เธอกล้าที่จะยิงสามีตัวเอง ดูว่าฉันจะ "ลงโทษ"  เธออย่างไร"

ลี่ฉิงเฟิง ยิ้มและคว้าเอวเอวของ ซูเมิ่งเหยา เข้ามาและจูบริมฝีปากสีแดงสดของเธอ

เขาจูบเธอด้วยการจูบแบบฝรั่งเศส

(จูบแบบฝรั่งเศสคือแบบนี้ครับ https://www.wikihow.com/French-Kiss

ริมฝีปากของเธอหวานและมีกลิ่นหอม ริมฝีปากของสาวสวยคนนี้เหมือนรสเชอร์รี่

ด้วยสัมผัสที่เต็มไปด้วยความหวานที่ยากจะปล่อยไป

"ไอ้ลูกหมา ปล่อยฉันไป"

ใบหน้าสวยงามของ ซูเมิ่งเหยา กลายเป็นสีแดงเหมือนเชอร์รี่สุก

นรก  นรกแล้ว  ฉันจบแล้ว ฉันถูกผู้ชายคนนี้จูบต่อหน้าคนอื่น ฉันมองหน้าพวกเขาเหล่านี้ต่อไปได้อย่างไร?

เมิ่งเหยารู้สึกอับอายมากในใจ

ตอนแรกเธอต้องการที่จะต่อต้าน แต่ ฉิงเฟิง จับตัวเธอไว้แน่น ด้วยกลิ่นอายความเข้มแข็งของผู้ชายที่เร่าร้อนของเขา ทำให้เธอค่อยๆปล่อยตัวปล่อยใจ

ฉันอยากจะขัดขืน แต่ผู้ชายคนนี้แข็งแรงเกินไป ฉันขัดขืนเขาไม่ได้  ซูเมิ่งเหยา หาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง

ความรู้สึกที่สนุกสนานของการจูบนั้นชวนมองเป็นอย่างยิ่ง